Ziekte van dupuytren

De ziekte van Dupuytren is een fibroproliferatieve ziekte waarbij de handpalmen en vooral de vingers betrokken zijn. Dit is een goedaardige ziekte van het bindweefsel van de palmaire fascia van de hand, die leidt tot een chronische contractuur van de laatste. Het wordt gekenmerkt door de productie en pathologische afzetting van collageen in de palmaire aponeurose:

• In de beginfase is er de vorming van onderhuidse knobbeltjes, voelbaar (in de palm van de hand) door de professional of door het onderwerp en zijn meestal pijnloos;
• In een tweede fase worden pathologische collageenstrengen gevormd die zich gewoonlijk ontwikkelen tot echte gewrichtscontracturen en leiden tot het typische kenmerk van de ziekte, namelijk een flexie van verschillende graden van de vingers naar de handpalm, die geleidelijk slopend wordt en wat meestal gepaard gaat met verdikking van de huid van de handpalm.

Dit syndroom werd voor het eerst beschreven in 1614 door de Zwitserse arts Felix Plater, maar werd later toegeschreven aan Guillaume Dupuytren, een Franse arts, die in 1831 deze vorm van permanente vingerretractie beschreef. Contracturen beïnvloeden meestal het metacarpofalangeale gewricht, het proximale interfalangeale gewricht of beide. De vingers die het meest betrokken zijn, zijn de ringvinger en de pink, in 70-80% van de gevallen, maar alle andere vingers kunnen ook interessant zijn. De ziekte van Dupuytren treft vooral mensen na de leeftijd van 40 jaar (meestal rond het vijfde/zesde levensdecennium) en komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Bovendien neemt de incidentie toe met het ouder worden en is het vroege begin gerelateerd aan de ernst ervan. Ondanks de recente toename van wetenschappelijk onderzoek naar deze ziekte, blijft de exacte pathogenese en etiologie nog steeds onduidelijk, hoewel studies bij tweelingen en familieleden de rol van een genetische component aan het licht hebben gebracht. Deze aandoening tast de functie van de hand ernstig aan, beperkt de dagelijkse activiteiten van de persoon, waaronder zijn haar kammen, zijn gezicht wassen, zijn hand in zijn zak steken en handen schudden.

Wat is de ziekte van Dupuytren?

De ziekte van Dupuytren, ook wel contractuur Dupuytren genoemd, is een pathologie van de hand, die de buiging (of kromming) van een of meer permanente vingers naar de zogenaamde handpalm veroorzaakt.
De ziekte kan een of beide handen aantasten en kan elke vinger aantasten, inclusief de duim.

De ziekte van Dupuytren wordt ook gekenmerkt door de vorming van een stijve agglomeratie in de handpalm.

Deze agglomeratie (of knobbel) bestaat uit bindweefsel en collageen en is gelijk aan een tumor van goedaardige oorsprong, volkomen onschadelijk voor degenen die eraan lijden. Het enige nadeel om te melden is het feit dat deze knobbel erg vervelend kan worden en verschillende handmatige activiteiten kan voorkomen.

De ziekte van Dupuytren is een typische ziekte op middelbare leeftijd: het treft meestal mensen tussen de 50 en 60 jaar, terwijl het zeer zeldzaam is bij jongeren.
Het heeft ook een duidelijke voorkeur voor individuen van het mannelijke geslacht en voor de populaties van Noord-Europa; dit laatste kenmerk lijkt op de een of andere manier verband te houden met een genetische factor, aanwezig bij mensen uit dit deel van het continent.

Lees ook :- Vitamine D tekort symptomen ogen

Ziekte van dupuytren : oorzaken

De oorzaken die ten grondslag liggen aan het ontstaan van de nodulaire verdikking van de handpalm, die aanleiding zal geven tot de ziekte van Dupuytren, zijn nog niet bekend, maar verschillende predisponerende factoren worden in twijfel getrokken:

• Genetische aanleg;
• Aanwezigheid van risicofactoren die verband houden met andere pathologieën;
• Trauma;

Genetische aanleg of bekendheid is een van de eerste elementen die door de handspecialist wordt onderzocht bij tekenen en symptomen van de ziekte van Dupuytren. Het is zelfs heel gewoon dat de getroffenen naaste familieleden hebben met hetzelfde probleem.

Het andere element dat diepe aandacht verdient, is de aanwezigheid van bijkomende pathologieën die, zoals bekend, risicofactoren vertegenwoordigen voor het ontstaan en de ernst van de ziekte. Dit syndroom komt in feite vaker voor bij mensen die lijden aan diabetes, epilepsie (door het gebruik van anticonvulsiva), levercirrose, HIV. Daarnaast omvatten de risicofactoren ook alcohol- en sigarettenmisbruik.

Een andere terugkerende link is tenslotte die bij polsblessures. Dit heeft ook geleid tot de erkenning van de ziekte van Duputryen als een mogelijke beroepsziekte, voor al die personen die op het werk worden blootgesteld aan microtrauma’s en afwijkende houdingen van armen en handen.

Lees ook :-Ziekte van paget

Ziekte van dupuytren : Symptomen

De ziekte van Dupuytren onderscheidt zich door het verschijnen, op de handpalm, van een of meer knobbeltjes (waarvan de diameter zelfs een centimeter kan bereiken), wat kan worden geassocieerd met de permanente flexie van een of meer vingers.
De knobbeltjes komen voort uit de verdikking van het bindweefsel dat de palmaire aponeurose vormt; de flexie van de vingers daarentegen is te wijten aan de aanwezigheid van dezelfde knobbeltjes, die korter worden en de neiging hebben om de pezen van de vingers naar de palm van de hand te trekken.
Naast deze twee kenmerkende symptomen kan de patiënt klagen (altijd in overeenstemming met de handpalm) pijn, jeuk, pijn en moeite met het grijpen van voorwerpen.
De vingers die gewoonlijk worden aangetast door de ziekte van Dupuytren zijn de ring- en pink, hoewel de aandoening in werkelijkheid ook de middel- en duimvinger kan aantasten.
De vorming van pathologische knobbeltjes kan een of beide handen aantasten.

Dikte, knobbeltjes en flexie van de vingers

De verdikking van het bindweefsel en de knobbeltjes zijn herkenbaar aan de tast en soms zelfs alleen aan het zicht. Hun uiterlijk is te wijten aan de hyperactiviteit van bepaalde cellen, fibroblasten genaamd, die een overmaat aan collageen produceren (een eiwit dat in overvloed aanwezig is in het bindweefsel van de palmaire aponeurose).
Het proces om de knobbel de nabijgelegen pees (pen) te laten verkorten, duurt maanden, zo niet jaren. Aan het einde van het verdikkings- en verkortingsproces kan de patiënt de aangedane vingers niet meer strekken, daarom is de flexie permanent.

Effecten op handmatige vaardigheden

De ziekte van Dupuytren kan in een vergevorderd stadium de juiste greep van voorwerpen en het beoefenen van verschillende manuele en sportieve activiteiten verhinderen, zoals:

• Schud een zoutvaatje
• Een muziekinstrument bespelen
• Gids
• Houd het bestek in de hand
• Zwemmen

Ziekte van dupuytren : Risicofactoren

Aangenomen wordt dat een aantal factoren uw risico op de ziekte verhogen, waaronder:

• Leeftijd. Contractuur van Dupuytren treedt meestal op na de leeftijd van 50 jaar.
• Seks. Mannen hebben meer kans om Dupuytren te ontwikkelen en hebben meer ernstige contracturen dan vrouwen.
• Voorgeslacht. Mensen van Noord-Europese afkomst lopen een hoger risico op de ziekte.
• Familiegeschiedenis. Contractuur van Dupuytren komt vaak voor in families.
• Tabaks- en alcoholgebruik. Roken wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op contractuur van Dupuytren, mogelijk vanwege microscopische veranderingen in bloedvaten veroorzaakt door roken. Alcoholgebruik wordt ook in verband gebracht met de ziekte van Dupuytren.
• Suikerziekte. Mensen met diabetes hebben naar verluidt een verhoogd risico op contractuur van Dupuytren.

Ziekte van dupuytren : Diagnose

Aangezien de ziekte van Dupuytren zich onderscheidt door zeer specifieke symptomen, vereist de diagnose een eenvoudig lichamelijk onderzoek, waarbij de arts de ernst van de symptomatologische manifestaties beoordeelt.
Aan het einde van een eerste evaluatie wordt vaak geadviseerd om contact op te nemen met een handspecialist, die de patiënt zal aangeven hoe hij het beste te werk kan gaan.

Tijdens het lichamelijk onderzoek analyseert de arts zorgvuldig de tekenen die door de patiënt worden gemeld en verzamelt van deze laatste alle informatie over de gevoelde symptomen.
Ten behoeve van de diagnose zijn de volgende fundamentele elementen: huidverdikking in de handpalm, de aanwezigheid van een of meer knobbeltjes op de handpalm, flexie van een of meer vingers en het onvermogen om bepaalde voorwerpen vast te pakken.

Het raadplegen van een handspecialist is essentieel om te weten of de aandoening in de toekomst zal verergeren of niet en of een operatie nodig is.
Als de operatie nodig is, kunt u bovendien het meest geschikte type interventie vaststellen.
Daarom is de volgende stap na het lichamelijk onderzoek, uitgevoerd door uw arts, contact opnemen met een deskundige op het gebied van handziekten en een specialistisch bezoek boeken.

Lees ook :- Ziekte van graves

Ziekte van dupuytren : Behandeling

• Injectie van een corticosteroïde
• Collagenase-injectie
• Chirurgie

Bij mensen met een contractuur van Dupuytren kan een injectie van een corticosteroïde in de knobbel de gevoeligheid in het gebied helpen verminderen als deze injectie wordt gegeven voordat de vingers zich beginnen terug te trekken. De gevoeligheid verdwijnt echter vaak zonder behandeling. De injectie vertraagt ​​de progressie van de ziekte niet.

Voor milde tot matige littekens kunnen een of meer injecties met collagenase (een enzym dat littekenweefsel kan afbreken) helpen het vermogen om te bewegen te herstellen.

Chirurgie is meestal nodig wanneer de hand niet plat op een tafel kan worden gelegd, als de flexie van de vingers de functie van de hand beperkt of wanneer meerdere vingers zijn aangetast. Een operatie om de fascia te verwijderen is moeilijk omdat deze de zenuwen, bloedvaten en pezen omringt. De ziekte van Dupuytren kan terugkeren na een operatie als de verwijdering van de fascia onvolledig is of als er een nieuw aangetaste fascia is ontstaan, vooral bij mensen die de ziekte op jonge leeftijd hebben ontwikkeld of familieleden hebben die door de ziekte zijn getroffen. of bij mensen met falanxpads, de ziekte van Peyronie of knobbeltjes op de voetzolen.

Ziekte van dupuytren video :-