Baarmoeder verwijderen zware operatie

Een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder) is de chirurgische verwijdering van de baarmoeder. De term baarmoederuitroeiing wordt ook als synoniem gebruikt.

Invoering

Hysterectomie is de operatie die bestaat uit het verwijderen van de baarmoeder.

In sommige gevallen wordt een hysterosalpingectomie uitgevoerd, dat wil zeggen, het verwijderen van de eierstokken (mono- of bilateraal) en/of de eileiders (die de eierstokken met de baarmoeder verbinden, in dit geval hysterosalpingectomie genoemd) is geassocieerd.

De interventie wordt voorgesteld op basis van het ziektebeeld van de patiënt, met name wanneer medicamenteuze therapie geen levensvatbaar alternatief meer is.

De operatie heeft een variabele duur (30/40 ’tot ruim 2 uur) op basis van de gebruikte techniek en de anatomische situatie waarmee de chirurg wordt geconfronteerd.

Het verblijf in het ziekenhuis is ongeveer drie dagen zonder complicaties; vanaf de dag na de operatie kan weer een normaal dieet worden gevolgd, waarna een herstelperiode van 4-6 weken wordt aanbevolen, met onthouding van lichamelijke inspanning. De chirurg informeert de patiënt over eventuele thuistherapie (antitromboticum, antibioticum) en over de frequentie van poliklinische postoperatieve controles.

De indicaties voor interventie zijn talrijk, waaronder de absolute:

• kwaadaardige laesies, meestal vertegenwoordigd door carcinomen van het endometrium en de baarmoederhals (baarmoederhals) of carcinomen van de eierstokken die de baarmoeder kunnen aantasten (in het geval van eierstoktumoren wordt de baarmoeder altijd verwijderd wanneer de vrouw al in de menopauze is);
• overmatige volumetrische toename van de baarmoeder (meestal bij een gewicht van meer dan 800 g);
• baarmoederfibromatose: aanwezigheid van vleesbomen, dat wil zeggen goedaardige tumoren die zich diffuus in de baarmoederspier ontwikkelen; in de meeste gevallen veroorzaken ze geen problemen en krimpt de maat na de menopauze, terwijl ze soms hevige bloedingen kunnen veroorzaken die resulteren in het verschijnen van

-Bloedarmoede ,
-pijn ,
-symptomen van compressie van de urinewegen en het laatste darmkanaal;

totale baarmoederverzakking: de baarmoeder zakt naar beneden en zakt weg in de vagina; dit fenomeen hangt af van de spieren en weefsels die niet erg strak of los zijn.
Relatieve indicaties zijn onder meer:

• onregelmatige bloeding, menometrorragie (overmatige en langdurige bloeding tijdens de menstruatie of buiten de menstruatie): dit zijn meestal verschijnselen van disfunctionele aard, komen vaker voor in de perimenopauze en moeten daarom worden behandeld met hormonale therapie. Andere keren kunnen ze afhankelijk zijn van het gebruik van orale anticonceptiva (7%) of als gevolg van de aanwezigheid van formaties zoals poliepen, myomen, hyperplasie, adenomyose (fibromatose);
• endometriose: een aandoening waarbij het weefsel van het endometrium (het membraan dat de binnenkant van de baarmoeder bekleedt) buiten de baarmoeder en op de omliggende organen begint te groeien. Deze aandoening veroorzaakt pijnlijke menstruaties, abnormale bloedingen en problemen om zwanger te worden. Endometriose heeft de neiging om te verbeteren na de menopauze.

• totale baarmoederverzakking: de baarmoeder zakt naar beneden en zakt weg in de vagina; dit fenomeen hangt af van de spieren en weefsels die niet erg strak of los zijn.

Relatieve indicaties zijn onder meer:

• onregelmatige bloeding, menometrorragie (overmatige en langdurige bloeding tijdens de menstruatie of buiten de menstruatie): dit zijn meestal verschijnselen van disfunctionele aard, komen vaker voor in de perimenopauze en moeten daarom worden behandeld met hormonale therapie. Andere keren kunnen ze afhankelijk zijn van het gebruik van orale anticonceptiva (7%) of als gevolg van de aanwezigheid van formaties zoals poliepen, myomen, hyperplasie, adenomyose (fibromatose);
• endometriose: een aandoening waarbij het weefsel van het endometrium (het membraan dat de binnenkant van de baarmoeder bekleedt) buiten de baarmoeder en op de omliggende organen begint te groeien. Deze aandoening veroorzaakt pijnlijke menstruaties, abnormale bloedingen en problemen om zwanger te worden. Endometriose heeft de neiging om te verbeteren na de menopauze.

Lees ook :-Knieschijf uit de kom

Welke soorten hysterectomie zijn er?

Afhankelijk van welke organen en weefsels worden verwijderd, zijn er drie soorten hysterectomie:

• Gedeeltelijke verwijdering (supracervicale hysterectomie): het lichaam van de baarmoeder wordt verwijderd. De baarmoederhals, eileiders en eierstokken blijven behouden.
• Totale hysterectomie: de baarmoeder, inclusief de baarmoederhals, wordt verwijderd. De eileiders en eierstokken blijven behouden.
• Radicale hysterectomie: dit omvat het verwijderen van het lichaam en de nek van de baarmoeder, het aangrenzende deel van de vagina en delen van het vasthoudapparaat – soms eileiders, eierstokken en lymfeklieren in het bekken.

Lees ook :-Waar zitten de nieren

Chirurgische ingreep

De keuze van het type interventie hangt af van:

• reden van de operatie,
• algemene gezondheidstoestand van de patiënt
• en de voorkeur/ervaring van de chirurg.

Er zijn verschillende chirurgische technieken voor het verwijderen van de baarmoeder, de meest toegepaste momenteel is de laparoscopische hysterectomie, een techniek waarbij kleine incisies in de buik worden gebruikt waardoor de instrumenten die nodig zijn voor de chirurg worden ingebracht, zonder de handen direct in te brengen in de buikholte en vermijdt zo de klassieke snit.

Deze techniek, die mogelijk is in aanwezigheid van baarmoeders met een gewicht tot 1500 g, heeft de volgende voordelen:

• minder pijn,
• verminderd risico op infectie,
• kortere ziekenhuisopname,
• beter esthetisch resultaat,
• snellere terugkeer naar alle normale activiteiten, inclusief werk.

Niet alle chirurgen kunnen met deze techniek opereren, zozeer zelfs dat zelfs vandaag de dag veel hysterectomieën traditioneel worden uitgevoerd, met de snee in de buik. De operatie kan worden uitgevoerd onder algemene of spinale anesthesie (een punctie van de verdoving wordt uitgevoerd op lumbaal niveau, waardoor u van de buik naar beneden in slaap valt.

De klassieke laparotomietechniek daarentegen bestaat uit het verwijderen van de baarmoeder via de buik, door middel van een snee die kan worden

• mediaan verticaal (navel-schaamhaar),
• suprapubische transversale (Pfannenstiell-incisie).

Dit was in het verleden de meest gebruikte techniek, de meest ingrijpende voor de patiënt, het gaat om

• een blijvend zichtbaar litteken,
• postoperatieve pijn als gevolg van tracties en delen van de spierbundels,
• een langer verblijf,
• een langzamer herstel,
• verhoogd risico op infecties,
• mogelijkheid van laparocele (interne hernia met lekkage van de ingewanden in de buikholte door een breuk in de wand gevormd tijdens de littekenconsolidatie van de wond)
• en dehiscentie (heropening) van de wond;

In de regel is deze techniek tegenwoordig alleen voorbehouden aan gevallen van baarmoeder met een gewicht van meer dan 1500 g of in situaties van bijzondere moeilijkheden, bijvoorbeeld in buiken die andere chirurgische ingrepen hebben ondergaan die hebben geleid tot het optreden van ernstige verklevingen (inwendige littekens) of in noodsituaties.

De laatste mogelijkheid is om via de vaginale route in te grijpen: de hysterectomie wordt uitgevoerd vanuit de vagina, de techniek is eenvoudig en snel, het biedt vele voordelen zoals

• het ontbreken van pijn,
• geen zichtbaar litteken,
• snel herstel;

Het gebruik van deze techniek wordt helaas beperkt door een aantal factoren, waaronder het feit dat het niet kan worden uitgevoerd voor zeer grote of niet erg mobiele baarmoeder (patiënten die meerdere operaties of keizersneden hebben ondergaan waardoor de baarmoeder gefixeerd en aanhangend is geworden, een aandoening die toeneemt het risico op bloedingen).

Lees ook :-Haaruitval na zwangerschap

Wanneer is totale hysterectomie geïndiceerd?

Artsen herinneren aan totale hysterectomie wanneer ze moeten genezen:

• Grote baarmoederleiomyomen of vleesbomen, extreem pijnlijk en verantwoordelijk voor herhaalde vaginale bloedingen. Leiomyoma en baarmoederfibroom zijn twee voorbeelden van goedaardige tumoren van de baarmoeder.
• Ernstige vormen van endometriose.
• Vaginale bloedingsverschijnselen, zelfs buiten de menstruatie (metrorragie), die ongevoelig zijn gebleken voor enige andere, minder ingrijpende behandeling dan hysterectomie.
• De pijn in het chronische bekken die niet positief heeft gereageerd op een therapie minder invasieve hysterectomie.
• De baarmoederkanker (of endometriumkanker) of baarmoederhalskanker (of baarmoederhalskanker). Ze zijn respectievelijk de kwaadaardige tumor van de baarmoeder en de kwaadaardige tumor van de baarmoederhals.
• L’adenomyose. “Adenomyose” is de medische term voor de goedaardige invasie van het endometriumweefsel naar het myometrium (spierweefsel van de baarmoeder).
• De baarmoederverzakking gaat gepaard met complicaties, zoals ‘urine-incontinentie en/of darmproblemen. Baarmoederverzakking is het glijden van de baarmoeder in het vaginale kanaal.

Wanneer adviseert de arts een operatie?

Artsen voeren ongeveer 90 procent van de procedures uit om de volgende redenen:

• functionele stoornissen, zoals ernstige menstruatiestoornissen
• goedaardige tumoren, zoals vleesbomen
• Endometriose
• Baarmoederverzakking
• ernstige ontsteking

Slechts negen procent van de patiënten wordt geopereerd aan een kwaadaardige ziekte. Kanker van de baarmoeder, de baarmoederhals of de eierstokken zijn meestal de trigger. In zeldzame gevallen treedt onverzadigbare bloeding op na de bevalling. Om het leven van de vrouw te redden, moeten de medische professionals de baarmoeder verwijderen.

Voorbereiding op een operatie

Voordat de operatie wordt uitgevoerd, wordt de patiënt niet alleen beoordeeld door de chirurg, maar ook door de anesthesist,

• door te gaan met pre-operatieve analyse en instrumentele onderzoeken die noodzakelijk worden geacht,
• het evalueren van eventuele aanwezige pathologieën (hartaandoeningen, obesitas, hypertensie, allergieën …).

Hoe je dat doet

Totale hysterectomie omvat in wezen twee fasen: een eerste fase gewijd aan de anesthesie van de patiënt en een tweede fase gereserveerd voor het verwijderen van de baarmoeder en de baarmoederhals (met andere woorden, de eigenlijke operatie).

Opgemerkt moet worden dat, in aanwezigheid van bepaalde aandoeningen, artsen de verwijdering van de eileiders en eierstokken moeten toevoegen aan de verwijdering van de baarmoeder en de baarmoederhals (totale hysterectomie gecombineerd met salpingo-ovariëctomie); bijgevolg wordt in deze situaties de operatie complexer en duidelijk langer.

Anesthesie

De praktijk van anesthesie initieert eigenlijk de totale hysterectomie.
Anesthesie is een verplichte stap, omdat de patiënt hierdoor geen pijn voelt tijdens het verwijderen van de baarmoeder en de baarmoederhals.

Het type anesthesie dat wordt toegepast, hangt af van de chirurgische techniek die de behandelende arts in de volgende fase zal gebruiken, voor het verwijderen van de baarmoeder en de baarmoederhals.
De soorten anesthesie die kunnen worden gebruikt voor een totale hysterectomie zijn: algemene anesthesie, spinale anesthesie en epidurale anesthesie.

De uitvoering van de anesthesie is de verantwoordelijkheid van een anesthesioloog, dat is een arts gespecialiseerd in anesthesiologie en reanimatie.

Verwijdering van baarmoeder en baarmoederhals

Momenteel zijn er 3 chirurgische technieken om de baarmoeder en baarmoederhals te verwijderen: de buiktechniek (totale abdominale hysterectomie), de vaginale techniek (totale vaginale hysterectomie) en de laparoscopische techniek (totale laparoscopische hysterectomie of totale hysterectomie) bij laparoscopie).

De keuze van de chirurgische techniek voor het verwijderen van de baarmoeder uit de baarmoederhals is aan de arts die de operatie zal uitvoeren; deze keuze hangt in principe af van het vermogen van de patiënt om een bepaald type procedure fysiek te verdragen of niet.

De medische figuur die speciaal is opgeleid om de cruciale fase van de totale hysterectomie uit te voeren – dat wil zeggen, het verwijderen van de baarmoeder en de baarmoederhals – is de gynaecoloog.

Totale abdominale hysterectomie

Bij een totale abdominale hysterectomie verwijdert de gynaecoloog de baarmoeder en de baarmoederhals via een door hemzelf gemaakte incisie van ongeveer 10 centimeter in de buikstreek.

Het verwijderen van de baarmoeder en baarmoederhals wordt gevolgd door het herstel van de buikspieren, het sluiten van de incisie met hechtingen en het verbinden van het geopereerde gebied.

Vanwege de grootte van de chirurgische incisie is totale abdominale hysterectomie niet alleen de meest invasieve chirurgische techniek (van de drie mogelijke), maar ook degene met het grootste risico op bijwerkingen.

Aangezien dit een invasieve operatie is, vereist totale abdominale hysterectomie de praktijk van algemene anesthesie.

Totale vaginale hysterectomie

Tijdens totale vaginale hysterectomie-operaties verwijdert de gynaecoloog de baarmoeder en de baarmoederhals, via een door hemzelf gemaakte incisie ter hoogte van het bovenoppervlak van het vaginale kanaal.

Het verwijderen van de organen wordt uiteraard gevolgd door het hechten van de operatiewond, door het aanbrengen van speciale hechtingen en een soort inwendig verband.

Uitgevoerd onder zowel algemene anesthesie als spinale of epidurale anesthesie, totale vaginale hysterectomie is een minder invasieve oplossing dan totale abdominale hysterectomie.

Totaal laparoscopisch hysterectomie

Tijdens een totale laparoscopische hysterectomie heeft de gynaecoloog toegang tot de te verwijderen organen via 3 kleine incisies (niet groter dan een centimeter), die hij op buikniveau maakt, en het gebruik van kleine chirurgische instrumenten (duidelijk de grootte van de bovengenoemde incisies) , waaronder de zogenaamde laparoscoop.

Het verwijderen van de organen wordt, zoals in de voorgaande gevallen, gevolgd door het sluiten van de incisies door middel van hechtingen en het verbinden van de wonden.

De totale hysterectomie bij laparoscopie, die zowel bij algemene anesthesie als bij spinale of epidurale anesthesie kan worden uitgevoerd, is een minimaal invasieve oplossing: in feite maakt het de verwijdering van de baarmoeder en de baarmoederhals mogelijk zonder toevlucht te nemen tot grote incisies.

De minimale invasiviteit van laparoscopische totale hysterectomie leidt tot een significante vermindering van ziekenhuisopname en postoperatieve hersteltijden.

Helaas heeft totale laparoscopische hysterectomie een beperking: het kan niet worden uitgevoerd bij alle patiënten die verwijdering van de baarmoeder en baarmoederhals nodig hebben.

Opgemerkt moet worden dat, vandaag, voor totale laparoscopische hysterectomie-interventies, de meest geavanceerde ziekenhuizen hun medisch personeel voorzien van een robot, die een grotere precisie en verder minder invasiviteit garandeert (robotische totale hysterectomie).

Duur van de totale hysterectomie

Een totale hysterectomie kan 1 tot 3 uur duren.
De gebruikte chirurgische techniek en de eventuele uitvoering van andere operaties, zoals het verwijderen van de eileiders en eierstokken (salpingo-ovariëctomie), beïnvloeden de duur van de totale hysterectomie.

Risico’s en complicaties

Totale hysterectomie is een veilige praktijk; er moet echter aan worden herinnerd dat het nog steeds een grote operatie is, daarom vormt het als zodanig een kleine risicomarge die niet kan worden geëlimineerd.

Totale hysterectomierisico’s: de mogelijke bijwerkingen

De risico’s van totale hysterectomie omvatten:

• Complicaties geassocieerd met het gebruik van algemene anesthesie ( allergische reactie op het anestheticum , zenuwbeschadiging en overlijden);
• Postoperatieve bloeding;
• Ontwikkeling van infecties in de operatiewonden;
• Vorming van abnormale bloedstolsels.
• Complicaties specifiek voor totale hysterectomie, waaronder: schade aan een van de organen in de buurt van de baarmoeder (ureters, blaas en darmen), vaginale prolaps en vaginale fistels.