Vernauwing halsslagader symptomen

Een vernauwing van de halsslagader (halsslagaderstenose) komt relatief vaak voor, vooral bij oudere mensen. De ziekte kan zonder symptomen bestaan, maar kan ook leiden tot ernstige secundaire ziekten, b.v. B. een beroerte.

Carotisstenose is een vernauwing van de halsslagader, die meestal optreedt als gevolg van vasculaire verkalking. De halsslagader wordt in medische termen “arteria carotis” genoemd en het woord “stenose” staat voor “vernauwing”. De halsslagaders voorzien grote delen van de hersenen van bloed – en dus van zuurstof en voedingsstoffen. Dit is de enige manier waarop de hersenen goed kunnen functioneren.

Zoals in alle andere bloedvaten in het lichaam, kunnen zich ook afzettingen vormen op de halsslagaders – zogenaamde plaques. In het geval van arteriosclerose “verkalken” de bloedvaten steeds meer, vernauwen ze en verliezen ze hun elasticiteit. Een vernauwde of geblokkeerde halsslagader (halsslagaderstenose of verstopping) kan een beroerte veroorzaken als gevolg van een verminderde bloedtoevoer naar de hersenen.

Bij een ischemische beroerte krijgt hersenweefsel dat normaal via het verstopte vat wordt aangevoerd niet meer voldoende bloed en dus te weinig zuurstof. De hersencellen kunnen niet meer voldoende worden aangevoerd en hersenweefsel gaat verloren. Bij een beroerte telt elke minuut, anders bestaat het risico op ernstige handicaps en de behoefte aan zorg. Een beroerte is een absolute noodsituatie en u moet de hulpdiensten bellen zodra de eerste symptomen zich voordoen.

Oorzaken vernauwing halsslagader

De verkalkingen (arteriosclerose) in de halsslagaders zijn gebaseerd op afzettingen van vet en calcium op de binnenwanden van de halsslagader. Een grotere vetophoping wordt plaque genoemd.

Het lichaam probeert deze blessure te herstellen. Er vormt zich littekenweefsel, waardoor de vaatwanden dikker en onbeweeglijker worden en het bloedvat smaller wordt. Hoe meer cholesterol er wordt afgezet, hoe dikker de wanden van de bloedvaten worden en hoe minder bloed er door het vat kan stromen.

Atherosclerose is de meest voorkomende oorzaak van carotisstenose; echter ook inflammatoire vaatziekten, bindweefselaandoeningen of een reactie op straling of stralingsschade kunnen de onderliggende oorzaak zijn.

Predisponerende factoren voor de ontwikkeling van carotisstenose zijn vergelijkbaar met die voor coronaire hartziekte en perifere arteriële ziekte (PAD). Belangrijke risicofactoren zijn: roken, hoge lipidenwaarden in het bloed, hoge bloeddruk, diabetes mellitus, zwaarlijvigheid, gebrek aan lichaamsbeweging, leeftijd, mannelijk geslacht en een eerdere vaatziekte.

Lees ook :- Ace remmers bijwerkingen

Carotisstenose : Symptomen

Carotisstenose kan lang zonder symptomen gaan, wat het erg gevaarlijk maakt. Het eerste teken kan al een begrazing zijn of een zogenaamde transient ischemic attack (TIA, Zwitsers Duits: “Schlägli”), wat leidt tot een tijdelijke verminderde bloedstroom in de hersenen. Als de volledige onderbreking van de bloedstroom te lang duurt, volgt een beroerte met een bijbehorend litteken in de hersenen.

Als een TIA op de juiste manier wordt herkend en behandeld, kan onder bepaalde omstandigheden een zware beroerte met levensbedreigende gevolgen worden voorkomen, aangezien de verminderde bloedtoevoer naar de hersenen slechts tijdelijk is (). Het is nog niet mogelijk om een onderscheid te maken tussen grazen en een beroerte op het moment dat de symptomen optreden.

De volgende symptomen kunnen bijvoorbeeld optreden:

• Plotselinge verlamming, meestal aan één kant, van het gezicht, armen of benen, of de hele zijkant van het lichaam
• Plotseling verlies van gevoel in het gezicht, armen of benen, of de hele zijkant van het lichaam
• Spraakproductie of begripsstoornis (afasie)
• Onduidelijke spraak (dysartrie)
• Plotselinge visuele beperking, bijv. korte, tijdelijke blindheid aan één oog
• Plotseling bewustzijnsverlies

Lees ook :- Open hart operatie overlevingskans

Hoe wordt een vernauwing (stenose) van de halsslagader (A. carotis) gediagnosticeerd?

Ongeveer 1% van de algemene bevolking heeft een vernauwing van de halsslagader. Het optreden komt significant vaker voor bij personen ouder dan 60 jaar. Er is een jaarlijks risico van 1-2% op het ontwikkelen van een beroerte als er een asymptomatische vernauwing is. Bij symptomatische vernauwingen is er een kans op een recidiverende beroerte van ongeveer 15%. Het risico is het hoogst in de eerste dagen na de eerste gebeurtenis. Geschat wordt dat er in Duitsland elk jaar meer dan 30.000 carotisgerelateerde beroertes plaatsvinden. De beroertes leiden vaak tot onomkeerbare handicaps. Carotisstenoses worden vaak gedetecteerd tijdens een echografisch onderzoek (duplex echografie) van de halsvaten. In dit geval spreekt men van asymptomatische carotisstenosen, aangezien de vernauwing nog niet tot klachten heeft geleid. Met duplex-echografie kan de omvang van de stenose nauwkeurig worden gemeten en gecontroleerd. Als er sprake is van hoogwaardige stenoses of een toename van stenose na verloop van tijd, kan preventieve verwijdering van de stenose (operatie of stent) na een gedetailleerde risicobeoordeling nuttig zijn om een ​​beroerte te voorkomen. Als er symptomen optreden die kunnen worden verklaard door carotisstenose, wordt dit symptomatische carotisstenose genoemd.
Voorlopers of waarschuwingssymptomen zijn bijvoorbeeld tijdelijke zwakte of abnormale gevoelens aan één kant van het lichaam (transient ischemic attack) of tijdelijke blindheid in één oog (amaurosis fugax). Permanente neurologische schade wordt veroorzaakt door een beroerte met het afsterven van hersenweefsel (bijvoorbeeld hemiplegie). In de regel worden symptomatische carotisstenoses in de acute fase gediagnosticeerd door een neuroloog en leiden ze tot opname en behandeling in een stroke unit (“stroke unit”) van de afdeling Neurologie. Symptomatische carotisstenose moet bijna altijd operatief worden gecorrigeerd. Er worden aanvullende computertomografie- en/of magnetische resonantiebeelden gemaakt om de risico’s te beoordelen en de interventie beter te plannen, evenals om de schade aan de hersenen in te schatten.

Lees ook :- Alternatief voor hydrochloorthiazide

Genezingen en behandelingen vernauwing halsslagader

In het geval van carotisstenose is het eerste bruikbare medicijn het antibloedplaatjesmiddel dat, in het geval van andere risicofactoren of andere lokalisaties van vaatziekten (bijv. kransslagaders), met de statine kan worden geassocieerd. Het bekendste en meest gebruikte trombocytenaggregatieremmer is aspirine, maar de laatste jaren zijn andere trombocytenaggregatieremmers zelfs effectiever op de markt gebracht dan alleen aspirine (bijvoorbeeld clopidogrel). Deze medicijnen werken door de aggregatie van bloedplaatjes te blokkeren die verantwoordelijk zijn voor de vorming van stolsels. Deze medicijnen moeten na een acute hersengebeurtenis voor altijd worden ingenomen.

Om een ​​cerebrale ischemische gebeurtenis als gevolg van een carotisstenose te voorkomen, is het mogelijk om een ​​operatie uit te voeren die carotis-endarteriëctomie wordt genoemd. Aangezien de plaque in de halsslagader zich in de meeste gevallen op het niveau van de splitsing en de oorsprong van de interne halsslagader bevindt die de stroom naar de hersenen rechtstreeks leidt, kan deze interventie de plaque volledig elimineren.

De interventie op de afdeling Vaat- en Endovasculaire Chirurgie van de Poliambulanza Foundation van Brescia onder leiding van dr. Raffaello Bellosta wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. De slagader wordt zichtbaar gemaakt via een incisie in de nek. Tijdens de operatie wordt tijdelijk een plastic buisje (shunt) in de slagader gebracht, zodat de hersenen ondanks de sluiting van de halsslagader worden doorbloed. De slagader wordt gehecht met het aanbrengen van een vergrotingspleister, gemaakt van synthetisch weefsel dat compatibel is met het lichaam, en vervolgens wordt de bloedtoevoer naar de hersenen hersteld. Wanneer deze operatie wordt uitgevoerd door ervaren personeel en in centra met een hoog volume (minstens 100 carotis-interventies per jaar), is het risico op ernstige complicaties gerelateerd aan de operatie minder dan 1%.

Angioplastiek is een andere methode om carotisstenose te behandelen. Het bestaat uit het gebruik van een katheter waarop een metalen “kooi” (stent) is gemonteerd die in de halsslagaderstenose wordt aangebracht om deze vernauwing te verminderen. Carotis-angioplastiek heeft een slagingspercentage dat niet hoger is dan dat van halsslagader-endarteriëctomie. Om deze reden is carotis-stenting voorbehouden aan patiënten met een hoog chirurgisch risico of die al een operatie aan de nek hebben ondergaan.

Wie behoort tot de risicogroep voor een vernauwing van de halsslagader?

Verschillende risicofactoren dragen bij aan een vernauwing van de halsslagader. Dit zijn vooral ouderdom, hoge bloeddruk, diabetes of roken. Voldoende beweging en gezonde voeding kunnen een positief effect hebben tegen een ziekte.
De meest voorkomende reden voor carotisstenose is vasculaire calcificatie. Op oudere leeftijd, als gevolg van hoge bloeddruk en verhoogde bloedlipideniveaus, worden de bloedvaten geleidelijk beschadigd. Afzettingen kunnen zich vormen op de vaatwanden, ook op de halsslagader. De afzettingen kunnen afscheuren, in de bloedvaten in de hersenen komen en een ervan vernauwen of volledig blokkeren. Het gevolg hiervan is een verminderde bloedtoevoer naar het hersenweefsel.

Is het mogelijk om een vernauwing van de halsslagader te voorkomen?

Een van de belangrijkste preventieve maatregelen is om gezond te eten. Te veel voedingsmiddelen met verzadigd vet of met veel suiker moeten worden vermeden. Groenten en fruit daarentegen zijn juist gunstig voor een gezonde levensstijl. Bovendien moet het alcoholgebruik laag worden gehouden – of helemaal worden gestopt. Een andere risicofactor is een hoog cholesterolgehalte, waarvoor mogelijk behandeling nodig is. Dit is vooral het geval wanneer een verandering in het dieet niet voldoende is om de waarden te normaliseren.