Ontsteking is een reactie van het immuunsysteem op een prikkel. Ze zijn bijvoorbeeld gericht tegen allergietriggers zoals plantenpollen of tegen ziekteverwekkers. Bij een blaasontsteking bijvoorbeeld tegen bacteriën die in de blaas zijn gekomen. Bij auto-immuunziekten daarentegen vallen immuuncellen je eigen lichaam aan, zoals de gewrichten bij reumatoïde artritis.
Een hoge ontstekingswaarde in het bloed kan wijzen op een verhoogde activiteit van het immuunsysteem. Dit kan verschillende oorzaken hebben, zoals infecties, chronische aandoeningen of zelfs stress. Deze waarden kunnen gemeten worden met behulp van markers zoals C-reactief proteïne (CRP) of bezinkingssnelheid van de erytrocyten (BSE).
Ontstekingsniveaus in het bloed : De feiten
U kunt zien of uw lichaam ontstoken is door naar drie verschillende parameters in het bloed te kijken.
- C-reactief proteïne (CRP): Dit is een eiwit dat in de lever wordt gemaakt. Het maakt deel uit van uw immuunsysteem en wordt altijd in verhoogde hoeveelheden geproduceerd wanneer er een ontsteking in het lichaam is. Deze waarde is de snelste en meest betrouwbare ontstekingsparameter in het bloed.
- Leukocyten: Ook bekend als witte bloedcellen. Een verhoogd aantal leukocyten duidt ook op ontstekingsprocessen in uw lichaam. Niet alleen ontstekingen, maar ook bijvoorbeeld lichamelijke inspanning, stress of zwangerschap zijn mogelijke oorzaken voor een verhoogd aantal leukocyten.
- ESR: Dit meet hoe lang het duurt voordat uw bloedcellen naar de bodem van het plasma zinken. Hoe sterker de ontsteking, hoe sneller de bloedcellen naar de bodem zinken. Als alleen de ESR-waarde wordt verhoogd, hoeft er niet per se een ontsteking te zijn. Ook hormonale veranderingen kunnen invloed hebben op de bloedwaarde.
Lees ook :- Lage rugpijn misselijk moe
Verhoogde ontstekingswaarden : Wat nu?
Uw arts zal de reden voor de verhoogde waarden verduidelijken en de juiste therapie bepalen. Zo worden antibiotica gegeven bij een bacteriële infectie.
- Een CRP-waarde van meer dan 50 mg/l duidt op een bacteriële infectie. Waarden tussen 5 mg/l en 30 mg/l duiden op een virale infectie.
- Andere mogelijke oorzaken van te hoge ontstekingsniveaus zijn: blindedarmontsteking, bloedvergiftiging of een acute hartaanval.
- Om het succes van de behandeling te volgen, zullen uw ontstekingswaarden periodiek worden bepaald. Hierbij wordt met name de CRP-waarde gebruikt.
- Een licht verhoogde ESR-waarde en een licht verhoogd aantal leukocyten kunnen in bepaalde situaties normaal zijn. Overleg met uw arts welke behandeling nodig is.
Symptomen met verhoogde ontstekingsparameters
Laboratoriumwaarden in het algemeen kunnen meestal niet worden gekoppeld aan specifieke symptomen, vooral omdat ze van persoon tot persoon sterk kunnen verschillen.
Als marker voor bepaalde processen in het lichaam kunnen ze alleen indicaties geven van pathologische processen of hun verloop.
Dit is des te meer het geval bij ontstekingswaarden, omdat deze zeer onspecifieke markers vertegenwoordigen.
Ontstekingsniveaus kunnen bij verschillende ziekten verhoogd of te laag zijn.
Deze omvatten zowel auto-immuunziekten, die op zichzelf een zeer groot gebied van ziekten met zeer verschillende symptomen vertegenwoordigen, als tumorziekten, die op hun beurt zeer verschillende symptomen vertonen, afhankelijk van het type tumor.
Maar vooral worden ontstekingswaarden in veel gevallen geassocieerd met ontstekingsprocessen.
Als de ontstekingsparameters inderdaad correleren met ontsteking, kunnen algemene symptomen zoals vermoeidheid, koorts en pijn op de ontstoken plaats worden verwacht.
Anderzijds is het belangrijk te vermelden dat in sommige gevallen verhoogde ontstekingswaarden helemaal geen ziektewaarde hebben en er bij de aangedane patiënt geen ziekte kan worden gevonden die een verklaring zou kunnen geven voor de verhoogde waarden.
Lees ook :- Wat zijn luchtwegklachten
Wanneer moeten ontstekingswaarden worden gemeten?
Artsen bepalen de waarden als er een ontstekingsziekte wordt vermoed. Als iemand pijn in de rechter onderbuik en koorts heeft, duidt dit op blindedarmontsteking. Opvallende ontstekingsparameters ondersteunen dit vermoeden. Over het algemeen zijn de waarden slechts een van de verschillende modules voor de diagnose. “De arts interpreteert de resultaten in samenhang met de symptomen en het resultaat van verdere onderzoeken”, zegt Köhl.
Er zijn veel redenen om de laboratoriumwaarden te bepalen. Bijvoorbeeld als er aanwijzingen zijn voor een ontsteking van de alvleesklier of de hersenvliezen, maar ook bij ernstige luchtweginfecties met kortademigheid en koorts. Bij dat laatste zijn de CRP-waarde en het aantal leukos geschikt om het vermoeden van een longontsteking te bevestigen. Bewijs wordt geleverd door naar de longen te luisteren, een röntgenfoto van het orgaan te maken en uiteindelijk de ziekteverwekker te identificeren.
Er zijn nog een paar andere ontstekingswaarden. Zo wordt het procalcitoninegehalte gemeten als er aanwijzingen zijn voor bloedvergiftiging (sepsis). Bij een vermoeden van een auto-immuunziekte wordt het bloed onderzocht op antistoffen die gericht zijn tegen bepaalde structuren in het lichaam.
Deze zogenaamde auto-antilichamen worden echter geen ontstekingsparameters genoemd, maar maken deel uit van een verdere, specifieke immuundiagnostiek. Expert Köhl: “Op dit gebied zijn er de afgelopen jaren veel laboratoriumtests bijgekomen die voor speciale vragen worden gebruikt.”
Lees ook :- Branderig gevoel longen
Wat te doen als CRP hoog is?
Na bevestiging van het verhoogde CRP-niveau moet de arts de resultaten van andere bestelde tests beoordelen en ook de patiënt beoordelen, rekening houdend met de symptomen die hij vertoont. Dus na het identificeren van de oorzaak kan de behandeling op de meest geschikte en specifieke manier beginnen.
Wanneer de patiënt zich alleen met ongemak presenteert zonder enig ander specifiek symptoom of risicofactor, kan de arts andere tests bestellen, zoals tumormarkerassays of tomografie, om de kans te controleren dat de toename van CRP in verband wordt gebracht met kanker.
Wanneer de CRP-waarden hoger zijn dan 200 mg/L en de diagnose van infectie wordt bevestigd, wordt normaal gesproken aangegeven dat de persoon in het ziekenhuis moet blijven om intraveneuze antibiotica te krijgen. CRP-waarden beginnen 6 uur na het begin van de infectie te stijgen en hebben de neiging om te dalen sinds het begin van antibiotica. Als na twee dagen antibiotica de CRP-waarden niet dalen, is het belangrijk dat de arts een andere behandelstrategie kan vaststellen.
Hoe een hoge CRP : te voorkomen
Als blijkt dat uw CRP hoog is, zal het nodig zijn uw arts om advies te vragen over welke verdere tests goed zijn om te doen en of het nodig is om antibiotica of andere specifieke medicijnen te nemen voor bepaalde ontstekingen, zoals ontstekingsremmers of ibuprofen. Als je daarentegen de opkomst van dit eiwit probeert te voorkomen, moet je weten dat preventie komt door een gezonde levensstijl.
Probeer evenwichtig te eten en vermijd roken en alcohol: overgewicht en obesitas vergroten de kans dat dit probleem optreedt. Oefen dagelijks lichamelijke activiteit en onthoud dat een half uur stevig wandelen voldoende is. Houd ook uw bloeddruk onder controle, vooral met betrekking tot eventuele cardiovasculaire risico’s.
Houd er echter rekening mee dat er enkele factoren zijn die kunnen leiden tot een fysiologische toename van CRP, zoals een doorgaande zwangerschap of het nemen van anticonceptiepillen. En ten slotte dat het een waarde is die met de jaren zal groeien.
Bepaalde voedingsmiddelen bestrijden ontstekingen bijzonder effectief dankzij hun waardevolle ingrediënten. Dit zijn met name de omega-3 vetzuren uit vis, walnoten, lijnolie en chiazaden. Hetzelfde geldt voor zwavelverbindingen in uien en knoflook.
Het belangrijkste en sterkste ontstekingsremmende hormoon is cortisol, dat als onderdeel van de hypothalamus-hypofyse-bijnieras vrijkomt bij alle vormen van stress (lichamelijk en psychisch, maar ook honger en infecties).
test Ontsteking wordt biologisch gekenmerkt door een toename van C-reactief proteïne of CRP, sedimentatiesnelheid en de hoeveelheid witte bloedcellen. Dit weerspiegelt de oprichting van de mechanismen van het lichaam om agressie te bestrijden.
Een lokale infectie veroorzaakt een ontsteking van het geïnfecteerde gebied wat resulteert in pijn, roodheid, oedeem, de vorming van een abces gevuld met pus (infectie met pyogene kiemen), soms een stijging van de temperatuur.
