Wat is syfilis

Syfilis (ook bekend als Lue) is een genitale infectie die zweren en schaafwonden veroorzaakt en de overdracht van HIV vergemakkelijkt. Het ontwikkelt zich in verschillende stadia, elk gekenmerkt door verschillende symptomen en beloop. Aangezien sommige fasen van de ziekte een lang beloop hebben zonder duidelijke klinische manifestaties, is een progressieve evolutie mogelijk zonder diagnose en therapie. Maar als syfilis niet goed wordt behandeld, kan het schade aan het zenuwstelsel en de bloedvaten, psychische stoornissen en de dood veroorzaken.

Definitie: Wat is syfilis?

Syfilis is een veel voorkomende en in opkomst zijnde besmettelijke seksueel overdraagbare aandoening (SOA). De oorzaak ? Pale treponema (Treponema pallidum) is een bacterie die syfilis veroorzaakt en zich gemiddeld 3 weken na contact ermee manifesteert (tussen 10 en 90 dagen).

Twee soorten syfilis: aangeboren of nerveus?

Aangeboren syfilis
Congenitale syfilis treft de foetus en pasgeborenen. ” Overdracht vindt plaats in het geval van syfilis van de moeder, meestal tijdens de 5e maand van de zwangerschap “, legt Dr. Jean-Marc Bohbot uit, androloog en specialist in urogenitale infecties, medisch directeur van het Fournier-instituut in Parijs. Het kan leiden tot foetale sterfte of geboorteafwijkingen. De behandeling is gebaseerd op de intramusculaire injectie van penicilline G. Als de moeder goed wordt behandeld, is het kind beschermd en kan het normaal geboren worden. Late congenitale syfilis verschijnt na de geboorte, tussen de 5 en 30 jaar oud.

Nerveuze syfilis
Wanneer de ziekte, onbehandeld, een vergevorderd stadium bereikt, leidt dit tot ernstige neurologische aandoeningen (ongeveer 8-10% van de gevallen): we spreken dan van neurosyfilis of nerveuze syfilis. Deze fase treedt op na een paar maanden of meerdere jaren. Het manifesteert zich door meningo-encefalitis (ontsteking van de hersenvliezen en de hersenen), wat kan leiden tot dementie. Tegenwoordig behandelen antibiotica de ziekte vaak voordat deze dit stadium bereikt.

Lees ook :- Acne littekens behandeling

Wat is syfilis : Oorzaken

De veroorzaker van syfilis is een bacterie, Treponema pallidum. Wanneer waargenomen met een microscoop in een donker veld, verschijnt dit micro-organisme als een klein spiraalvormig filament, mobiel en flexibel, met een variabele lengte van 5-20 micron.

Treponema pallidum kan door intacte slijmvliezen of beschadigde huid gaan. Het middel dat verantwoordelijk is voor syfilis wordt daarom gemakkelijker overgedragen via oraal contact en onbeschermde vaginale en anale geslachtsgemeenschap.

De meest voorkomende plaatsen van binnenkomst zijn in feite de slijmvliezen van de geslachtsorganen en de mond, waar Treponema pallidum zijn ideale habitat vindt om zich gemakkelijk voort te planten. Later migreert dit micro-organisme door de haarvaten van de huid en verspreidt het zich vervolgens naar de lymfeklieren, waar het zich vermenigvuldigt totdat het een niveau bereikt dat voldoende is om klinische ziekte te veroorzaken. Typisch, syfilis incubatietijden strekken zich uit van 2 tot 12 weken.

Bij mensen met de ziekte wordt Treponema Pallidum aangetroffen in alle lichaamsvloeistoffen, zoals sperma en vaginale afscheidingen. Bovendien wordt de bacterie aangetroffen in huid-, genitale en mucosale laesies, waaronder die van de mond, die optreden tijdens het verloop van de ziekte.

Lees ook :- Ontstoken kraakbeen oor

De eerste symptomen van syfilis

Tenzij u zich ervan bewust bent dat u risicovolle geslachtsgemeenschap heeft gehad met een getroffen partner die de ziekte kan overdragen en daarom specifieke aandacht schenkt aan de eerste manifestaties ervan, is het vrij moeilijk om te beseffen dat u besmet bent met syfilis.

Het vroegste teken is het verschijnen, enkele weken na risicovolle geslachtsgemeenschap, van een laesie in het genitale slijmvlies (syphiloma), op het punt waar de bacterie het lichaam is binnengekomen.

Deze initiële laesie (rood, nat en zweren, maar niet pijnlijk) kan echter klein zijn of zich op een onopvallende plek bevinden en mag geen stoornissen veroorzaken die ertoe leiden dat u uw arts moet raadplegen.

Als de ziekte niet onmiddellijk wordt behandeld, evolueert de ziekte naar secundaire syfilis, wat resulteert in veel uitgebreidere manifestaties, die de vorm aannemen van een wijdverspreide huiduitslag, met het verschijnen van laesies in de slijmvliezen en opperhuid van verschillende delen van het lichaam. Ook typisch voor dit stadium zijn koorts, gezwollen lymfeklieren, keelpijn, fragmentarische alopecia, hoofdpijn, gewichtsverlies, spierpijn en vermoeidheid.

De manifestaties van secundaire syfilis in de huid en slijmvliezen kunnen een zeer variabel uiterlijk en grootte hebben en kunnen worden verward met die van andere infectieziekten (met name van het exanthematische type): de karakteristieke lokalisatie van de laesies ter hoogte van de handpalmen en voetzolen.

De laesies van secundaire syfilis kunnen vanzelf verdwijnen, zelfs zonder behandeling, maar dat betekent niet dat de ziekte genezen is, integendeel. Op dit punt ontwikkelen patiënten in feite de zogenaamde “latente syfilis”, wat niet veel goeds belooft.

Lees ook :- Hyperpigmentatie donkere huid

De diagnose van syfilis

Het klinisch onderzoek

Aangezien syfilis een seksueel overdraagbare aandoening is, moet de arts door middel van ondervraging en klinisch onderzoek naar elementen zoeken die pleiten voor een andere SOA (hiv-infectie, hepatitis B, enz.).

• In het stadium van primaire syfilis: de arts probeert te zoeken naar atypische lokalisaties (extra-genitaal) van de kans. Dit kan onopgemerkt blijven en syfilis wordt daarom niet behandeld, wat kan overgaan naar de secundaire fase.
• In het secundaire syfilisstadium: de arts zal de huid- en slijmvlieslaesies (die zich op de tong, plooien, anale of rectale mucosa kunnen bevinden) onderzoeken en beschrijven.

Aanvullende examens

De diagnose syfilis, op basis van de gegevens van de ondervraging en het klinische onderzoek, wordt bevestigd door onderzoeken die worden uitgevoerd in het biologielaboratorium.

• In het stadium van de primaire syfilis: De donkerveld-ultramicroscoop (specifieke microscoop voor de detectie van deze bacterie) markeert het treponema op de monsters (serosie ter hoogte van de kans) die moeten worden genomen vóór de toediening van antibiotica. Het is het enige onderzoek waarmee in dit stadium een vroege diagnose kan worden gesteld, waarbij de serologische reacties 15 dagen na het optreden van de kans op een positieve uitslag worden.
• In het stadium van secundaire syfilis : Onderzoek met een ultramicroscoop met een donkere achtergrond markeert de bacterie op het niveau van bepaalde huidlaesies (erosieve plaques).

Serologische reacties gericht op het aantonen van antistoffen tegen de bacterie zijn in dit stadium positief. Wij onderscheiden:

• De VDRL (Venereal Disease Research Laboratory) is 2 tot 3 weken na het verschijnen van de kans op een positieve uitslag. Het is een niet-specifieke test (de positiviteit van de test kan optreden in de aanwezigheid van andere ziekten zoals virale hepatitis, infectieuze mononucleosis , waterpokken , tuberculose , toxoplasmose …) die wordt gebruikt voor de detectie van infectie en de monitoring ervan . Deze test blijft licht positief of negatief in geval van tertiaire syfilis. Behandeling met antibiotica zorgt ervoor dat het antilichaamniveau binnen enkele maanden sterk daalt.
• De TPHA (Treponema Pallidum Haemagglutinatie Assay) is specifieker, eerder (positief rond de 10e dag van de kans) en persistent.
• De FTA (Fluorescent Treponemal Antibody) van bijna perfecte specificiteit (wanneer de test positief is, kunnen we bijna zonder misverstand zeggen dat het syfilis is) en eerder (positief rond de 7e dag van de kans).
• De test van Nelson is de referentietest in termen van specificiteit. Het is laat (meer dan een maand) positief en dit op een definitieve manier. Deze test wordt echter bijna nooit gebruikt, aangezien de FTA voldoende is.
• ELISA-tests die antistoffen tegen Treponema detecteren, worden in Frankrijk nog weinig gebruikt.

Wat is syfilis : Behandeling

Syfilistherapie kan vaak poliklinisch worden gedaan. Soms is echter een klinische behandeling in een ziekenhuis noodzakelijk. Dit geldt vooral voor neurologen (neurosyfilis) en congenitale syfilis.

Syfilis wordt meestal behandeld met penicilline (benzathine-benzylpenicilline). De ziekteverwekker is erg gevoelig voor dit antibioticum en is er nog niet resistent (ongevoelig) voor geworden. De duur en dosering van een antibioticabehandeling zijn afhankelijk van het stadium van de ziekte:

In het geval van vroege syfilis (eerste en tweede stadia van de ziekte) injecteert de arts de patiënt gewoonlijk met een enkele dosis penicilline. Iedereen die de werkzame stof niet verdraagt, krijgt een ander antibioticum. Tabletten met bijvoorbeeld doxycycline of erytromycine worden vaak voorgeschreven. Ze moeten gedurende twee weken dagelijks worden ingenomen. Als alternatief kan in deze vroege stadia van lues het antibioticum ceftriaxon worden toegediend als een korte infusie, eenmaal per dag gedurende tien dagen.

Late syfilis (behalve neurosyfilis) wordt ook bij voorkeur behandeld met penicilline. Maar dan zijn drie penicilline-injecties nodig met tussenpozen van enkele dagen. Ook hier kan bij intolerantie een ander antibioticum gebruikt worden (doxycycline, erytromycine, ceftriaxon). De behandelingsduur is dan langer dan bij vroege syfilis (bijv. doxycyclinetabletten gedurende 28 dagen).

Neurosyfilis vereist nog hogere doses antibiotica en ziekenhuisbehandeling. Patiënten krijgen gewoonlijk gedurende twee weken elke dag een hoge dosis penicilline rechtstreeks in een ader. In het geval van penicilline-intolerantie kan ceftriaxon (als een infuus) of doxycycline (in tabletvorm) worden gegeven.

Daarnaast worden individuele symptomen van neurosyfilis gericht behandeld. De arts kan bijvoorbeeld epileptische aanvallen verlichten met krampstillende geneesmiddelen (anti-epileptica).

Wat is syfilis : Preventie

Aangezien syfilis een seksueel overdraagbare aandoening is, is de beste manier om te voorkomen dat u het krijgt, zich te onthouden van geslachtsgemeenschap. Seksuele activiteit met meer dan één partner of met iemand die seks heeft met meerdere partners kan het risico om in contact te komen met de infectie vergroten.

Condooms verminderen, indien correct en constant gebruikt, het risico op het oplopen van seksueel overdraagbare aandoeningen, maar helaas blijft in het geval van syfilis een klein risicopercentage over omdat contact met een mogelijk syfiloom of andere ulceratie in een andere positie dan het deel van het slijmvlies bedekt met condoom.

Omdat syfilis vaak geen duidelijke symptomen heeft, zijn mensen zich er vaak niet van bewust dat ze besmet zijn, dus degenen die seksueel actief zijn, moeten zichzelf regelmatig beschermen om ernstigere gezondheidsproblemen niet te vermijden.

Een patiënt die syfilis heeft genezen, wordt vaak gevraagd om verdere tests te ondergaan voor andere seksueel overdraagbare aandoeningen, met name HIV.