Knieschijf uit de kom

Bij een patellaluxatie is de knieschijf (patella) uit het kniegewricht “uitgesprongen”. Hij staat dan niet meer in het midden, maar wordt opzij geschoven. Patiënten hebben hevige pijn en kunnen hun onderbeen niet meer bewegen. De ontwrichte knieschijf glijdt vaak vanzelf terug in de uitgangspositie. Niettemin moet een patelladislocatie altijd door een arts worden onderzocht en zo nodig worden behandeld.

Knieschijf uit de kom : Invoering

Bij het buigen of strekken van de knie glijdt de knieschijf (patella) door een geleidingsgroef op het dijbeen. Een ongelukkige draaiende beweging of een zijwaartse duw kan ervoor zorgen dat hij uit zijn groef springt. Dit wordt een patelladislocatie genoemd en komt het meest voor tijdens inspanning, vooral bij tieners en jonge volwassenen.

Een ontwrichte knieschijf schuift vaak vanzelf terug. Ook dan is het belangrijk om de knie door een arts te laten onderzoeken, omdat botten, kraakbeen en gewrichtsbanden beschadigd kunnen raken. Na een dislocatie is de knieschijf onstabieler en kan deze later weer naar buiten springen.

Lees ook :-Waar zitten de nieren

Knieschijf uit de kom : Oorzaken

Een ontwrichte knieschijf ontstaat wanneer de knieschijf geheel of gedeeltelijk uit de keel komt. Enkele van de meest voorkomende oorzaken van patella-dislocatie zijn een ondiepe groef, hoge knieschijf, plotselinge bewegingen en losse ligamenten. Een ontwrichte knieschijf kan ook het gevolg zijn van een directe klap op de knieschijf, bijvoorbeeld tijdens een sportactiviteit of door een zware val.

Een dislocatie van de patella kan verschillende oorzaken hebben. Bij een normale knie past de patella, of patella, in een V-vormige groef en glijdt soepel. Als er een afwijking in deze groef is of een probleem met de ligamenten die de knie op zijn plaats houden, is een dislocatie veel waarschijnlijker. Er zijn aanwijzingen dat een persoon genetisch vatbaar kan zijn voor een ontwrichte knieschijf als zijn ouders een soortgelijk probleem hebben.

Wanneer de knie gestrekt of gebogen is, past de knieschijf in de groef van de knieschijf. Een mogelijke oorzaak van een knieaandoening is als de groef te ondiep of ongelijkmatig is. In sommige situaties kan dit ertoe leiden dat de knieschijf zijwaarts kan schuiven en ontwrichten. Als een persoon lijdt aan een verhoogde knieschijf, ook wel patella alta genoemd, kan dit er ook voor zorgen dat de knieschijf uit de groef springt.

Tijdens het sporten kan een ontwrichte knieschijf ontstaan ​​als de atleet plotseling van richting verandert. Als de voet stevig op de grond staat – vooral als de atleet schoenplaatjes draagt ​​- en er een sterke rotatiekracht wordt uitgeoefend door het gewricht, bestaat het risico op ontwrichting. Dit type beweging kan ook de meniscus en andere delen van de knie beschadigen. Hoewel ontwrichting wordt veroorzaakt door plotselinge bewegingen, is de knie over het algemeen vatbaar voor dit soort letsel. Als de sporter bijvoorbeeld losse banden heeft, heeft hij meer kans op een ontwrichte knieschijf.

In sommige gevallen is een ontwrichte knieschijf het gevolg van een impactblessure. Dit kan gebeuren tijdens atletische activiteiten, wanneer een atleet een harde klap op de knieschijf krijgt die hem uit de groef kan slaan. Het kan ook komen door een zware val op de knie. Een dislocatie veroorzaakt door een directe impact resulteert meestal in meer schade omdat er een grote kracht nodig is. De ligamenten die de patella op zijn plaats houden, lopen het risico op verwonding door een directe impact.

Lees ook :-Haaruitval na zwangerschap

Knieschijf uit de kom : Symptomen

Een patellaluxatie is erg pijnlijk. De knieschijf steekt bijna altijd uit naar de buitenkant van de knie. Meestal scheurt het gewrichtskapsel en het ligament dat de knieschijf stabiliseert aan de binnenkant van de knie (mediale patellofemorale retentieband, MPFL). De knie zwelt op van de verwondingen.

Tijdens de dislocatie is een plop te horen en het voelt alsof de knie “ontwricht”. Meestal is de verschuivende knieschijf duidelijk zichtbaar, wat beangstigend kan zijn.

Bij herhaalde dislocaties kan de pijn beperkt blijven tot de knieschijf en mag er geen zwelling zijn.

Lees ook :-Hoe lang nog te leven met acute leukemie

Knieschijf uit de kom : Risico’s

Als de knieschijf is uitgesprongen, vormt zich meestal snel een blauwe plek in het gewricht. Dit verhoogt de druk in het gewricht, waardoor de pijn toeneemt.

Soms kunnen tijdens een patelladislocatie kleinere stukjes bot afbreken van de knieschijf of het dijbeen. De botfragmenten drijven dan losjes in het gewricht. Ook de banden rond de knieschijf kunnen scheuren.

Knieschijf uit de kom : Complicaties

Na patellaluxatie of behandeling kan de patiënt enkele bijbehorende complicaties ervaren, waaronder:

• Herhaling / terugkerende dislocaties
• Voortdurende handicap
• Infectie
• Artroofibrose
• Verlies van beweging
• Aanhoudende pijn
• instabiliteit
• Patellar femorale artritis

Knieschijf uit de kom : Diagnose en onderzoek

Een gedetailleerde medische geschiedenis en een gedetailleerd lichamelijk onderzoek zijn basisvereisten voor een succesvolle behandeling. Röntgenfoto’s van het kniegewricht geven informatie over mogelijke constitutionele oorzaken van de dislocatie en tonen benige verwondingen. Aan de hand van beelden van de patella in toenemende flexie (defile image) kan de arts de verplaatsing van de knieschijf beoordelen. Daarnaast herkent hij mogelijke chondropathieën (kraakbeenschade).

Bij twijfelachtige klinische bevindingen kan een onderzoek onder narcose of een diagnostische artroscopie informatie opleveren. Bij een artroscopie kan de arts ook afgebroken fragmenten van bot of kraakbeen verwijderen en schade aan het kraakbeen herstellen.

MRI-onderzoeken (magnetische resonantietomografie) voor een nauwkeurigere beoordeling van het knieschijfkraakbeen, kraakbeenbeschadigingen en de weke delen van het kniegewricht en, indien nodig, een elektromyografie van de beenspieren ronden de diagnose af.

Knieschijf uit de kom : Behandeling

Vaak is de knieschijf bij aankomst in de kliniek al aangepast, spontaan of met hulp van de patiënt. De patellaire dislocatie die niet is verminderd, is een “visuele diagnose”. Nadat de knieschijf opnieuw is afgesteld door lichte druk van buitenaf uit te oefenen, kan vaak een bloederige kniegewrichteffusie worden gedetecteerd. Als de blauwe plek erg uitgesproken is, kan deze worden doorboord om de pijn te verminderen.

Patellaire luxatie scheurt regelmatig het binnenste kapselapparaat. Bovendien kan de dislocatie van de knieschijf kraakbeen- of botdefecten veroorzaken, hetzij op de knieschijf of op het dijbeen. Het doel van het onderzoek en de diagnostiek (röntgenonderzoek en eventueel magnetisch resonantieonderzoek) is het vaststellen van de exacte omvang van de letsels die zijn ontstaan ​​bij een patellaluxatie. Als dergelijke bot- of kraakbeenletsels aanwezig zijn, moet het kniegewricht meestal worden geopereerd met behulp van artroscopie (sleutelgattechniek). De losgemaakte stukjes bot of kraakbeen kunnen ofwel opnieuw worden vastgezet of moeten worden verwijderd om gewrichtsblokkades te voorkomen. Als er geen bot- of kraakbeenletsels zijn, moet de patiënt met een eerste patellaire dislocatie meestal een operatie ondergaan, omdat er vaak kraakbeenschade optreedt. Desalniettemin is het doel om het strekapparaat te versterken door intensieve gymnastiek met training, vooral de quadriceps-spieren.

Naast de gymnastische behandelingsbenaderingen, wordt de knieschijf geïmmobiliseerd met een verband of, later, bandverband, of mediaal vastgezet. Dit is een poging om blijvende stabiliteit te bereiken. De geschiktheid om te sporten na een patellaluxatie is aanvankelijk aanzienlijk beperkt, zowel bij conservatieve als chirurgische behandeling. Deelname aan schoolsporten is meestal op zijn vroegst na 3 maanden weer mogelijk.

Chirurgische behandeling moet worden gegeven aan patiënten met terugkerende patelladislocatie (recidiverende patelladislocatie) die, ondanks intensieve gymnastiekoefeningen, de knieën opnieuw ontwrichten. Ook voor deze patiënten geldt dat zij na de operatie een intensieve gymnastiekbehandeling nodig hebben om spieren in de dijen op te bouwen.

Chirurgische behandeling

Voor een operatie moet eerst worden vastgesteld welke predisponerende factoren aanwezig zijn die de terugkerende patelladislocatie bevorderen. Bij minimaal invasieve, arthroscopische chirurgie (sleutelgattechniek) wordt het inwendig gescheurde of verzwakte kapselbandapparaat meestal vastgezet met hechtingen. Bovendien kan in individuele gevallen het vaak dominante apparaat van het buitenste kapselband (lateraal capsulair ligamentcomplex) bewust worden verzwakt (lateraal loslaten). Als de hier genoemde maatregelen niet voldoende zijn om de knieschijf te centreren, zijn er andere methoden waarmee de knieschijf wordt gecentreerd (fixatie-operatie of tuberositas-offset).

Als er extreme botafwijkingen zijn als de eigenlijke trigger voor de terugkerende patelladislocatie, moeten ook corrigerende operaties worden uitgevoerd om deze axiale fouten te compenseren. Dit is echter alleen in de meest zeldzame gevallen nodig en kan door de vooronderzoeken voor de operatie worden vastgesteld of uitgesloten.

Knieschijf uit de kom : Preventie

De meest effectieve maatregel om patelladislocatie te voorkomen is gerichte training van de spieren die de knie stabiliseren. Dit is vooral belangrijk als iemand risicofactoren heeft voor een dergelijke dislocatie. Dergelijke risicofactoren zijn:

• Geschiedenis van patellaire dislocatie: als een knieschijf al is uitgesprongen, neemt de kans op een nieuwe dislocatie toe. Omdat elke dislocatie en het bijbehorende uitrekken of letsel aan omliggende structuren het gewricht onstabieler maakt.
• vrouwelijk geslacht: Patellaluxatie komt vooral vaak voor bij jonge, slanke vrouwelijke atleten.
• Knock-knieën: door de verkeerde uitlijning van de as, is de laterale trekkracht op de knieschijf sterker dan normaal. Dit bevordert een dislocatie.
• aangeboren afwijkingen van de knieschijf of de knieschijflager
• Congenitale of ongevalsgerelateerde verhoging van de knieschijf
• Zwakte of onbalans in de strekspieren in de dij
• Systemische ziekten met zwak bindweefsel: de erfelijke ziekten Marfan-syndroom en Ehlers-Danlos-syndroom bevorderen bijvoorbeeld patellaluxatie.

Knieschijf uit de kom video :-