Zeer droge huid

De huid is een van onze belangrijkste organen, omdat het ons beschermt tegen de omgeving en verantwoordelijk is voor ons uiterlijk en onze aanraking. Wanneer de huid echter droog wordt, kan deze ruw en strak aanvoelen, of zelfs gebarsten en jeuken, en het vermogen om goed te functioneren wordt aangetast.

De huid is een van de belangrijkste organen van ons lichaam, de grootste, en biedt niet alleen bescherming aan het lichaam door te fungeren als een echte “barrière” tegen de externe omgeving, maar is ook verantwoordelijk voor ons uiterlijk en de perceptie van wat we omringen , door de tastzin.

Een gebrek aan hydratatie, essentieel om de elasticiteit en plasticiteit van de huid te garanderen, bepaalt een vermindering van het watergehalte in de meest oppervlakkige laag van de opperhuid, wat kan leiden tot het verschijnen van verschillende klinische manifestaties, typisch voor een “droge huid”, waaronder :

• schilferen,
• scheuren,
• roodheid,
• ontsteking,
• gevoel van constante spanning,
• extreme ruwheid,
• jeuk.

In ernstigere gevallen kan huidxerose optreden, een aandoening die wordt gekenmerkt door een geleidelijke uitdroging van de huid die dan zal verschijnen

• droog,
• uitgedroogd
• en gekenmerkt door de mogelijke verschijning van diepe kloven (huidsneden of echte scheuren).

De aanwezigheid van een droge huid kan daarom leiden tot gevoelens van aanzienlijk ongemak voor degenen die eraan lijden en bij het stellen van de diagnose kan de arts rekening houden met enkele objectieve criteria, waaronder:

• bleek of gedevitaliseerd uiterlijk van de huid,
• epidermale klinische tekenen van peeling of barsten,
• verlies van elasticiteit en, in sommige gevallen, de aanwezigheid van een ontsteking.

De onregelmatigheden op het huidoppervlak zijn talrijk en variabel, maar het is bijna altijd mogelijk om verschillende stadia van ernst te onderscheiden:

• droge huid (wanneer het zich manifesteert als een voorbijgaand ongemak, gekenmerkt door een licht gevoel van een strakke huid en een lichte peeling),
• zeer droge huid (als het ongemak en het gevoel van spanning aanhoudend zijn, intense peeling en als de huid wordt gekenmerkt door enkele scheuren),
• preatopische xerose (de huid is in dit geval ruw en gerimpeld, met gebieden met extreme droogheid en lichte irritatie).

Lees ook :- Blaasjes op hand

Wat veroorzaakt een droge huid?

Een droge huid wordt veroorzaakt door zowel exogene (externe) als endogene (interne) factoren. Een persoon kan tegelijkertijd door meerdere factoren worden beïnvloed, en de ernst van een droge huid zal toenemen met toenemende bijkomende oorzaken. Weten welke factoren een droge huid veroorzaken, zal helpen bij het voorkomen en behandelen van dit probleem.

Een normale huid produceert hygroscopische (waterbindende) stoffen die bekend staan als Natural Moisturizing Factors (NMF’s). Wanneer de huid deze NMF’s mist, verliest ze het vermogen om water vast te houden.

De eerste stap in het vochtverliesproces is het verlies van oppervlaktelipiden die een natuurlijke barrière op de huid vormen om verdamping van water te voorkomen.

Wanneer deze lipidebarrière is beschadigd, verdampt vocht en worden de vitale stoffen die zich aan water binden gemakkelijk verwijderd tijdens het wassen. Omdat deze natuurlijke vochtinbrengende factoren ontbreken, kan de huid niet genoeg water vasthouden en wordt ze droog. Als deze aandoening aanhoudt, wordt het hydratatienetwerk in de diepere huidlagen aangetast en wordt de waterstroom naar het oppervlak of in de bovenste huidlagen verminderd, die bijgevolg erg droog wordt.

De belangrijkste externe oorzaken zijn:

Milieu:

• Extreme klimatologische omstandigheden – warme, koude en droge lucht.
• Seizoenswisselingen – symptomen van een droge huid verergeren vaak tijdens de winter of zomer.
• Ultraviolette (UV) stralen kunnen huidveroudering versnellen en de huid wordt meestal droger naarmate u ouder wordt. Lees meer over droogheid veroorzaakt door huidveroudering

Huidproducten

• Regelmatig wassen of lange, warme douches en baden verwijderen de lipiden die de huidbarrière vormen
• Ontoereikende huidbehandelingen – het is belangrijk om een routine te volgen en producten te gebruiken die geschikt zijn voor de droge huid. Het is vooral belangrijk om geen agressieve zepen te gebruiken die natuurlijke huidlipiden verwijderen.

Medicijnen

Van bepaalde medicijnen en behandelingen (zoals bestralingstherapie, dialyse of chemotherapie) is bekend dat ze een droge huid als bijwerking veroorzaken. Geneesmiddelen om de bloeddruk onder controle te houden, ook wel diuretica genoemd, hebben ook deze bijwerking.

Lees ook :- Zwarte mee eters

Zeer droge huid : Symptoom

Naast stofwisselings- en hormonale ziekten en geestesziekten, kan een zeer droge huid optreden als symptoom van huidziekten. Deze omvatten onder meer:

Neurodermitis – ernstig jeukende en ontstoken huid

Deze chronische, inflammatoire huidziekte komt in episodes voor en wordt gekenmerkt door een pathologisch droge huid met ernstig jeukende, ontstoken plekken, roodheid, schilfering en korstvorming. In Duitsland lijden ongeveer twee tot drie miljoen mensen aan neurodermitis.

Psoriasis – zilverwitte en glanzende schubben op de huid

Psoriasis is een erfelijke huidziekte waarbij de cellen van de epidermis (bovenste huidlaag) in zeer korte tijd (drie tot vier dagen) naar het huidoppervlak migreren. Het resultaat zijn zilverwitte en glanzende schubben. De gebieden zijn zwaar bevoorraad met bloed, scherp afgebakend en ontstoken rood. De ziekte kan worden begunstigd door interne en externe triggers. In Noord-Europa heeft ongeveer twee en een half tot drie en een half procent last van psoriasis.

Visschubbenziekte – keratinisatiestoornis van de huid

Huidbeeld bij visschubziekte Ichthyosis vulgaris (visschubziekte) is een erfelijke verhoorningsaandoening van de huid. In dit geval liggen stevig hechtende, gipsachtige schubben naast elkaar op het huidoppervlak. Vooral de extensorzijden van de armen en benen worden aangetast.

Allergische contactdermatitis – roodheid en zwelling van de huid

Allergisch contacteczeem wordt veroorzaakt door contact met bepaalde stoffen. Het contactpunt op de huid is rood en gezwollen. Bovendien gaat de huid in de gebieden jeuken en huilen en verschijnen er schubben of blaren.

Lees ook :- Wat helpt tegen jeuk

Zeer droge huid : Diagnose

De basis is altijd het gesprek met de arts (anamnese). In de regel wordt het eerst uitgevoerd door de huisarts, die zijn patiënt en zijn medische geschiedenis meestal al goed kent. Dit houdt in dat hij rekening houdt met vroegere en bestaande ziekten, allergieën, medicatie-inname en professionele achtergrond. Als de huidproblemen zijn teruggekomen of als een in principe droge teint merkbaar verslechterd is, zal de arts met gerichte vragen mogelijke oorzaken in kaart brengen.

Het is belangrijk voor hem om te weten hoe lang de huid al beduidend droger aanvoelde. Is het strak, jeukend en schilferig? Is de teint over het hele lichaam veranderd of alleen in bepaalde gebieden, bijvoorbeeld op het gezicht, armen en benen, op de romp? Is de huid rood en vaak ontstoken? Zijn de slijmvliezen, bijvoorbeeld in de mond, en de tong ook droog? Bovendien spelen dagelijkse persoonlijke hygiënegewoonten en drinkhoeveelheden een belangrijke rol als het gaat om een ​​droge huid.

Bijkomende klachten geven verdere aanwijzingen. Deze omvatten haaruitval, veranderde nagels, verhoogde dorst, buikpijn, hoofdpijn, duizeligheid, vermoeidheid, slaapstoornissen (zie het gedeelte “Wanneer een arts raadplegen?” hierboven).

Lichamelijk onderzoek en eventueel bloedonderzoek en urineonderzoek volgen. Afhankelijk van het vermoeden raadpleegt de huisarts een specialist. Als de eerste onderzoeksresultaten wijzen op een huidziekte, neemt een dermatoloog meestal de verdere diagnose over. Hij onderzoekt de huid op verschillende manieren, bijvoorbeeld met een spatel en microscoop. Speciale bloedonderzoeken kunnen ook informatief zijn. Histologisch onderzoek van weefselmonsters (biopsie) is soms geïndiceerd, bijvoorbeeld om de diagnose psoriasis of ichthyosis te bevestigen. Soms gebruikt de dermatoloog ook echografische procedures.

Interne ziekten zoals diabetes of schildklieraandoeningen worden meestal gediagnosticeerd en behandeld door een internist of een endocrinoloog. Endocrinologen zijn internisten die gespecialiseerd zijn in hormonale en stofwisselingsstoornissen. Bloed- en urinetesten tonen onevenwichtigheden in de zout-waterhuishouding, tekortkomingen, hormoonstoornissen en een veranderde stofwisselingssituatie.

Af en toe bevestigen beeldvormende methoden de diagnose, zoals een echografisch onderzoek van de schildklier.

Contactpersonen voor psychische aandoeningen zijn psychiaters en psychotherapeuten. Discussies, speciale vragenlijsten en psychologische tests staan ​​hier centraal bij de diagnostiek.

Zeer droge huid : Behandelingen

Zachte reiniging van de huid is een zeer belangrijke eerste stap voor het aanbrengen van verzorging, vooral bij huidaandoeningen (zoals psoriasis of atopische dermatitis). Gezichts-/lichaamsbevochtigers, verzachtende middelen, producten die rijk zijn aan bevochtigingsmiddelen (ureum, melkzuur, glycerol, enz.) en/of in combinatie met producten tegen uitdroging (vaseline, paraffineolie, was) moeten worden gebruikt. bijenolie, plantaardige olie, shea-olie, jojoba-olie, enz.).

Bij aanwezigheid van schubben zullen we kiezen voor producten met een extra keratorregulerend effect, om hun ontwikkeling te beperken.

De huid twee keer per dag hydrateren met een geschikt product is een essentiële tweede stap. Het vereist producten die rijk zijn aan ureum of gluco-glycerol.

Wat zijn de mogelijke remedies?

Bij aanhoudend ongemak is het een goed idee om een dermatoloog te raadplegen, die door middel van een grondig onderzoek kan vaststellen of het echt een droge huid is en wat de oorzaak is van deze aandoening.

In de meeste gevallen is het echter mogelijk om in te grijpen door eenvoudige voorzorgsmaatregelen te nemen, zoals:

• Dagelijkse behandelingen die het gebruik van niet-agressieve hygiëneproducten voor de huid en, waar nodig, het gebruik van rehydrators (afhankelijk van het gebied en de mate van droogheid, kunnen in de vorm van melk, crème, balsem, zalf of olie zijn ); het doel van deze behandelingen is om de verdamping van water te verminderen, het behoud ervan in de opperhuid en het herstel van de veranderde huidbarrière te bevorderen, evenals de voeding van de huid van het gezicht.
• Drink minimaal 1,5 water per dag (tenzij een medische contra-indicatie).
• Vermijd te warme en gesloten omgevingen.
• Bescherm de huid tegen UV-stralen.
• Dep je gezicht na het reinigen zachtjes, zonder te wrijven.
• Als de factor die verantwoordelijk is voor een droge huid is geïdentificeerd (zoals in het geval van vitamine- of voedingstekorten), neem dan de nodige maatregelen om dit zo snel mogelijk te corrigeren (zoals een herziening van het dieet).
• Bij huidziekten zoals atopische dermatitis, ichthyosis of psoriasis kunnen producten die een medisch voorschrift vereisen onmisbaar zijn.
• Verkort de lengte van het bad of de douche en vermijd agressieve zeep.