Stoppen met betablokkers bijwerkingen

Bètablokkers zijn een categorie geneesmiddelen op recept die voornamelijk werken door de -type receptoren voor de hormonen adrenaline en norepinefrine (bèta-adrenerge typen 1, 2 en 3) te blokkeren en de contractiekracht en hartslag aanzienlijk te verminderen. Vanwege hun specifieke werking op het hart worden deze geneesmiddelen met name gebruikt bij de behandeling van sommige hart- en vaatziekten, waaronder:

• hoge bloeddruk (arteriële hypertensie), ook in combinatie met andere geneesmiddelen
• pijn op de borst (angina pectoris) veroorzaakt door vernauwing van de kransslagaders die het hart van bloed voorzien
• onvermogen van het hart om voldoende bloed naar de slagaders te pompen (hartfalen)
• onregelmatige hartslag (aritmieën, atriale fibrillatie)
• secundaire preventie van myocardinfarct

Minder vaak worden bètablokkers gebruikt om migraine te voorkomen of om:

• overactieve schildklier (hyperthyreoïdie)
• toestanden van angst
• tremor
• glaucoom, in dit geval in de vorm van oogdruppels

Er zijn verschillende soorten bètablokkers en elk heeft verschillende kenmerken waardoor het meer geschikt is voor de behandeling van bepaalde ziekten dan voor andere. Voor hart- en vaatziekten zijn die die selectief zijn voor β1-adrenerge receptoren bijzonder geschikt, hoewel er ook niet-specifieke bètablokkers op de markt zijn die interageren met zowel β1- als β2-receptoren.

Een onderverdeling van de meest gebruikte bètablokkers wordt precies gemaakt op basis van hun specificiteit voor de β1- en β2-adrenerge receptoren:

• propranolol, nadolol en timolol, beschouwd als geneesmiddelen van de eerste generatie, niet-selectief voor β1-receptoren en in staat om ook te interageren met β2-receptoren
• atenolol, metoprolol en bisoprolol, bètablokkers van de tweede generatie, die bij voorkeur werken door de β1-receptoren in het hart te blokkeren, maar bij hoge doses ook een wisselwerking kunnen hebben met de β2-receptoren
• Carvedilol, labetalol, celiprolol en nebivolol, beschouwd als geneesmiddelen van de derde generatie, vooral specifiek voor β1-receptoren

Mensen die een recept voor bètablokkers krijgen, moeten hun arts op de hoogte stellen van andere ziekten waaraan ze lijden, aangezien het in sommige gevallen niet wordt aanbevolen om ze in te nemen. Ze bevatten:

• astma of een andere longziekte
• hartziekte
• nierziekte
• diabetes, vooral als hypoglykemische episodes vaak voorkomen
• allergische reactie op een medicijn

Als u wordt behandeld met bètablokkers, is het belangrijk om niet te stoppen met het gebruik ervan zonder uw arts te raadplegen om te voorkomen dat de ziekte waarvoor ze zijn voorgeschreven, verergert.
Uw arts kan u vertellen welk medicijn u moet gebruiken als u zwanger bent of borstvoeding geeft.

Hoe bètablokkers werken

Bètablokkers werken door het antagoniseren van β (bèta)-type receptoren voor adrenaline en noradrenaline. Bètablokkers werken in het hart en verminderen de contractiekracht en hartslag van het hart. Bovendien verminderen ze, door het renine-angiotensine-aldosteronsysteem te beïnvloeden, de retentie van hydrozout en bijgevolg het volume en de perifere weerstand.

In het bijzonder zijn bètablokkers in het hart in staat om:

• hartslag verlagen
• de atrioventriculaire geleiding vertragen
• myocardiale contractiliteit verminderen

In ons lichaam zijn er drie soorten β-adrenerge receptoren:

• β1, gelegen op hart-, nier- en oculair niveau
• β2, gelegen in de arteriolaire en bronchiale gladde spier
• β3, gelegen in het vetweefsel

Commerciële -blokkers werken voornamelijk op β1-receptoren en in mindere mate op β2-receptoren.

Lees ook :- Ace remmers bijwerkingen

Wat is het werkingsmechanisme van bètablokkers?

Hoewel ze allemaal vergelijkbare activiteitsprofielen hebben (een fenomeen dat het klasse-effect wordt genoemd), verschillen bètablokkers van elkaar in de volgende kenmerken:

• affiniteit voor 1- en 2-receptoren;
• vermogen om te trage hartritmes af te weren (intrinsieke sympathicomimetische activiteit);
• interferentie met de werking van natriumkanalen in celmembranen om hun prikkelbaarheid, geleidingssnelheid en alle antiaritmische eigenschappen te verminderen;
• antagonistische activiteit ook tegen α-receptoren.

Deze medicijnen kunnen de contractiekracht en hartslag van het hart beïnvloeden. Bovendien kunnen ze secundaire routes stimuleren die de bloeddruk en vasodilatatie reguleren, in wisselwerking met een gelokaliseerd systeem in de nier, het renine-angiotensinesysteem of met de afgifte van stikstofmonoxide (NO), een krachtige vasodilatator.

Lees ook :- Bijwerkingen na hartkatheterisatie

Wanneer worden bètablokkers gebruikt?

Bètablokkers worden zowel alleen (monotherapie) als samen met andere geneesmiddelen (polytherapie) gebruikt. De pathologieën waarvoor hun recept is voorzien, zijn talrijk en zeer verschillend van elkaar: hun voordelen zijn bij alle aandoeningen aangetoond.

Hieronder vermelden we andere gevallen waarin bètablokkers worden gebruikt:

• na een hartinfarct, als secundaire preventie;
• om een onregelmatige hartslag zoals aritmieën of atriale fibrillatie te voorkomen of te behandelen;
• pijn op de borst (angina pectoris);
• om migraine te behandelen;
• als een behandeling voor essentiële tremor;
• om angst en tachycardie op een angstige basis te beheersen;
• als adjuvans bij therapie voor de behandeling van een teveel aan schildklierhormonen (thyrotoxicose);
• als een behandeling voor hartaandoeningen zoals obstructieve hypertrofische cardiomyopathie;
• als behandeling voor een zeldzame tumor van de bijnieren, feochromocytoom genaamd;
• als profylaxe van poortaderhypertensie bij de patiënt die aan cirrose lijdt;
• als een therapie voor cutane hemangiomen van de pasgeborene.

Lees ook :- Vernauwing halsslagader symptomen

Zijn er interacties met andere medicijnen?

Bètablokkers mogen vooral niet worden ingenomen met de calciumkanaalblokkers (calciumantagonisten) verapamil of diltiazem, omdat het effect dan toeneemt. Deze beperking geldt niet voor andere calciumantagonisten zoals amlodipine. Alle informatie over specifieke interacties is te vinden in de bijsluiter van het betreffende medicijn.

Bijwerkingen van bètablokkers

De meeste mensen die bètablokkers gebruiken, hebben meestal geen bijwerkingen (bijwerkingen); in sommige gevallen kunnen lichte stoornissen optreden die verminderen bij voortzetting van de behandeling. Het is echter een goed idee om onmiddellijk medische hulp in te roepen als er symptomen optreden na het innemen van de bètablokker. Op deze manier kan de arts controleren of deze aandoeningen te wijten zijn aan het gebruik van het medicijn en kan hij adviseren wat te doen.

Als u vermoeidheid of problemen met het gezichtsvermogen ervaart, moet u het besturen van een voertuig vermijden.

De meest gemelde aandoeningen (symptomen) in klinische onderzoeken naar de effecten van bètablokkers zijn:

• duizeligheid
• vermoeidheid
• wazig zien
• koude handen en voeten
• trage hartslag
• diarree en misselijkheid

Minder vaak voorkomende aandoeningen (symptomen) zijn onder meer:

• slaapstoornissen (insomnia)
• verminderde zin in seks (verminderd libido)
• depressie
• problemen met het krijgen of behouden van een erectie (impotentie)

Gedetailleerde informatie over mogelijke bijwerkingen vindt u in de bijsluiter van elk geneesmiddel.

Voorzorgsmaatregelen en contra-indicaties van bètablokkers

Met een hoog risico op rebound-effect mag de behandeling met bètablokkers niet abrupt worden stopgezet, vooral niet als deze in hoge doses werd voorgeschreven. Er zou dan een risico zijn op een versterking van de beoogde pathologie.

De blokkering van bèta-adrenerge receptoren is inderdaad geassocieerd met een fenomeen van een toename van het aantal receptoren op het oppervlak van de cellen, wat een rebound-effect veroorzaakt in het geval van plotselinge stopzetting. Stopzetting van de behandeling moet daarom gebeuren door geleidelijke dosisverlaging.

In de volgende gevallen is het raadzaam de dosering aan te passen en waakzaam te zijn.

Bètablokkers en astma
Bij astma en bij patiënten met arteriële aandoeningen, evenals chronische obstructieve longziekte (COPD), moet voorzichtigheid worden betracht bij het gebruik van bètablokkers. Ze kunnen alleen worden toegediend in het geval van milde vormen, bij een lage aanvangsdosering door de baten-risicoverhouding van een dergelijk recept te evalueren.

Bètablokkers en diabetes
Bij diabetespatiënten moet de zelfcontrole van de bloedglucosespiegel worden versterkt bij het starten van de behandeling. Het blokkeren van bèta-adrenerge receptoren kan inderdaad de tekenen van hypoglykemie (zweten, hartkloppingen, tachycardie) maskeren.

Opties voor natuurlijke bètablokkers

Zit in voedsel

Antioxidanten: Veel fruit, groenten en plantaardig voedsel bevatten antioxidanten, die een cruciale rol spelen bij het voorkomen van ontstekingen en die ook de bloeddruk kunnen verlagen

L-Arginine: L-arginine is een aminozuur dat bijdraagt aan de productie van stikstofmonoxide (NO), waardoor bloedvaten kunnen verwijden en de bloeddruk kan worden verlaagd. L-arginine zit onder andere in vlees en gevogelte, noten en zaden en veel bladgroenten

Kalium: Gewoonlijk bevat een evenwichtige voeding meer dan voldoende kalium. Goede bronnen van kalium zijn magere zuivelproducten, vis, bananen en aardappelen

Kruiden

Knoflook (Allium sativum): Knoflook wordt al lang gebruikt als een krachtige antioxidant en ontstekingsremmer. Hij is onderzocht op vele aandoeningen, waaronder hoge bloeddruk en hartaandoeningen

Meidoorn (Crataegus sp.): Meidoorn, een traditionele plant, wordt al lang gebruikt om hart- en vaatziekten te behandelen. Crataegus heeft onder andere een positief effect op bloeddruk en hartritme en kan mogelijk ook symptomen van hartfalen onder controle krijgen

Slangwortel (Rauwolfia serpentina): Rauwolfia, dat tryptofaanderivaten bevat, wordt veel gebruikt in de homeopathie. De plant kan helpen de bloeddruk te verlagen door het vermogen van het lichaam om de neurotransmitter noradrenaline te absorberen te verminderen, wat bijdraagt ​​aan de vecht-of-vluchtreactie van het lichaam.

Rode gistrijst, roodschimmelrijst (Monascus purpureus): Het is een van de populaire kruidenvoedingssupplementen voor hart- en vaatziekten, vooral in de VS, en bevat stoffen die bekend staan ​​als monacolines. Een daarvan, monacoline K, werkt op dezelfde manier als een cholesterolverlagende statine en wordt beschouwd als de meest bestudeerde verbinding in rode gistrijst. In 2015 bleek uit een onderzoek dat een mengsel van rode gistrijst en olijfolie de lipidenprofielen kon verbeteren bij studiedeelnemers met het metabool syndroom

Berberisfamilie (Berberis vulgaris): Berberisfamilie is een klassiek kruidengeneesmiddel dat al lang wordt gebruikt voor de behandeling van ontstekings- en hart- en vaatziekten zoals hoge bloeddruk