Binge eating disorder

John
12 Min Read

Eetbuien is een psychische stoornis die zich uit in terugkerende eetbuien. Getroffen mensen hebben geen controle over hun eetgedrag en verslinden enorme hoeveelheden voedsel. De meesten van hen hebben overgewicht en een laag zelfbeeld. Hoewel eetbuien de meest voorkomende eetstoornis onder de bevolking is, is het onderzoek naar de ziekte nog maar net begonnen.

Binge eating disorder : Definitie

De eetbuistoornis, ook bekend als eetbuistoornis (BED) is een atypisch voedingsgedrag, gekenmerkt door de neiging om te veel te eten als reactie op emotionele stimuli.

De klinische kenmerken waarmee het zich presenteert, lijken erg op die van boulimia nervosa, maar dwangmatige inname van voedsel volgt geen compenserende praktijken, zoals zelfopgewekt braken en misbruik van laxeermiddelen en diuretica. Een eetbuistoornis wordt het vaakst gediagnosticeerd bij zwaarlijvige mensen, vooral als ze proberen af ​​te vallen.

Een eetbuistoornis presenteert zich met terugkerende eetbuien (2 dagen per week, gedurende ten minste 6 maanden), vergelijkbaar met de eetbuien die optreden bij boulimia nervosa. Hoewel de proefpersoon geen honger heeft, neemt hij snel grote hoeveelheden voedsel op, totdat hij een pijnlijk vol gevoel krijgt. Tijdens deze episodes zijn gevoelens van controleverlies kenmerkend: de proefpersoon is niet in staat te stoppen of te controleren wat en hoeveel hij eet, ondanks dat hij zich schaamt en zich bewust is van de gevolgen voor de gezondheid.

Lichaamsontevredenheid leidt tot depressie, schuldgevoelens en schaamte. Slechts in sommige gevallen wordt vasten gebruikt als compensatiemethode.
Na verloop van tijd vertalen overtollige calorieën zich in gewichtstoename, dus een eetbuistoornis kan obesitas verergeren en leiden tot complicaties zoals hart- en vaatziekten, diabetes, slaapapneu en hoge bloeddruk.

De diagnose is gebaseerd op geschiedenis en klinische evaluatie.

Een eetbuistoornis kan worden behandeld met cognitieve gedragstherapie, gecombineerd met voedingsondersteuning om slechte gewoonten te corrigeren. Medicamenteuze therapie met antidepressiva wordt soms gebruikt.

Lees ook :-Wat doet een neuroloog

Binge eating disorder : Oorzaken

Het is niet mogelijk om één enkele factor te identificeren die verantwoordelijk is voor het ontstaan van een voedselprobleem, maar het is noodzakelijk om een reeks fysieke, omgevings- en persoonlijkheidsfactoren in overweging te nemen.

De risicofactoren zijn voor alle eetstoornissen hetzelfde:

  • de aanwezigheid van een familielid op dieet om welke reden dan ook;
  • kritiek van gezinsleden op voeding, gewicht of lichaamsvorm;
  • levensepisodes waarin belachelijk wordt gemaakt over voeding, gewicht of lichaamsvorm;
  • ouderlijke obesitas;
  • persoonlijke obesitas in de kindertijd;
  • aanwezigheid van omgevingen die de nadruk leggen op slankheid (bijv. dans, mode, sport);
  • eetstoornissen in het gezin.

Er zijn ook specifieke persoonlijkheidskenmerken gevonden bij patiënten met eetstoornissen. Deze persoonlijkheidsaspecten worden beschouwd als factoren van individuele kwetsbaarheid, wat betekent dat dragers meer dan anderen worden blootgesteld aan het ontwikkelen van een eetstoornis.

Een persoon loopt des te meer risico om anorexia nervosa te ontwikkelen als:

  • heeft een slecht zelfbeeld (laag zelfbeeld);
  • ze heeft geen vertrouwen in zichzelf;
  • heeft weinig besef van hun emoties;
  • hij is overdreven perfectionistisch;
  • hij heeft de neiging om tot het uiterste te gaan, dat wil zeggen, hij “ziet helemaal wit of helemaal zwart”;
  • vertoont impulsief of obsessief gedrag;
  • heeft de neiging om buitensporig veel belang te hechten aan het gewicht en de vorm van het lichaam.

Lees ook :-Vocht in buik

Binge eating disorder : Symptomen

Tijdens een binge-episode wordt meer voedsel geconsumeerd dan de meeste mensen tegelijkertijd en onder vergelijkbare omstandigheden zouden consumeren. Tijdens en na een eetbui hebben mensen het gevoel de controle kwijt te zijn. De eetbui wordt niet gevolgd door purgeren (opgewekt braken, misbruik van laxeermiddelen, diuretica of klysma’s), overmatige lichaamsbeweging en/of vasten. De eetbuien komen voor in afleveringen; het houdt geen constant overeten in (“knabbelen”).

Mensen met een eetbuistoornis lijden aan deze stoornis. De depressie en de bezorgdheid over de lichaamsvorm, het gewicht of beide, van gemiddeld tot matig, komen vaker voor bij zwaarlijvige mensen met een eetbuistoornis, waarbij mensen met een vergelijkbaar gewicht die geen eetbuien hebben.

Lees ook :-Ziekte van buchem

Binge eating disorder : Diagnose

  • Fysiek onderzoek

De arts stelt een eetbuistoornis vast wanneer:

  • De persoon geeft aan gedurende ten minste 3 maanden minstens één keer per week eetaanvallen te hebben gehad.
  • Deze aanvallen gaan gepaard met een gevoel van controleverlies over de voedselconsumptie.
  • De persoon vertoont de typische symptomen en gedragingen.

Wat zijn de gevolgen?

Een eetbuistoornis beïnvloedt het leven van de persoon die eraan lijdt, zowel vanuit fysiek oogpunt als vanuit psychologisch en sociaal oogpunt.
Er kunnen medische complicaties optreden, meestal secundair aan obesitas (bijv. verminderde levensverwachting, diabetes, hart- en vaatziekten, slaapapneu, bepaalde soorten kanker, dyslipidemie, cholelithiasis en arteriële hypertensie). Lichamelijke problemen vereisen gewoonlijk de normalisatie van het gewicht, de voeding en, indien aanwezig, de opschorting van compenserend gedrag (bijv. oneigenlijk gebruik van laxeermiddelen en diuretica).

Vanuit psychologisch oogpunt zijn mensen vaak depressief of gestrest vanwege het voedselprobleem en kunnen ze zich in een sociaal isolement bevinden, omdat ze zich schamen voor hun eetgewoonten of omdat ze overgewicht of obesitas hebben.

Binge eating disorder : Behandeling

Cognitieve gedragstherapie en interpersoonlijke therapie (zie hieronder) zijn effectieve maatregelen gebleken bij de behandeling van eetbuipatiënten. Daarnaast is gedragstherapie nodig om gewicht te verminderen.

Eetbuien kunnen zowel intramuraal als poliklinisch worden behandeld: als de betrokkene ernstig lijdt aan de eetstoornis en er aanzienlijke lichamelijke of psychische problemen zijn, is een verblijf in een kliniek aan te raden. Als de symptomen van de eetbuistoornis nog niet zo uitgesproken zijn, kan ambulante therapie ook voldoende zijn.

De therapeutische methoden

Lange tijd zijn dezelfde therapeutische methoden gebruikt om eetbuien te behandelen als die voor de behandeling van boulimia. Ze zijn effectief, maar omdat eetaanvallen een psychische stoornis op zich zijn, zijn er de afgelopen jaren speciale behandelconcepten ontwikkeld. Artsen en psychologen hopen dat dit zal leiden tot een nog hoger slagingspercentage van de behandeling. De focus van voedselverslavingstherapie is onder andere:

  • om de getroffenen voor te lichten en te informeren over het klinische beeld
  • eetgewoonten veranderen
  • Breng lichaamsbeweging in het dagelijks leven
  • negatieve gedachten over het eigen lichaam veranderen en het gevoel van eigenwaarde vergroten
  • Leer strategieën om terugval thuis te voorkomen
  • Cognitieve gedragstherapie (CGT)

Cognitieve gedragstherapie (CGT) gaat ervan uit dat het ongezonde eetgedrag is aangeleerd en ook weer kan worden afgeleerd. Om de aandoening en de mechanismen ervan begrijpelijk te maken voor de getroffen persoon, moet hij een dagboek bijhouden van zijn eetgewoonten en gevoelens. Documentatie kan helpen bij het blootleggen van de triggers van eetbuien, zoals stress en negatieve gevoelens.

Met behulp van voedingsdeskundigen leert de patiënt goed te eten en regelmatig te eten. De therapiesessies werken aan het verbeteren van het zelfbeeld. In plaats van door te gaan met het compenseren van stress door te eten, leren patiënten alternatieve strategieën om met stress om te gaan. Op deze manier krijgt de patiënt weer controle over zijn handelen en kan hij zijn eetbuien bestrijden. Tijdens de therapie leert de patiënt de nodige vaardigheden voor zelfhulp, neemt hij verantwoordelijkheid voor zichzelf en kan hij actief bijdragen aan zijn genezing.

  • Interpersoonlijke Therapie (IPT)

Interpersoonlijke therapie (IPT) behandelt de huidige levenssituatie van de patiënt en hun interpersoonlijke relaties. Zo werkt ze aan de sociale context waarin eetbuien voorkomen. De getroffen persoon moet leren hoe hij conflicten met andere mensen beter kan oplossen en zo meer zekerheid krijgen in sociale interactie. De toenemende sociale competentie vermindert zijn behoefte om de problemen veroorzaakt door ongecontroleerd eten te compenseren. Deze vorm van therapie is ook zeer geschikt voor ambulante behandeling.

Medicatie

Als de patiënt ook een affectieve stoornis heeft, zoals depressie, wordt deze soms eerst behandeld. Een patiënt die aan een ernstige depressie lijdt, kan namelijk niet actief werken aan het overwinnen van de eetstoornis.

Serotonineheropnameremmers (SSRI’s) hebben een antidepressief effect. Ze verhogen de concentratie van de neurotransmitter serotonine in de hersenen, waardoor de drive toeneemt. SSRI’s verminderen ook de frequentie van eetaanvallen op korte termijn. Aangezien het risico op terugval zeer hoog is wanneer het medicijn wordt stopgezet, wordt een combinatie van psychotherapeutische en medicamenteuze behandeling aanbevolen.

Wat zijn de mogelijke risico’s van complicaties?

Mensen met een eetbuistoornis proberen hun voedselinname niet te compenseren, en dit kan na verloop van tijd leiden tot aanzienlijke gewichtstoename. Obesitas kan de oorzaak zijn van veel complicaties:

  • suikerziekte
  • hypertensie
  • Hartproblemen en verhoogd risico op een beroerte
  • Bot- en gewrichtsproblemen
  • cholesterol
  • Enzovoort.

Naast deze belangrijke lichamelijke aandoeningen zijn er tal van psychologische complicaties, zoals vrijwillig isolement, een laag zelfbeeld, relatieproblemen, seksuele stoornissen en depressie (soms leidend tot zelfmoord).

Wat veroorzaakt eetbuien?

Moeilijke levenservaringen in de kindertijd, de aanwezigheid van depressieve stoornissen bij ouders, de neiging tot zwaarlijvigheid en herhaalde blootstelling aan negatieve opmerkingen over de vorm, het gewicht en de voedingswijze lijken een centrale rol te spelen.

Wat zijn de oorzaken van eetbuien?

De exacte oorzaken van eetbuien (of “eetbuistoornis”) zijn momenteel onbekend. Omdat het geen fysiologische, metabolische of energetische behoefte is, zou de ontwikkeling van dergelijke eetstoornissen worden veroorzaakt door een psychische stoornis of zelfs een emotionele aanval.

Hoe eetaanvallen stoppen?

Overeten is een aandoening die behandelbaar is en psychotherapie blijft de voorkeursbehandeling. Het lijkt misschien verrassend, maar heel vaak hebben psychotherapiesessies weinig met eten te maken. Waarom? Simpelweg omdat het een aandoening is die veel verder gaat dan de inhoud van het bord.

Hoe te stoppen met eetbuien?

Ten minste één keer per week, gedurende ten minste drie maanden, episoden van eetbuien hebben. Voer geen compenserend gedrag uit, zoals uzelf laten braken of sporten. Verstoppen voor anderen om te eten uit schaamte om te laten zien wat we allemaal kunnen slikken.

Share This Article
Leave a comment