Ontstoken kraakbeen oor

Perichondritis is een ontsteking van de bindweefsellaag (perichondrium) die een groot deel van het kraakbeen in ons lichaam bedekt en voedt.

Wanneer we het hebben over perichondritis, wordt meestal verwezen naar het ontstekingsproces waarbij de kraakbeencomponenten van de oorschelp betrokken zijn.

Perichondritis van het uitwendige deel van het oor is vaak secundair aan ontsteking van de omliggende weefsels (bijv. otitis, trauma, dermatitis, enz.) en kan, indien verwaarloosd, gecompliceerd worden in chondritis en/of leiden tot vervormende littekens.

De therapie van perichondritis maakt in wezen gebruik van medicijnen die gericht zijn op het oplossen van de veroorzakende oorzaak.

Ontstoken kraakbeen oor : Definitie

Perichondritis is een ontsteking van de kraakbeenhuid (perichondrium). De meest voorkomende vorm van deze aandoening is auriculaire perichondritis. Andere lokalisaties zijn delen van het lichaam die rijk zijn aan kraakbeen, zoals de neus of het strottenhoofd.

Lees ook :- Hyperpigmentatie donkere huid

Ontstoken kraakbeen oor : Oorzaken

Het risico op perichondritis is groter bij mensen met systemische ontstekingsziekten, diabetes, granulomatose met polyangiitis (of de ziekte van Wegener) en in het algemeen bij mensen met een verzwakt immuunsysteem.

Omdat het een ontsteking van de oorschelp is, komen de meest voorkomende oorzaken van perichondritis vaak voort uit otitis externa die niet correct wordt behandeld. In andere gevallen kunnen we onder de triggers echter ook vinden:

• trauma;
• insectenbeten;
• brandwonden;
• kraakbeenperforaties;
• oor piercing infectie;
• steenpuist op de oorschelp;
• herpes zoster;
• oor operatie.

Kan perichondritis gehoorverlies veroorzaken?

Perichondritis kan lang aanhouden en mag nooit worden onderschat, omdat het zich gemakkelijk kan verspreiden naar omliggende structuren. Bovendien is het in de meest ernstige gevallen niet uitgesloten dat het gehoor kan aantasten en gehoorverlies, een tijdelijk of permanent gehoorverlies kan veroorzaken, of verergert in gevallen van bestaand perceptief gehoorverlies, waarvan de meest voorkomende oorzaak het ouder worden is .

Lees ook :- Blaasjes op huid

Ontstoken kraakbeen oor : Symptomen en complicaties

Over het algemeen manifesteert perichondritis zich met hyperemie, pijn en zwelling van het betrokken deel. Vervolgens kan er koorts en pusvorming optreden tussen het kraakbeen en de bindweefsellaag (ie het perichondrium).

Als het verzamelen van etterig materiaal de bloed- en voedingstoevoer naar het kraakbeen vermindert of onderbreekt, kan het perichondrium aan beide zijden loskomen van het kraakbeenweefsel. Dit fenomeen kan binnen enkele weken leiden tot avasculaire necrose, dwz de vernietiging en vervorming van het gebied dat is aangetast door perichondritis.

Perichondritis van het uitwendige oor

Perichondritis van het uitwendige oor begint meestal met:

• Diffuse zwelling (let op: zwelling van het oor kan de reliëfs uitwissen);
• Zeer intense en aanhoudende pijn in het oor en periauriculaire weefsels;
• Roodheid ;
• Koorts (vaak hoog).

In sommige gevallen manifesteert de ontsteking zich als een etterig abces, dat de neiging heeft zich te vormen tussen het perichondrium en het onderliggende kraakbeen.

Indien niet goed behandeld, kan perichondritis evolueren naar avasculaire necrose, wat leidt tot deformatie van het kraakbeenskelet van de oorschelp; deze aandoening staat in het gewone jargon ook wel bekend als “bloemkooloor”.

Mogelijke complicaties van perichondritis

• Ontsteking van het perichondrium kan zich ontwikkelen tot chondritis (ontsteking van het kraakbeen), wat het klinische beeld bemoeilijkt.
• Perichondritis kan destructief zijn: kraakbeennecrose kan het deel dat betrokken is bij het pathologische proces vervormen.
• De ontsteking van het perichondrium kan ook terugkeren en lang aanhouden.

Ontstoken kraakbeen oor : Diagnose

De diagnose van perichondritis is voornamelijk gebaseerd op lichamelijk onderzoek (onderzoek, palpatie en KNO-evaluatie). Meestal is zelfs een bezoek aan de dokter voldoende om de ontsteking van het perichondrium te herkennen.

Om de aanwezigheid van een infectie vast te stellen, is het mogelijk dat een kweektest wordt uitgevoerd op de secreties of op de materialen die van de plaats van perichondritis zijn gehaald, voor de juiste identificatie van de ziekteverwekker en het meest effectieve medicijn voor de uitroeiing ervan.

Als de etiologie niet besmettelijk is, moeten patiënten reumatologisch onderzoek ondergaan om de aanwezigheid van vasculitis of andere pathologieën vast te stellen.

Lees ook :- Hoe ziet een wrat eruit

Ontstoken kraakbeen oor : Behandeling

• Onmiddellijke orale antibiotische therapie, meestal met een fluoroquinolon, of soms met een aminoglycoside gecombineerd met een semi-synthetische penicilline
• Voor een onmiddellijk abces, incisie en drainage

Patiënten met wijdverbreide ontsteking van de gehele oorschelp worden op empirische basis behandeld met antibiotica (bijv. fluoroquinolonen, die een goede penetratie van het kraakbeen hebben) en vaak met een systemische corticosteroïde vanwege de ontstekingsremmende effecten. Eventuele vreemde voorwerpen (bijv. ring, splinter) moeten worden verwijderd. Als de etiologie niet duidelijk besmettelijk is (bijv. een geïnfecteerde piercing), moeten patiënten worden onderzocht op ontstekingsziekte (Overzicht van vasculitis).

Perichondriale abcessen worden ingesneden en een drain wordt geplaatst om 24-72 uur op zijn plaats te laten. Systemische antibiotische therapie wordt ingesteld met een fluoroquinolon of een aminoglycoside geassocieerd met een semi-synthetische penicilline. Afhankelijk van de uitkomst van de kweektest en het antibiogram wordt de keuze van het antibioticum aangepast. Warme kompressen kunnen nuttig zijn. Het is belangrijk om te controleren of het perichondrium goed vastzit aan het kraakbeen om de bloedtoevoer naar het kraakbeen te behouden en necrose te voorkomen. De herpositionering wordt verzekerd met 1 of 2 matrashechtingen die door de gehele dikte van de oorschelp worden vastgezet, bij voorkeur door tussenkomst van tandheelkundige cotonoïden aan beide zijden van de oorschelp zelf.

Kan perichondritis gehoorverlies veroorzaken?

Perichondritis kan lang aanhouden en mag nooit worden onderschat, omdat het zich gemakkelijk kan verspreiden naar omliggende structuren. Bovendien is het in de meest ernstige gevallen niet uitgesloten dat het gehoor kan aantasten en gehoorverlies, een tijdelijk of permanent gehoorverlies kan veroorzaken, of verergert in gevallen van bestaand perceptief gehoorverlies, waarvan de meest voorkomende oorzaak het ouder worden is .

Hoe te genezen voor perichondritis?

Laten we nu kijken hoe perichondritis in het oor wordt behandeld. In de meeste gevallen wordt een therapie gekozen die op verschillende fronten werkt: eerst wordt de ontsteking verminderd en de oorzaak ervan behandeld, en vervolgens wordt de pijn behandeld. Als perichondritis wordt veroorzaakt door een infectie, zijn de meest voorkomende behandelingen:

• antibiotische therapie;
• incisie en drainage van abcessen;
• corticotherapie om pijn te verminderen;
• oorchirurgie in ernstige gevallen.

In ieder geval is het belangrijk om snel met de behandeling te beginnen en het antibioticum te kiezen op basis van de uitkomst van de kweektest.

Hoe kan een oorontsteking worden voorkomen?

Er zijn manieren om een oorontsteking te voorkomen. Als u verkouden bent, zorgt het gebruik van neusdruppels of neussprays ervoor dat de slijmvliezen ontstoppen en het oor beter geventileerd wordt. Evenzo mogen kinderen met een verkoudheid niet naar het zwembad gaan en mogen ze niet in de tocht komen met nat haar.

Welke huismiddeltjes helpen bij een oorontsteking?

Een oorontsteking wordt verschillend behandeld, afhankelijk van het type en de oorzaak. In het geval van een oorontsteking zijn medicijnen zoals pijnstillende oordruppels, antibiotica en glucocorticoïden (“cortison”) evenals chirurgische ingrepen beschikbaar. Decongestivum-neussprays verbeteren de oorventilatie als u verkouden bent.

Veel mensen gebruiken ook huismiddeltjes voor een oorontsteking. Sommigen gebruiken beenwikkels om de koorts te verminderen. Anderen verwarmen het oor met een rood lampje of leggen er een zakje uien op. Tot nu toe is het effect van deze huismiddeltjes tegen ontstekingen in het oor echter niet wetenschappelijk bewezen.