Lichen sclerosus huidziekten

Lichen sclerosus (LS) is een chronische, inflammatoire, goedaardige huidziekte die niet wordt veroorzaakt door infecties of allergische processen. Het komt voornamelijk voor in het anogenitale gebied en treft vooral vrouwen. Het is de meest voorkomende inflammatoire huidziekte van de vulva die niet wordt veroorzaakt door allergie of infectie. Helaas wordt de ziekte vaak gedurende een lange periode verkeerd geïnterpreteerd. Indien onbehandeld, kan de progressie van de ontsteking leiden tot littekens, verklevingen en krimp van huidgebieden. Het risico op kwaadaardige veranderingen is ook verhoogd. Het is belangrijk dat lichen sclerosus vroeg wordt herkend en behandeld, omdat de huidveranderingen die zich hebben voorgedaan niet meer ongedaan kunnen worden gemaakt.

De naam van de ziekte is afgeleid van korstmossen die op de bast van bomen groeien, aangezien lichen sclerosus in het vergevorderde stadium van de ziekte wordt gekenmerkt door witachtige, ruwe, licht verhoogde plekken. De exacte oorzaak van de ziekte is nog niet bekend. Er bestaat een vermoeden dat een auto-immuunziekte de oorzaak is, aangezien er aanwijzingen zijn voor een overmatige immuunreactie in het weefsel.

Meestal worden vrouwen getroffen, maar de ziekte kan zich ook bij mannen ontwikkelen. Lichen sclerosus kan op elke leeftijd voorkomen. Volgens schattingen ligt de incidentie tussen 0,1 procent bij meisjes vóór de puberteit en 3 procent bij vrouwen ouder dan 80 jaar. De getroffenen ontwikkelen soms andere ontstekingsziekten, zoals psoriasis, inflammatoire darmaandoeningen, schildklieraandoeningen. De huidveranderingen zijn meestal beperkt tot het anogenitale gebied. Andere delen van het lichaam worden zelden aangetast, zoals de oksels of de binnenkant van de polsen.

Lichen sclerosus huidziekten : Definitie

Lichen sclerosus, in de volksmond bekend als scleroatrofisch korstmos, identificeert een morbide ontstekingsproces van chronische sclerotische aard, waarbij de huid en de slijmvliezen betrokken zijn. Helaas is het niet ongebruikelijk dat lichen sclerosus verkeerd wordt gediagnosticeerd, geminimaliseerd of, erger nog, onderschat: het is in feite een potentieel precancereuze immunologische ontsteking. Scleroatrofisch korstmos kan idealiter elk district van het organisme aantasten, hoewel het vaak voorkomt (in 83% van de gevallen) in de mannelijke en vrouwelijke genitale weefsels.

Lees ook :- Hoe ziet gordelroos eruit

Lichen sclerosus huidziekten : Oorzaak

De oorzaak van de ziekte is grotendeels onbekend, verschillende factoren worden besproken:

Auto-immuniteit en veranderde immuunrespons: Het vaker voorkomen van de ziekte bij vrouwen, typisch voor auto-immuunziekten, spreekt in het voordeel van een auto-immunologisch mechanisme. Bovendien worden zieke vrouwen vaak in verband gebracht met andere auto-immuunziekten, in het bijzonder met auto-immune thyroïditis (schildklierontsteking). Bij zieke vrouwen en mannen zijn auto-antilichamen aangetroffen tegen de lichaamseigen weefselstructuren.
Bovendien hebben patiënten met de ziekte door de veranderde vorming van immuunreceptoren en ontstekingsmediatoren blijkbaar een verstoorde immuunrespons, wat de ontwikkeling van de ziekte bevordert.

• Genetica: Ongeveer 10% van de patiënten heeft familieleden die ook lichen sclerosus hebben. Dragers van bepaalde klasse II HLA-genen die verantwoordelijk zijn voor het beheersen van de immuunrespons van het individu, worden vaker door de ziekte getroffen dan anderen.
• Chronische irritatie en trauma: Dit wordt ondersteund door het Koebner-fenomeen, dat in een groot aantal gevallen positief is (nieuwe laesies kunnen worden veroorzaakt door krabben). Strakke kleding, het klimaat van een “vochtige kamer” onder de voorhuid en urine worden besproken als mogelijke chronische irriterende stoffen. Ook is er een verhoogde kans op ziekte na verwondingen en operaties in het genitale gebied en bij het dragen van intieme sieraden.
• Infecties: Soms komt de ziekte samen met bepaalde infecties voor, b.v. B. door Borrelia burgdorferi, Epstein-Barr-virus (EBV), humaan papillomavirus (HPV) en hepatitis C-virus (HCV). Een direct verband met de ontwikkeling van de ziekte wordt echter niet als bewezen beschouwd.
• Hormonale invloeden: Indicatief hiervoor is het veelvuldig voorkomen van lichen sclerosus bij vrouwen tijdens of na de menopauze en na inname van bepaalde orale anticonceptiva (“anti-babypil”). Zowel een directe hormoonwerking op de (slijm)huid en onderhuids weefsel als hormonale invloeden op het immuunsysteem komen aan bod. Bovendien wordt een hogere gevoeligheid van het genitale (slijmvlies)membraan voor mechanische prikkels vermoed door verminderde secretie en gladheid.

Lichen sclerosus huidziekten : Symptomen

Genitale lichen sclerosus wordt meestal geassocieerd met langdurige jeuk of een branderig gevoel. De jeuk komt vaak in afleveringen voor, maar kan ook afwezig of slechts zeer zwak zijn. De huid verhardt, is bijzonder kwetsbaar en kan daarom gemakkelijk scheuren (bijvoorbeeld door krabben), bloeden en ontstoken raken. Krabben kan bloeden in het onderhuidse weefsel, waardoor de lichen sclerosus rood en knapperig lijkt. De huidveranderingen zijn echter meestal witachtig met littekens, met weinig of geen huidpigmentatie.

In gevorderde stadia van de ziekte kunnen littekens en weefselverspilling (atrofie) pijn veroorzaken tijdens geslachtsgemeenschap. De schaamlippen kunnen bij vrouwen wijken door atrofie. Bij mannen kan de voorhuid door verklevingen van de huid niet meer of slechts met moeite teruggeduwd worden (phimosis) – lichen sclerosus is de meest voorkomende oorzaak van niet-aangeboren vernauwing van de voorhuid. De vernauwing kan de erectie en ejaculatie beïnvloeden en seks pijnlijk maken. Het bemoeilijkt ook de intieme hygiëne, wat infecties onder de voorhuid bevordert. Mogelijk gevolg is een ontsteking van de eikel (balanitis).

Beide geslachten kunnen ook pijn ervaren bij het plassen of stoelgang als gevolg van littekens en huidkrimp.

Lees ook :- Huiduitslag rode vlekjes

Hoe lichen sclerosus te diagnosticeren?

Een arts kan over het algemeen de aanwezigheid van lichen sclerosus vermoeden door de medische geschiedenis te nemen en de aangetaste huidgebieden te onderzoeken. De combinatie van witachtige huidveranderingen en jeuk (vooral in het anogenitale gebied) zijn een duidelijke indicatie van lichen sclerosus.

Er zijn echter een groot aantal ziekten die op elkaar lijken en moeten worden uitgesloten. Voor dit doel neemt de arts een biopsie (huidmonster) in het gebied van een huidverandering onder lokale anesthesie, die door specialisten onder de microscoop wordt onderzocht. De volgende vermoedelijke diagnoses moeten worden uitgesloten:

• bacteriële infecties
• kwaadaardige huidlaesies
• Schimmelinfectie (Candida-infectie)
• Lichen planus (lichen planus)
• Vitiligo (witte vlekziekte)
• atopisch eczeem (neurodermitis)
• Psoriasis (psoriasis)

Lichen sclerosus huidziekten : Behandeling

Tot op heden is er geen definitieve remedie voor scleroatrofisch korstmos.

Behandelingen zijn vaak beperkt tot het verlichten van symptomen en het proberen de progressie van huid- en slijmvlieslaesies veroorzaakt door scleroatrofisch korstmos te blokkeren; de behandelingen omvatten ook de medewerking van verschillende medisch specialisten zoals gynaecoloog, uroloog, chirurg en dermatoloog.

De behandeling van scleroatrofisch korstmos in de beginfase vereist het gebruik van topisch toegediende geneesmiddelen (crèmes, zalven, gels) die rechtstreeks worden aangebracht op het door de ziekte aangetaste deel van het lichaam en / of systemisch (tabletten, sachets, capsules) gebaseerd op

• Corticosteroïden: voor korte periodes innemen, gezien het hoge risico op bijwerkingen bij langdurig gebruik, zoals bijnierinsufficiëntie. Bij voorkeur in zalven, gels, crèmes en alleen in ernstige gevallen, zelfs in de vorm van tabletten.
• Immunosuppressiva.
• Calcineurineremmers (pimecrolimus en tacrolimus), als alternatief voor corticosteroïden, wanneer deze niet kunnen worden ingenomen.
• Vitamine E: in zalven, crèmes of gels of in de vorm van supplementen die andere stoffen bevatten met antioxiderende, ontstekingsremmende en elastische eigenschappen zoals avocado, soja, hyaluronzuur, …
• Retinoïden, in het verleden gebruikt, maar slecht verdragen door patiënten vanwege mogelijke irriterende effecten. Bovendien worden retinoïden niet aanbevolen bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd die kinderen willen vanwege het hoge risico op teratogeniteit (dwz op foetale misvormingen, in geval van zwangerschap).
• Antibacteriële middelen.

De behandelingen bij vergevorderd scleroatrofisch korstmos zijn:

• PUVA-therapie of fotodynamische therapie: omvat de toediening in tabletten of crèmes van fotosensibiliserende stoffen, dat wil zeggen dat ze in de huid kunnen doordringen en in staat zijn om gezonde cellen van beschadigde te onderscheiden. De arts bestraalt met therapeutisch licht, uitgerust met een specifieke golflengte (bijvoorbeeld rood licht), het deel van het lichaam dat is aangetast door het scleroatrofe korstmos, en activeert op deze manier de eerder aangebrachte fotosensibiliserende stoffen. Deze stoffen, getroffen door therapeutisch licht, geven reactieve zuurstofsoorten vrij (ROS genoemd) die zieke huidcellen vernietigen. De procedure duurt ongeveer 30 minuten, het is mogelijk om tijdens de sessie een lichte hitte, branderigheid of pijn van het aangedane deel te voelen.
• Traditionele traditie: in het geval van sintomi invalidanti, come cicatrici che hanno ristretto il lume della vagina nella od il meato uretrale nell’uomo con difficoltà importanti ad esempio nella minzione, oppure nelle forme della lichen co component. De chirurgo rimuove le aderenze cicatriziali causate dalla malattia en sostituisce i tessuti malati con innesti of lembi cutanei, prelevati da altre zone del corpo del paziente. Een chirurgische chirurgische ingreep is een mogelijke oorzaak voor post-chirurgische chirurgie en een oorzaak die veroorzaakt wordt door malattia, niet opgelost door problemen met de fibrosi (ossia dell’indurimento dei tessuti) en niet-beschadigingen possano riformarsi.
• Besnijdenis (alleen bij mannen): bij milde vormen, waarbij alleen de voorhuid of een deel van de eikel is aangedaan
• Regeneratieve therapie: het is gebaseerd op het gebruik van transplantaten die zijn gemaakt van cellen uit vetweefsel (vetweefsel); dit zijn mesenchymale vetcellen die het vermogen hebben om te transformeren in elk type cel (dwz het zijn stamcellen), dus ook in de cellen die deel uitmaken van de normale huid en het intieme slijmvlies, dat zo wordt hersteld. De regeneratieve behandeling omvat ook het gebruik van plasma dat rijk is aan bloedplaatjes (PRP genaamd), cellen die, zodra ze in contact komen met beschadigd lichaamsweefsel, groeifactoren vrijgeven die in hun korrels zitten en die ontstekingsremmend werken. en de groei van nieuw en gezond weefsel te bevorderen. Bloedplaatjesrijk plasma (PRP) wordt bij de patiënt afgenomen met een bloedafname, terwijl de mesenchymale vetcellen die nuttig zijn voor transplantatie met een injectiespuit uit de buik van de patiënt worden genomen (meestal direct onder de navel). Deze mix van bloedplaatjesrijk plasma en mesenchymale vetcellen wordt rechtstreeks geïnjecteerd in de slijmvliezen en de huid die is aangetast door scleroatrofisch korstmos. De ingreep vindt plaats onder plaatselijke verdoving, op de polikliniek. Het duurt ongeveer een uur en over het algemeen kan de patiënt binnen de dag naar huis, na een periode van observatie na de interventie. Deze therapie werkt door littekens te herstellen en ulceratieve processen, geproduceerd door scleroatrofisch korstmos, uit te schakelen. De eerste resultaten treden meestal na 15 dagen op,

Lees ook :- Hoe ziet schurft eruit

Lichen sclerosus huidziekten : Preventie

Aangezien lichen sclerosus het risico op kanker van de schaamlippen kan verhogen, moet de gynaecologische controle regelmatig worden uitgevoerd.

Regelmatig zelfonderzoek van de vulva wordt ook aanbevolen om veranderingen in een vroeg stadium te signaleren.