De werkzame stof heparine voorkomt de bloedstolling in het lichaam. Het wordt gevormd door het lichaam zelf, maar kan ook kunstmatig worden toegediend voor therapeutische doeleinden. Heparine wordt bijvoorbeeld toegediend om trombose en occlusieve aandoeningen van de aderen en slagaders te voorkomen en te behandelen.
Wat is heparine?
Heparine is een antistollingsmiddel: het verdunt het bloed en voorkomt de vorming van bloedstolsels. Heparine wordt gebruikt om het bloedstollingsvermogen te verminderen en te helpen voorkomen dat zich schadelijke stolsels in bloedvaten vormen.
Heparine lost de reeds gevormde bloedstolsels niet op, maar het kan voorkomen dat de bloedstolsels groter worden en ernstigere problemen veroorzaken. De soorten heparine worden geclassificeerd op basis van hun molecuulgewicht, d.w.z. de grootte van het molecuul.
Heparine wordt ook gebruikt om bepaalde aandoeningen van de bloedvaten, het hart en de longen te voorkomen of te behandelen en wordt ook gebruikt om bloedstolling tijdens operaties te voorkomen, zoals:
- open hart operatie
- chirurgische bypass
- nierdialyse
- bloedtransfusies
Heparine kan ook worden gebruikt om gedissemineerde intravasculaire stolling te diagnosticeren en te behandelen. Het medicijn is alleen verkrijgbaar op doktersrecept.
Wat is standaard heparine?
Standaard (of ongefractioneerde) heparine is het eerste type heparine dat wordt toegediend:
- via directe intraveneuze route
- door infusie, d.w.z. intraveneus infuus
De effecten op de stolling moeten daarom na toediening zorgvuldig worden gecontroleerd.
Lees ook :- Misselijk door stress
Dit is hoe heparine werkt
Heparine is een anticoagulans polysacharide (koolhydraat) dat in het lichaam wordt opgeslagen in zogenaamde mestcellen en basofiele granulocyten – beide subsets van witte bloedcellen (leukocyten) en belangrijke immuuncellen. Indien geïndiceerd kan het ook kunstmatig van buitenaf worden toegediend.
Heparine is een belangrijke bouwsteen bij het beheersen van de bloedstolling. Dit zorgt er bijvoorbeeld voor dat bloedvaten beschadigd raken om overmatig bloedverlies te voorkomen. Tegelijkertijd moet het bloed in intacte vaten altijd optimale stromingseigenschappen hebben en mag het niet spontaan stollen.
De belangrijkste endogene remmer van de bloedstolling is het eiwit antitrombine. Het inactiveert het sleutelenzym trombine in de cascade van het stollingssysteem, zodat in het bloed opgeloste fibrinogeen niet samen kan klonteren om vast fibrine te vormen. Het anticoagulerende effect van heparine is dat het de effectiviteit van antitrombine ongeveer duizend keer verhoogt.
Therapeutisch gebruikte heparines zijn onderverdeeld in ongefractioneerde heparine (hoogmoleculaire heparine) en gefractioneerde heparine (laagmoleculaire heparine). De laatste is gemaakt van ongefractioneerde heparine. Het heeft het voordeel dat het langer meegaat en beter door het lichaam wordt opgenomen (hogere biologische beschikbaarheid).
Lees ook :- Gebroken hart syndroom
Wanneer wordt heparine gebruikt?
Heparine wordt gebruikt om bloedstolsels te voorkomen en te behandelen, die een verstopping rechtstreeks in het bloedvat kunnen veroorzaken waar ze zich vormen (trombose) of die met het bloed kunnen worden meegevoerd en vervolgens een bloedvat ergens anders kunnen verstoppen (trombo-embolie). Dergelijke vasculaire blokkades veroorzaakt door bloedstolsels zijn de meest voorkomende oorzaak van longembolie, myocardinfarct en beroerte.
Toepassingsgebieden voor hooggedoseerde heparinepreparaten zijn bijvoorbeeld:
- veneuze trombose (bloedstolsels in een ader)
- acuut coronair syndroom (instabiele angina pectoris of acuut myocardinfarct)
- Preventie (profylaxe) van trombose in de extracorporale circulatie (hart-longmachine) of dialyse
Lage heparinedoses daarentegen worden gebruikt voor tromboseprofylaxe voor en na een operatie, bij verwondingen (bijvoorbeeld bij immobilisatie van een extremiteit) en wanneer de patiënt langdurig bedlegerig is.
Wanneer heparine niet wordt aanbevolen
Het wordt niet aanbevolen om heparine te gebruiken in geval van:
- allergie voor heparine
- ongecontroleerde bloeding
- ernstig gebrek aan bloedplaatjes
- borstvoeding _
- zwangerschap, omdat nog niet is bewezen of heparine veilig is voor de foetus. Als u zwanger bent of van plan bent dit te gaan doen, moet u uw arts hiervan op de hoogte stellen.
Voordat u heparine inneemt, moet u uw arts ook informeren als u:
- hoge bloeddruk (hypertensie)
- infectie van het slijmvlies van het hart (bacteriële endocarditis)
- hemofilie of andere bloedstollingsstoornis
- maag- of darmaandoening
- leverziekte
- Menstruatie
Sommige medicijnen beïnvloeden heparine-injecties. Om deze reden moeten alle medicijnen die u gebruikt, inclusief niet-voorgeschreven medicijnen, vitamines en kruidenproducten, altijd aan uw arts worden gemeld.
U moet ook uw arts raadplegen voordat u andere medicijnen gebruikt terwijl u met heparine wordt behandeld. In het bijzonder moet u uw arts informeren als u andere geneesmiddelen gebruikt die de vorming van bloedstolsels voorkomen, zoals:
- antitrombine III
- Argatroban
- Bivalirudine
- Dabigatran
- Dalteparin
- desirudine
- Enoxaparine
- Fondaparinux
- Rivaroxaban
- Tinzaparina
- Warfarine
Geneesmiddelen die samen met heparine moeten worden vermeden, zijn onder meer NSAID’s (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen), omdat ze bloedingen kunnen bevorderen. Deze NSAID’s worden meestal gebruikt voor pijn, artritis, koorts of zwelling en omvatten:
- antipyretica;
- Aspirine
- Ibuprofen
- mefenaminezuur
- Naproxen
- celecoxib
- Diclofenac
- Indomethacine
- Meloxicam
Andere geneesmiddelen die samen met heparine moeten worden vermeden, zijn ook:
- Clonidine, een medicijn dat wordt gebruikt om hypertensie te behandelen
- Tobramycine, een antibioticum
Lees ook :- Verdikte hartspier vrouw
Wat zijn de mogelijke bijwerkingen van een heparine-injectie?
Zoek medische noodhulp als u tekenen van een allergische reactie vertoont: misselijkheid, braken, zweten, netelroos, jeuk, moeite met ademhalen, zwelling van uw gezicht, lippen, tong of keel, of het gevoel alsof u flauwvalt.
Heparine kan ervoor zorgen dat u gemakkelijker bloedt, wat ernstig of levensbedreigend kan zijn. U kunt ook bloedingen in uw lichaam krijgen. Raadpleeg een ambulance als u:
- huidwarmte of verkleuring;
- pijn op de borst, onregelmatige hartslag;
- kortademigheid, duizeligheid, angst, zweten;
- ongewone bloedingen of blauwe plekken;
- ernstige pijn of zwelling in uw maag, onderrug of lies;
- donkere of blauwgekleurde huid op uw handen of voeten;
- misselijkheid, braken, verlies van eetlust;
- ongewone vermoeidheid;
- elke bloeding die niet stopt; of
- Neusbloedingen, bloed in uw urine of ontlasting, zwarte of teerachtige ontlasting, of ophoesten van bloed of braaksel dat op koffie lijkt.
Wat is het gevaar bij overdosering?
Er is een risico op hemorragische ongevallen.
Heparine wordt gebruikt om een aandoening te voorkomen die diepe veneuze trombose of DVP wordt genoemd en die wordt veroorzaakt door de vorming van stolsels in de bloedvaten van het been. Deze bloedstolsels kunnen soms naar de longen migreren waar ze de bloedvaten blokkeren.
Het gebruik van heparine kan leiden tot bijwerkingen, waaronder: lichte bloeding; trombocytopenie (dwz een afname van het aantal bloedplaatjes in het bloed), wat gepaard gaat met een risico op ernstige en onvoorspelbare bloedingen.
Heparine is een van de glycosaminoglycaanachtige moleculen. Heparine wordt van nature door het lichaam aangemaakt en vormt 30% van de weefsels van het menselijk lichaam. Heparine wordt gemaakt in cellen van het immuunsysteem.
Heparine-injectie is een anticoagulans. Het wordt gebruikt om het stollingsvermogen van het bloed te verminderen en de vorming van schadelijke stolsels in bloedvaten te helpen voorkomen. Dit geneesmiddel wordt soms een bloedverdunner genoemd, hoewel het het bloed niet echt verdunt.
Heparine, een natuurlijk antistollingsmiddel, wordt in het lichaam gevormd. De bron van commerciële heparine zijn de slijmvliezen van varkensdarm en ossenlongen [1-5]. Heparine is een mengsel van natuurlijke gesulfateerde mucopolysacchariden, die over het algemeen worden aangetroffen in korrels van mestcellen.
