Syndroom van tietze ervaringen

John
16 Min Read

Het Tietze-syndroom beschrijft een verandering in het ribbenkraakbeen aan de basis van het borstbeen. Het presenteert zich met pijn en zwelling van verschillende sterkte en uitstraling. Meer gedetailleerde informatie over het ontstaan van chondropathie (kraakbeenbeschadiging) in het beloop van het syndroom van Tietze is nog niet gevonden.

Tietze-syndroom is een goedaardige inflammatoire gewrichtsaandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van pijn op de borst en zwelling van het kraakbeen rond de ribben, vooral op het punt van verbinding met het borstbeen; het is een zeldzame ziekte, voor het eerst beschreven in 1921 door de Duitse chirurg Alexander Tietze (1864-1927).

De tekenen en symptomen beginnen over het algemeen bij patiënten jonger dan 40 jaar en, als in sommige gevallen het syndroom spontaan kan verdwijnen zonder behandeling, klagen anderen over fasen van ontsteking die worden afgewisseld met perioden van volledige verlichting.

Syndroom van tietze ervaringen : Oorzaken

Syndroom van tietze ervaringen : Oorzaken

Meestal is de oorzaak onbekend. Het kan een intercostaal hematoom zijn, veroorzaakt door een schok zoals een valse beweging. Het is het kenmerkende syndroom van gitaristen of iemand die aan zijn tapijt schudt. Of in de sportcontext, herhaalde brute bewegingen die trauma veroorzaken.

Lees ook :- Afvallen na zwangerschap

Syndroom van tietze ervaringen : Symptomen

De symptomen die patiënten beschrijven als onderdeel van het Tietze-syndroom hebben zeer verschillende kenmerken.

Pijnen
Het belangrijkste symptoom van het Tietze-syndroom is pijn in het borstbeen. In sommige gevallen kan de pijn ook uitstralen naar de rug, nek, schouders of armen en kan deze worden uitgelokt en verergerd door hoesten, niezen of diep in- en uitademen. Deze pijn kan soms een beklemd gevoel op de borst veroorzaken, hoewel het niet ongebruikelijk is dat de eerste angstaanjagende gedachten aan hartproblemen zijn, die uiteindelijk de reden zijn om naar de dokter te gaan. De pijn wordt veroorzaakt door een ontstekingsproces in het gebied van het borstbeenkraakbeen.

In de meeste gevallen wordt geklaagd over ribpijn in en bij de gelede overgangen van de ribben naar het borstbeen. Dit kan in rust het geval zijn. Vaak treedt de pijn echter op bij beweging. Het optreden begint bijvoorbeeld na een nieuwe of onbekende activiteit (iets zwaars optillen). Daarna houdt het probleem dagen tot weken of zelfs langer aan en beperkt het de getroffenen in het uitvoeren van hun dagelijkse activiteiten. Bovendien vertonen de aangetaste gewrichten in sommige gevallen oververhitting, roodheid en ook een verharding of zwelling die van buitenaf zichtbaar en voelbaar is in het beloop van de ontsteking.

Ribben 1-3 worden heel vaak aangetast door de hierboven beschreven problemen. De symptomen kunnen echter ook voorkomen op de andere ribben die aan het borstbeen vastzitten (tot de 7e rib).

Door de deels hoge ligging op de eerste ribben kan de pijn uitstralen naar hogere lichaamsdelen. Sommige patiënten klagen over pijn in het nekgebied en uitstralende pijn naar de schouder en armen. Dienovereenkomstig is adequaat onderzoek aangewezen om andere oorzaken van de symptomen uit te sluiten.

Een verlichtende houding aannemen om pijn te voorkomen, kan leiden tot pijn in andere gebieden, zoals spierkrampen in de borst, schouder en rug. Bij het in- en uitademen kan pijn worden veroorzaakt door de bewegingen van de thorax (borst).

Kortademigheid
Tijdens het ademhalingsproces beweegt de hele borstkas met gewrichten en spieren. De eenvoudige beweging van de ademhaling komt van het diafragma (diafragma), dat samentrekt terwijl het samentrekt en een negatieve druk creëert die de longen uitzet – dit proces vindt plaats tijdens het inademen. Bij het uitademen ontspant het middenrif weer en wordt de lucht naar buiten gedrukt. Naast het middenrif zijn andere spieren betrokken bij het ademhalingsproces, bijvoorbeeld de binnenste en buitenste tussenribspieren (Musculi intercostales interni en externi). Deze spieren hebben hun oorsprong en inserties in de ribben. Bij een ademhalingsbeweging komt er bijgevolg spanning op de ribben, wat bij aanwezigheid van het Tietze syndroom tot pijn kan leiden. Door pijn is er vaak een beperkte mogelijkheid om de ademhalingsbeweging adequaat uit te voeren – er bestaat een risico dat de patiënt een gevoel van kortademigheid krijgt als gevolg van pijnvermijding.

Deze kortademigheid moet worden opgehelderd en er moet voor worden gezorgd dat er geen ziekte van het hart, de longen (longontsteking, metastasen, COPD, oedeem, enz.) of psychologische redenen verantwoordelijk zijn.

Bovendien moet de kortademigheid symptomatisch worden behandeld. Als het een acute gebeurtenis is na een verkeerde beweging (d.w.z. nieuw optredend Tietze-syndroom), moet verbetering worden bereikt met analgetische (pijnstillende) therapie of met orthopedische opties. In het geval van langdurige kortademigheid kunnen dezelfde middelen worden gebruikt – maar er moet meer aandacht worden besteed aan andere redenen en oorzaken.

Rugpijn
Het Tietze-syndroom wordt eigenlijk gedefinieerd als een pijnlijke aandoening in het gebied van de kraakbeenachtige delen van de ribben die verbonden zijn met het borstbeen. Het optreden van rugpijn kan daarom minder worden omschreven als een symptoom van het syndroom van Tietze. In plaats daarvan kan rugpijn optreden als secundaire, d.w.z. volgende klacht, wanneer de getroffenen een beschermende houding aannemen vanwege de hevige pijn in het borstbeengebied. De ontlastende houding wordt meestal gelijkgesteld met een slechte houding, zodat de symptomen de neiging hebben om te verschuiven naar het rug- en schoudergebied.

Lees ook :- Wat zijn enzymen

Differentiële diagnose van costochondraal syndroom

Het syndroom van Tietze kan wijzen op een visceraal probleem (coronaire hartziekte, pleuritis) of een pijnlijk xiphoid-syndroom. Compressie van het xiphoid-aanhangsel veroorzaakt dan anterieure borst- en epigastrische pijn. Het syndroom van Belford is ook vergelijkbaar, maar de pijn is gelokaliseerd op het ribben chondro-knooppunt van de zevende naar de tiende rib, ook na intensieve spierinspanning (krachttraining, bodybuilding).

Lees ook :- Zeurende pijn pols

Behandeling syndroom van tietze ervaringen

Als gevolg van het ontstekingsproces ervaren veel patiënten pijn bij het bewegen, sporten of soms zelfs bij het ademen.

Het gebruik van pijnstillers (pijnstillers) en ontstekingsremmers (ontstekingsremmers) kan de pijn en het ontstekingsproces verminderen. Ibuprofen en diclofenac (Cox-remmer) zijn hier de medicijnen bij uitstek. Deze mogen echter niet gedurende lange tijd in hoge doses worden ingenomen, omdat ze kunnen leiden tot gevaarlijke maagbloedingen. In het geval van acute pijn kunnen ook lichte spierverslappers (medicatie om de spieren te ontspannen) worden gebruikt – dit verbetert de tonus (de spanning) van de spieren wordt verminderd en daarmee de spanning in de gebieden die zijn aangetast door het syndroom van Tietze.

Bovendien kan het betreffende gewricht plaatselijk worden behandeld met een verdovingsmiddel voor acute pijnverlichting. Een lokaal anestheticum (medicijn voor lokale anesthesie) wordt geïnjecteerd in het aangetaste ribkraakbeen.

Osteopathie / Manuele Therapie
Bij de toepassing van manuele therapie / osteopathie bestaat de mogelijkheid om de pijn te elimineren door verkeerde uitlijning van de ribben, wervels en borstbeen (borstbeen) ten opzichte van elkaar te corrigeren.

De gedachte hierachter is dat blokkades in de gewrichten tussen ribben en wervels resulteren in een onnatuurlijke houding en beweging van het bovenlichaam. Door deze blokkades gericht op te heffen met verschillende manuele therapietechnieken wordt de verkeerde belasting weggenomen of verminderd en zou de pijn moeten verminderen of idealiter verdwijnen. Omdat de verkeerde houding in veel gevallen lang aanwezig was, duurt het vaak lang voordat de ontsteking is verdwenen en het lichaam zich heeft aangepast aan de oorspronkelijke houding. Het versterken van de spieren tijdens fysiotherapie of gerichte training is nuttig voor stabilisatie op de lange termijn en het voorkomen van nieuwe gevallen.

Welke oefeningen kunnen helpen bij het Tietze syndroom?
Voor het Tietze-syndroom is in de regel geen speciale therapie vereist, omdat de ziekte en de pijn vanzelf verdwijnen.

In sommige gevallen kan de arts begeleidende ontstekingsremmende pijnstillers voorschrijven en u wijzen op verschillende zeer eenvoudige oefeningen om thuis te doen. Bewust 5 minuten zitten en je concentreren op ademhaling en ademhalingsbewegingen is een manier om thuis iets te verbeteren aan jezelf. Omdat de ademhalingsbeweging vaak pijn in de borst/borstbeen kan veroorzaken, is bewust “tegenademen” tegen de pijn gunstig om de oppervlakkige, zachte ademhaling, die vaak automatisch plaatsvindt, tegen te gaan.
Ook een houdingscorrectie zittend kan meerdere keren per dag bewust worden gedaan: strek je rug, trek je kruin iets naar het plafond, breng je kin iets naar je borst, buig je onderrug een beetje, breng je schouderbladen naar elkaar toe zodat je borst beweegt naar voren.
Ten slotte kan ook een rekoefening voor de middenrug en de borstkas worden uitgevoerd: ga op handen en voeten eerst in een holle rug (leg je hoofd naar achteren) en maak dan een kattenbult door je kin naar je borst te brengen. Wissel beide posities meerdere keren achter elkaar af.

Chirurgie
Chirurgie in het geval van het Tietze-syndroom is meestal geen therapeutisch onderdeel van de mogelijke behandelmethoden. De reden hiervoor is enerzijds dat bewezen is dat de symptomen vaak vanzelf verdwijnen en dat patiënten met een operatie “overbehandeld” zouden worden. Zelfs de chronische vorm wordt niet operatief behandeld, omdat er in veel gevallen geen duidelijke reden is en er daarom geen therapeutisch aanvalspunt is voor chirurgische behandeling. Aan de andere kant zijn er veel effectievere en minder ingrijpende behandelingsopties (bijv. medicatie, fysiotherapie en acupunctuur), waardoor een operatie meestal niet nodig is. Uiteindelijk kan in het algemeen het niet nodig zijn van een operatie met te weinig symptomen en de onduidelijkheid over hoe deze tot stand is gekomen, worden gezien als reden om af te zien van een operatie voor het Tietze-syndroom.

Kan fysiotherapie helpen?
Slechts zelden wordt een bezoek aan een fysiotherapeut door de behandelend arts aanbevolen voor het Tietze-syndroom, dat meestal na een tijdje vanzelf overgaat. Fysiotherapie heeft bij dit ziektebeeld alleen zin omdat het wordt ingezet om een door de pijn veroorzaakte ontlastende houding in de romp tegen te gaan. Een ontlastende houding leidt er vaak toe dat de rompspieren verkrampen en niet vrij kunnen bewegen, waardoor extra pijn kan ontstaan door spierverharding. Hierbij wordt gebruik gemaakt van losmakende, ontspannende massages van de rugspieren, triggerpoint behandelingen, manuele therapie, proprioceptieve neuromusculaire facilitatie (PNF) en craniosacraal therapie. De fysiotherapeut kan u ook de oefeningen aanleren die u thuis kunt doen.

Homeopathie
Voor de homeopathische behandeling van het Tietze-syndroom kunnen verschillende preparaten voor injectie (voor verstuiving) worden gebruikt. De twee preparaten Zeel® en Traumeel® worden voornamelijk gebruikt. Ze worden gedurende een periode van enkele weken in het aangetaste gewricht geïnjecteerd. Hun daadwerkelijke toepassingsgebied ligt echter vooral in de behandeling van artrose in gewrichten.

Preventie van het tietze-syndroom

Het voorkomen van het Tietze-syndroom is lastig omdat de exacte oorzaak ervan niet goed begrepen is. Er zijn echter enkele algemene stappen die je kunt nemen om jezelf mogelijk te beschermen:

  • Een gezonde levensstijl handhaven: Zorg voor een gezond dieet, regelmatige lichaamsbeweging en voldoende rust. Dit kan helpen bij het handhaven van een sterk immuunsysteem en het verminderen van ontstekingen.
  • Goede lichaamshouding: Let op je lichaamshouding, vooral als je langdurig zit of staat. Vermijd het aannemen van onnatuurlijke houdingen die stress op je ribbenkas kunnen veroorzaken.
  • Rust en ontspanning: Beheer stress en zorg voor voldoende ontspanning. Stress kan bijdragen aan ontstekingen en pijn.
  • Vermijd overmatige druk op de borst: Probeer overmatige druk op je borst, zoals het dragen van te strakke kleding, te vermijden.
  • Vermijd zware fysieke inspanning: Vermijd zware lichamelijke activiteiten die de borstkas kunnen belasten, vooral als je al gevoelig bent voor het Tietze-syndroom.
Wat helpt tegen het Tietze-syndroom?

Therapiedoelen zijn de verlichting van pijn en ontsteking; anders kunt u wachten tot de symptomen vanzelf verdwijnen. Er zijn geneesmiddelen die niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) worden genoemd en die zowel pijnstillende als ontstekingsremmende effecten hebben.

Waar komt het Tietze-syndroom vandaan?

De oorzaak is een verhoogde ligging van de 1e rib, aangezien het sleutelbeen hier naast de rib ook verbonden is met het borstbeen. Deze zwelling is meestal pijnlijk, maar volledig ongevaarlijk, aangezien de 1e rib het SCG-gewricht uit zijn verankering duwt, wat irritatie en ontsteking veroorzaakt.

Welk medicijn voor het Tietze-syndroom?

Om de pijn van de patiënt te verlichten, schrijft de arts pijnstillers voor zoals diclofenac (Voltaren®) totdat het Tietze-syndroom na een paar weken vanzelf overgaat.

Wat gebeurt er bij het Tietze-syndroom?

Tietze-syndroom, chondroosteopathia costalis, Morbus Tietze, is een zeldzame en gevoelige zwelling van onbekende oorzaak, die meestal optreedt in het gebied van de borstbeenaanhechting van de 2e of 3e rib en binnen enkele maanden geneest. Er is geen teken van ontsteking.

Hoe lang duurt ontsteking van het ribkraakbeen?

Voorspelling. Vrijwel alle patiënten zijn weer klachtenvrij. Het beloop is variabel en de symptomen kunnen enkele weken tot maanden aanhouden, maar verdwijnen meestal uiterlijk na een jaar.

Share This Article
Leave a comment