Verzakking en vermoeidheid

Als het pijn doet en in de rug prikt, de mobiliteit beperkt is en hevige rugpijn uitstraalt naar de armen of benen, dan kan een hernia de oorzaak zijn van de klachten.

Een hernia is een aandoening van de wervelkolom die zowel als gevolg van een ongeval of verwonding als acuut, dus zonder aanwijsbare oorzaak, kan optreden. In de context van een hernia, zoals de medische term luidt, glijden delen van een of meer schijven in het wervelkanaal. Daar drukken ze op het gevoelige ruggenmerg en de omliggende zenuwuiteinden.

De eigenlijke schijf, een gelatineuze kern, komt naar voren door de vezelige kraakbeenring die de zachte schijf omringt. De werkelijke verzakking van de tussenwervelschijf is gebaseerd op een defect in de beschermende kraakbeenbedekking, die kan scheuren door slijtage, onjuiste belasting of verwondingen.

Wat zijn oorzaken en risicofactoren?

De oorzaak van een hernia is meestal leeftijds- en stressgerelateerde slijtage (degeneratie) van de bindweefselring van de tussenwervelschijf: deze verliest zijn stabiliserende functie en scheurt onder zware belasting. De gelatineuze kern komt gedeeltelijk naar voren en drukt op een zenuwwortel of het ruggenmerg.

De samengedrukte zenuwen in het ruggenmerg (spinale zenuwen) zijn ernstig geïrriteerd en geven in toenemende mate pijnsignalen door aan de hersenen. Bij een grote blauwe plek kan de prikkeloverdracht zo erg worden verstoord dat verlammingsverschijnselen optreden.

De frequentie van hernia’s neemt vanaf de leeftijd van 50 jaar weer af omdat de kern van de schijf met het ouder worden vocht verliest en daardoor minder vaak lekt.

Daarnaast zijn gebrek aan lichaamsbeweging en obesitas belangrijke risicofactoren voor hernia’s. Meestal zijn dan ook de buik- en rugspieren zwak. Een dergelijke instabiliteit van het lichaam bevordert een onjuiste belasting van de tussenwervelschijven, omdat alleen sterke rompspieren de wervelkolom ontlasten.

Andere mogelijke oorzaken van een hernia zijn een verkeerde houding, schokkerige bewegingen en sporten waarbij de wervelkolom wordt geschud (paardrijden, mountainbiken) of verdraaid (tennis, squash). Hetzelfde geldt voor zwaar lichamelijk werk zoals het tillen van zware lasten. Dit alleen veroorzaakt echter geen hernia. Dit gebeurt alleen als een schijf al tekenen van slijtage vertoont.

Blessures (zoals door het vallen van een trap of een verkeersongeval) en aangeboren afwijkingen van de wervelkolom komen minder vaak voor als oorzaak van een hernia.

In sommige gevallen bevorderen een genetisch bepaalde zwakte van het bindweefsel, stress en een onevenwichtige of slechte voeding het ontstaan ​​van een hernia.

Lees ook :- Bil oefeningen thuis

Symptomen: Deze symptomen duiden op een hernia

Een hernia kan zich uiten door verschillende symptomen. Zo is de intensiteit van de pijn direct gerelateerd aan de oorzaak van de hernia. Typische symptomen zijn echter stekende of brandende pijn in de onderrug, die kan uitstralen naar de billen en benen. De pijn, die ernstig tot zeer ernstig is, gaat meestal gepaard met gevoelloosheid in de ledematen. Afhankelijk van de locatie van de hernia worden de benen, tenen of handen aangetast.

Hernia’s komen het meest voor in het gebied van de lumbale wervelkolom. Hernia’s meest
komen vaak voor in het gebied van de lumbale wervelkolom. Als een verzakte schijf op de zenuwuiteinden drukt, voelen patiënten gevoelloosheid. Bij een prolaps in de lumbale wervelkolom ontstaat er gevoelloosheid of speldenprikken aan de buitenkant van de voet en tenen. De symptomen die een hernia met zich meebrengt, kunnen worden onderverdeeld in kern- en begeleidende symptomen en zeldzamere symptomen.

Kernsymptomen

• ernstige tot zeer ernstige rugpijn die uitstraalt naar de armen of benen
• Verlies van huidsensatie in het gebied dat wordt geleverd door de beknelde zenuw
• Moeite met rechtop lopen

Begeleidende symptomen

• Tekenen van verlamming in handen of voeten
• acute ontsteking in het gebied van de hernia
• Immuunreacties zoals koorts en verkoudheid

Zeldzame symptomen

• tijdelijke dwarslaesie
• fecale incontinentie
• urine-incontinentie
• Gevoelloosheid in het anale en genitale gebied en aan de binnenkant van de dijen (anesthesie in een rijbroek)

Lees ook :- Wat is apraxie

Wat zijn de risicofactoren?

Vrouwelijke prolaps kan in verschillende situaties voorkomen:

• na een moeilijke bevalling die het gebruik van een tang vereiste, of leidde tot trauma aan het perineum;
• tijdens de menopauze: de daling van het oestrogeen vermindert de elasticiteit van weefsels en verzwakt het onderhoud ervan;
• na bekkenoperaties;
• als gevolg van professionele activiteiten die het dragen van zware lasten of langdurig staan vereisen;
• bij vrouwen van wie de moeder een verzakking heeft gehad.

Lees ook :- Diabetes type 1 behandeling

Diagnose van prolaps van de voorste vaginale wand

• Evaluatie van de voorste of achterste vaginale wand onder stress

De diagnose vaginale wandverzakking wordt bevestigd door lichamelijk onderzoek.

Cystocele en cystourethrocele worden gediagnosticeerd door een enkele speculumklep tegen de achterwand van de vagina aan te brengen terwijl de patiënt zich in de lithotomiepositie bevindt. Door de patiënt te vragen inspanning te leveren, wordt de cystocele of cystourethrocele zichtbaar of voelbaar als zachte, reduceerbare zwellingen die uitsteken in de voorste vaginale wand.

Enterocele en rectocele worden herkend door het terugtrekken van de voorste vaginale wand terwijl de patiënt zich in de lithotomiepositie bevindt. Door de patiënt te vragen inspanning te leveren, worden enterocele en rectocele tijdens het rectovaginale onderzoek zichtbaar en voelbaar. Patiënten worden ook staand met één knie opgetrokken (bijvoorbeeld op een kruk) en met inspanning onderzocht; soms worden sommige anomalieën alleen gedetecteerd door rectovaginale verkenning tijdens deze manoeuvre.

Indien aanwezig, wordt urine-incontinentie ook geëvalueerd.

Behandeling verzakking en vermoeidheid

Houd er rekening mee dat verzakkingen die geen symptomen geven, mogelijk niet worden behandeld. Anders zal de behandeling gebaseerd zijn op het stadium van de verzakking.

Voor beginnersvormen

Oplossingen kunnen worden voorgesteld:

• Levensstijl en dieetmaatregelen: gewichtsverlies, behandeling van constipatie, enz.;
• Het plaatsen van een pessarium (apparaat dat in de vagina wordt ingebracht, bedoeld om de afwijkingen van de baarmoeder te verhelpen) kan een oplossing zijn bij contra-indicatie of weigering van een ingreep. Het wordt soms tijdelijk gebruikt om het effect van een interventie na te bootsen en zo het negatieve of positieve functionele resultaat te voorspellen;
• Perineale revalidatie verbetert de spierondersteuning van de organen. Het corrigeert echter niet de verzakking, maar stabiliseert de evolutie ervan, waarbij soms het gebruik van een operatie wordt uitgesteld.

Voor geavanceerde vormen

Prolapschirurgie probeert de juiste balans in dit gebied te herstellen, waarbij zoveel mogelijk gebruik wordt gemaakt van de weefsels van de patiënt. De ingreep kan via de buik, meestal laparoscopisch, of via de vagina plaatsvinden. Voor meer informatie, ontdek Pr. Jacquetin’s interview “Orgelafdalingen: oplossingen bestaan! “.

Met beide soorten technieken is geslachtsgemeenschap mogelijk zodra het geneest en na een maand. Het belangrijkste risico is herhaling omdat verzakkingen het gevolg zijn van weefselveroudering. Het zal daarom nodig zijn om na de ingreep grote inspanningen te vermijden, zoals het tillen van zware koffers, meubels of zelfs constipatie.

Is een hernia te voorkomen?

Een gezonde, sterke rompmusculatuur is de voorwaarde voor het lichaam om de dagelijkse uitdagingen het hoofd te bieden. Preventieve maatregelen omvatten:

• Let op uw lichaamsgewicht: Overgewicht belast uw rug en bevordert een hernia.
• Sport regelmatig: Wandelen, joggen, langlaufen, kruipen en rugslag, dansen, aquarobics en andere vormen van gymnastiek die de rugspieren versterken, zijn bijzonder goed voor de rug.
• Bepaalde ontspanningstechnieken, zoals yoga, tai chi en Pilates, bevorderen ook een goede houding en helpen je kern en rug te versterken.
• Ga indien mogelijk rechtop zitten en in een stoel van normale hoogte. Verander regelmatig van zithouding. Een begeleidende krachttraining stabiliseert de kernspieren.
• Plaats voorwerpen die u vaak gebruikt op een goed bereikbare hoogte: dit ontlast uw ogen en armen en voorkomt overbelasting van uw cervicale wervelkolom. Dit is ook belangrijk voor een rugvriendelijke werkplek.
• Vermijd diepe en zachte zittingen; een wigvormig zitkussen wordt aanbevolen.
• Staand werken: De werkplek moet hoog genoeg zijn om (blijvend) rechtop te kunnen staan.
• Til nooit zeer zware voorwerpen op met gestrekte benen en gebogen ruggengraat: buig in plaats daarvan uw knieën, houd uw ruggengraat recht en til de last “uit uw benen”.
• Verdeel de belasting met beide handen zodat de belasting op de wervelkolom gelijkmatig wordt verdeeld.
• Buig uw ruggengraat niet naar de andere kant wanneer u een last draagt.
• Houd bij het dragen van lasten uw armen dicht bij uw lichaam: Verplaats uw lichaamsgewicht niet naar achteren en vermijd het krommen van uw rug.
• Zorg ervoor dat uw ruggengraat niet knikt als u slaapt. Het is zinvol om een ​​goede matras te hebben (de hardheid moet overeenkomen met het lichaamsgewicht) plus een lattenbodem en eventueel een klein kussen om de natuurlijke vorm van de wervelkolom te ondersteunen.