In zeldzame gevallen kan plotselinge of chronische pijn op de borst veroorzaakt worden door het zogenaamde Tietze-syndroom (ook wel de ziekte van Tietze genoemd). Ontsteking en zwelling van het ribbenkraakbeen aan de basis van het borstbeen kan ernstige pijn veroorzaken, die ook vaak wordt omschreven als ribpijn. De symptomen worden vaak ten onrechte toegeschreven aan hartziekten, zoals een hartinfarct. Het Tietze-syndroom is een onschuldige ziekte die meestal na enige tijd spontaan geneest. Zorgvuldige differentiële diagnose maakt differentiatie van andere, ernstiger ziekten mogelijk.
Definitie van het Tietze-syndroom
Voordat we het Tietze-syndroom bespreken, is het de moeite waard om enkele anatomische begrippen te bekijken die ons zullen helpen deze aandoening beter te begrijpen.
Bij de meeste mensen zijn er 12 paar ribben in de ribbenkast. Ze zijn als volgt samengesteld:
De “echte” ribben: de eerste zeven ribben zijn bevestigd aan het borstbeen, een verticaal bot in het midden van de borst
De “valse” ribben: de onderste vijf ribben zijn niet direct verbonden met het borstbeen en worden valse ribben genoemd.
In plaats daarvan zijn de drie bovenste valse ribben verbonden met het ribbenkraakbeen van de ribben er net boven.
Drijvende ribben: laatste twee valse ribben hebben over het algemeen geen aanhechting. Ze worden drijvende ribben genoemd vanwege hun gebrek aan verankering in de ribbenkast.
Het Tietze-syndroom, ook bekend als costochondritis, is een aandoening die het kraakbeen in de borstkas aantast. Deze aandoening wordt gekenmerkt door ontstoken kraakbeen, meestal in het gebied rond de ribben. Dit kan leiden tot hevige pijn op de borst, die vaak wordt verward met pijn in het hart. Het is echter belangrijk op te merken dat het Tietze-syndroom geen hartaandoening is, maar eerder een ontstekingsproces in het kraakbeen.
Lees ook :- Wat is longembolie
Oorzaken van het Tietze-syndroom
Het Tietze-syndroom ontwikkelt zich meestal vóór de leeftijd van 40 jaar, waarbij zowel mannen als vrouwen betrokken zijn.
De onderliggende oorzaak van het ontstaan van het syndroom van Tietze is momenteel niet bekend, maar er zijn duidelijk verschillende hypothesen geformuleerd; de meest erkende theorie gaat ervan uit dat kleine trauma’s (de zogenaamde microtrauma’s) aan de borstwand na verloop van tijd schade en daaruit voortvloeiende ontstekingen aan de ribben kunnen veroorzaken.
Deze microtrauma’s, die niet ernstig genoeg zijn om visueel te worden benadrukt, kunnen het gevolg zijn van een plotselinge gebeurtenis, zoals een auto-ongeluk of een operatie, of zich ontwikkelen na overmatige inspanning, zoals herhaaldelijk hoesten en braken.
Bij sommige patiënten werd gedacht dat het secundair zou kunnen zijn aan virale of bacteriële infecties van de bovenste luchtwegen (faryngitis, laryngitis).
Het wordt niet als een erfelijke ziekte beschouwd.
Lees ook :- Keten van overleven
Wat zijn de symptomen tietze-syndroom?
Het belangrijkste symptoom van het Tietze-syndroom is pijn op de borst. Bij deze aandoening wordt pijn gevoeld rond een of meer van uw bovenste vier ribben, met name waar uw ribben aan uw borstbeen hechten.
Volgens onderzoek dat naar de aandoening is gedaan, is meestal de tweede of derde rib betrokken. In 70 tot 80 procent van de gevallen bevindt de pijn zich rond een enkele rib. Meestal is slechts één kant van de borstkas betrokken.
Ontsteking van het kraakbeen van de aangetaste rib veroorzaakt de pijn. Dit gebied van kraakbeen staat bekend als de costochondrale overgang.
De ontsteking kan zwelling veroorzaken die hard en spoelvormig wordt. Het gebied kan zacht en warm aanvoelen en er gezwollen of rood uitzien.
Tietze syndroom pijn kan:
- plotseling of geleidelijk opkomen
- scherp, stekend, dof of pijnlijk voelen
- variëren van mild tot ernstig
- verspreid naar je arm, nek en schouders
- erger worden als u sport, hoest of niest
Hoewel de zwelling kan aanhouden, neemt de pijn meestal na een paar weken af.
Lees ook :- Wat is heparine
Wat zijn de risicofactoren?
De grootste risicofactoren voor het Tietze-syndroom zijn leeftijd en mogelijk de tijd van het jaar. Verder is er weinig bekend over factoren die uw risico kunnen verhogen.
Wat wel bekend is, is dat:
- Het Tietze-syndroom treft vooral kinderen en mensen onder de 40 jaar. Het komt het meest voor bij mensen tussen de 20 en 30 jaar.
- Een studie uit 2017 merkte op dat het aantal gevallen hoger was in de winter-lenteperiode.
- Uit dezelfde studie bleek dat een groter aantal vrouwen het Tietze-syndroom ontwikkelt, maar andere onderzoeken hebben aangetoond dat het Tietze-syndroom zowel vrouwen als mannen in gelijke mate treft.
Diagnose van Tietze-syndroom
Om het Tietze-syndroom te diagnosticeren, is een grondig lichamelijk onderzoek, dat ook de medische geschiedenis van de patiënt evalueert, essentieel.
Als er twijfel blijft bestaan, omdat de ziekte kan worden aangezien voor andere aandoeningen met vergelijkbare symptomen, is het raadzaam om de patiënt te onderwerpen aan meer specifieke controles, zoals een elektrocardiogram, een thoraxfoto of een nucleaire magnetische resonantie. Deze diagnostische benadering staat bekend als differentiële diagnose.
Objectief onderzoek
Het lichamelijk onderzoek, bij het Tietze-syndroom, heeft een fundamentele waarde, zozeer zelfs dat de verstrekte informatie vaak voldoende is voor de definitieve diagnose.
Artsen kijken naar het uiterlijk van het gebied dat ontstoken of pijnlijk is, aldus de patiënt. Zwelling, indien aanwezig, is een kenmerkend teken dat de ziekte in kwestie onderscheidt van costochondritis; daarom mag het nooit over het hoofd worden gezien.
Het lichamelijk onderzoek moet vergezeld gaan van een nauwkeurige analyse van de klinische geschiedenis, waarbij we worden geïnformeerd over wanneer het syndroom is ontstaan en of de patiënt zich een gebeurtenis herinnert die de symptomen veroorzaakte.
Zoals beschreven in het hoofdstuk gewijd aan de oorzaken, ontstaat het Tietze-syndroom zonder specifieke reden.
Differentiële diagnose
De differentiële diagnose bestaat uit de uitsluiting van al die pathologieën die symptomen en tekenen kunnen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met de vermoedelijke.
Naast costochondritis kan het Tietze-syndroom een botbreuk, een tumor en, in sommige gevallen, zelfs een hartinfarct oproepen (vooral wanneer het begin van de symptomen plotseling is en zonder duidelijke redenen).
Als de arts zich ervan wil vergewissen dat het niet een van deze pathologieën is, kan hij de patiënt onderwerpen aan:
- Elektrocardiogram (ECG). Hiermee kan de elektrische activiteit van het hart worden gemeten. Het wordt verwacht, wanneer er ook maar de minste twijfel bestaat dat het een hartaanval zou kunnen zijn. Het is een niet-invasief en snel uitvoerend onderzoek.
- Kernmagnetische resonantie (NMR) . Artsen doen dit om te zien wat de algemene gezondheid van de inwendige organen is. MRI maakt geen gebruik van ioniserende straling, dus het is geen invasieve test.
- Röntgenfoto van de borst. Het is nuttig om ervoor te zorgen dat de acute pijn niet te wijten is aan andere aandoeningen, zoals een tumor of een botbreuk in de ribben.
Wanneer naar de dokter?
Hoe eerder het Tietze-syndroom wordt gediagnosticeerd, hoe eerder de behandeling kan beginnen.
Daarom is het goed om bij de eerste tekenen van onverklaarbare pijn in de borstkas medisch advies in te winnen.
Hoe wordt het Tietze-syndroom behandeld?
Er is geen speciale pijntherapie voor het klinische beeld. Met de juiste tabletten of injecties kan de pijn echter worden verminderd en tegelijkertijd de ontsteking worden geremd. NSAR-preparaten (niet-steroïde medicijnen) worden vaak gebruikt bij de behandeling van reuma en kunnen ook hier effect hebben. Soms worden de omliggende zenuwen verdoofd om de pijn weg te nemen.
Om de gewrichten soepel te houden en spanning te verlichten, kan manuele therapie op de lange termijn helpen. Fysiotherapie en osteopathie behandelen specifiek de blokkades in het ribgebied. Veel van de getroffenen zweren ook bij homeopathische therapie om hun zelfgenezend vermogen te stimuleren.
zelfhulp
Speciale bewegingssequenties kunnen ook helpen om de thorax flexibeler te maken en de houding te verbeteren. Ze zijn gemakkelijk uit te voeren en zouden een vaste plaats moeten vinden in het dagelijks leven.
om te ademen
Ga rechtop zitten in een stoel, sluit je ogen en concentreer je op je ademhaling. Adem diep in door je neus en laat de adem in je maag stromen, terwijl je uitademt laat je maag ontspannen terug naar binnen zakken. Neem hiervoor ongeveer 5 minuten de tijd. Bewust ademen maakt spanning in het bovenlichaam los. Ook kan het soms helpen om bewust tegen de pijn in te ademen. Anders wordt de ademhaling door de pijn te oppervlakkig, wat weer kan leiden tot spanning.
voor de houding
Om spanningen in het schouder- en nekgebied te voorkomen, zijn oefeningen voor een betere, meer rechtopstaande houding niet alleen nuttig voor patiënten met het Tietze-syndroom. Je kunt deze eenvoudige sessie op elk moment thuis, op kantoor of onderweg doen: ga rechtop zitten, voeten plat op de grond. Laat de scheiding recht omhoog trekken naar het plafond, de kin zakt iets naar beneden. Open tegelijkertijd je schouders naar achteren en laat je schouderbladen naar beneden zakken. Duw je borst naar voren terwijl je dit doet, je rug kan iets krommen.
Corrigeer ongeveer elke 30 minuten uw houding en neem deze rechtop zittende positie aan. Hiermee train je je schouder- en rugspieren. Door regelmatig te oefenen, zal je houding snel verbeteren.
voor de achterkant
Een eenvoudige trainingseenheid, die ook vaak in yoga wordt beoefend, begint in de houding van alle vier. Knieën op heupbreedte uit elkaar, handen op de grond direct onder de schouders. Terwijl je inademt, buig je je rug een beetje en kijk je omhoog naar het plafond. Terwijl je uitademt, rond je rug zo veel als je kunt en laat je kin naar je borst zakken. Herhaal de bewegingen ongeveer 10 keer.
Preventie van het Tietze-syndroom
Om het optreden van ribpijn en in het bijzonder het Tietze-syndroom te beperken, kunnen enkele eenvoudige maatregelen worden genomen:
- Warm goed op voordat u lichamelijke activiteit gaat uitoefenen.
- Blijf goed gehydrateerd door minimaal 1,5 liter water per dag te drinken.
- Beperk bewegingen die de wervelkolom zwaar belasten bij een bekende hernia.
- Oefen regelmatig lichamelijke activiteit.
Het Tietze-syndroom is een zeldzame idiopathische chondropathie van het ribbenkraakbeen aan de basis van het borstbeen (sternum) die gepaard gaat met pijn en zwelling in het voorste thoracale gebied.
Tietze-syndroom, chondroosteopathia costalis, Morbus Tietze, is een zeldzame en pijnlijke zwelling van onbekende oorzaak, die meestal optreedt in het gebied van de borstbeenaanhechting van de 2e of 3e rib en binnen enkele maanden geneest. Er zijn geen tekenen van ontsteking.
De meest voorkomende symptomen van het Tietze-syndroom zijn pijn op de borst en zwelling. Deze kunnen plotseling verschijnen en net zo plotseling verdwijnen, of ze kunnen zich ontwikkelen en vervolgens geleidelijk komen en gaan gedurende jaren. Het is ook mogelijk dat de pijn verdwijnt, zelfs als de zwelling aanhoudt.
Wat zijn huismiddeltjes voor costochondritis en het Tietze-syndroom? IJspakkingen die worden aangebracht op lokale zwelling kunnen soms helpen om pijn en ontsteking op de borst te verminderen. Lokale toepassing van lidocaïne-analgetische pleisters (Lidoderm) kan pijn verminderen.
