Vocht achter de longen

Bij een vocht achter de longen verzamelt zich vocht in de pleuraholte (pleuraholte). Dit is een spleetvormige ruimte tussen de twee pleurale bladeren, die samen de pleura (pleura) vormen – een stevig omhulsel van bindweefsel dat de longen omringt en de binnenste borstholte bekleedt. De pleuraholte en de pleurale bladeren worden gezamenlijk de pleura genoemd.

Meestal bevat vocht achter de longen slechts wat smeervloeistof. Dit zogenaamde pleuravocht zorgt ervoor dat de pleurablaadjes soepel langs elkaar glijden als je in- en uitademt.

Bij gezonde mensen zijn de afgifte (secretie) van nieuw pleuravocht (via lymfe en bloedvaten) en de resorptie (absorptie) ervan in evenwicht. Maar als dit evenwicht wordt verstoord, ontwikkelt zich een pleurale effusie: ofwel de lymfe of bloedvaten laten dan te veel vocht in de pleuraholte vrij of ze nemen er te weinig uit.

Vocht achter de longen: Typen

Afhankelijk van hoe het pleuravocht is samengesteld, wordt een onderscheid gemaakt:

• Transudaten: eiwitarme pleurale effusies. Ze ontstaan bijvoorbeeld bij linkerhartfalen (linkerhartfalen) of als gevolg van levercirrose.
• Exsudaten: Eiwitrijke pleurale effusies. Ze zijn meestal terug te voeren op ontstekingen of tumoren. De exsudaten omvatten de hemothorax (bloederige pleurale effusie) en de chylothorax (lymfe-bevattende pleurale effusie).

Lees ook :-Ziekte von willebrand

Vocht achter de longen : Tekens

Een klein vocht achter de longen veroorzaakt geen ongemak en blijft meestal onopgemerkt. Alleen wanneer er zich steeds meer vocht in de pleuraholte verzamelt, voelen de getroffenen symptomen. Want hoe meer vocht de pleuraholte bevat (in extreme gevallen enkele liters), hoe minder ruimte de longen hebben om uit te zetten bij het inademen.

Typische tekenen van een Vocht achter de longen zijn:

• Kortademigheid
• Beklemming op de borst
• mogelijk ademafhankelijke pijn op de borst (pijn op de borst)
• Hoesten (als het binnenste pleurablad geïrriteerd is = longmembraan)
• Waterretentie (oedeem) in de benen
• ’s Nachts plassen (nocturie) met uitgesproken pleurale effusie

Vocht achter de longen : Oorzaken

De belangrijkste oorzaken van een transsudaat (eiwitarme pleurale effusie) zijn:

• Hartfalen: vooral hartfalen van het linkerhart (linkerhartfalen) kan een eiwitarme pleurale effusie veroorzaken.
• Leverzwakte: Leverinsufficiëntie is ook een mogelijke oorzaak van een transsudaat.
• Nierziekten: Zowel nierzwakte (nierinsufficiëntie) als nefrotisch syndroom (symptomencomplex bestaande uit eiwit in de urine, verhoogde bloedlipidenspiegels en waterretentie in de armen en benen) kunnen de oorzaak zijn van een eiwitarme pleurale effusie.

De belangrijkste oorzaken van een exsudaat (eiwitrijke pleurale effusie) zijn:

• Ontsteking: bijv. pneumonie (pneumonie), pleuritis (pleuritis) of tuberculose (leidt vaak tot bloederig exsudaat).

• Tumoren: b.v. tumoren in de pleura (pleurale metastasen, pleuraal mesothelioom), lymfeklierkanker of longkanker (leidt vaak tot een bloederige pleurale effusie).

• Longembolie: een aangespoeld bloedstolsel blokkeert een longvat. Het resultaat kan een bloederige pleurale effusie zijn.

• Ziekten van de buik: b.v. ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis), ophoping van pus onder het middenrif (subfrenisch abces).

• Verwondingen in de borststreek: b.v. gebroken ribben. Dergelijke verwondingen leiden meestal tot een bloederige pleurale effusie. Als het grootste lymfevat in het lichaam (ductus thoracicus) scheurt, ontwikkelt zich een lymfehoudende pleurale effusie (chylothorax).

Vocht achter de longen : Symptomen

Het belangrijkste symptoom, gevonden bij de helft van de patiënten met pleurale effusie, is kortademigheid. Deze aandoening lijkt voort te komen uit de gelijktijdige aanwezigheid van verschillende mechanische factoren: depressie van het ipsilaterale diafragma, depressie van de pleurale ruimte, depressie van het mediastinum en van de long.
De klassieke symptomen die gepaard gaan met Vocht achter de longen kunnen als volgt worden samengevat:

• Dyspnoe (honger naar lucht, moeite met ademhalen)
• pijn op de borst
• Droge/irriterende hoest

Pijn op de borst wordt vaak beschreven als stekend, de neiging om te verergeren tijdens het ademen.
L ‘ hypoxie , l’ hypercapnie en tachypneu vormen een triade van symptomen die vaak de hierboven beschreven benaderingen benaderen, hoewel minder vaak.
Naast deze prodromen kan de patiënt met pleurale effusie duidelijk ook klagen over symptomen die verband houden met een onderliggende pathologie. Sommige patiënten melden bijvoorbeeld abnormale pijn op de borst, koorts, ascites, snelle ademhaling, kortademigheid, hikken, bloedarmoede en verminderd lichaamsgewicht. Slechts zelden verloopt de pleurale effusie volledig asymptomatisch.
Wanneer de pleurale effusie niet adequaat wordt behandeld, kan het symptomatologische beeld gecompliceerd worden en kan de patiënt zelfs blijvende longschade oplopen. Nogmaals, geïnfecteerde pleuravocht (empyeem) kan veranderen in een abces, en de pleurale effusie zelf kan een pneumothorax veroorzaken.

Lees ook :- Doorlopen met versleten heup

Vocht achter de longen : Diagnose

Pleurale effusie moet worden beschreven in zijn uiterlijk en geur.

• Verrotte vloeistof → de kans op een bacteriële infectie – met name opgelopen door anaëroben – is zeer groot: in dit geval spreken we van empyeem.
• Melkachtig of troebel pleuravocht → we spreken van chylorax, d.w.z. de abnormale aanwezigheid van de kilo in de pleuraholte.
• Bloedig pleuravocht → meet de hematocrietwaarde van het pleuravocht. Als deze waarde > 50% van het perifere bloed is, wordt dit hemothorax genoemd, die onmiddellijke drainage vereist.
• Sereuze vloeistof → sereuze vloeistof die zich ophoopt in de pleuraholte kan een klinische aandoening veroorzaken die bekend staat als hydrothorax. Sereuze effusie is een uiting van ascitische cirrose.

Om van daadwerkelijke pleurale effusie te spreken, moet de hoeveelheid vocht die zich in de pleuraholte heeft opgehoopt minimaal 300-500 ml bedragen.

De meest gebruikte DIAGNOSTISCHE TESTS om een Vocht achter de longen vast te stellen zijn:

• CT-scan op de borst: nuttig voor het identificeren van uitlokkende oorzaken. Deze diagnostische test wordt ook gebruikt als richtlijn om de katheter in de pleuraholte te plaatsen.
• Röntgenfoto van de borst
• Analyse van het pleuravocht
• Thoracentese: diagnostische test waarbij een monster van pleuravocht wordt geanalyseerd dat wordt genomen met een naald die rechtstreeks in de pleuraholte wordt ingebracht. Dit onderzoek – uitgevoerd onder plaatselijke verdoving – maakt het mogelijk om een exsudatieve effusie te onderscheiden van een transudatieve effusie.
• Echografie: diagnostische test die nuttig is voor het lokaliseren van pleurale micropassages en als een uiteindelijke gids voor thoracentesemanoeuvres
• CT-geleide biopsie (handig bij herkenbare laesies)
• Videothoracoscopie
• Spirometrie: typische diagnostische test die wordt gebruikt voor ademhalingsfunctietests. Spirometrie is ook geïndiceerd om de mogelijke functionele gevolgen van een pleurale effusie te analyseren.

Pleurale effusie: wanneer moet u een arts raadplegen?

In principe moet elke pleurale effusie door een arts worden verduidelijkt. Als u last heeft van kortademigheid, pijn en/of benauwdheid op de borst, moet u zeker een arts raadplegen.

Lees ook :- Waar zitten gluten in

Vocht achter de longen : Wat doet de dokter?

Eerst zal de arts de medische geschiedenis nemen (anamnese). Hij vraagt ​​bijvoorbeeld aan welke kwalen je lijdt en hoe lang deze al bestaan. U moet de arts ook informeren over basis- en eerdere ziekten, evenals mogelijke ongevallen en verwondingen.

Dit wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek. De arts tikt onder andere op uw borst, omdat een gedempt tikkend geluid typerend is voor een pleurale effusie. Daarnaast kan de arts bepalen of het ademgeluid duidelijk hoorbaar is. Als dit niet het geval is, kan dit ook wijzen op een pleurale effusie.

Het vermoeden van een Vocht achter de longen kan worden bevestigd door middel van beeldvormende procedures: pleurale effusies kunnen op echografie worden gedetecteerd vanaf een vloeistofvolume van tien tot 20 milliliter, op de röntgenfoto vanaf ongeveer 300 milliliter. Soms wordt ook computertomografie van de borstkas (thoracale CT) gedaan: het kan pleurale effusies van ongeveer 70 milliliter detecteren. De beeldvormende tests vertellen de arts ook vaak de oorzaak van een pleurale effusie, zoals een hart- of longziekte.

Als de reden voor de ophoping van vocht in de pleuraholte niet kan worden vastgesteld met beeldvormende procedures, voert de arts een pleurale punctie uit: onder lokale anesthesie en ultrasone controle duwt hij een holle naald in de effusie en verwijdert wat vloeistof. Dit wordt in het laboratorium onderzocht op ziekteverwekkers, bloedbestanddelen en kankercellen. Daarnaast wordt de samenstelling en kleur van het pleuravocht bepaald – aspecten die waardevolle informatie geven over de mogelijke oorzaak van het vocht achter de longen

De basisdiagnose omvat ook een bloedtest (bloedbeeld, bloedsuikerspiegel, enz.).

Vloeistoffen in de longen: Wat zijn de gevolgen?

Stagnatie van vocht in de longen is een klinische aandoening die bekend staat als longoedeem.

Het wordt veroorzaakt door een overmatige ophoping van vocht die het ademen moeilijk kan maken, in gebieden die dat normaal niet doen.

Het belangrijkste gevolg van de aanwezigheid van water in de longen is kortademigheid, die zich meestal manifesteert door een gevoel dat lijkt op een echte “honger naar lucht”, benadrukt door de toename van de ademhalingsfrequentie (tachypneu).

Longoedeem kan acuut of chronisch zijn.

De eerste aandoening treedt plotseling op: de ademhaling verslechtert snel en is nog moeilijker in een liggende positie.

Acuut longoedeem gaat meestal gepaard met symptomen zoals angst, piepende ademhaling, hoesten (soms met uitzetting van bloed), zweten, hartkloppingen, bleekheid en pijn op de borst.

Chronisch longoedeem daarentegen heeft de neiging om na verloop van tijd te verergeren; aanvankelijk veroorzaakt het meer merkbare ademhalingsmoeilijkheden na lichamelijke inspanning.

Het kan leiden tot ontwaken door kortademigheid, vermoeidheid, piepende ademhaling, verminderde eetlust, oedeem in de benen en voeten.

Maar waar komt de vloeistof die zich in de longen nestelt vandaan? De vloeistoffen die de ademhaling bemoeilijken en de longfunctie verslechteren, komen uit de bloedvaten die de regio bevoorraden.

De oorzaak van deze lekkage kan schade zijn aan het vasculaire endotheel dat de bloedvaten bekleedt, of een verhoging van de bloeddruk in de longcirculatie, zoals gebeurt bij hartfalen.

Vocht achter de longen : Therapie

Het belangrijkste doel van therapie voor pleurale effusie is ongetwijfeld de verbetering van dyspneu en ademhalingsmoeilijkheden in het algemeen. Om dit te bereiken, is het noodzakelijk om te voorzien in de verwijdering van het pleuravocht en de behandeling van de uitlokkende factor. Een ander zeer belangrijk doel is het voorkomen van terugval.
Naast diagnostische doeleinden kan thoracentese worden gebruikt als therapeutische methode in geval van ernstige pleurale effusie.

Bij patiënten met longkanker die gepaard gaat met pleurale effusie, wordt aanbevolen de therapie te starten met thoracentese. Door het opgehoopte vocht te verwijderen, kan de long uitzetten, waardoor de ademhaling wordt vergemakkelijkt. Als alternatief is het raadzaam om door te gaan met het plaatsen van een pleurale drainage, nuttig voor de verbetering van de symptomen. Het is duidelijk dat kankerpatiënten chemotherapie en/of radiotherapie zullen moeten ondergaan die gericht zijn op het doden van kankercellen. Pas daarna is het mogelijk om een ​​thoracoscopie (met eventuele bekkenbiopsie) en pleurodese uit te voeren.
In milde gevallen (schaarse pleurale effusie, van het transudatieve type) is het raadzaam om over te gaan tot symptomatische behandeling; uiteindelijk is het mogelijk de patiënt te onderwerpen aan zuurstoftherapie, ook met diuretica.
In het geval dat de pleurale effusie wordt veroorzaakt door bacteriële aanvallen, wordt aanbevolen om breedspectrumantibiotica toe te dienen (penicillines, cefalosporines, enz.) of om een ​​gerichte antibioticatherapie te volgen (in geval van isolatie van de ziekteverwekker). Het verwijderen van de ziekteverwekker zal ook resulteren in de genezing van het vocht achter de longen en het herstel van de gezondheid van de getroffen patiënt.

Vocht achter de longen : Je kunt dit zelf doen

Achter de symptomen van een vocht achter de longen, vooral pijnlijke ademhaling, kan altijd een aanvankelijke ziekte zitten. Raadpleeg daarom in een vroeg stadium een arts.

Vocht achter de longen : Outlook

Pleurale effusie is een teken van een onderliggende aandoening. Zowel de onderliggende aandoening als de pleurale effusie zelf kunnen levensbedreigend zijn.

De vooruitzichten en de tijd die nodig zijn voor herstel zijn afhankelijk van de oorzaak van de effusie, de algehele gezondheid van de persoon en hoe ernstig hun symptomen zijn.

De persoon moet mogelijk tijd in het ziekenhuis doorbrengen, waar ze tests en monitoring kunnen ondergaan. Behandeling kan vaak pleurale effusie oplossen, hoewel het misschien niet altijd mogelijk is om de onderliggende oorzaak te genezen.

Vocht achter de longen video :-