Wat zijn corticosteroïden

Natuurlijke hormonen, corticosteroïden vervullen vele functies. Gesynthetiseerd door de bijnieren die zich in de bovenste pool van elke nier bevinden, vormen deze hormonen de krachtigste ontstekingsremmers die bekend zijn. Natuurlijke hormonen, corticosteroïden vervullen vele functies. Gesynthetiseerd door de bijnieren die zich in de bovenste pool van elke nier bevinden, vormen deze hormonen de krachtigste ontstekingsremmers die bekend zijn.

Wat zijn corticosteroïden

Corticosteroïden zijn synthetische moleculen die qua structuur vergelijkbaar zijn met cortisol, een steroïde hormoon dat fysiologisch wordt geproduceerd door de bijnieren. Dit hormoon is in staat om ontstekingsreacties en de activiteit van het immuunsysteem te moduleren.

Het hormoon cortisol, geproduceerd door de bijnieren, voert acties uit die verband houden met verschillende homeostatische systemen, zoals:

• Koolhydraat metabolisme
• Eiwitmetabolisme
• lipidenmetabolisme
• Botmetabolisme
• Renale uitscheiding van natrium en kalium
• Maagzuursecretie
• Bloedcrasis (evenwicht tussen verschillende cellen en de verschillende componenten van het bloed)
• Stemming toon.

Het doel van de productie van corticosteroïden is om de functies van natuurlijk cortisol te reproduceren. Vanwege hun ontstekingsremmende eigenschappen worden corticosteroïden gedefinieerd als “steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen” om ze te onderscheiden van NSAID’s (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen).

Lees ook :- Wat te doen tegen voetschimmel

Waar zijn die voor

Corticosteroïden kunnen worden ingenomen in geval van een ontstekingsproces, ongeacht de oorsprong ervan. Ze genezen niet de oorzaak, maar werken op de symptomen door de kwalen en schade die verband houden met ontsteking te verlichten.

Het gebruik van corticosteroïden wordt daarom aanbevolen bij de volgende aandoeningen:

• Astma
• Conjunctivitis
• Dermatitis
• Bronchitis
• COPD (chronisch obstructieve longziekte)
• Anafylactische shock
• ziekte van Crohn
• Colitis ulcerosa
• Glomerulonefritis
• Sarcoïdose
• Artritis
• tendinitis
• Myositis
• uveïtis
• Oogzenuwontsteking
• Systemische lupus erythematodes
• Reumatoïde artritis
• Pemphigus
• Hemolytische anemie
• Psoriasis.

Corticosteroïden worden vaak voorgeschreven in combinatie met andere immunomodulatoren, bij de behandeling van tumoren van het hematopoëtische systeem (leukemie, lymfoom, myeloom), bij anti-afstotingstherapie na orgaan- of beenmergtransplantatie en bij immunosuppressieve therapieën voor auto-immuunziekten.

De toedieningsweg van corticosteroïden wordt gekozen op basis van het type aandoening dat moet worden behandeld, de vereiste snelheid van handelen en de duur van de behandeling. De toedieningsroutes van corticosteroïden zijn divers en omvatten:

• intraveneus
• intramusculair
• onderhuids
• intra-articulair
• Inademing
• mondeling
• Actuele huid
• Actueel oculair
• Rectaal.

Lees ook :- Wat is een melanoom

Hoe ze werken

Corticosteroïdgeneesmiddelen zijn gesynthetiseerd met behulp van natuurlijk cortisol als model, om met name een van de functies van dit hormoon te reproduceren: het vermogen om ontstekingsreacties te moduleren en de algehele activiteit van het immuunsysteem.

Om deze reden worden ze ook vaak “steroïde ontstekingsremmers” genoemd – en als zodanig onderscheiden ze zich in de classificatie van ontstekingsremmers van NSAID’s (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen).

Als je meer wilt weten over Fans, lees dan dit blad.

Het mechanisme waardoor corticosteroïden hun ontstekingsremmende en immunosuppressieve werking uitoefenen, is zeer complex en omvat de verschillende biochemische processen die cellen implementeren als reactie op potentieel schadelijke stimuli (infectieuze agentia, allergenen, vreemde stoffen, abnormale cellen, enz.).

Dit mechanisme heeft de functie om de immuunrespons op gang te brengen, deze te handhaven totdat het gevaar is geëlimineerd en vervolgens te dempen zodat deze op zijn beurt niet schadelijk wordt (zoals bijvoorbeeld gebeurt bij chronische ontstekingen of bij auto-immuunziekten).

Concreet remmen corticosteroïden die cellulaire processen die leiden tot de synthese van pro-inflammatoire en immunostimulerende stoffen en vice versa activeren ze die cellulaire processen die leiden tot de synthese van ontstekingsremmende en immunosuppressieve stoffen.

Het uiteindelijke resultaat van deze keten van chemische reacties is de beheersing van al die gebeurtenissen die bij plaatselijke ontstekingen of bij gegeneraliseerde immuunresponsen verantwoordelijk zijn voor de symptomen van de ziekte.

Waar worden ze voor gebruikt?

Cortisonen komen voor in preparaten die bedoeld zijn voor uitwendig gebruik (aan te brengen op de huid of slijmvliezen), inhalatie, oraal (dit is het geval van prednison en prednisolon) en systemisch (oplosbare esters en als zodanig injecteerbaar). De therapeutische indicaties van deze medicijnen zijn vrij talrijk; om maar een paar voorbeelden te noemen, cortisonen worden klassiek gebruikt bij artritis, gewrichtspijn en -ontsteking, dermatitis, allergische reacties, astma, rhinitis, systemische lupus erythematosus, chronische auto-immuunhepatitis en inflammatoire darmziekten. Het gebruik ervan blijft echter palliatief, d.w.z. bedoeld om de symptomen van een ziekte te verlichten zonder de oorzaak weg te nemen.

Lees ook :- Uitslag in nek

Risico’s, zelfs over korte perioden

Hoewel de complicaties van langdurige behandeling met corticosteroïden goed zijn beschreven, zijn de bijwerkingen van kortdurende behandelingen minder bekend. Corticosteroïden worden echter zeer vaak voor korte perioden van slechts enkele dagen voorgeschreven.

Om de neveneffecten van deze behandelingen op korte termijn te bepalen, analyseerden Amerikaanse onderzoekers een database die werd verzameld door verzekeraars en apothekers. Alle volwassenen van 18 tot 64 jaar die gedurende een periode van minder dan 30 dagen met orale corticosteroïden werden behandeld, werden in het onderzoek opgenomen.

Er werd rekening gehouden met drie hoofdtypen bijwerkingen: fracturen, veneuze trombo-embolische accidenten (cardiovasculaire accidenten) en sepsis (gegeneraliseerde infecties). Van de meer dan 1.500.000 onderzochte patiënten had 21,1% een kort recept voor corticosteroïden, dat gemiddeld 6 dagen duurde, met een gemiddelde dosering van 20 mg per dag in prednisolonequivalent (een van de meest voorkomende corticosteroïden). voorgeschreven). De meest voorkomende therapeutische indicaties waren infecties van de bovenste luchtwegen (bijvoorbeeld sinusitis), rugpijn en allergieën.

Van alle mensen die kortstondig met corticosteroïden werden behandeld, identificeerden de onderzoekers 21% fracturen, 5% veneuze trombo-embolische ongevallen en 2% sepsis. Deze percentages zijn significant hoger dan die waargenomen bij onbehandelde mensen. Ziekenhuisopnames voor deze bijwerkingen kwamen significant vaker voor bij de behandelden.

Ook al is in deze studie alleen rekening gehouden met bepaalde bijwerkingen van corticosteroïden, toch blijkt dat zelfs korte behandelingen de oorzaak kunnen zijn van ernstige complicaties waarbij ziekenhuisopname noodzakelijk is. De auteurs concluderen over het belang van het nauwgezet opvolgen van de aanbevelingen voor het voorschrijven van corticosteroïden:

• Alleen voor therapeutische indicaties waarbij corticosteroïden essentieel zijn;
• Bij de laagst mogelijke doses;
• Over de kortst mogelijke periode.

Preventieve maatregelen (bijv. een zout- en suikerarm dieet) en controle (inclusief regelmatige bloeddrukmeting) zijn ook vereist vanaf de eerste dagen van de behandeling met corticosteroïden.

Cortison-effecten en bijwerkingen

Een van de meest gebruikte medicijnen in de categorie waar we het over hebben is cortisone. Dit molecuul kan worden gebruikt om een verscheidenheid aan ziekten te behandelen, waaronder astma, allergieën, reumatoïde artritis, dermatologische ziekten, multiple sclerose en andere aandoeningen.

Bij al deze pathologische aandoeningen zijn de effecten van cortison nuttig. Het werkingsmechanisme van het medicijn is hetzelfde dat we hebben beschreven voor de familie van corticosteroïdgeneesmiddelen, waarvan cortison deel uitmaakt.

Ook wat betreft de bijwerkingen van cortisone kan worden gezegd dat deze vergelijkbaar zijn met de zojuist beschreven voor de klas als geheel.

Het medicijn kan oraal of intramusculair met injecties worden ingenomen. Het is ook verkrijgbaar in de vorm van oogdruppels en crème in apotheken.

Voorzorgsmaatregelen voor gebruik

In geval van introductie van een behandeling met glucocorticoïden gedurende een langere periode, wordt aanbevolen om een ​​infectieuze beoordeling uit te voeren, aangezien de behandeling met corticosteroïden een latente focus kan opwekken (bijvoorbeeld tuberculose).

Voor langdurige behandeling is het absoluut noodzakelijk om de laagste effectieve doses te zoeken. De behandeling zal ook gepaard gaan met preventieve maatregelen om bepaalde ongewenste effecten te beperken: zoutarm dieet, snelle suikers en eiwitrijk, lichamelijke activiteit, inname van calcium-vitamine D of in bepaalde gevallen zelfs bisfosfonaten, behandeling tegen maagzweren.

Het glucocorticoïdgeneesmiddel wordt eenmaal daags ’s morgens bij het ontwaken toegediend, op het moment van de nycthemerale piek van secretie om de stimulatie van de hypothalamus-hypofyse mogelijk te maken.

Het stopzetten van een behandeling die langer dan 2 weken duurt, moet geleidelijk gebeuren om een ​​geleidelijke heropleving van de fysiologische secretie van de bijnierschors mogelijk te maken en om het optreden van acute bijnierinsufficiëntie te voorkomen door de medullo-bijnierzone te bedwelmen die de secretie van cortisol verzekert.

Toediening van hoge doses methylprednisolon IV zal altijd in een ziekenhuisomgeving gebeuren om de effecten van de behandeling (met name hypertensieve opflakkering) te kunnen volgen.

In geval van infectie, op immuungecompromitteerde grond, mag de behandeling niet worden onderbroken, of zelfs versterkt, de episode die een aanval vertegenwoordigt waarvoor het organisme niet de cortico-adrenale werking heeft.

Wanneer behandeling met corticosteroïden wordt gebruikt voor substitutiedoeleinden (acute bijnierinsufficiëntie, aangeboren bijnierhyperplasie), is de strikte keuze van het natuurlijke hormoon hydrocortison verplicht.