Terugkerende ontstekingen

Terugkerende bacteriële ontsteking van de huid en het onderhuidse weefsel (erysipelas), die zich via het lymfestelsel verspreidt (lymfangitis), komt vooral voor bij patiënten met lymfoedeem en uitgebreide epifasciale lymfatische malformaties, vooral als er sprake is van een lymphangioma circumscriptum of lymfeblaasjes op de huid. Hierbij wordt de bacteriële barrièrefunctie van de huid verstoord.

Ze manifesteren zich als lokale roodheid en oververhitting van de huid, lokale pijn op het gebied van ontsteking en mogelijk koorts. Een zeer snelle verspreiding naar een systemische, gevaarlijke ontsteking met een algemeen gevoel van ontsteking (gevoel van warmte, pijn in spieren en ledematen, snelle hartslag) is mogelijk, vooral bij patiënten met lymfatische malformaties.

Vooral risicogebieden zijn delen van de huid waaruit lymfevocht ontsnapt (lymforrhea), omdat de huid hier haar natuurlijke barrièrefunctie tegen het binnendringen van bacteriën grotendeels heeft verloren. Lymforroe komt vooral voor in de onderste ledematen, omdat daar de hydrostatische druk het hoogst is en de lymfe gemakkelijker door de huid wordt geperst.

Verwondingen aan de huid in het gebied van een aangetaste lymfoedemateuze extremiteit, of het nu is na een trauma, krabben, een operatie of ingreep of laserbehandeling, lopen een bijzonder risico op infecties en erysipelas. Soms moet hier zelfs een profylactisch middel worden toegepast. Bij lymfatische misvormingen in de mondholte (wang, tong, gehemelte) moet strikte tand- en mondhygiëne in acht worden genomen.

Chronische, niet-genezende wonden bij patiënten met arterioveneuze misvormingen zijn ook een belangrijke bron van infectie. Deze moeten met bijzondere zorg worden behandeld, omdat ze moeilijk te genezen zijn, vaak ontstoken raken en door de onderliggende arterioveneuze kortsluitingsverbindingen zelfs aanzienlijk kunnen bloeden (arteriële druk).

Deze huidgebieden met een risico op infectie bevinden zich altijd in dezelfde of vergelijkbare regio’s waar de misvorming zich bevindt. Hierdoor kunnen patiënt en arts zich goed oriënteren op welke gebieden speciale bescherming en desinfectie nodig hebben

Allereerst is het belangrijk om huidletsels in deze bedreigde gebieden te voorkomen. Speciale kleding of compressiekleding bieden speciale bescherming. Overeenkomstige individueel op maat gemaakte, zeer goed passende compressiegoederen zijn absoluut noodzakelijk. Slecht passende compressiegoederen, b.v. B. bij naden, achterkant van de knie of wreef, leidt tot lokale zware extra belasting van de huid. Het kan zijn dat het dan bijgesteld moet worden, anders doet het meer kwaad dan goed.

De huid mag niet te droog of chronisch te vochtig zijn, let op een goede huidverzorging. In gebieden met een bijzonder risico op erysipelas, kan het aangewezen zijn om eenmaal per dag te wassen met een desinfecterende zeep. Voor terugkerende erysipelas op de voet, ook als desinfecterende, profylactische voetbaden.

Lymfatische misvormingen van de nek en het gezicht vormen een speciaal geval, dat vaak ook verbindingen heeft met het kaakbot en de tong. Naast een goede mondhygiëne moet bijzondere aandacht worden besteed aan een goede mondhygiëne. Cariës en chronische parodontitis kunnen leiden tot abcessen van de kaak en tandhals, die in combinatie met lymfatische malformatie ook massieve intraossale abcessen kunnen vormen.

De ruimten tussen de tenen en teennagels lopen een bijzonder risico op chronische infecties in de aanwezigheid van lymforroe en gelijktijdige hyperplasie van de weke delen met ingroei van de teennagels. Er moet voor worden gezorgd dat de huid schoon blijft, vooral die moeilijk bereikbare delen van de huid van de voet, vooral bij het knippen van teennagels.

Als er huidletsel optreedt dat nooit volledig kan worden vermeden, is het essentieel om aandacht te besteden aan antisepsis en zuiverheid. Ten eerste antisepsis met een desinfecterend vloeibaar preparaat voor oppervlakkige wonden. Dek de wond vervolgens af met een pleister, eventueel ook met een steriel verband. Raadpleeg in een vroeg stadium een ​​arts. Zie het aparte hoofdstuk voor meer gedetailleerde informatie over de behandeling van wonden.

Als er meer dan 3 erysipelas per jaar zijn, meerdere erysipelas achter elkaar, of terugkerende, ernstige erysipelas of lymfangitis, kan erysipelas profylaxe met antibiotica nodig zijn.

Mogelijke oorzaak van ontsteking

Een ontsteking kan verschillende oorzaken hebben. Wat deze triggers gemeen hebben, is dat ze het weefsel irriteren of beschadigen en uiteindelijk ontsteken:

• Kneuzingen, verrekkingen of kneuzingen door stoten of vallen
• Fysieke prikkels zoals hitte, vorst of radioactieve straling
• Chemische stoffen zoals vergiften en zuren
• Vreemde voorwerpen (bijv. houtsplinters of iets dergelijks) die het lichaam binnendringen of metabolische afbraakproducten (bijv. urinezuurkristallen) die in het lichaam zelf ontstaan
• Pathogene micro-organismen zoals bacteriën, virussen, schimmels of darmparasieten en hun giftige uitscheidingen
• Allergenen (= allergene stoffen) zoals pollen, dierenhaar, voeding, etc.

Lees ook :-Acne inversa huidziekten

Symptomen van terugkerende ontstekingen

Symptomen beginnen meestal met pijn of een branderig gevoel, na 1 of 2 dagen gevolgd door een mondzweer. Er verschijnt nooit een blaar. De pijn is hevig, veel meer dan je zou verwachten van zoiets kleins, en duurt 4 tot 7 dagen. Mondzweren vormen zich bijna altijd op zacht, glad weefsel in de lip of wang, op de tong, op de mondbodem, op het zachte gehemelte of in de keel. De laesies verschijnen als ondiepe, ronde of ovale stippen en zijn grijsgeel in het midden en rood aan de rand. Ze zijn meestal minder dan 1 cm in diameter en verschijnen vaak in groepen van twee of drie. Ze verdwijnen meestal vanzelf binnen 10 dagen en laten geen littekens achter. Grotere laesies, kleiner dan 3 centimeter in diameter, komen minder vaak voor. Ze hebben een onregelmatige vorm,

Bij ernstige uitslag, koorts, gezwollen lymfeklieren in de nek en een algemeen gevoel van malaise zijn ook mogelijk.

Lees ook :- Puistjes op venusheuvel

Diagnose van terugkerende ontstekingen

Geschiedenis: De arts vraagt de patiënt hoe het met hem gaat en vraagt naar het type en de duur van de symptomen. De medische geschiedenis van de patiënt en die van de familie zijn ook relevant. De eerste tekenen van ontsteking kunnen hier al ontstaan.

Lichamelijk onderzoek: De bloedwaarden geven informatie of er sprake is van een ontsteking in het lichaam, omdat tijdens een ontsteking bepaalde bloedwaarden veranderen. Deze omvatten:

• Witte bloedcelconcentratie (verhoogd bij ontsteking)
• C-reactieve eiwitten (CRP), die verantwoordelijk zijn voor het activeren van macrofagen (cellen van het immuunsysteem)
• Fibrinogeen, om de bloedstolling en wondgenezing te bevorderen

Het meten van je lichaamstemperatuur is ook handig omdat de hoogte een indicatie kan geven van het type ontsteking.

Diagnostische beeldvormingsprocedures: Veel ontstekingen vinden onzichtbaar in het lichaam plaats. Als bepaalde weefselstructuren of hele organen zijn aangetast, moet de arts deze onderzoeken met behulp van diagnostische beeldvormingstechnieken. Hiervoor gebruikt hij meestal een röntgenfoto. Dit kan echter geen zacht weefsel vertegenwoordigen, maar voornamelijk benige structuren. Om deze reden gebruiken artsen ook echografie om organen en weefsels te visualiseren.

Behandeling terugkerende ontstekingen

• Pijnstillers
• Mondspoelingen
• Orale corticosteroïden

De behandeling bestaat uit het verlichten van pijn met dezelfde algemene maatregelen die worden gebruikt voor andere aften (behandeling). Ook raden artsen vaak mondspoelingen op basis van chloorhexidine aan. Als er veel mondzweren aanwezig zijn, adviseren artsen soms ook een corticosteroïd zoals dexamethason als mondspoeling. Als mondzweren zijn verminderd, raden artsen andere corticosteroïden aan, zoals fluocinonide of clobetasol, aangebracht als zalven of gemengd in een beschermende pasta op basis van carboxymethylcellulose. Mensen met herhaalde uitslag van mondzweren kunnen mondwater gaan gebruiken zodra ze voelen dat de laesie zich vormt. Degenen die deze corticosteroïden gebruiken, kunnen stomatitis ontwikkelen die wordt veroorzaakt door Candida albicans (symptomen).

Als corticosteroïden die rechtstreeks op het getroffen gebied worden aangebracht niet werken, kunnen prednisontabletten via de mond worden ingenomen. Alvorens een corticosteroïde voor te schrijven, moet de arts er echter voor zorgen dat de patiënt niet tegelijkertijd een orale herpes simplex-infectie heeft, die kan worden verergerd door corticosteroïden. Mondspoelingen en corticosteroïden worden in grotere mate door het lichaam opgenomen dan corticosteroïden die in gelvorm worden gegeven, dus bijwerkingen (Corticosteroïden: gebruik en bijwerkingen) kunnen een probleem zijn.

Lees ook :- Puistjes bikinilijn

Preventie van terugkerende ontstekingen

Goede voeding kan chronische ontstekingen helpen voorkomen. Zorg voor een hoge inname van antioxidanten. Deze omvatten vitamines, mineralen, aminozuren, essentiële vetzuren, sporenelementen en secundaire plantaardige stoffen.

• Groene bladgroenten: Donkergroene groenten zoals boerenkool, spinazie, paksoi en snijbiet zijn rijk aan plantaardige antioxidanten die de celgroei bevorderen. Ze bevatten ook vitamine A, C en K, die onze hersenen beschermen tegen oxidatieve stress, die onze lichaamscellen aanvalt en zo betrokken is bij het verouderingsproces en bij de ontwikkeling van ziekten.
• Probiotische voeding: Een groot deel van het immuunsysteem bevindt zich in de darm en wordt aangestuurd door darmbacteriën. Wanneer het aantal schadelijke micro-organismen het aantal nuttige bacteriën overschrijdt, ontstaat er een microbiële onbalans, wat gepaard gaat met een verhoogd risico op ontstekingen en het risico op veel ziekten. Probiotische voedingsmiddelen zoals kimchi (Chinese kool), zuurkool, kombucha, yoghurt of kefir kunnen helpen de darmflora te harmoniseren.
• Walnoten: Walnoten zijn rijk aan ontstekingsremmende omega 3-vetzuren en sporenelementen. Ze worden beschouwd als hersenvoedsel omdat ze speciale fytonutriënten bevatten die de verslechtering van de cognitieve prestaties tegengaan. Ze hebben een kalmerend effect op een overactief immuunsysteem en helpen ontstekingen te verminderen.
• Kokosolie: Kokosolie is een speciaal type verzadigd vet met antioxiderende, ontstekingsremmende en antibacteriële eigenschappen. Het is licht verteerbaar en goed voor de darmflora omdat het een thermische werking in het lichaam heeft. Het bevat essentiële vetzuren die schadelijke bacteriën, gistvorming en infecties in het spijsverteringskanaal bestrijden.
• Rode biet: Rode biet bevat het antixodant betalain, dat helpt bij het herstellen van cellen die zijn aangevallen door een ontsteking. De groenten ondersteunen ook de bloedcirculatie en bevatten ontstekingsremmende mineralen kalium en magnesium.
• Kruisbloemig: Broccoli, bloemkool, kool, spruitjes en andere kruisbloemige groenten bevatten antioxidanten, flavanoïden, carotenoïden en belangrijke vitamines zoals vitamine C. Deze voedingsstoffen werken samen om oxidatieve stress in het lichaam te verminderen en chronische ontstekingen te bestrijden.
• Bessen: Bessen bevatten veel vezels en antioxidanten zoals quercetine, die de vorming van gezonde darmbacteriën ondersteunen en een preventieve werking hebben tegen ziekten van de dikke darm.
• Zalm, makreel, sardines: In het wild gevangen zalm en andere vette vissoorten zoals makreel en sardines zijn bronnen van ontstekingsremmende omega-3-vetzuren.
• Zaden zoals chia, vlas en hennep: De zaden reguleren het immuunsysteem, het cholesterolgehalte en de bloeddruk. Ze bevatten zowel omega-3-vetzuren in de vorm van alfa-linolzuur als omega-6-vetzuren, die helpen voorkomen dat ons immuunsysteem overmatige cytokines en oxiderende moleculen produceert die tot ontstekingen kunnen leiden. Ze zijn ook drager van veel vezels, antioxidanten, eiwitten en tal van sporenelementen die het cholesterolgehalte reguleren en de bloeddruk verlagen.