Wat is lupus

Dit blad is voornamelijk gewijd aan systemische (of systemische) lupus erythematosus, de meest voorkomende vorm van lupus.

De term “lupus” zal in dit document worden gebruikt om deze ziekte eenvoudiger aan te duiden. Er zijn andere vormen van lupus, waaronder discoïde lupus erythematosus (die zich kan ontwikkelen tot systemische lupus), lupus medicamentosa en neonatale lupus.

Wat is lupus?

Lupus is een chronische auto-immuunziekte. Patiënten produceren een verscheidenheid aan antilichamen tegen hun eigen weefsels, die deze aanvallen en ontstekingen veroorzaken in verschillende delen en orgaansystemen van het lichaam. Deze ontsteking kan na verloop van tijd blijvende schade aan de aangetaste organen veroorzaken. Lupus komt meestal in fakkels en komt in verschillende vormen.

Het immuunsysteem werkt normaal gesproken als een lijfwacht tegen indringers zoals virussen of bacteriën. Het weert ze af door – om het simpel te zeggen – antistoffen te vormen tegen juist deze indringers. Bij lupus kan het immuunsysteem geen onderscheid maken tussen de indringers en de lichaamseigen weefsels. Dit is de reden waarom lupus een zogenaamde auto-immuunziekte is: het immuunsysteem produceert antilichamen die daadwerkelijk gezond weefsel aanvallen. Dit kan leiden tot ontstekingsprocessen in verschillende delen en orgaansystemen van het lichaam. Na verloop van tijd kan deze ontsteking de aangetaste inwendige organen permanent beschadigen. Lupus komt meestal in fakkels en komt in verschillende vormen.

Bij elke ontsteking, elke ziekteactiviteit, elke opflakkering gaan cellen verloren. Met littekens bedekte cellen verliezen hun vermogen om te functioneren. Hoe meer cellen vergaan, hoe slechter de functie wordt. Als het bijvoorbeeld de nieren betreft, leidt het proces onherroepelijk tot dialyse of niertransplantatie en merkt de patiënt er lange tijd niets van. Het doel van elke lupustherapie is dan ook om de ziekte te kalmeren, zodat er geen ontsteking meer optreedt en er geen cellen meer afsterven. Op deze manier worden de organen optimaal beschermd en is het leven met lupus zo normaal mogelijk.

Wat zijn de soorten lupus?

Er zijn verschillende soorten lupus erythematosus, die niet dezelfde symptomen veroorzaken.

Systemische lupus

Vroeger “systemische lupus erythematosus” of “acute systemische lupus erythematosus” genoemd, spreken we nu van “systemische lupus”. Veel lupuspatiënten vertonen geen erythemateuze huidaantasting, daarom wordt nu vooral de term systemische lupus gebruikt.

Discoïde lupus erythematosus

Onder lupus erythematosus is discoïde lupus erythematosus. Het is meestal beperkt tot de huid en heeft geen invloed op de interne organen van het lichaam. Het manifesteert zich door goed beperkte, vaak meerdere en symmetrische vlekken die overheersen op het gezicht, soms ook met vlindervleugels of cirkelvormige vormen. Betrokkenheid van de oren, wenkbrauwen en hoofdhuid is mogelijk. De laesies van discoïde lupus hebben een andere evolutie dan die van systemische lupus en laten zeer lelijke permanente littekens achter, vandaar de urgentie van behandeling. Er zijn vormen van systemische discoïde lupus met laesies die op de romp en ledematen kunnen voorkomen; de laesies overheersen dan op de ellebogen en extremiteiten.

Geïsoleerde cutane lupus

In tegenstelling tot systemische lupus erythematosus, beïnvloedt geïsoleerde cutane lupus uitsluitend de huid van het gezicht. Bepaalde behandelingen, zoals het gebruik van UV-bescherming, antimalariatherapie, corticosteroïden en/of calcineurineremmers, kunnen het uiterlijk van de huid verbeteren, littekens beperken en nieuwe huidlaesies voorkomen.

Geïnduceerde of door drugs geïnduceerde lupus

Geïnduceerde lupus treedt op na langdurige inname van bepaalde medicijnen zoals doxycycline (antibiotica voorgeschreven tegen acne), Bactrim® (een ander antibioticum), bepaalde antituberculosemedicijnen, bètablokkers (antihypertensiva), bepaalde anti-epileptica (carbamazepine) en anti-TNF. Stoppen met deze medicijnen zorgt er meestal voor dat de symptomen vrij snel verdwijnen.

Neonatale lupus

Neonatale lupus houdt verband met de aanwezigheid in de moeder van anti-SSA (ook wel anti-Ro) of SSB (of anti-La) antilichamen genoemd die de foetus of pasgeboren zullen aantasten.

Lees ook :- Gerstekorrel binnenkant ooglid

Op welke leeftijd verschijnt lupus?

Iedereen kan lupus ontwikkelen. Desalniettemin treft lupus meer vrouwen dan mannen: van de 10 patiënten met lupus zijn er 9 vrouwen. Over het algemeen komt deze ziekte voor tussen de 15 en 30 jaar. Het is dus een ziekte van jonge vrouwen. ” Als honderd jaar geleden lupus een zeer ernstige en dodelijke ziekte was, zijn patiënten die aan lupus overlijden tegenwoordig uiterst zeldzaam, vooral als het wordt gestabiliseerd en vroeg wordt verzorgd “, zegt de expert. Ook lopen mensen met een hoger risico een familielid met lupus of een andere auto-immuunziekte.

Oorzaken van lupus

Bij lupus produceert het lichaam om nog onbekende redenen (misschien een combinatie van omgevings-, hormonale en genetische factoren) antilichamen die zijn eigen gezonde weefsels aanvallen.

Het immuunsysteem is een complex netwerk van organen, weefsels, cellen en factoren die in het bloed circuleren. Meestal beschermt het het individu tegen ziekten.

Deze auto-immuunreacties kunnen zeer schadelijk zijn voor het lichaam en aanzienlijke ontstekingsreacties veroorzaken.

Lees ook :- Blaasje binnenkant lip

Symptomen en complicaties van lupus

Symptomen van lupus kunnen van tijd tot tijd terugkomen en dan een tijdje verdwijnen. De symptoomvrije periode wordt remissie genoemd. Helaas is het moeilijk vast te stellen hoe lang een periode van remissie zal duren.

Lupus kan mild of ernstig zijn en kan verschillende symptomen veroorzaken, waaronder:

• gewrichtspijn, zwelling en roodheid die kan komen en gaan; ze hebben vaak invloed op de vingers en polsen;
• huiduitslag, vooral langs de neus en wangen, “vlinderuitslag” genoemd;
• koorts;
• gewichtsverlies;
• pijn op de borst als gevolg van ontsteking van het hart en de longen (serositis);
• hoesten en ademhalingsproblemen;
• gevoeligheid voor zonlicht die soms kan optreden ondanks het gebruik van zonnebrandcrème;
• onverklaarbare vermoeidheid;
• Raynaud-fenomeen (vingers en tenen worden blauw en dan wit als ze worden blootgesteld aan kou; ze worden rood en weer warm als de bloedcirculatie weer normaal wordt);
• haaruitval;
• hoofdpijn;
• ongeordende gedachten of verwarring;
• emotionele labiliteit (veranderende of oncontroleerbare emoties of stemmingswisselingen).

Complicaties van lupus veroorzaken ontstekingen die andere delen van het lichaam kunnen aantasten (zoals de nieren, het centrale zenuwstelsel en het hart). Als er toch complicaties optreden, doen ze dat meestal binnen de eerste jaren na de eerste diagnose.

Nierontsteking veroorzaakt door lupus veroorzaakt in het begin meestal geen symptomen; daarom zullen veel mensen er niets van merken totdat het probleem een ​​vergevorderd stadium heeft bereikt. Zodra het proces aan de gang is, kunnen andere tekenen optreden, zoals een opgeblazen gevoel, gezwollen enkels en abnormale bloed- en urinetests. Nierfalen kan zich uiteindelijk ontwikkelen.

De arts zal nauwlettend volgen op tekenen van vroege nierbeschadiging, zoals eiwit in de urine en andere afwijkingen.

Het komt vaak voor dat lupus het proces van atherosclerose (aderverkalking) versnelt of verergert; de arts zou daarom ook de aanwezigheid van risicofactoren zoals hoge bloeddruk, verhoogd cholesterolgehalte en tekenen van diabetes kunnen controleren. Ook kan de arts u aanraden niet te roken. Het is erg belangrijk om een ​​behandeling voor atherosclerose te ondergaan.

Lees ook :- Hoe herken je trombose

Diagnose voor lupus

Net als bij symptomen is er geen test om lupus te diagnosticeren, omdat het soms kan worden verward met andere ziekten. Het kan lang duren (maanden of jaren) voordat de definitieve diagnose wordt gesteld.

Enkele tests die de specialist kan uitvoeren met het oog op de diagnose:

• anamnese
• Uitgebreid examen
• Bloedanalyse
• huidbiopsie
• Nierbiopsie

Wat zijn de behandelingen voor lupus?

Lupus kan niet worden genezen, maar het kan worden gecontroleerd. En als de ziekte wordt gestabiliseerd en vroeg wordt behandeld, is het mogelijk om bijna een normaal leven te leiden met lupus, vooral dankzij behandelingen die zeker zwaar, maar effectief zijn. Deze behandelingen kunnen ontstekingen en symptomen die gepaard gaan met lupus verminderen.

Corticosteroïden

Behandeling met corticosteroïden (cortison), in het bijzonder prednison en methylprednison, is over het algemeen het meest effectief bij de behandeling van systemische lupus. Deze medicijnen worden in zeer hoge doses gegeven. “Tegenwoordig proberen artsen de dosis cortison echter zo ver mogelijk te verlagen totdat ze proberen het te elimineren, vooral als de ziekte onder controle is. Langdurige inname van cortisone verhoogt inderdaad het risico op osteoporose en diabetes. En bovenal zijn patiënten die cortisone gebruiken veel kwetsbaarder voor virale en microbiële aanvallen”, stelt de specialist.

Ontstekingsremmers en immunosuppressiva

Artsen kunnen ook niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) voorschrijven om de symptomen van milde lupus te verlichten. Andere geneesmiddelen zoals immunosuppressiva kunnen ernstige en hardnekkige lupus behandelen. Tijdens de behandeling moet regelmatig biologisch toezicht worden gehouden. “Het vinden van de juiste behandeling en de juiste dosering kost veel tijd omdat het allemaal een kwestie van dosis is. De artsen gaan dan uit van het gevoel van de patiënt, hun tolerantie voor de behandeling en het al dan niet optreden van bijwerkingen”, besluit ze. . De follow-up van lupus is, zoals voor alle zeldzame ziekten, van fundamenteel belang: de patiënte moet zich dus zeker voelen bij haar arts en ernaar luisteren.

Plaquenil® (chloroquine)

Op basis van hydroxychloroquine is Plaquenil® een medicijn dat kan worden gegeven aan patiënten met discoïde lupus erythematosus en acute systemische lupus erythematosus. De effectiviteit ervan is gericht op de symptomen die gepaard gaan met deze ziekte in de huid en gewrichten. Het vergt soms een vertraging van enkele maanden. Plaquenil® kan ook worden voorgeschreven om terugval te voorkomen. Onder de contra-indicaties: als de patiënt overgevoelig is voor de werkzame stoffen van het geneesmiddel, in het geval van retinopathie, borstvoeding, bij kinderen jonger dan 6 jaar en in het geval van combinatie met citalopram, escitalopram, l-hydroxyzine, domperidon en piperaquine (verhoogd risico op hartritmestoornissen).

Kan het worden voorkomen?

Lupus kan optreden zonder enige vorm van symptomen, dus het is moeilijk om te weten of het op enigerlei wijze in iemands leven kan worden voorkomen. Het beste wat u kunt doen, is de kans op lupus verminderen door een uitgebalanceerd dieet te volgen en te sporten – dat wil zeggen, een gezonde levensstijl te leiden. Aandacht voor voeding: alleen door de juiste voedingsmiddelen te consumeren en een gezond dieet te volgen, is het mogelijk om ontsteking van de organen, precies een van de belangrijkste symptomen van lupus, te voorkomen. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat het voedsel dat u binnenkrijgt geen gevaarlijke chemicaliën bevat, zoals pesticiden of medicijnen. Oefening: Een actief leven leiden door een zittende levensstijl te vermijden, kan u helpen uithoudingsvermogen op te bouwen, het gewicht onder controle te houden en ook de stemming van de patiënt te verbeteren. Het is goed om met uw specialist te overleggen welk type oefening u kunt doen, omdat de door lupus aangetaste organen het uitvoeren van een concrete oefening bemoeilijken. Supplementen nemen: dit kan voedingswaarde aan uw dieet toevoegen en kan ook helpen om ontstekingen door het hele lichaam te verminderen. Krillolie bevat bijvoorbeeld voedingsstoffen die de gezondheid kunnen verbeteren, dit kan voedingswaarde toevoegen aan iemands dieet en kan ook helpen om ontstekingen door het hele lichaam te verminderen. Krillolie bevat bijvoorbeeld voedingsstoffen die de gezondheid kunnen verbeteren, dit kan voedingswaarde toevoegen aan iemands dieet en kan ook helpen om ontstekingen door het hele lichaam te verminderen. Krillolie bevat bijvoorbeeld voedingsstoffen die de gezondheid van de cardiovasculaire gezondheid kunnen verbeteren, wanneer ze regelmatig worden ingenomen.