Wat is longembolie

Een longembolie is de verstopping van een of meer longslagaders, vaak als gevolg van een bloedstolsel dat de longen is binnengedrongen. Dit komt meestal uit de been- of bekkenaderen, waar zich een trombose heeft gevormd.

Definitie: Wat is een longembolie?

Een longembolie wordt veroorzaakt door de obstructie van een longslagader door een bloedstolsel. Het stolsel hecht zich in 9 van de 10 gevallen vooraf aan de wand van een diepe ader in de buik, het bekken of de onderste ledematen, migreert naar het bloed en stopt in een longslagader. Longembolie is de oorzaak van veel sterfgevallen.

Lees ook :- Keten van overleven

Hoe ontwikkelt de longembolie zich?

Het rechterhart is verantwoordelijk voor het pompen van bloed in de longslagaders. Van hieruit bereikt het de longblaasjes, die op hun beurt het bloed verrijken met zuurstof. In sommige gevallen neemt het bloed echter niet alleen koolstofdioxide mee, maar ook de kleinste deeltjes. Dit kunnen delen zijn van een trombose in de beenaders of zelfs vetdelen, ook als deze veel zeldzamer voorkomen. Ze kunnen door bacteriën, tumorcellen of door een operatie in het lichaam worden vrijgegeven en door de bloedbaan zwemmen. Een vat raakt dan verstopt en het bloed kan niet meer vrij stromen. Als deze plug zich in een kleine slagader bevindt, wordt deze meestal onopgemerkt. Met een groter bloedvat daarentegen kan het snel levensbedreigend worden!

In de regel is het nooit het hele bloedstolsel dat uiteindelijk tot een longembolie leidt. Meestal zijn het slechts kleine deeltjes ervan. Maar de longvaten worden steeds smaller, totdat zelfs een klein deeltje er niet meer doorheen kan. Dit komt vast te zitten en veroorzaakt bloedophoping. Daarna vormen zich steeds meer stolsels in de longvaten en moet het rechterhart nu tegen de verhoogde druk in pompen. Het linkerhart krijgt niet meer voldoende bloed, de bloeddruk daalt. De kransslagaders worden niet van voldoende bloed voorzien, het hartminuutvolume neemt af. Bovendien krijgen het lichaam en de organen onvoldoende zuurstofrijk bloed binnen, er treden vermoeidheid en kortademigheid op.

Longembolie : Oorzaken

Als de bloedvaten van de longen verstopt zijn, kan dit een longembolie veroorzaken. De oorzaken kunnen divers zijn. In de meeste gevallen is de longembolie echter gebaseerd op een bloedstolsel dat zich in de beenader heeft gevormd (beenadertrombose). Daarna werd het met het bloed in de longen gespoeld. Een trigger voor het losmaken van een stolsel in het been kan bijvoorbeeld zware inspanning zijn tijdens de stoelgang, plotselinge lichamelijke inspanning of gewoon ’s ochtends opstaan.

Het bloedstolsel wordt nu met het veneuze bloed naar het rechterhart getransporteerd en van daaruit in de longen gepompt. Het stolsel komt dan vast te zitten in de vertakkende en steeds nauwer wordende longslagaders en blokkeert zo het bloedvat.

Risicofactoren voor het ontwikkelen van beenadertrombose:

Bepaald gedrag, medicijnen of ziekten kunnen de ontwikkeling van trombose bevorderen, zoals veneuze trombose in het been:

• Roken
• Anticonceptiepillen
• hormoonvervangende therapie
• zwangerschap en bevalling
• Gebrek aan lichaamsbeweging, bijvoorbeeld door bedlegerigheid vanaf drie dagen, of gips
• Kankers in een gevorderd stadium
• Ziekten van het hart of de longen
• bloedstollingsstoornissen
• Aderzwakte, spataderen
• Ernstig overgewicht
• Operaties, vooral aan de buik, heupgewricht of knie
• Nierziekten met hoge eiwitverliezen via de urine
• Familiale ophoping van trombose
• Vliegreizen over lange afstanden
• Uitdroging gedurende een lange periode

Andere oorzaken van longembolie:

Een longembolie kan ook andere oorzaken hebben dan een bloedstolsel: als er bijvoorbeeld vet uit het beenmerg vrijkomt en via de veneuze vaten naar de longen wordt getransporteerd, kan het daar een vat blokkeren. Dit wordt dan een vetembolie genoemd. Orthopedische operaties kunnen triggers zijn, bijvoorbeeld door een femurfractuur of de implantatie van een heupprothese. In zeldzame gevallen blokkeren ook lucht, vruchtwater, cellen of vreemde lichamen een bloedvat. Een luchtembolie kan optreden na een operatie aan de bloedvaten, bijvoorbeeld bij het plaatsen van een centraal veneuze katheter. Een vruchtwaterembolie is mogelijk tijdens de bevalling. In het geval van een tumorembolie is er een kwaadaardige groei in het vaatstelsel gegroeid en zijn daar kleine groepen cellen van losgekomen.

Lees ook :- Wat is heparine

Symptomen van longembolie

• intense pijn op de borst, die kan lijken op symptomen van een hartaanval en die aanhoudt ondanks rust;
• plotselinge kortademigheid, moeite met ademhalen of piepende ademhaling, wat kan optreden in rust of bij inspanning;
• hoesten, soms vergezeld van bloederig sputum;
• overmatig zweten (diaforese);
• zwelling meestal in slechts één been;
• een zwakke, onregelmatige of zeer snelle pols (tachycardie);
• blauwe verkleuring rond de mond;
• duizeligheid of syncope (verlies van bewustzijn).

Mensen met een risico op longembolie

Oudere mensen lopen meer risico op het ontwikkelen van bloedstolsels vanwege:

• de verslechtering van de kleppen in de aderen van de onderste ledematen, die zorgen voor een adequate bloedcirculatie in deze aderen;
• uitdroging die het bloed kan verdikken en stolsels kan veroorzaken;
• andere medische problemen, zoals hartaandoeningen, kanker, chirurgie of artroplastiek (het vervangen van een gewricht). Vrouwen en mannen die ooit bloedstolsels of diepe veneuze trombose (flebitis) hebben ontwikkeld;
• mensen die in hun familie een bloedstolsel hebben gehad.

Een erfelijke ziekte kan bepaalde bloedstollingsstoornissen veroorzaken.

Lees ook :- Misselijk door stress

Diagnose longembolie

De ernst en het bedrieglijke aspect van de ziekte vereisen speciale diagnostische aandacht. De arts kan een vermoedelijke longembolie identificeren en de aanwezigheid ervan vaststellen door middel van enkele diagnostische tests:

• Dosering in het bloed van D – dimeer, een molecuul dat tijdens de stollingscascade in het bloed vrijkomt en bij trombi in de bloedbaan aanwezig is;
• Röntgenfoto van de thorax, radiologisch onderzoek dat nuttig is om een ​​longeffusie te identificeren en vooral om alternatieve diagnoses voor longembolie te stellen;
• Elektrocardiogram (ECG): dit is een onderzoek dat de elektrische trend van de hartslag volgt; in geval van longembolie kan het spoor afwijkingen vertonen;
• Echografie en echocolordoppler, onderzoek waarmee informatie over de structuur en functionaliteit van bloedvaten kan worden verkregen, kunnen trombotische gebeurtenissen in de onderste ledematen signaleren;
• Echocardiogram: onderzoek dat door middel van echografie een gedetailleerd beeld kan geven van het hartweefsel; nuttig in het geval van differentiële diagnose, het kan de aanwezigheid van andere oorzaken van shock benadrukken, zoals een hartinfarct;
• Pulmonale computertomografie met contrastmiddel wordt nu beschouwd als de standaard voor de diagnose van longembolie, met een sensitiviteit en specificiteit van meer dan 90%;
• Longscintigrafie, diagnostisch onderzoek op basis van de toediening van radiodrugs, nuttig bij patiënten met contra-indicaties voor computertomografie met contrastmiddel voor allergieën of nierziekten.

Behandeling van een longembolie

Als de diagnose longembolie is gesteld door laboratorium- en echografisch onderzoek en door de medische voorgeschiedenis, is het belangrijk om snel een passende behandeling te starten. De therapie vindt plaats in het ziekenhuis, waarbij de eerste stap naar herstel “bedrust” is. De arts dient dan pijnstillers en kalmeringsmiddelen toe en soms krijgt de patiënt zuurstof.

De arts gebruikt heparine als het favoriete medicijn. Dit medicijn verdunt het bloed en stopt de groei van het stolsel. Parallel aan deze infusie neemt de patiënt tabletten in, waarvan de dosis afhangt van de aanwezige risicofactoren en waarvan sommige levenslang moeten worden ingenomen.

Terwijl kleine stolsels vaak vanzelf oplossen, zal de arts moeten helpen met grotere: een katheter zorgt ervoor dat het bloedstolsel wordt doorboord en weer begaanbaar wordt gemaakt. In zeldzame gevallen kan een operatie helpen om het stolsel te verwijderen.

Revalidatie na acute behandeling

Terwijl acute behandeling gericht is op het elimineren van de levensbedreigende aandoeningen van een longembolie, moet revalidatie worden gebruikt als langdurige therapie en om te voorkomen dat de ziekte terugkeert. Getrainde therapeuten zorgen ervoor dat eventuele gevolgen van de embolie onder controle kunnen worden gehouden (bijvoorbeeld verhoogde bloeddruk) en schrijven passende oefeningen voor om de mobiliteit terug te krijgen en nieuwe bloedstolsels te voorkomen. Dit kan gepaard gaan met een bewegingsprogramma dat bepaalde risicofactoren (drugs, roken) volledig uitschakelt.

Ook is het belangrijk om door revalidatie een verbetering van de longfunctie te bereiken. Fysiotherapie in het zwembad en ademhalingsfysiotherapie staan dan ook op het revalidatieplan en er wordt ook gebruik gemaakt van inhalatietherapie of ergotherapie. Patiënten moeten leren hoe ze zelf de bloedstolling kunnen controleren. U krijgt voedingsadvies en, indien nodig, psychologische hulp.

Longembolie: Preventie

Zorg in het algemeen voor regelmatige lichaamsbeweging in het dagelijks leven. Dit voorkomt de vorming van bloedstolsels en dus een mogelijke longembolie.

Bij langdurige bedrust en ziektes die trombose bevorderen, schrijft de arts vaak antistollingsmiddelen voor (bijvoorbeeld als heparine-injectie). Ze zouden het risico op trombose en longembolie verminderen.

Niet roken! Dit geldt met name als u al trombose heeft gekregen.

Na een operatie moet u – indien mogelijk – zo snel mogelijk weer bewegen. Als u in bed moet liggen, kunt u de bloedstroom in de aderen versnellen door de spierspanning af te wisselen. Dit vermindert het risico op vorming van bloedstolsels.

Ook op langere vluchten dient u de doorbloeding in uw benen te stimuleren. Sta indien mogelijk af en toe op en loop een paar passen. Je kunt ook zittend voetoefeningen doen (bijvoorbeeld met je voeten cirkelen). Drink voldoende, maar geen koffie of alcohol. Draag geen beklemmende kleding. U moet tijdens de vlucht compressiekousen dragen, vooral als u een bekende zwakte in uw aderen heeft. Dergelijke kousen kunnen ook nuttig zijn als u lang bedlegerig bent of tijdens de zwangerschap.

Bij een hoog risico op trombose en longembolie kan een soort zeef (cava screen) in de vena cava inferior worden ingebracht. Het vangt stolsels uit de aderen in de benen op, zodat ze niet in de longen komen en een longembolie veroorzaken.