Symptomen van ziekte van meniere

John
13 Min Read

De ziekte van Menière is een probleem met het binnenoor dat duizeligheid, ook wel duizeligheid genoemd, en gehoorverlies kan veroorzaken. Meestal treft de ziekte van Menière slechts één oor.

De ziekte van Menière kan op elke leeftijd voorkomen. Maar het begint meestal tussen de 40 en 60 jaar. Men denkt dat het een levenslange aandoening is. Maar sommige behandelingen kunnen de symptomen helpen verlichten en verminderen hoe het uw leven op de lange termijn beïnvloedt.

Wat is de ziekte van ménière?

Wat is de ziekte van ménière?

De ziekte van Ménière wordt gekenmerkt door aanvallen van duizeligheid die gepaard gaan met progressief gehoorverlies in slechts één oor, evenals tinnitus (zoemen in het aangedane oor). Duizeligheid treedt plotseling op en gaat gepaard met misselijkheid en braken. Deze aanvallen duren enkele uren. De persoon voelt druk in het aangedane oor en heeft moeite met horen aan de aangedane zijde. Na verloop van tijd komen de aanvallen terug en wordt het gehoorverlies steeds erger.

Lees ook :- Testosteron tekort ervaringen

Oorzaken van de ziekte van Menière

De oorzaak van de ziekte van Ménière blijft onbekend. Het is een ziekte die het binnenoor aantast, dat wil zeggen het diepste deel van het oor dat zorgt voor gehoor en evenwicht. Het gehoororgaan, dat de vorm heeft van een slak, wordt het slakkenhuis (of slakkenhuis) genoemd. Het evenwichtsorgaan wordt de vestibule genoemd (zie diagram hierboven). Het slakkenhuis en de vestibule zijn gevuld met een vloeistof, de endolymfe.

Aangenomen wordt dat symptomen van de ziekte van Ménière worden veroorzaakt door een teveel aan endolymfe in het binnenoor, ook wel endolymfatische hydrops genoemd. Overmatige endolymfe verhoogt de druk in het binnenoor, waardoor geluiden niet correct worden waargenomen en de balanssignalen die naar de hersenen worden gestuurd, worden vervormd.

Zo bereikt tijdens een aanval van duizeligheid tegenstrijdige informatie de hersenen, alsof het lichaam zowel stilstaat als in beweging is.

Wetenschappers weten niet wat de drukverhoging in het binnenoor veroorzaakt. Er zijn verschillende hypothesen gemaakt:

  • reactie op hoofdletsel of bepaalde infecties;
  • voedselallergie of -intolerantie;
  • ontregeling van het immuunsysteem (auto-immuunmechanisme).

Op dit moment is geen van deze hypothesen formeel gevalideerd.

Lees ook :- Obsessieve compulsieve stoornis : Oorzaken en behandeling

Risicofactoren ziekte van meniere

Het syndroom kan op elke leeftijd voorkomen, hoewel het vaker voorkomt bij volwassenen tussen de 40 en 60 jaar.

Mensen met het volgende lijken een hoger risico te lopen op het ontwikkelen van symptomen:

  • auto-immuunziekten, gekenmerkt doordat het immuunsysteem per ongeluk zijn eigen weefsels en organen aanvalt,
  • familiegeschiedenis van de aandoening,
  • chemische onevenwichtigheden in de vloeistof in het binnenoor, bijvoorbeeld door veranderingen in de balans van specifieke elektrolyten (met name natrium en kalium),
  • doorbloedingsstoornissen,
  • virale infecties.

Lees ook :- Lichte hersenschudding : Wat zijn de symptomen en wat is…

Symptomen van ziekte van meniere

Symptomen Het syndroom van Ménière: hoe manifesteert het zich?

De belangrijkste symptomen van het syndroom van Ménière zijn:

  • Hypoacusis, d.w.z. gehoorverlies in het aangedane oor;
  • Vertigo, wat een gebrek aan evenwicht veroorzaakt;
  • Misselijkheid en braken, gevolgd door koud zweet en arteriële hypotensie;
  • Tinnitus, d.w.z. “fluiten” in het oor;
  • Sensatie van sluiting van het oor (“gesloten oor” of auriculaire volheid);

Minder vaak voorkomende symptomen zijn nystagmus en plotseling flauwvallen zonder bewustzijnsverlies.

Symptomen Syndroom van Ménière: de beginfase

In een vroeg stadium van de ziekte manifesteren de typische symptomen van het syndroom van Ménière zich als voorbijgaande en episodische aanvallen, waarvan de duur kan variëren van 20 minuten tot enkele uren.
3-4 per dag, deze afleveringen beginnen meestal acuut en plotseling en hebben slechts invloed op één oor.

Het komt heel vaak voor dat de patiënt gedurende een paar opeenvolgende dagen of zelfs een week wordt blootgesteld aan aanvallen die in de loop van de tijd dicht bij elkaar liggen.
Na deze manifestaties volgt een periode van remissie, onderbroken door een nieuwe reeks aanvallen.
Gemiddeld ervaart een persoon met het initiële syndroom van Ménière 6 tot 11 van dit soort “toevallen” in een jaar.

Vertigo kan optreden zonder gepaard te gaan met gehoorverlies; terwijl nystagmus, wanneer het verschijnt, meestal van korte duur is.
Het omgekeerde kan echter ook voorkomen; daarom is het moeilijk om de symptomatologie precies vast te stellen, aangezien deze van patiënt tot patiënt verschilt.

Symptomen Syndroom van Ménière: de gevorderde fase

Wanneer het syndroom van Ménière zich in een vergevorderd stadium bevindt, beginnen sommige symptomen een permanent karakter te krijgen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij gehoorverlies; in feite ontwikkelt een patiënt die in de loop van de jaren herhaaldelijk wordt aangevallen, onomkeerbare schade aan de structuren die deel uitmaken van het labyrint en het slakkenhuis.

De evolutie is in sommige gevallen zo ernstig dat het kan leiden tot volledige doofheid in het aangedane oor.

Hoewel het minder vaak voorkomt, kan het gevoel van “oorsuizen” in het oor (tinnitus) ook een permanent symptoom worden.
Hetzelfde geldt ook voor gebrek aan evenwicht en duizeligheid.

Diagnose ziekte van meniere

Voor een juiste diagnose van het syndroom van Ménière zijn verschillende stappen nodig, waaronder een cognitief interview van de medische geschiedenis van de patiënt en een lichamelijk onderzoek door een otolaryngoloog.

Helaas zijn er geen specifieke tests of unieke symptomen om naar te verwijzen om een diagnose te stellen, die in wezen gebaseerd is op de geschiedenis en de aanwezigheid van:

  • twee of meer duizeligheidepisoden die elk minstens 20 minuten duren,
  • oorsuizen,
  • tijdelijk gehoorverlies,
  • gevoel van congestie in het oor.

Sommige artsen doen een gehoortest om de vermindering als gevolg van het syndroom te kwantificeren; in feite wordt algemeen aangenomen dat nauwkeurige meting en karakterisering van gehoorverlies factoren van fundamenteel belang zijn voor de diagnose van het syndroom van Ménière.

Met behulp van verschillende soorten gehoortesten kunnen artsen het gehoorverlies karakteriseren als sensorisch, d.w.z. ontstaan in het binnenoor, of neuraal, d.w.z. ontstaan in de gehoorzenuw. Het opnemen van de auditieve hersenstamrespons, die de elektrische activiteit in de gehoorzenuw en hersenstam meet, is zeer nuttig om onderscheid te maken tussen deze twee soorten gehoorverlies. Elektrocochleografie, of het opnemen van de elektrische activiteit van het uitwendige oor als reactie op geluid, kan de diagnose helpen bevestigen.

Om het vestibulaire systeem, verantwoordelijk voor het evenwicht, te onderzoeken, spoelt de arts de oren met warm en koud water of lucht. Deze procedure veroorzaakt nystagmus, of snelle onwillekeurige oogbewegingen, wat artsen kan helpen een evenwichtsstoornis te analyseren.

Tests zoals MRI- of CT-scans van de hersenen kunnen ook geïndiceerd zijn om andere ziekten uit te sluiten; aangezien tumoren bijvoorbeeld tijdens hun groei symptomen kunnen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met die van het syndroom van Ménière, is een MRI nuttig om te begrijpen of duizeligheid en gehoorverlies kunnen worden veroorzaakt door een tumor.

Wat zijn de behandelingsmogelijkheden?

Op dit moment is er geen definitieve remedie voor de ziekte van Menière, maar een reeks behandelingen gericht op het beheersen en voorkomen van de symptomen.

In de acute fase kunnen anti-emetica, anticholinergica of benzodiazepinen worden gebruikt om de symptomen van de crisis te verlichten. Om de frequentie van aanvallen te verminderen, is betahistine momenteel het meest gebruikte medicijn, dat kan worden gecombineerd met diuretica en een natriumarm dieet, dwz met een beperkte natriuminname. Medicamenteuze therapie maakt symptoomcontrole mogelijk in ongeveer 80% van de gevallen.

Intratympanische steroïde-injecties of farmacologische ablatie van het vestibulaire systeem mogen alleen worden gebruikt in gevallen waarin medische therapie geen adequate symptoomcontrole mogelijk maakt. Farmacologische ablatie van het vestibulaire systeem kan worden bereikt door intratympanische injecties van gentamicine in de unilaterale vormen, of door het gebruik van systemische streptomycine in de bilaterale vormen.

Slechts in een minderheid van de gevallen waarin medicamenteuze en farmacologische ablatieve therapie geen adequate controle van duizeligheid mogelijk hebben gemaakt, kan worden overgegaan tot een operatie, zoals bijvoorbeeld vestibulaire neurectomie, d.w.z. het gedeelte van de evenwichtszenuw, of chirurgische labyrinthectomie, d.w.z. de chirurgische ablatie van het labyrint (evenwichtsorgaan).

De ziekte van Menière kan, vanwege de ernst en frequentie van duizelingwekkende crises, een zeer invaliderende aandoening blijken te zijn en kan een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven van personen die eraan lijden, van werk tot sociale relaties, en blijkt dus een zware bron van stress en depressie. Om deze reden wordt de KNO-arts de laatste jaren in de vestibologische centra bijgestaan door een psycholoog of een psychiater die zorgt voor de behandeling van de patiënt met de psychologische problemen die deze ziekte vaak met zich meebrengt. Ook in Humanitas werken we aan de oprichting van een vestibologiecentrum waarin de KNO en de psychiater kunnen samenwerken om patiënten met de ziekte van Menière te behandelen en hen te helpen de kwaliteit van hun leven te verbeteren, dat vaak negatief wordt beïnvloed, niet alleen door terugkerende crises en invaliderende duizeligheid , maar ook van de angst en depressie die deze veroorzaken bij personen die getroffen zijn door dit syndroom.

Preventie voor ziekte van meniere

Er is geen methode om de ziekte van Ménière te voorkomen, maar patiënten kunnen voorzorgsmaatregelen nemen om episodes en hun gevolgen te voorkomen of te minimaliseren door –

  • Verminder de zoutinname
  • Stop met roken
  • Vermijd cafeïne en alcohol
  • Vermijd blootstelling aan harde geluiden
  • Houd spanning of stress onder controle
  • Als u zich duizelig voelt, wees dan thuis en op het werk voorzichtig om te voorkomen dat u valt of een ongeluk krijgt
Wat veroorzaakt de ziekte van Ménière?

De exacte oorzaak van de ziekte van Ménière is onbekend, maar men denkt dat het wordt veroorzaakt door een drukprobleem diep in het oor. Factoren die uw risico op het ontwikkelen van de ziekte van Ménière kunnen verhogen, zijn onder meer een familiegeschiedenis van de aandoening en een chemische onbalans in de vloeistof in uw binnenoor.

Hoe succesvol is de behandeling van Menière?

Er is een slagingspercentage van ongeveer 95-98% voor het beëindigen van duizeligheidsaanvallen met de labyrintectomie. Er moet rekening worden gehouden met doofheid, aangezien deze procedure de gehoorfunctie vernietigt, dus een labyrintectomie zal meestal niet worden aangeboden als er nog steeds een goed gehoor is in het aangedane oor.

Kan de ziekte van Ménière worden overgedragen?

Hoewel het ongemakkelijk kan zijn, is de ziekte van Menière niet besmettelijk en niet dodelijk. De ziekte van Menière is een chronisch (aanhoudend) probleem. Mensen met de ziekte van Menière hebben niet altijd symptomen. Wanneer symptomen optreden, wordt dit een “aanval” genoemd. Aanvallen kunnen vaak of af en toe voorkomen.

Wat is het beste dieet voor de ziekte van Menière?

Volg een natriumarm dieet. Natrium veroorzaakt vochtretentie en kan uw symptomen in uw binnenoor verergeren. Vermijd MSG (mononatriumglutamaat), een vorm van natrium die een veel voorkomende trigger is voor migraine. Veelvoorkomende voedingsmiddelen die MSG bevatten, zijn Aziatische voedingsmiddelen, ramennoedels en accentkruiden.

Share This Article
Leave a comment