Heeft u soms of vaak last van pijn achter het oor? Dit probleem kan mannen, vrouwen, kinderen en ouderen in gelijke mate treffen en kan verschillende oorzaken hebben. In de meeste gevallen moet de aandoening dankzij een adequate diagnose en de juiste behandeling in een vrij korte tijd en zonder bijzondere gevolgen worden verminderd.
Maar wat zijn de mogelijke oorzaken van pijn achter het oor? En wat zijn de meest geschikte behandelingen? Triviaal kan een symptoom van dit type worden veroorzaakt door ongevaarlijke factoren (zoals een bril die voortdurend op dat specifieke punt blijft rusten door een vervelende druk uit te oefenen) of zelfs door ernstiger aandoeningen, zoals mastoïditis, een zeer pijnlijke infectie. Om deze reden is het belangrijk om de mogelijke oorzaken te identificeren en de oplossing te vinden die het beste bij uw probleem past.
Pijn achter oor : Definitie
Zwelling rond het oor kan een gevolg zijn van ontstekings- en infectieuze processen. Bij aandoeningen zoals mastoïditis, otitis en de bof wordt dit symptoom vaak geassocieerd met gevoeligheid bij contact.
De pijn achter oor is een ontsteking van het mastoïd (benige uitsteeksel achter het oor), die intense pijn veroorzaakt met zwelling achter het oorgebied.
Zwelling rond het oor is ook een symptoom van acute otitis externa, geassocieerd met pijn, koorts en gele afscheiding. De zwelling is met name gelokaliseerd in de tragus, de uitwendige gehoorgang en de uitwendige gehoorgang.
De bof is een ‘virale infectie die zich manifesteert als een pijnlijke zwelling van de parotisklieren. De zwelling kan zich in dit geval voor en onder het oor uitstrekken, tot aan het onderste deel van de onderkaaktak en de jukbeenboog. De bof wordt ook herkend door de aanwezigheid van andere symptomen, zoals vergroting van de laterocervicale lymfeklieren, pijn bij het kauwen of slikken, hoofdpijn, anorexia, koorts en algemene malaise.
Andere mogelijke oorzaken van periauriculaire zwelling zijn herpes zoster oticus en sommige oorkankers.
Lees ook :-Trillende spieren in rust
Pijn achter oor : Oorzaken
- Occipitale neuralgie: deze aandoening treedt op wanneer de occipitale zenuwen (die zich uitstrekken van de nek tot de nek en van de bovenkant van het hoofd tot de oorschelpen) beschadigd of ontstoken zijn. De symptomen van occipitale neuralgie zijn een chronische pijnknop, die meestal aan één kant van het hoofd voorkomt. De pijn kan vooral de bovenhals, achter de oren en het achterhoofd treffen. Een van de meest voorkomende oorzaken van occipitale neuralgie zijn herhaalde trauma’s die het cervicale gebied aantasten, degeneratieve / artritische pathologieën (d.w.z. chronische degeneratieve en progressieve ziekten die de gewrichten aantasten) en andere aandoeningen, zoals misvormingen.
- Mastoïditis: dit is een infectie van het mastoïdbot, dat zich direct achter het oor bevindt. Mastoïditis veroorzaakt een gevoel van pijn achter het oor, koorts, vermoeidheid en gehoorverlies dat het aangetaste oor aantast. Over het algemeen treft deze aandoening vooral kinderen. De ziekte wordt meestal veroorzaakt door acute purulente middenoorontsteking.
- Temporomandibulaire aandoeningen: deze aandoeningen hebben betrekking op de temporomandibulaire gewrichten (d.w.z. de gewrichten die de slaapbeenderen van de schedel en de kaak verbinden). Temporomandibulaire aandoeningen kunnen worden veroorzaakt door verschillende factoren, zoals stress, de neiging om de tanden te knarsen of op elkaar te klemmen (bruxisme), maar ook door aandoeningen zoals artritis of slechte uitlijning van de gewrichten. Dit probleem kan zich op elke leeftijd voordoen. Naast de pijn achter het oor kunnen mensen met deze aandoening ook andere symptomen ervaren, zoals hoofdpijn, pijn in de kauwspieren, knappend gevoel of verstopping van de mondgewrichten. Dergelijke aandoeningen vereisen een behandeling die orthodontische therapie en het gebruik van pijnstillers omvat. De arts kan ook fysiotherapiesessies aanbevelen of het toedienen van spierverslappers (die de functie hebben om de spieren van het lichaam te ontspannen) en andere remedies om pijn te verlichten. De behandeling zal worden vastgesteld op basis van de uitlokkende oorzaak.
Pijn achter oor : Symptomen
Symptomen van pijn achter oor verschijnen ongeveer twee tot vier weken nadat een acute middenoorontsteking begint. Meestal zijn hun symptomen verdwenen en steken ze plotseling weer op. Mastoïditis kan de oorzaak zijn.
Over het algemeen zijn de symptomen van pijn achter oor vergelijkbaar met die van middenoorontsteking. Het is daarom voor een leek erg moeilijk om onderscheid te maken tussen de twee ziekten. Hoe dan ook, ze moeten zo snel mogelijk worden behandeld. Over het algemeen moet daarom uit voorzorg een arts worden geraadpleegd als een of meer van de volgende symptomen optreden:
- Pijn in en rond het oor. Constante, kloppende pijn is typisch.
- Langdurige koorts
- Gehoor verslechtert
- Rusteloosheid, slaapproblemen, gewelddadig geschreeuw
- Uitputting
Daarnaast is er bij pijn achter oor een uitwendig voelbare zwelling en gevoeligheid voor druk over het processus mastoideus, wat niet optreedt bij middenoorontsteking. Als de zwelling ernstig is, wordt het oor zijwaarts naar beneden gedrukt. Hierdoor valt de oorschelp duidelijk op. Bovendien lopen er vaak grote hoeveelheden melkachtige vloeistof uit het oor. De patiënt kan weigeren te eten en apathisch overkomen.
Bij jonge kinderen is het moeilijk om precies te bepalen welke symptomen aanwezig zijn. Een teken van zowel otitis media als mastoïditis is wanneer kinderen hun oren vaak vasthouden of hun hoofd heen en weer schudden. Veel jonge kinderen ervaren ook misselijkheid en braken. Pijn achter oor is bij baby’s vaak minder ernstig dan bij oudere kinderen. Ouders moeten daarom goed letten op de kleinste veranderingen in het gedrag van hun kind.
Pijn achter oor : Onderzoeken en diagnose
Bij een vermoeden van pijn achter oor is een keel-, neus- en oorarts de aangewezen persoon om mee te praten. In een eerste gesprek legt hij de medische geschiedenis vast (anamnese). U heeft de mogelijkheid om uw klachten gedetailleerd te omschrijven. Bij kinderen geven de ouders meestal informatie. De arts kan vragen stellen als:
- Heeft u (of uw kind) onlangs een infectie gehad?
- Hoe lang bestaan de klachten?
- Heeft u afscheiding uit uw oor opgemerkt?
Op de anamnese volgt een lichamelijk onderzoek. De arts zoekt eerst naar uiterlijke veranderingen. Hij kan bijvoorbeeld roodheid en pijn en gevoeligheid boven of achter het oor opmerken. Met behulp van een oorspiegel (otoscoop) worden het trommelvlies en de interne gehoorgang onderzocht. Dit onderzoek wordt ook wel een otoscopie genoemd. Als er een zwelling van het trommelvlies is, wordt dit onder meer bepaald door een lichtreflex die zich op een andere plaats op het trommelvlies bevindt dan in een gezond oor. Daarnaast is de binnenkant van het oor rood.
Nadere diagnose wordt gesteld in een ziekenhuis als er een redelijk vermoeden is van mastoïditis. Dit is logisch omdat de therapie zo snel mogelijk moet starten en onder bepaalde omstandigheden een operatieve ingreep nodig kan zijn. Als de arts dit nog niet heeft gedaan, wordt eerst een bloedonderzoek gedaan. Als er een ontsteking in het lichaam is, worden bepaalde waarden in de bloedtest verhoogd. Deze omvatten het aantal witte bloedcellen (leukocyten), de waarde van het C-reactieve proteïne en de snelheid van sedimentatie van de bloedcellen. Om de veroorzakers van de ontsteking te bepalen, wordt een uitstrijkje van het oor genomen. Hiervan wordt in het laboratorium een kweek gemaakt. Het resultaat is binnen één tot twee weken beschikbaar. In de regel wordt mastoïditistherapie gestart voordat het eindresultaat beschikbaar is.
De diagnose wordt verder bevestigd met behulp van een röntgenfoto of computertomografie. De arts kan mogelijke complicaties op de resulterende afbeeldingen identificeren, bijvoorbeeld als pus zich heeft opgehoopt in de omliggende gebieden. Het krijgen van een röntgenfoto en computertomografie kan voor jonge kinderen moeilijk zijn. Als er duidelijke bevindingen zijn die het vermoeden van mastoïditis onderbouwen, zien artsen in sommige gevallen af van deze aanvullende onderzoeken.
Wanneer naar de dokter?
Bij gezwollen lymfeklieren in de nek, achter het oor, onder de arm of in de liesstreek dient een afspraak gemaakt te worden met de arts indien:
- De lymfeklieren zijn groter dan vijf centimeter
- De lymfeklieren zijn al meer dan drie weken gezwollen
- De zwelling kwam plotseling op en de knobbel voelde hard aan, pijnloos of pijnlijk
- De huid bij de zwelling is rood, strak of oververhit
- De zwelling maakt de huid nat
- Symptomen zoals koorts, nachtelijk zweten, ongewenst gewichtsverlies of kortademigheid treden op
Pijn achter oor : Behandeling
Pijn achter oor wordt, net als andere bacteriële infecties, behandeld met antibiotica. Afhankelijk van welke ziekteverwekker verantwoordelijk is voor pijn achter oor, zijn verschillende antibiotica bijzonder effectief. Als de exacte ziekteverwekker (nog) niet is vastgesteld, wordt in de meeste gevallen een breedspectrumantibioticum gebruikt, een werkzame stof uit de groep van penicillines. Ze werken tegen een groot aantal verschillende bacteriën, maar zijn bijzonder effectief tegen stafylokokken en streptokokken, de meest voorkomende pathogenen die mastoïditis veroorzaken.
De gemakkelijkste manier om antibiotica te geven aan baby’s en jonge kinderen is via een ader (infusie). Dit zorgt ervoor dat de medicatie ook daadwerkelijk in de bloedbaan terecht komt en niet weer wordt uitgespuugd. Bij adolescenten en volwassenen worden antibiotica gegeven in de vorm van tabletten. Daarnaast kunnen pijnstillers worden voorgeschreven om oorpijn te verlichten.
Wanneer is een operatie nodig?
Als de pijn achter oor erg uitgesproken is of als er ook na enkele dagen behandeling geen verbetering is, moet de zwelling operatief verwijderd worden. Om dit te doen, worden de ontstoken delen van het mastoïde proces verwijderd (mastoïdectomie). Er zijn twee operatiemethoden om uit te kiezen, eenvoudige en radicale mastoïdectomie. Met een eenvoudige mastoïdectomie worden alleen de door ontstekingen aangetaste cellen van het mastoïde proces verwijderd. Bij radicale mastoïdectomie daarentegen worden aanvullende structuren verwijderd. Deze omvatten de achterwand van de uitwendige gehoorgang en het bovenste deel van de trommelholte van het middenoor. Deze massale ingreep creëert een grote holte tussen het mastoïdproces en de uitwendige gehoorgang. Deze holte maakt het gemakkelijker om de oor- en mastoïdruimten te bewaken en te onderhouden. Radicale mastoïdectomie is geïndiceerd voor pijn achter de oor die gepaard gaat met overmatige pusvorming en accumulatie.
Tijdens de operatie wordt een dun slangetje (drainage) waardoor de pus wordt afgevoerd, geplaatst zodat de vloeistof (meestal pus) uit het oor kan ontsnappen. De operatie wordt altijd poliklinisch uitgevoerd. Er wordt een klein sneetje gemaakt achter het oor waardoor de operatie wordt uitgevoerd. De snee geneest snel. Na een operatie moeten de getroffenen ongeveer een week in het ziekenhuis blijven. Daarna zijn ze echter meestal symptoomvrij. Tijdens de operatie worden antibiotica gegeven om eventuele bacteriën die zich nog in het lichaam bevinden te doden.
Als u een pijnlijke bult achter het oor heeft of uw kind zelf opmerkt, moet u onmiddellijk een KNO-arts zien. Als het vermoeden van mastoïditis daar wordt bevestigd, worden meestal antibiotica voorgeschreven.
De sternocleidomastoïde spier (gelatiniseerde vorm van het oude Grieks: spier tussen het borstbeen, het sleutelbeen en de basis van de schedel; “big head turner” of “head knik”) is een skeletspier van de oppervlakkige laag van de ventrale (ventrale) nekspieren .
De achterste groep bestaat uit de grote achterste rechte hoofdspier (spier rectus capitis posterior), de kleine achterste rechte hoofdspier (spier rectus capitis posterior minor), de bovenste schuine hoofdspier (spier obliquus capitis superior) en de onderste schuine hoofdspier (schuine spier. ..
