Wat is apraxie

John
9 Min Read

Apraxiepatiënten kunnen niet bewust gericht bewegen. Hierdoor is het voor u onmogelijk om alledaagse voorwerpen zoals bestek, glazen of flessen goed te gebruiken. Het samenspel van waarneming en willekeurige bewegingen (sensomotorische functies) wordt echter niet verstoord. Er zijn ook geen aandachts- of begripsproblemen. Apraxie treedt meestal op na linkszijdige hersenbeschadiging, zoals een beroerte.

Wat betekent apraxie?

Wat betekent apraxie?

Apraxie is een neurologische aandoening die meestal beide zijden van het lichaam aantast.

Patiënten met apraxie hebben motorische problemen bij het maken van bewuste, doelgerichte bewegingen. De getroffenen hebben echter geen motorische of sensorische gebreken. Het geheugen of het begrip van de patiënt wordt ook niet beïnvloed.

Lees ook :- Diabetes type 1 behandeling

Wat zijn de oorzaken van apraxie?

De verschillende soorten apraxie zijn het gevolg van hersenbeschadiging. Deze zijn meestal te wijten aan:

  • hoofdtrauma (TC), een schok aan de schedel waarvan de intensiteit hersenbeschadiging veroorzaakt;
  • een cerebrovasculair accident (CVA), soms cerebrale aanval genoemd, die het gevolg is van een stoornis in de bloedcirculatie in de hersenen;
  • een hersentumor, die resulteert in de ontwikkeling en vermenigvuldiging van abnormale cellen in de hersenen;
  • een neurologische ziekte zoals de ziekte van Alzheimer, een neurodegeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door de vernietiging van zenuwcellen.

Welke symptomen kunnen apraxie veroorzaken en welke soorten apraxie zijn er?

Afhankelijk van de vorm van apraxie kunnen verschillende symptomen optreden:

Ideomotorische apraxie
Bij ideomotorische apraxie is er bijvoorbeeld een stoornis in de uitvoering van een bewegingsplan. Ook symbolische handelingen zoals zwaaien, begroeten of het imiteren van bewegingen kunnen niet worden uitgevoerd. Individuele bewegingen worden vaak in de verkeerde volgorde uitgevoerd, waarbij de fouten worden versterkt wanneer de getroffenen ze proberen te corrigeren (=parapraxie). Als de bewegingen echter onbewust zijn, slagen ze meestal zonder fouten.

Gezichts- en ledematenapraxie
Een subtype van ideomotorische apraxie is apraxie van het gezicht en de ledematen. Bij gezichtsapraxie (=buccofaciale apraxie) kunnen patiënten op verzoek geen bewegingen met hun gezicht en lippen uitvoeren. Ze kunnen bijvoorbeeld hun neus niet rimpelen of hun tong uitsteken. Apraxie van de ledematen wordt gekenmerkt door het onvermogen om gerichte bewegingen uit te voeren met bepaalde ledematen, zoals een vinger, arm of been.

Ideatieve apraxie
Een andere vorm is ideationele apraxie, die wordt gekenmerkt door een verstoring in het bewegingsontwerp. Dit betekent dat de getroffenen zich bepaalde, bijzonder gecompliceerde bewegingssequenties niet meer kunnen voorstellen. Dit leidt tot problemen bij de planning en uitvoering van de processen. Patiënten slagen er bijvoorbeeld niet in om koffie te zetten, zichzelf water in te schenken, brood te smeren of aan persoonlijke hygiëne te doen.

Oculomotorische apraxie
Oculomotorische apraxie beïnvloedt de ogen. Patiënten met deze vorm van apraxie kunnen op verzoek geen oogbewegingen maken of hebben grote moeite met fixeren. Deze
vorm van apraxie is meestal aangeboren.

Verbale apraxie
In het geval van verbale apraxie, ook wel spraakapraxie genoemd, is de patiënt niet in staat om de bewegingssequenties die nodig zijn voor het spreken te plannen en uit te voeren. Ze kunnen bijvoorbeeld geen geluiden produceren of spraakritmes begrijpen. Deze vorm wordt vaak geassocieerd met afasie.

Afasie is een taalstoornis waarbij mensen moeite hebben zich uit te drukken en te begrijpen wat andere mensen zeggen. Lezen en schrijven worden ook beïnvloed door afasie. De patiënten worden echter niet beperkt in hun mentale en intellectuele vermogens.

Apraxie beïnvloedt het leven van patiënten ernstig, omdat ze niet langer in staat zijn om eenvoudige en alledaagse activiteiten uit te voeren.

Men mag echter niet vergeten dat er achter deze symptomen geen motorische of sensorische gebreken zitten. Ook is een apraxie niet te wijten aan onhandigheid of gebrek aan motivatie. Getroffen mensen beseffen vaak niet dat ze een probleem hebben.

Lees ook :- Zwaar gevoel onderbuik

Diagnose van apraxie

Als een apraxie wordt vermoed, zal de arts eerst de medische geschiedenis verzamelen (anamnese). Hij heeft vaak ondersteuning nodig: Aangezien de getroffenen meestal ook aan een spraakstoornis (afasie) lijden, wordt hier de nabestaanden en het verplegend personeel gevraagd (buitenlandse medische voorgeschiedenis). Belangrijke informatie zijn bijvoorbeeld observaties over het gedrag van de patiënt: Kan de patiënt zijn wensen communiceren via gebaren of niet? Probeert hij de soep met een vork op te eten of knijpt hij hem uit een nog afgesloten tube tandpasta? Dit alles kan wijzen op een apraxie.

Na de anamnese controleert de arts bepaalde bewegingssequenties die vaak verstoord zijn bij een apraxie. Hij zal de patiënt bijvoorbeeld vragen om eenvoudige hand- en vingerbewegingen of gebaren te imiteren. Hij kan de betrokkene ook vragen om een ​​stuk gereedschap te gebruiken (bijvoorbeeld: “Laat me zien hoe ik moet hameren!”).

Daarnaast controleert de arts of de patiënt overweg kan met alledaagse gebruiksvoorwerpen. Betrokkene wordt bijvoorbeeld gevraagd om met een schaar papier te knippen, een bril op te zetten of een veiligheidsspeld te openen.

Om een ​​buccofaciale apraxie op te helderen, test de arts bijvoorbeeld of de getroffen persoon kan fluiten of met de tong kan klikken, of hij in staat is een lucifer uit te blazen of een rietje te gebruiken.

Lees ook :- Drukkend gevoel onderbuik zwanger

Wat is het risico op complicaties?

De evolutie van apraxie hangt af van vele parameters, waaronder de vorm van apraxie, het type laesie, de toestand van de patiënt en de toegepaste medische behandeling. In de meest ernstige gevallen kan apraxie invaliderend worden en tot totale arbeidsongeschiktheid leiden. Niettemin beperkt passende zorg vaak het risico op complicaties en verbetert het het dagelijks leven van apraxische mensen.

Wat therapieën van apraxie

Fysio- en ergotherapeuten vormen samen met logopedisten de referentiecijfers voor patiënten met apraxie. De therapieën zijn in wezen gebaseerd op de revalidatie van het apraxische subject: we spreken van een vervangende en herstellende benadering.
Een specifieke en exclusieve farmacologische therapie, gericht op de definitieve oplossing van apraxische symptomen, is in ieder geval nog niet geïdentificeerd; bovendien is het aantal uitgevoerde revalidatieonderzoeken voor apraxie vrij klein. Apraxie behoort daarom tot de invaliderende pathologieën.

Wat zijn de remedies voor apraxie?

Als er geen spontane oplossing is, zou een remedie voor apraxie revalidatietherapieën kunnen zijn die worden uitgevoerd door fysieke, ergotherapeuten en logopedisten. Tot op heden is er geen op medicijnen gebaseerde remedie om de aandoening te behandelen.

Apraxie, wanneer moet u contact opnemen met uw arts?

Een situatie van apraxie moet onder de aandacht van de arts worden gebracht wanneer er sprake is van een sterk trauma of een van de pathologieën die met deze aandoening kunnen worden geassocieerd.

Hoe manifesteert apraxie zich?

Het resulteert in problemen om de ene na de andere bewegingen te organiseren en het gebruik van de verkeerde voorwerpen om een handeling uit te voeren (bijvoorbeeld een dunschiller nemen om een fles te openen).

Hoe apraxie behandelen?

Er is geen specifieke behandeling voor apraxie. Ergotherapie en fysiotherapie kunnen nuttig zijn in het geval van apraxie, omdat ze leren om de tekorten te compenseren.

Welke soorten apraxie zijn er?

Vormen: Ideatoire apraxie (de getroffenen kunnen bepaalde bewegingssequenties niet langer voorstellen en logisch plannen), ideomotorische apraxie (bewegingssequenties kunnen worden voorgesteld maar niet worden uitgevoerd, maar soms kan de getroffen persoon ze imiteren), buccofaciale apraxie (subvorm van ideationele apraxie , …

Hoe ontstaat apraxie van spraak?

Spraakapraxie is een spraakstoornis die kan ontstaan na hersenbeschadiging. Hier worden de bewegingsplanning en de bewegingssequenties verstoord door complexe processen, zoals nodig is voor de articulatie van klanken, lettergrepen en woorden. Er is geen verstoring van de spierkracht.

Share This Article
Leave a comment