Hoe ziet schurft eruit

Een huidinfectie die verband houdt met een parasiet, schurft wordt verspreid door direct contact of via kleding of beddengoed. Zeer besmettelijk, het manifesteert zich door jeukende en krassende huidlaesies. Goed plaatselijk en/of oraal behandeld, is schurft gemakkelijk te genezen maar de jeuk kan 2 tot 4 weken aanhouden.

Wat is schurft?

Schurft is een infectie die wordt veroorzaakt door een parasiet die sarcopten wordt genoemd. Deze aandoening komt veel voor en is kosmopolitisch. Het aantal nieuwe gevallen neemt sinds 1985 af.

De vrouwtjesmijt graaft een tunnel in de buitenste laag van de huid (het stratum corneum) en legt daar haar eitjes. Het speeksel van de parasiet veroorzaakt een zeer jeukende reactie van het urticaria-type (hevige jeuk).

De verschillende soorten schurft

• Schurft: dit is de meest voorkomende vorm. Het is te wijten aan de aanwezigheid van enkele mijten op de huid. Het wordt overgedragen door frequent en regelmatig lichamelijk contact. Dit is ook vaak het geval bij leden van hetzelfde gezin, in een gemeenschap, enz.;
• Overvloedige en hyperkeratotische schurft: dit type schurft is buitengewoon besmettelijk. De huid draagt namelijk een zeer groot aantal parasieten en de infectie verspreidt zich over het hele lichaam. Overvloedige en hyperkeratotische schurft treft vooral ouderen, mensen die in gemeenschappen leven en mensen die lijden aan immunosuppressie.

Lees ook :- Wat is psoriasis

Hoe ziet schurft eruit

En hoe ziet schurft eruit bij jonge kinderen? Het moet gezegd worden dat deze ziekte bij kinderen zijn eigen kenmerken heeft. Bij kinderen verschijnt in de regel een groot deel van het lichaam, inclusief de hoofdhuid en de voetzolen. Ook wanneer schurft wordt aangetast door schurft van de handen, veranderen kinderen hun nagels, worden dikker, barsten en brokkelen af.

Schurft : Oorzaken

Schurft wordt veroorzaakt door een mijt (Sarcoptes scabiei var hominis) die bijna onzichtbaar is voor het blote oog; het is een obligate menselijke parasiet, dat wil zeggen, niet in staat om lange tijd buiten de menselijke huid te overleven (ongeveer 36 uur).

Na de paring blijven de volwassen mannelijke mijten op de huid, terwijl de vrouwtjes een tunnel graven waar ze hun eieren zullen leggen; opgraving gaat met een snelheid van ongeveer 2-3 mm per dag en de parasiet kan 1-3 eieren per dag afzetten. De eieren komen binnen 3-4 dagen uit, waarbij een larve vrijkomt die uit het gewelf van de tunnel komt en korte holen (ruizakken) op het oppervlak van de huid graaft, waar hij blijft tot hij rijp is.

Van de spawning tot de volwassen mijtstaat gaan 10-13 dagen voorbij.

Het leven van de parasiet duurt ongeveer 4-6 weken.

Lees ook :- Rode vlekken op handen

Schurft : Symptomen

Het belangrijkste symptoom van schurft is jeuk, dat ongeveer 3 weken na infectie optreedt (incubatietijd); de symptomen zullen in plaats daarvan binnen 1 of 2 dagen beginnen als de patiënt de infectie in het verleden al had opgelopen, omdat in dit geval het immuunsysteem klaar zou zijn om op de dreiging te reageren.

Jeuk, die aanvankelijk alleen kan worden gelokaliseerd in de interdigitale ruimtes van de handen en billen, wordt later wijdverbreid en wordt meestal ’s nachts ernstiger.

De typische huidlaesie van schurft is het schurftige hol, dat is een dunne lineaire laesie die wordt gedetecteerd, bruinrood van kleur, met een kronkelig verloop van enkele millimeters lang, wat overeenkomt met het pad dat door de vrouwelijke mijt in de huid is gegraven om te leggen eieren. Het hol heeft aan één uiteinde een uitsteeksel, waar de vrouwelijke mijt zich nestelt.

De holen kunnen in aantal variëren (gemiddeld 12 per persoon bij klassieke schurft) en komen veel voor in huidgebieden met een lage dichtheid van haarzakjes, zoals interdigitale ruimtes van

handen en voeten,
polsen
en genitaliën.

Naast de holen is het ook mogelijk om papels en knobbeltjes of gedetecteerde huidlaesies (de eerste kleiner dan een centimeter, de tweede groter dan een centimeter) visueel te observeren met een ronde of ovale vorm, roodachtige kleur, die te wijten zijn aan een fenomeen van overgevoeligheid voor mijten en hun producten.

Schurftige papels en knobbeltjes beïnvloeden de oksels, tepelhof, navel, billen, dijen en geslachtsorganen. Het gezicht en de hoofdhuid worden meestal gespaard.

Naast de holten, papels en knobbeltjes heeft de patiënt vaak wijdverbreide huidexcoriaties, soms korstig, een teken van krabben veroorzaakt door intense jeuk. De gekneusde laesies kunnen leiden tot overinfecties, vooral bacteriële.

Noorse (of korst) schurft

Noorse schurft is het resultaat van een verminderde en onvoldoende immuunrespons van de gastheer, die de proliferatie van de parasiet niet kan beperken; het wordt daarom gekenmerkt door een even opmerkelijke besmettelijkheid en de papulaire en korstige laesies zijn talrijk, tot aan het volledige huidoppervlak (erytrodermie). In deze vorm is jeuk echter afwezig, omdat het gaat om personen die lijden aan neurologische aandoeningen die een vermindering van de gevoeligheid voor jeuk of pijn met zich meebrengen, of personen die lijden aan dementie.

Andere uitzonderlijke vormen van schurft

• Schurft bij kinderen: gekenmerkt door papels en holen, vooral op de handpalmen, voetzolen en okselplooien;
• Overvloedige schurft: met een groot aantal parasieten en bijgevolg wijdverspreide huidlaesies; komt voor bij immuunonderdrukte individuen, bijvoorbeeld humaan immunodeficiëntievirus (HIV)-positieve individuen;
• Bulleuze schurft: huidlaesies zijn echte blaren veroorzaakt door een allergie voor de mijt.

Lees ook :- Netelroos warmte uitslag

Schurft : Diagnose

Probeer vooral nooit uzelf of uw kind te behandelen zonder een medische diagnose van schurft. Bij afwezigheid van schurft kunnen middelen tegen schurft (die de parasiet doden) inderdaad bijwerkingen veroorzaken en uw symptomen verergeren. Het is daarom belangrijk om bij een vermoeden van schurft uw arts te raadplegen.

Om zijn diagnose vast te stellen, onderzoekt uw behandelend arts u of uw kind. Hij ondervraagt ​​je om erachter te komen of er gevallen zijn van schurft of mensen die zich om je heen krabben.

Onderzoek van de huid kan worden vergemakkelijkt door het gebruik van een dermatoscoop, een klein vergrootglas.

Indien nodig kan uw arts ook een parasitologisch onderzoek laten uitvoeren na het afnemen van een huiduitstrijkje door een parelblaasje en een onbekraste groef af te schrapen. Onderzoek onder een microscoop maakt het mogelijk de mijt, de eitjes of de larven in beeld te brengen. Maar de afwezigheid van de parasiet bij onderzoek sluit de diagnose niet uit.

Als de diagnose schurft is gesteld en een volwassene betreft, kan de arts onderzoeken laten uitvoeren op zoek naar seksueel overdraagbare aandoeningen (schurft wordt gemakkelijk overgedragen bij nauw contact).

Hoe herken je schurft bij baby’s?

De baby met schurft heeft jeuk, is kieskeurig en slaat in het rond terwijl hij zichzelf probeert te kalmeren door over zijn rug te wrijven. Jeuk overheerst aan de extremiteiten. Krassende laesies verspreidden zich geleidelijk over zijn hele lichaam. Als het gezicht van de baby het vaakst wordt gespaard, is dit niet het geval voor de hoofdhuid. Superinfectie van de laesies wordt vaak waargenomen: het verergert de uitbarsting en veroorzaakt lymfeklieren.

Lees ook :- Bult op achillespees

Schurft : Behandeling

De behandeling van schurft is snel, pijnloos en ongecompliceerd – althans in de meeste gevallen. Onder bepaalde omstandigheden kan de behandeling van de parasitaire huidziekte echter problemen veroorzaken, bijvoorbeeld wanneer meerdere mensen in een gemeenschapsvoorziening worden getroffen. Ook de toestand van het immuunsysteem van de patiënt speelt een rol en voor sommige patiëntengroepen zijn er afwijkingen in het behandelconcept.

Het belangrijkste doel van de behandeling van schurft is het doden van de parasieten die de ziekte veroorzaken. Hiervoor zijn verschillende medicijnen beschikbaar, die allemaal, op één uitzondering na, direct op de huid worden aangebracht:

• Permethrin: Het insecticide wordt als een crème op het hele lichaamsoppervlak aangebracht en wordt als de eerste keuze beschouwd. Alleen in uitzonderlijke gevallen neemt de arts zijn toevlucht tot alternatieven.
• Allethrin: Gebruikt in combinatie met piperonylbutoxide als spray, maar alleen gebruikt als therapie met permethrin niet mogelijk is vanwege mogelijke complicaties.
• Benzylbenzoaat: Hoewel zeer effectief tegen mijten, wordt het vanwege de relatief gecompliceerde toepassing slechts in uitzonderlijke gevallen gebruikt.
• Ivermectine: wordt ook gebruikt als anthelminticum en wordt, in tegenstelling tot de andere geneesmiddelen die worden gebruikt om schurft te behandelen, in tabletvorm ingenomen.

Tot een paar jaar geleden werd lindaan ook steeds vaker gebruikt als alternatief voor permethrine, maar daar wordt nu grotendeels van afgezien omdat dit insecticide behoorlijk giftig is.

In ontwikkelingslanden worden naast het goedkope benzylbenzoaat ook steeds vaker zwavelhoudende preparaten gebruikt om schurft te behandelen. In Duitsland spelen deze geen rol meer vanwege de onaangename geur bij toepassing en de mogelijke toxiciteit.

Volgens studies veroorzaken de medicijnen die gewoonlijk worden gebruikt om schurft te behandelen zelden bijwerkingen zoals huiduitslag, diarree en hoofdpijn.

Zo werkt de behandeling van schurft

De genoemde actieve ingrediënten zijn direct gericht op de mijten. Na het aanbrengen diffunderen permethrin, allethrin en benzylbenzoaat in de huid, verspreiden zich daar en doden de parasieten. De exacte toepassing varieert afhankelijk van het medicijn:

In het geval van permethrine is meestal een enkele applicatie voldoende, waarbij het hele lichaamsoppervlak met de crème moet worden behandeld. De slijmvliezen en lichaamsopeningen moeten echter worden gespaard, omdat er geen mijten zijn in deze gebieden en het lichaam daar veel gevoeliger reageert op het actieve ingrediënt. Om deze redenen wordt ook het hoofd en dus ook de huid van het gezicht niet behandeld. Het wordt aanbevolen om de permethrin-crème ’s avonds aan te brengen en de volgende ochtend (ten vroegste na 8 uur) af te wassen met zeep.

Als er twee weken na de eerste behandeling nog (of opnieuw) tekenen zijn van een actieve mijtenplaag, zoals mijtenholen of andere typische huidveranderingen, dan moet de behandeling worden herhaald. Dit kan ook nodig zijn voor mensen met een verzwakt immuunsysteem.

Bij verder gezonde mensen zonder immuundeficiëntie is er geen risico meer op infectie voor anderen na de eerste goede behandeling van schurft. Kinderen en volwassenen kunnen dus na de eerste acht tot twaalf uur therapie weer naar school of werken.

Voor allethrin en benzylbenzoaat is het toedieningsschema vergelijkbaar. In sommige gevallen moet het actieve ingrediënt echter meerdere keren worden aangebracht.

In het geval van ivermectine, dat wordt ingeslikt, bereikt de stof de mijten “van binnenuit”. Invermectine wordt tweemaal als tablet ingeslikt, met een tussenpoos van acht dagen.

Algemene maatregelen voor de behandeling van schurft

Naast de eigenlijke therapie met de genoemde medicijnen, zijn er enkele maatregelen die de behandeling van schurft ondersteunen en verdere infecties voorkomen:

• Het behandelend en contact personeel dient handschoenen te dragen, in het geval van blafjeuk (schurft crustosa) ook beschermende jassen.
• Zowel patiënten als personeel moeten hun nagels laten knippen en de gebieden onder de vingernagels moeten worden uitgeborsteld.
• Externe anti-mijtproducten werken beter wanneer ze ongeveer 60 minuten na een vol bad worden aangebracht.
• Tijdens de blootstellingstijd moet de patiënt katoenen handschoenen en plastic handschoenen over zich dragen.
• Na het afwassen moet het medicijn op volledig nieuwe kleding worden gedragen.
• Nauw lichamelijk contact met zieke mensen moet worden vermeden.
• Intensieve persoonlijke hygiëne is belangrijk om te voorkomen dat de mijten zich overmatig vermenigvuldigen.

In principe dienen alle contactpersonen onderzocht te worden op symptomen van schurft en indien nodig gelijktijdig behandeld te worden.

Kleding, beddengoed en andere voorwerpen waarmee de patiënt langdurig lichamelijk contact heeft gehad, moeten worden gewassen op een temperatuur van minimaal 60°C.

Als wassen niet mogelijk is, is het voldoende om de artikelen minimaal vier dagen op een droge plaats en bij kamertemperatuur (minimaal 20°C) te bewaren. (Als ze koeler worden bewaard, blijven de jeukende mijten enkele weken besmettelijk.)

Schurft : Preventie

Direct en langdurig fysiek contact is de meest voorkomende manier van overdracht van schurft, maar omdat de mijten die schurft veroorzaken tot 2 tot 3 dagen kunnen leven in kleding, beddengoed of stof, is schurftinfectie mogelijk door een andere persoon met wie hij de ziekte deelt. hetzelfde bed, beddengoed of handdoeken.

Gewoonlijk is een snelle handdruk bijna nooit genoeg om te infecteren, net als andere zeer beperkte tijdcontacten zoals een knuffel.

Als iemand in uw gezin wordt behandeld voor schurft, moeten alle andere gezinsleden ook worden behandeld. Kleding, lakens en handdoeken moeten worden gewassen in water op hoge temperatuur. Alle kamers in huis moeten worden gestofzuigd en de zak moet na gebruik in de prullenbak worden gegooid.

Schurft : Natuurlijke remedies

Sommige natuurlijke remedies kunnen ons helpen in het geval van schurft om te proberen de jeuk te verlichten. Uiteraard lossen deze middelen het probleem van schurft niet bij de wortel op, maar ook in andere gevallen worden ze gebruikt bij jeuk en irritatie van de huid. Bijv.:

• Aloë vera gel
• Shea boter
• Maïszetmeel
• Rijstzetmeel
• Kokosnootolie
• Neem olie
• Jojoba olie
• Natriumbicarbonaat