Neuro-endocriene tumor levensverwachting

Neuro-endocriene tumoren (NET’s, neuro-endocriene tumoren) zijn neoplasmata die ontstaan uit aggregaten van endocriene cellen die aanwezig zijn in verschillende organen, meestal de darm, maag, pancreas of longen.

Dit zijn relatief zeldzame tumoren die minder dan 0,5% van alle kwaadaardige tumoren vertegenwoordigen, hoewel de NET-diagnoses de laatste jaren zijn toegenomen dankzij het wijdverbreide gebruik van radiologische en endoscopische technieken.

Wat is een neuro-endocriene tumor?

Carcinoïde is lang een gevestigde term gebleven en is pas onlangs vervangen door de term “neuro-endocriene tumoren”. Een hele groep zeer zeldzame tumoren wordt samengevat onder neuro-endocriene tumoren, kortweg NET’s. De afkorting GEP-NET is ook bekend, het staat voor gastro-enteropancreatische neuro-endocriene tumoren.

Neuro-endocriene tumoren groeien langzaam en zijn minder agressief dan carcinomen. Weefsels die hormonen produceren, worden neuro-endocrien genoemd. De cellen vinden hun oorsprong in het zenuwstelsel. Niet alle NET’s produceren hormonen, maar als ze dat wel doen, veroorzaken ze de typische symptomen van een overdosis hormonen, ook wel NET-syndroom genoemd.

Lees ook :- Gescheurde pees schouder

Locaties van neuro-endocriene tumoren

Neuro-endocriene tumoren kunnen ontstaan in organen waar neuro-endocriene cellen aanwezig zijn, met name op het niveau van het maagdarmstelsel, met name in de pancreas zoals Fedez of in de darm is gebeurd, maar ook in de bronchiën.
Meer zelden groeien ze in de urinewegen, op de huid, de schildklier, de bijschildklieren en de bijnieren, en in sommige gevallen zijn ze gerelateerd aan genetische of erfelijke ziekten. De meest voorkomende, hoewel zeer zeldzaam, zijn:

• Extra-adrenaal paraganglioom en feochromocytoom, afhankelijk van of de tumor zich respectievelijk in cellen buiten de bijnier of in bijniercellen ontwikkelt. Het zijn tumoren van sympathische oorsprong, dwz van het sympathische zenuwstelsel, die veel werkzame stoffen afscheiden en in 90% van de gevallen is de tumor goedaardig;
• Neuroblastoom, een tumor die ontstaat uit neuroblasten, cellen die op verschillende plaatsen in het lichaam in het sympathische zenuwstelsel worden aangetroffen en die vaak kinderen treft;
• Medullair schildkliercarcinoom, dat afkomstig is van C-cellen, die de taak hebben om calcitonine in de schildklier te produceren, een hormoon dat betrokken is bij het handhaven van calciumconcentraties in het bloed;
• Meerdere endocriene neoplasmata (MEN), zeldzame syndromen c meestal van familiale oorsprong, gekenmerkt door de aanwezigheid van hyperplasie/neoplasmata van talrijke endocriene klieren;
• Merkelcelcarcinoom, een zeldzame huidkanker die meestal mensen boven de 70 treft;
• Von Hippel-Lindau-syndroom, een zeldzame genetische ziekte waarbij cysten zich vaker in het lichaam van de getroffenen vormen en zich kunnen ontwikkelen tot tumoren, goedaardig of niet. Het komt vaker voor rond de leeftijd van 30, maar het kan ook voorkomen bij kinderen.

Lees ook :- Ontstoken alvleesklier overlijden

Neuro-endocriene tumor van oorzaken

Neuro-endocriene tumoren (soms synthetisch aangeduid als NET, van het Engelse acroniem) zijn tumoren die hun oorsprong vinden in gespecialiseerde cellen die neuro-endocriene cellen worden genoemd, zo genoemd omdat ze eigenschappen delen met (neuro-) zenuwcellen als met cellen die hormonen produceren (- endocriene cellen). ).

Neuro-endocriene tumoren zijn zeldzaam en kunnen in elk deel van het lichaam voorkomen, hoewel de meest getroffen districten de longen, appendix, dunne darm, rectum en uiteraard pancreas zijn, waarin ze goedaardig of kwaadaardig (kanker) kunnen zijn, wat wijst op in beide gevallen. gevallen de aanwezigheid van ongecontroleerde cellen, maar met enkele grote verschillen; goedaardige tumoren

• ze groeien langzaam,
• ze zijn zeer goed te onderscheiden van het omringende gezonde weefsel, d.w.z. hebben scherpe randen,
• ze dringen het omringende weefsel niet binnen en wat nog belangrijker is, ze dringen zelfs geen andere delen van het lichaam binnen in de vorm van metastasen.

Ze kunnen echter problemen veroorzaken, bijvoorbeeld door overtollige hormonen te produceren of aangrenzende weefsels samen te drukken, of zelfs na verloop van tijd kwaadaardig te worden.

Een tumor, van welke aard dan ook, is altijd het resultaat van een cel die gek is geworden, die niet langer door het organisme kan worden gecontroleerd en die zich daarom keer op keer zonder grenzen begint te delen; Waarom dit bij neuro-endocriene tumoren van de pancreas gebeurt, is vrijwel nooit te achterhalen en, in tegenstelling tot andere vormen van kanker, zijn ook de bekende risicofactoren schaars en onduidelijk:

• enkele zeldzame erfelijke ziekten,
• mannen lijden iets meer dan vrouwen,
• bekendheid met deze tumor.

Lees ook :- Schildklier werkt te snel

Neuro-endocriene tumor van symptomen

Niet-functionerende neuro-endocriene tumoren van de pancreas
Een niet-functionerend pancreas-NET kan lange tijd groeien zonder zichzelf te laten zien, het kan zich zelfs naar andere delen van het lichaam verspreiden voordat het dat doet, wat uiteraard de diagnose vertraagt en de prognose verslechtert. Een van de meest voorkomende symptomen, en helaas ook heel weinig specifiek, zijn:

• Diarree
• Spijsverteringsproblemen
• Aanwezigheid van een buikmassa
• Pijn in de buik of rug
• Geelzucht, wat een geelverkleuring van de huid en het wit van de ogen is.

Functionerende neuro-endocriene tumoren van de pancreas
Functionerende tumoren, of hormoonproducenten, manifesteren zich vroeg en met symptomen die afhankelijk zijn van de stof die in overmaat wordt geproduceerd, waarvan de effecten zo worden versterkt dat ze niet langer noodzakelijke signalen voor het lichaam worden, maar een tastbaar teken van een uit de hand gelopen productie.
Gastrinomen produceren gastrine, wat de vorming van

• Maagzweren en gerelateerde symptomen, zoals bloedingen en pijn
• Buikpijn, die zich naar de rug kan uitbreiden en als gevolg van hyperaciditeit reageert op de inname van antacida
• Gastro-oesofageale reflux
• Diarree.

Insulinomen, die insuline produceren, manifesteren zich door een duidelijke hypoglykemie, de verlaging van de suikerconcentratie in het bloed, die aandoeningen veroorzaakt zoals

• Wazig zien
• Hoofdpijn
• Vermoeidheid
• Zwakheid
• trillingen
• Nervositeit en prikkelbaarheid
• Verhoogd zweten
• Zich licht in het hoofd voelen of een echte mentale verwarring
• Honger (d.w.z. het lichaam vraagt ​​om voedsel te introduceren om de circulerende hoeveelheden suiker te herstellen)
• Tachycardie

Glucagonomen, producenten van glucagon, veroorzaken de tegenovergestelde aandoening en kunnen zich manifesteren met

• Huiduitslag op het gezicht, buik of benen
• Overmatige neiging tot bloedstolling, met risico op diepe veneuze trombose en longembolie
• Diarree.
• Gewichtsverlies zonder bekende reden.
• Irritatie en ulceratie in de mond
• Overmatige hoeveelheden suiker in het bloed, die de typische symptomen van de diabetespatiënt veroorzaken, namelijk

-hoofdpijn
-heel vaak moeten plassen
-droge huid en mond
-dorst
-vermoeidheid
-en zelfs in dit geval honger, omdat er suiker in de bloedsomloop zit, maar het lichaam kan het niet gebruiken en vraagt daarom paradoxaal genoeg om meer.

Vipoma’s produceren vasoactief intestinaal peptide, wat het kan veroorzaken

• Vooral waterige diarree, bijgevolg
• Uitdroging, bijgevolg

-dorst,
-verminderde urineproductie,
-droge huid en mond,
-hoofdpijn,
–duizeligheid,
-vermoeidheid.

• Kaliumtekort in het bloed, dat zich manifesteert door:

-spier zwakte,
-pijn of krampen,
-gevoelloosheid en tintelingen ,
-frequent urineren,
-hoge hartslag
-verward voelen,
-dorst

• Krampen of pijn in de buik.
• Gewichtsverlies

Een somatostatinoom produceert een teveel aan somatostine, wat kan leiden tot:

• Overmatige bloedsuikerspiegel, met dezelfde symptomen die worden gezien bij glucagonomisten
• Diarree
• Steatorroe (d.w.z. ontlasting met grote hoeveelheden vet en die daarom de neiging heeft te drijven en een bijzonder onaangename geur heeft)
• Galsteenvorming
• Geelzucht
• Gewichtsverlies

Ten slotte kunnen sommige neuro-endocriene tumoren van de pancreas verantwoordelijk zijn voor een overmatige productie van adrenocorticotroop hormoon (ACTH) en zo het syndroom van Cushing veroorzaken.

Diagnose van neuro-endocriene tumoren

Bij functioneel actieve tumoren behoeft het ziektebeeld nader onderzoek. Deze bestaat uit biochemische diagnostiek, tumorlokalisatie en histologische bevestiging van de diagnose.

Als insulineoom wordt vermoed, omvatten de belangrijkste biochemische maatregelen de nuchtere test, die meer dan 72 uur duurt of totdat hypoglykemie wordt gedetecteerd. De hypoglykemie leidt tot neuroglucopenie, waarvan de symptomen weer afnemen na glucose-inname (Whipple-triade: hypoglykemie → symptomen van neuroglucopenie → verdwijnen na glucosetoediening). Als het Zollinger-Ellison-syndroom (gastrinoom) wordt vermoed, is bewijs van hypersecretie van zuur in aanwezigheid van hypergastrinemie noodzakelijk, aangezien hypergastrinemie veel vaker voorkomt bij achloorhydrie, bijvoorbeeld in de context van type A gastritis. Aangezien er tegenwoordig geen kwantitatieve zuurbepalingen meer worden uitgevoerd, moet als alternatief de pH-waarde in het maagsap worden bepaald. Het is altijd <2 bij een gastrinoom en >3 bij achloorhydrie. Intraveneuze toediening van secretine kan een verhoging van serumgastrine veroorzaken onmiddellijk na toediening van secretine [40]. Bij andere oorzaken van hypergastrinemie valt gastrine daarentegen gewoonlijk na toediening van secretine. De test is echter niet specifiek en kan vals-positieve of vals-negatieve resultaten opleveren. Het kan vaak achterwege worden gelaten bij patiënten met een typisch klinisch beeld, zure maag-pH en significant verhoogde gastrinespiegels die aanhouden, zelfs na stopzetting van protonpompblokkers [40]. Stoppen met de protonpompremmer kan echter ernstige gevolgen hebben voor de patiënt, tot en met ulcusperforatie, als hoge doses H2-blokkers worden toegediend. Als u toch de secretinetest wilt uitvoeren, bijvoorbeeld als de gastrinespiegel slechts matig verhoogd is, moeten de protonpompremmers ongeveer vier weken worden stopgezet en vervangen door hooggedoseerde, kortwerkende histamine-H2-blokkers. Deze laatste dient te worden gestaakt op de avond voor de geplande onderzoeken (meting van de maag-pH, secretinetest met gastrinebepalingen).

Bij carcinoïdsyndroom leidt de meting van 5-hydroxy-indolazijnzuur, het afbraakproduct van het markerhormoon serotonine, in de 24-uurs urineverzameling tot de diagnose. In het geval van de andere functioneel actieve tumoren is het voldoende om een ​​verhoging aan te tonen van het respectieve hormoon dat verantwoordelijk is voor de symptomen: VIP (vasoactive intestinal peptide) bij het Verner-Morrison-syndroom, glucagon bij het glucagonoma-syndroom. Een tumormarker die in bijna alle NET’s verhoogd is, is plasmachromogranine A. Het correleert met de tumormassa en is daarom geschikt voor follow-up.

De lokalisatiediagnostiek is gebaseerd op de algemeen bekende maatregelen voor tumorlokalisatie en omvat routine-echografie, endoscopisch onderzoek, contrastversterkte CT, MRT en PET-onderzoek. Deze laatste worden nu uitgevoerd met de tracer 68 gallium ( 68 gallium DOTA-TOC/-NOC). 68 Gallium -DOTA-TOC-PET vervangt in toenemende mate somatostatinereceptorscintigrafie. Beide beeldvormende maatregelen zijn gebaseerd op de populatie van het celoppervlak van NEN met somatostatinereceptoren. In het bijzonder komen subtypes 2a en 5 op de meeste tumoren tot expressie. De 68thGallium-DOTA-TOC-PET is significant gevoeliger dan scintigrafie [58] en maakt, in combinatie met CT, de exacte lokalisatie van verhoogde accumulatie mogelijk. Endoscopische echografie wordt ook gebruikt voor NEN van de pancreas, maag en endeldarm omdat het de meest gevoelige methode is om tumorinfiltratie in diepere wandlagen te detecteren en alvleeskliertumoren vanaf bijvoorbeeld een grootte van 2 mm kan detecteren. Dit is vooral belangrijk voor zeer kleine insulinomen.

De diagnose wordt bevestigd door de patholoog. Hij kan de soortdiagnose (neuro-endocrien/niet-neuro-endocrien) bepalen op basis van het operatiemonster of weefselmonsters die zijn genomen met behulp van echografie of CT-begeleiding. Hiervoor wordt kleuring met de neuro-endocriene markers synaptophysin en chromogranine A gebruikt. Het herkent of de tumor goed gedifferentieerd of slecht gedifferentieerd is en gebruikt de immunohistologische Ki-67-kleuring om de classificatie te bepalen. Een uitspraak over de proliferatie-activiteit van de tumor is dus mogelijk. Ten slotte zal de patholoog immunohistologische hormoonkleuring uitvoeren om de klinische diagnose met de betreffende kleuring te onderbouwen indien een insulinoom, gastrinoom of serotonineproductie wordt vermoed. Als de primarius onbekend is, kunnen speciale kleuren ook aanwijzingen geven over waar deze zich bevindt.

Neuro-endocriene tumor (NET) behandelingen

De behandelingen hebben een dubbel doel: de tumor verwijderen of de uitbreiding ervan beperken en de hormonale afscheiding onder controle houden. Deze behandelingen kunnen afzonderlijk worden voorgeschreven, maar worden meestal gecombineerd en aangepast aan het profiel van elke patiënt. Deze behandelingen kunnen worden uitgevoerd in de stad of tijdens een ziekenhuisopname in een dagziekenhuis, op de afdeling chirurgie of op de afdeling endocriene oncologie.

Monitoring zonder behandeling
Het kan worden aangeboden tijdens de eerste behandeling of na een of meer behandelingsreeksen. Deze houding wordt gerechtvaardigd door de langzame evolutie van bepaalde tumoren, de toxiciteit van de behandelingen die een met redenen omkleed voorschrift oplegt, maar ook de noodzaak van een herstelperiode voor het lichaam. Deze “actieve” surveillancestrategie mag niet worden geïnterpreteerd als gekoppeld aan het ontbreken van een therapeutische oplossing.

Chirurgie
Chirurgische interventie is de meest effectieve manier om neuro-endocriene tumoren te genezen wanneer ze gelokaliseerd zijn. Het doel van chirurgische behandeling is volledige resectie van de primaire tumor en verwijdering van de drainerende knooppunten. Als er levermetastasen zijn, kunnen deze tijdens dezelfde procedure ook worden verwijderd. Chirurgie kan ook worden voorgesteld om lokale en/of gemetastaseerde recidieven te behandelen.

Zoals bij alle zeldzame pathologieën, wordt een initiële behandeling van een neuro-endocriene tumor in een expertisecentrum aanbevolen. Een samenwerking met het Marie Lannelongue Surgical Center in Plessis-Robinson biedt chirurgie voor thoracale neuro-endocriene tumoren.

Medische en locoregionale behandelingen
De andere beschikbare therapeutische modaliteiten voor de behandeling van neuro-endocriene tumoren zijn:

• Somatostatine-analogen toegediend als injecties door een stadsverpleegster.
• Gerichte therapieën oraal toegediend in de stad.
• Chemotherapie, die oraal kan worden toegediend in de gemeenschap of intraveneus in een dagziekenhuis of op de afdeling endocriene oncologie. Bij slecht gedifferentieerd neuro-endocrien carcinoom is de behandeling voornamelijk gebaseerd op chemotherapie.
• Gevectoriseerde interne radiotherapie, intraveneus toegediend op de afdeling endocriene oncologie/nucleaire geneeskunde.
• Chemo-embolisatie van levermetastasen, radiofrequentie etc (link naar de pagina interventionele radiologie.

Therapeutische proeven
Tijdens uw behandeling kunnen de artsen u voorstellen om deel te nemen aan klinische protocollen voor kankeronderzoek. Patiënten kunnen dus desgewenst een “standaard” behandeling krijgen of een nieuwe behandeling in klinische studies.

Therapeutische onderzoeken, specifiek gericht op neuro-endocriene tumoren of open voor patiënten met verschillende tumortypes, kunnen op verschillende tijdstippen van behandeling worden aangeboden.

Leven met neuro-endocriene tumoren

Over het algemeen geldt dat hoe eerder een neuro-endocriene tumor wordt ontdekt, hoe beter de prognose. Bovendien hangt de levensverwachting van neuro-endocriene tumoren af ​​van het type en de locatie van het NET en of het een goedaardige groei of kanker is. Als de kanker zich heeft verspreid naar andere organen, zoals de lever, is de kans op herstel kleiner, maar er zijn veel behandelingsopties die de progressie van de ziekte kunnen vertragen.

Vroege detectie is vooral belangrijk voor tumoren van de alvleesklier en tumoren die het carcinoïdsyndroom veroorzaken: secundaire ziekten zoals hartproblemen of diabetes mellitus kunnen anders optreden en de prognose verslechteren of aanhouden, zelfs nadat de tumor volledig is behandeld.

Intensief omgaan met de ziekte, actief deelnemen aan de behandeling en, last but not least, ervaringen uitwisselen met andere patiënten kan helpen om beter met de symptomen om te gaan en het beloop positief te beïnvloeden.

De NET-diagnose verandert het leven van de grond af aan. Maar niet zo zelden betekent het ook bijna een opluchting: eindelijk kunnen de diffuse symptomen waaraan de getroffenen al zo lang lijden, worden toegewezen. Vooral de zeldzaamheid van de ziekte maakt het in het begin moeilijk om informatie te krijgen over therapiemogelijkheden en contacten met gespecialiseerde klinieken en experts, evenals met andere getroffen mensen.

Neuro-endocriene tumor preventie

Er zijn geen preventiestrategieën voor neuro-endocriene tumoren; bij klachten is het van belang een gespecialiseerde arts te raadplegen voor onderzoek en voor een eventuele tijdige diagnose.