Het pijnlijke syndroom van de trochanter major (GTPS), ooit “slechts” bekend als trochanteric bursitis, omvat eigenlijk een reeks pathologieën van het laterale trochanterische gebied van de heup, voornamelijk de tendinopathieën van de gluteus medius en minim, de bovengenoemde trochanterische bursitis, de subgluteale bursitis en de externe snap hip.
Wat zijn de oorzaken van de ziekte?
Trochanter-syndroom kan worden veroorzaakt door direct trauma, mogelijk als gevolg van een val op de zijkant. Het kan ook worden veroorzaakt door langdurige druk op het heupgebied, repetitieve bewegingen zoals wandelen / rennen en krachtige oefeningen, waarbij het gewicht van het lichaam slechts één been gedurende lange perioden belast. Andere factoren zijn: heupinstabiliteit of het gevolg van een sportblessure.
Syndroom van trochanter major pijnsyndroom
De trochanter major is het benige uitsteeksel van het dijbeen waarin de pezen van vijf spieren hechten: lateraal de gluteus medius en gluteus minimus en mediaal de piriformis, de externe obturator en de interne obturator. In het gebied bevinden zich ook de medium en minimale subgluteale bursa (onder de respectieve pezen) evenals de beruchte trochanterische bursa, geplaatst tussen de pees van de gluteus medius, gluteus maximus en iliotibiale band.
Hoe wordt de diagnose trochanter major pijnsyndroom?
De fysiotherapeut zal een grondig onderzoek doen om andere mogelijke oorzaken van de pijn uit te sluiten. Indien nodig kunnen diagnostische tests worden gedaan, waaronder echografie en MRI. Dit is alleen om de diagnose te bevestigen.
Trochanter major pijnsyndroom : Behandelingen
- Behandeling met geneesmiddelen . Afhankelijk van de gediagnosticeerde aandoening, kunnen bepaalde medicijnen worden voorgeschreven om botweefsel te reguleren of te versterken, en om pijn en ontsteking te verminderen.
- Chirurgische behandeling . Afhankelijk van het type fractuur kan een operatie worden uitgevoerd met het plaatsen van pinnen, een verschroefde plaat, een externe fixator of in sommige gevallen een prothese.
- Orthopedische behandeling. Afhankelijk van het type breuk kan de installatie van een pleister of een hars worden uitgevoerd.
- Lichamelijke behandeling. Fysiotherapieën, zoals fysiotherapie of fysiotherapie, kunnen worden voorgeschreven.
- Hormonale behandeling, radiotherapie of chemotherapie. Deze behandelingen kunnen worden voorgeschreven afhankelijk van het type en het stadium van de kanker.
Onderzoek van de trochanter major
- Klinisch onderzoek . De diagnose begint met een beoordeling van de pijn die de patiënt ervaart in de onderste ledematen en het bekken.
- Medisch beeldvormend onderzoek. Afhankelijk van de vermoede of bewezen pathologie kunnen aanvullende onderzoeken worden uitgevoerd zoals een röntgenfoto, een echografie, een CT-scan, een MRI, een scintigrafie of zelfs een botdensitometrie.
- Medische analyses. Om bepaalde pathologieën te identificeren, kunnen bloed- of urineanalyses worden uitgevoerd zoals bijvoorbeeld de dosering van fosfor of calcium.
Trochanter major pijnsyndroom : Preventie
U kunt voorkomen dat trochanteric bursitis erger wordt – of het helemaal nooit krijgt – als u goed voor uw heupen (en de rest van uw lichaam) zorgt. U kunt onder meer het volgende doen:
- Oefen op de juiste manier. Het is geweldig om actief te zijn, maar train goed. Dat betekent strekken, opwarmen en naar je lichaam luisteren.
- Draag de juiste orthesen of inzetstukken. Een oorzaak van trochanteric bursitis is dat het ene been korter is dan het andere. Inzetstukken kunnen uw gang egaliseren.
- Laat wat kilo’s vallen als u te zwaar bent. Het is een zekere manier om de druk op je heupen te verminderen.
Groter tronchanterisch pijnsyndroom kan meestal worden behandeld met rust, ijs, ontstekingsremmers en fysiotherapie. Gelokaliseerde steroïde-injecties kunnen ook worden gegeven voor verlichting op korte termijn, en open of endoscopische chirurgie kan worden overwogen in weerbarstige gevallen.
De meeste gevallen van Greater Trochanteric Pain Syndrome verdwijnen vanzelf binnen enkele weken of maanden, maar soms kunnen de symptomen tot een of twee jaar aanhouden.
In sommige gevallen kan de trochanteritis vanzelf achteruitgaan. Vaker kan de pijn enkele weken tot enkele maanden aanhouden. Het langdurig verminderen van fysieke activiteit zoals hardlopen of wandelen kan het genezingsproces vergemakkelijken.
• Grotere trochanterische voorzorgsmaatregelen: geen actieve ontvoering. Til het been niet weg. van het lichaam bij het opstaan of opstaan. Geen passieve adductie voorbij de middellijn. • CPM gedurende 8 uur per dag, ROM ingesteld van 0° extensie tot 30° flexie, op snelheid.
