Schimmel infectie huid

Schimmelhuidziekten (huidmycosen, dermatomycosen): Infecties van de huid veroorzaakt door schimmels, die gepaard gaan met verschillende symptomen, afhankelijk van het aangetaste huidgebied (bijvoorbeeld jeukende, schilferige roodheid in de ruimte tussen de tenen is typisch voor voetschimmel) .

De meest voorkomende ziekteverwekkers zijn draadschimmels (dermatofyten), die zich bij voorkeur nestelen in de hoorncellen van huid, nagels en haar. Gistzwammen (Candida) lood v.a. tot infecties van de slijmvliezen en grote huidplooien. Dergelijke ziekten worden spruw genoemd en drukken zich uit z. B. als luieruitslag, spruw of genitale schimmelinfectie.

In tegenstelling tot bacteriële en virale huidinfecties, verspreiden schimmelinfecties zich langzaam over weken en maanden. De vaak even langdurige behandeling wordt uitgevoerd met antischimmelmiddelen (antimycotica).

De oorzaken en risicofactoren schimmel infectie huid

“Oppervlakkige cutane mycosen, ook wel dermatofytosen genoemd, zijn te wijten aan dermatofytische schimmels. Dermatofyten – legt Dr. Rivets uit – parasiteren het oppervlakkige deel van de huid, dat wil zeggen de hoornlaag van de opperhuid, bestaande uit dode cellen die rijk zijn aan keratine, waarmee ze zich voeden. Keratinerijk haar, haar en nagels kunnen ook geparasiteerd worden.

Normaal gesproken leven de schimmels die verantwoordelijk zijn voor dermatofytose in het milieu en op de menselijke huid zonder problemen te veroorzaken, omdat het immuunsysteem een ​​natuurlijke afweer- en controlewerking uitoefent en overmatige schimmelgroei voorkomt.

Het kan echter gebeuren dat de schimmels zich in omstandigheden van immuunzwakte gedragen als opportunisten, wat leidt tot het verschijnen van een cutane mycose.

De schimmels die het meest verantwoordelijk zijn voor dematophytosis behoren tot de soorten Microsporum, Trichophyton en Epidermophyton.

Naast dermatofyten kunnen gisten ook schimmelinfecties van de huid veroorzaken. Denk maar aan Candida spp, verantwoordelijk voor schimmelinfecties in warme en vochtige delen van de huid, zoals interdigitale ruimtes; anale en genitale regio; oksel- en inframammaire plooien; mond.

Overproliferatie van schimmels kan ook worden gekoppeld aan:

• gebruik van strakke en weinig ademende kleding;
• slechte hygiëne ;
• veranderingen in de pH van de huid.

Andere risicofactoren zijn onder meer langdurig gebruik van cortisonmedicijnen, antibiotica en systemische ziekten zoals diabetes, langdurige ondervoeding of verzwakking van het immuunsysteem door chemotherapie”, legt de deskundige uit.

Lees ook :- Aften in je mond

Schimmelinfectie: Symptomen zijn afhankelijk van de plaats van infectie

Er is geen algemeen antwoord op welke symptomen een schimmelinfectie veroorzaakt. Want een vaginale spruw veroorzaakt andere symptomen dan een schimmel in de darm, mond of nagels. Ook zijn de symptomen van een schimmelinfectie afhankelijk van het type schimmel dat zich op het lichaam verspreidt. Een paar voorbeelden:

• Vaginale spruw is meestal te herkennen aan de hevige jeuk, branderigheid en kruimelige afscheiding.
• Nagelschimmel uit zich vaak als verkleuring, vlekjes en verdikking van de nagel. Later versplintert het en wordt het broos.
• Voetschimmel manifesteert zich in jeuk en branderigheid. Daarnaast wordt de huid tussen de tenen nat en schilfert het af.
• Spruw is herkenbaar aan de witte plaque en het rode mondslijmvlies (wangen, lippen, gehemelte, tongpunt)
• Darmschimmels veroorzaken vaak gastro-intestinale problemen: winderigheid, diarree, constipatie, buikpijn, opgeblazen buik

Diagnose van schimmelinfecties van de huid

• huidafkrabsels of culturen

Als een rode of schilferige uitslag met huidirritatie verschijnt op een van de vaak getroffen gebieden, wordt een schimmelinfectie vermoed.

Om de diagnose van een schimmelinfectie van de huid te bevestigen, kunnen artsen een monster van de bovenste huidlaag schrapen, het onder een microscoop onderzoeken of een kweek creëren waarin de schimmel kan groeien en geïdentificeerd kan worden.

Lees ook :- Overmatig zweten hoofd

Behandeling van schimmel infectie huid

Als u een schimmelinfectie vermoedt, moet u altijd een dermatoloog raadplegen. Afhankelijk van het type huidschimmel wordt de therapie en de keuze van antischimmelmedicatie (antischimmel, antischimmel) uitgevoerd. Dit wordt ofwel als zalf, tinctuur of poeder op de aangetaste huid aangebracht (plaatselijke behandeling) of ingenomen als medicijn voor ernstigere schimmelziekten van de huid (systemische behandeling). Huidschimmel moet altijd zo vroeg mogelijk worden behandeld, omdat het meestal erg besmettelijk is en ook een chronisch verloop kan hebben. Dan wordt het moeilijk te behandelen.

De behandeling van huidschimmel moet consequent worden uitgevoerd en moet worden voortgezet, zelfs nadat de zichtbare symptomen zijn verdwenen. De reden: als er nog maar één schimmelspoor over is, kan de huidschimmel weer uitbreken. Sommige therapieën voor huidschimmel duren erg lang – bijvoorbeeld in het geval van nagelschimmel, soms tot twee jaar. Als het immuunsysteem van de behandelde persoon erg zwak is en de huidschimmelinfectie ernstig is, kan het zelfs voorkomen dat de schimmel in de bloedbaan terechtkomt en inwendige organen infecteert (systemische mycose). Een huidschimmelinfectie leidt echter slechts in zeer zeldzame gevallen tot een systemische mycose.

Lees ook :- Jeuk in gezicht

Preventie van schimmelinfecties

Schimmelinfecties kunnen worden overgedragen door direct contact tussen 2 personen. Moedig uw kind aan om uit de buurt te blijven van besmette mensen of dieren. Laat uw dieren onderzoeken als u de aanwezigheid van schimmelinfecties vermoedt. Adviseer uw kind om persoonlijke spullen zoals kammen of mutsen niet met vrienden te delen. Stimuleer goede hygiëne en het dragen van schoenen op openbare plaatsen.

Schimmel infectie huid : Huismiddeltjes die helpen

Op internet circuleren talloze tips over huismiddeltjes voor schimmelinfecties bij vrouwen en mannen. De meeste huismiddeltjes kunnen niet veel doen tegen de schimmelinfecties. Als je een schimmelinfectie hebt opgelopen, gebruik dan huismiddeltjes alleen als aanvulling, maar niet als vervanging van een effectieve behandeling (met antischimmelmiddelen).

Enkele voorbeelden van huismiddeltjes voor vrouwelijke schimmelinfecties (vaginale spruw):

• Een zetpil gedrenkt in yoghurt zou helpen tegen vaginale spruw. Yoghurt bevat nuttige melkzuurbacteriën en zou de vaginale omgeving weer in balans brengen. Er is geen bewijs dat yoghurt echt helpt. Doktoren raden het in ieder geval af.
• Homeopathie heeft ook enkele bolletjes te bieden tegen vaginale spruw, bijvoorbeeld Belladonna, Lilium tigrinum of Borax. Het hangt altijd af van de bijbehorende symptomen en de ernst van welke remedie homeopaten gebruiken. Er is echter geen bewijs van de effectiviteit ervan tegen vaginale spruw.
• Een suikerarm of suikervrij dieet wordt ook niet als nuttig beschouwd om de gist zijn voedingsbasis te ontnemen.
• Volgende tips kunnen helpen, in ieder geval preventief: draag ademend ondergoed, was het ondergoed warm genoeg (minstens 60 graden) en verander het regelmatig.

Mannen met een schimmelinfectie mogen alleen huismiddeltjes als aanvulling gebruiken. Tot nu toe hebben onderzoekers de klinische effectiviteit niet kunnen bewijzen van sokken gedoopt in appelciderazijn, kokos- of theeboomolie of toegepaste knoflook.