Ziekte van tietze en vermoeidheid

Het Tietze-syndroom wordt gedefinieerd als een goedaardige, pijnlijke, zelfbeperkende, niet-etterende, gelokaliseerde ontsteking van het superieure ribkraakbeen. Het heeft een onbekende etiologie. Het beïnvloedt de costochondrale, costosternale of sternoclaviculaire gewrichten. De manubrium-sternum- en xiphosternale gewrichten worden minder vaak aangetast.

Wat is het Tietze-syndroom?

Tietze-syndroom is een inflammatoire aandoening van het kraakbeen dat aanwezig is op het ribbenniveau ( costochondraal kraakbeen ) en tussen de gewrichten die de ribben verbinden met het borstbeen ( costo-sternale kraakbeen ) en het borstbeen met het sleutelbeen (sternoclaviculair kraakbeen ).
De klassieke manifestaties van het Tietze-syndroom zijn pijn, zwelling en gevoeligheid van het aangetaste kraakbeenweefsel.

Zijn er gebieden die meer getroffen zijn dan andere?

Niet alle kraakbeenderen, geplaatst in de bovengenoemde gebieden, zijn in gelijke mate onderhevig aan het Tietze-syndroom. In feite is er een gebied, tussen de tweede en derde rib, dat vatbaarder is dan de andere voor ontstekingen.

Zijn tietze-syndroom en costochondritis hetzelfde?

Soms wordt het Tietze-syndroom aangezien voor een andere ontsteking van de rib en het sternale kraakbeen: costochondritis. De laatste is echter, in tegenstelling tot de eerste, minder gelokaliseerd (d.w.z. de ontstekingstoestand is meer wijdverspreid), heeft geen zwelling en heeft vaak een precieze oorzaak van begin (bijvoorbeeld een pathogene infectie of fysiek trauma).

Lees ook :- Onrustig gevoel symptomen

Wat veroorzaakt ziekte van tietze?

Intercostale pijn heeft variabele oorzaken die meestal gemakkelijk te identificeren zijn, zodra de cardiale en pulmonale oorsprong zijn uitgesloten.

Intercostale pijn wordt pariëtale pijn genoemd, dat wil zeggen dat het de elementen van de borstwand betreft: de zenuwen, de ribben (met hun verschillende gewrichten) of de spieren.

• Intercostale neuralgie van werveloorsprong zit op de loop van een intercostale zenuw. Ze zijn het gevolg van uitrekking of ontsteking van de zenuw waar deze tussen de wervels uitkomt. Ze zijn meestal van traumatische oorsprong: valse beweging, hernia…
• Intercostale neuralgie als gevolg van zenuwbeschadiging verschijnt meestal parallel met intercostale gordelroos (virale ziekte die wordt gekenmerkt door een uitbarsting van kleine blaren).
• Intercostale krampen zijn krampen van de intercostale spieren die plotseling ontstaan ​​en van korte duur zijn. Meestal verdwijnen ze binnen een half uur.
• Verplettering of scheuren van de intercostale spieren na een trauma of intensieve inspanning of episodes van ernstige hoest.
• Ribfracturen zijn meestal het gevolg van trauma. Meer zelden volgen ze de pogingen van hoesten of, nog zeldzamer, ze komen spontaan voor op verzwakte ribben (osteoporose, tumoren).
• Verstuikingen van de ribben kunnen optreden door directe kneuzing, door plotselinge rotatiebeweging, door rekkracht of door compressie van de thorax.
• Gewrichtsontsteking (artrose, artritis) is meestal gelokaliseerd in het kraakbeen tussen het borstbeen en de rib (Tietze-syndroom).
• Riblaesies, zeer zelden: tumoren, metastasen, osteïtis (botinfectie).
• De postoperatieve gevolgen van thoracale chirurgie en in het bijzonder aorto-coronaire bypass.

Lees ook :- Zwangerschapsvergiftiging zonder hoge bloeddruk

Symptomen van het Tietze-syndroom

Het Tietze-syndroom manifesteert zich door verschillende karakteristieke symptomen:

• pijn op de borst tussen de 2e en 3e rib en/of ter hoogte van het borstbeen;
• zeer scherpe pijnen die doen denken aan knijpen;
• plotseling begin binnen enkele uren;
• meestal slechts aan één kant van de ribbenkast;
• een versterking van pijn tijdens bewegingen en tijdens diepe inspiraties;
• roodheid en zwelling van de huid in het pijnlijke gebied;

Complicaties ziekte van tietze

Het Tietze-syndroom is geen bijzonder ernstige aandoening, maar vooral wanneer het niet correct wordt behandeld, kan het een chronische ziekte worden: dit betekent dat ontstekingen de neiging hebben om van tijd tot tijd terug te komen en zonder een precieze verklaring. Chroniciteit is niet echt een complicatie, maar het is nog steeds vervelend en heeft een negatieve invloed op de kwaliteit van leven van patiënten.

Lees ook :- Doof gevoel in tenen

Hoe de ziekte van Tietze te diagnosticeren?

De ziekte van Tietze kan niet worden aangetoond met röntgenfoto’s of bloedonderzoek. De zwelling van het kraakbeen in de ribbenkast is niet zichtbaar op een röntgenfoto. Bovendien laat de ziekte geen sporen na in het bloed. Uw arts zal dus moeten afgaan op uw verhaal en op uw specifieke lichamelijke klachten. Meestal wordt u doorverwezen naar een ziekenhuis om meerdere onderzoeken uit te voeren. Deze zijn bedoeld om andere aandoeningen zoals angina pectoris, maagzweren, pancreatitis, longembolie of hartaandoeningen uit te sluiten.

Hoe wordt het Tietze-syndroom behandeld?

Er is geen speciale pijntherapie voor het klinische beeld. Met de juiste tabletten of injecties kan de pijn echter worden verminderd en tegelijkertijd de ontsteking worden geremd. NSAR-preparaten (niet-steroïde medicijnen) worden vaak gebruikt bij de behandeling van reuma en kunnen ook hier effect hebben. Soms worden de omliggende zenuwen verdoofd om de pijn weg te nemen.

Om de gewrichten soepel te houden en spanning te verlichten, kan manuele therapie op de lange termijn helpen. Fysiotherapie en osteopathie behandelen specifiek de blokkades in het ribgebied. Veel van de getroffenen zweren ook bij homeopathische therapie om hun zelfgenezend vermogen te stimuleren.

Zelfhulp
Speciale bewegingssequenties kunnen ook helpen om de thorax flexibeler te maken en de houding te verbeteren. Ze zijn gemakkelijk uit te voeren en zouden een vaste plaats moeten krijgen in het dagelijks leven.

Om te ademen
Ga rechtop zitten in een stoel, sluit je ogen en concentreer je op je ademhaling. Adem diep in door je neus en laat de adem in je maag stromen, terwijl je uitademt laat je maag ontspannen terug naar binnen zakken. Neem hiervoor ongeveer 5 minuten de tijd. Bewust ademen maakt spanning in het bovenlichaam los. Ook kan het soms helpen om bewust tegen de pijn in te ademen. Anders wordt de ademhaling door de pijn te oppervlakkig, wat weer kan leiden tot spanning.

Voor de houding
Om spanningen in het schouder- en nekgebied te voorkomen, zijn oefeningen voor een betere, meer rechtopstaande houding niet alleen nuttig voor patiënten met het Tietze-syndroom. Je kunt deze eenvoudige sessie op elk moment thuis, op kantoor of onderweg doen: ga rechtop zitten, voeten plat op de grond. Laat de scheiding recht omhoog trekken naar het plafond, de kin zakt iets naar beneden. Open tegelijkertijd je schouders naar achteren en laat je schouderbladen naar beneden zakken. Duw je borst naar voren terwijl je dit doet, je rug kan iets krommen.

Corrigeer ongeveer elke 30 minuten uw houding en neem deze rechtop zittende positie aan. Hiermee train je je schouder- en rugspieren. Door regelmatig te oefenen, zal je houding snel verbeteren.

Voor de achterkant
Een eenvoudige trainingseenheid, die ook vaak in yoga wordt beoefend, begint in de houding van alle vier. Knieën op heupbreedte uit elkaar, handen op de grond direct onder de schouders. Terwijl je inademt, buig je je rug een beetje en kijk je omhoog naar het plafond. Terwijl je uitademt, rond je rug zo veel als je kunt en laat je kin naar je borst zakken. Herhaal de bewegingen ongeveer 10 keer.

Preventie van het Tietze-syndroom

Om het optreden van ribpijn en in het bijzonder het Tietze-syndroom te beperken, kunnen enkele eenvoudige maatregelen worden genomen:

• Doe een goede warming-up voordat u lichamelijke activiteit uitvoert.
• Blijf goed gehydrateerd door minimaal 1,5 liter water per dag te drinken.
• Beperk bewegingen die de wervelkolom zwaar belasten bij een bekende hernia.
• Oefen regelmatig lichamelijke activiteit.
• NIET ROKEN.