Soorten wratten

John
23 Min Read

Met wratten bedoelen we goedaardige (niet-kankerachtige) gezwellen van de huid die verschillende delen van het lichaam kunnen aantasten en verschillende vormen kunnen aannemen. Ze worden veroorzaakt door een virus, ze zijn besmettelijk en komen veel voor: in feite kunnen wratten iedereen treffen, ook al komen ze vaker voor bij zeer jonge kinderen.

Wat zijn wratten?

Wratten zijn kleine bultjes die op de huid verschijnen. Ze hebben meestal dezelfde kleur als de huid, hoewel ze witte of roze tinten kunnen hebben. Bij sommige kunnen kleine mee-eters, die gecoaguleerde bloedvaten zijn, aan het oppervlak worden gezien.

Zoals reeds vermeld, is de oorzaak van wratten het humaan papillomavirus. Het is een virus met veel stammen, dus het is gebruikelijk om ermee in contact te komen. Wratten komen echter niet zo vaak voor.

Dat wil zeggen, niet alle mensen die met het virus in aanraking komen, ontwikkelen ze. Dit komt omdat elk gezond individu het kan bestrijden zonder symptomen te vertonen.

Verder komen wratten vaker voor bij kinderen of bij mensen met een zwak immuunsysteem, dat geen enkele infectie kan bestrijden. Wratten kunnen zelfs tot zes maanden na het eerste contact met het virus verschijnen.

De meeste soorten virussen hebben betrekking op contact via de huid of voorwerpen, zoals handdoeken voor intieme hygiëne. Toch mogen we niet vergeten dat sommige typen seksuele overdracht inhouden, zoals het humaan papillomavirus 16 of 18, de typen die het vaakst worden geassocieerd met baarmoederhalskanker.

Wratten hebben de neiging zich gemakkelijk te verspreiden. Het is niet ongewoon om een kind met wratten op hun vingers op hun nagels te zien bijten. Door dit te doen, zal het de verschijning van meer wratten op de hand of het gezicht bevorderen.

Lees ook :-Vlekken voor ogen

Soorten wratten

In principe wordt er onderscheid gemaakt tussen de hieronder genoemde soorten wratten.

  • Gewone wratten (Verrucae vulgares)

De meest voorkomende wratten zijn gewone wratten (ook gewone wratten of wratten met weerhaken). Ze kunnen zich in elk deel van het lichaam ontwikkelen, maar de meest voorkomende gebieden zijn de vingers, onder de nagelplaat en op het gezicht. In veel gevallen verschijnen gewone wratten niet afzonderlijk (solitair), maar in grotere aantallen. De wratten hebben meestal de grootte van een speldenknop tot een erwt.

In het begin worden de verheven en halfronde huidgroei gekenmerkt door een glad oppervlak. Dit verhoornt met de leeftijd en groei en lijkt uiteindelijk gespleten, ruw en schilferig. In dit stadium doen de huidgroei vaak denken aan bloemkool. Bovendien veranderen de wratten van kleur. Ze lijken eerst huidskleurig, maar vertonen geleidelijk een vuilgele kleur. Gewone wratten veroorzaken meestal geen ongemak en veroorzaken geen jeuk of gevoeligheid. Ze gaan vaak vanzelf achteruit. Er kunnen verschillende methoden worden gebruikt om dit regressieproces te versnellen. Dit omvat met name bevriezing met vloeibare stikstof (cryotherapie), zuurtherapie met salicylzuur of laserbehandeling.

  • Borstelwratten (Verrucae filiformes)

Borstelwratten zijn een ondersoort of speciale vorm van de gewone wratten. Ze worden gekenmerkt door een langwerpige, draadachtige of stekelige stengel. Daarom doen deze wratten in hun vorm ook denken aan kleine borstels. Oudere mensen worden vaak getroffen. Bij hen vormen de wratten zich voornamelijk op het gezicht, vooral op de oogleden, lippen of neus. Maar ook in de nek is dit type wrat vaak te zien. Vanwege hun locatie en stengelachtige morfologie kunnen de wratten gemakkelijk geïrriteerd raken tijdens het wassen of scheren. In sommige gevallen veroorzaken de wratten ook jeuk. Velen vinden de wratten vervelend en laten ze verwijderen als onderdeel van cryotherapie, zuur- of laserbehandeling.

  • Plantaire wratten (Verrucae plantares)

Bij voetwratten (huidgroei op de voeten) wordt onderscheid gemaakt tussen voetwratten en mozaïekwratten. Plantaire wratten ontwikkelen zich meestal op de voetzool of hiel. Ze worden dus niet opgetild, maar naar binnen gedrukt in het onderhuidse weefsel door het gewicht van het lichaam erop. Plantaire wratten kunnen relatief groot worden en gepaard gaan met hevige pijn, waardoor het moeilijk is voor de getroffenen om te lopen.

Mozaïekwratten daarentegen verschijnen meestal als bedden op de bal van de voet of onder de tenen. Ze zijn kleiner dan plantaire wratten en groeien niet zo diep in de diepte. In de regel veroorzaken ze daarom geen ongemak. Plantaire wratten ontwikkelen zich vaak bij mensen die zich blootsvoets bewegen in zwembaden, sportscholen of gemeenschappelijke douches. Als je op blote voeten loopt, komt de huid van de voeten in contact met de HPV-virussen die het veroorzaken. In de meeste gevallen worden plantaire wratten behandeld met behulp van zure pleisters (inclusief salicylzuur). Maar plantaire wratten kunnen ook worden verwijderd als onderdeel van cryotherapie of elektrocoagulatie.

  • Platte wratten (Verrucae planae juvenielen)

Platte of vlakke wratten zijn slechts licht verhoogd. In de meeste gevallen ontwikkelen ze zich op het gezicht of de handen, maar ze kunnen ook in andere delen van het lichaam voorkomen. Platte wratten komen vooral voor bij kinderen en adolescenten, daarom worden ze ook wel juveniele wratten genoemd.

Zoals alle echte wratten worden platte wratten veroorzaakt door HP-virussen. Een infectie wordt bevorderd door een verzwakt immuunsysteem. Kinderen krabben vaak aan de wratten en stimuleren zo het virus en daarmee de wratten om zich langs de krabbaan te verspreiden.

De onschadelijke vlakke wratten gaan meestal vanzelf achteruit. Medische behandeling kan echter nodig zijn als deze zich aanzienlijk verspreidt. De wratten worden behandeld met behulp van vitamine A of salicylzuur. Indien nodig kan zuurtherapie gecombineerd worden met UV-straling. Daarnaast zijn cryotherapie, elektrocoagulatie en laserbehandeling beschikbaar. De wratten kunnen ook worden verwijderd met behulp van een curettage (schrapen).

  • Genitale wratten (Condylomata acuminata)

Genitale wratten (ook bekend als genitale wratten of condylomen), worden, net als alle echte soorten wratten, veroorzaakt door een HPV-infectie. De huidknobbeltjes, meestal ter grootte van een speldenknop, behoren tot de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen. De virussen komen het organisme voornamelijk binnen via onbeschermd seksueel contact en nestelen zich in de bovenste huidlagen. Wanneer het immuunsysteem verzwakt is, zorgen de virussen ervoor dat cellen zich vermenigvuldigen en wratten ontstaan. De rode, bruine of grijswitte knobbeltjes vormen zich voornamelijk in het genitale en anusgebied. Ze komen in de regel dicht bij elkaar en in grote aantallen voor (wrattenbedden).

Ze worden meestal niet geassocieerd met klachten. Jeuk kan zich echter ontwikkelen in gevoelige delen van de huid. Uitwendige genitale wratten worden behandeld met actieve ingrediënten die de virusgroei remmen, zoals podofyllotoxine (verkregen uit de wortelstok van het voetblad), epigallocatechine (verkregen uit de bladeren van groene thee) of imiquimod (antiviraal). De actieve ingrediënten worden gedurende meerdere weken in de vorm van oplossingen of crèmes op de wratten aangebracht.

Interne genitale wratten worden behandeld als onderdeel van een zuurbehandeling met trichloorazijnzuur of cryotherapie. De twee procedures zijn bijzonder geschikt voor kleine wratten op de slijmvliezen van de vagina, de urethrale opening of het anale kanaal. Bij bedachtige en sterke groei evenals recidieven (herhaling na succesvolle behandeling) worden de wratten operatief verwijderd met een curette of vernietigd onder invloed van warmte (laserbehandeling, elektrocoagulatie).

  • Dellulaire wratten (Mollusca contagiosa)

Dellwarts (ook wel weekdieren of mollusca contagiosa) worden – in tegenstelling tot echte soorten wratten – veroorzaakt door het zogenaamde pokkenvirus mollusci en worden daarom geclassificeerd als valse wratten. Ongeveer twee tot zeven weken na infectie vormen speldenknopjes tot erwtachtige huidknobbeltjes met een wratachtig uiterlijk. De huidkleurige tot lichtrode huidveranderingen hebben een deuk in het midden.

In de regel verschijnen ze in groepen op een of meer delen van het lichaam. Soms kunnen ze zich echter ook over het lichaam ontwikkelen. Bij volwassenen vormen bekkenwratten vaak in het genitale gebied. Bij kinderen, die het meest waarschijnlijk bekkenwratten hebben, kunnen ze zich ook op andere delen van het lichaam ontwikkelen, zoals de oogleden, oksels of nek.

Dellulaire wratten bevatten een witachtige, vlezige en zeer besmettelijke afscheiding. Contact met deze afscheiding leidt tot een infectie met de virussen (uitstrijkje). Penetratie van het virus door een verzachte huid wordt aangemoedigd. Dit is vooral duidelijk bij het bezoeken van zwembaden en sauna’s. Daarnaast kunnen verstoringen van de huidbarrière veroorzaakt door wonden, neurodermitis of schimmelinfecties ook het risico op infectie verhogen. Volwassenen worden ook vaak besmet met bekkenwratten tijdens geslachtsgemeenschap.

De wratten worden meestal niet geassocieerd met pijn. Af en toe kunnen symptomen zoals jeuk, een zere huid, roodheid van de huid verschijnen of zwelling vertonen. In de meeste gevallen gaan de wratten vanzelf achteruit. Dit kan echter tot enkele jaren duren. De getroffenen die wratten hinderlijk of onesthetisch vinden, kunnen ze door een arts laten behandelen. Zuurtherapie met vitamine A of salicylzuur en chirurgisch-mechanische verwijdering zijn mogelijk voor dellaire wratten. Ook een zogenaamde irritatiebehandeling kan bijdragen aan een snellere genezing. Hier wordt een vloeistof zoals kaliumhydroxide, die zeer irriterend is voor de huid, op de wrat aangebracht. Hierdoor verbrandt het wrattenweefsel en sterft het af. De methode wordt voornamelijk gebruikt voor incidentele wratten.

  • Leeftijd wratten (Verrucae seborrhoicae)

Ouderdomswratten worden, ondanks hun wratachtige uiterlijk, ook als valse wratten beschouwd. Omdat ze niet door virussen worden veroorzaakt, zijn deze huidgroei niet besmettelijk. De precieze oorzaken zijn nog niet opgehelderd. Ze komen vooral voor vanaf de leeftijd van 50 jaar. Ouderdomswratten ontstaan vaak op het gezicht, de borst, de rug, de rug van de handen en op de voorkant van armen en benen.

Ze kunnen rond of ovaal zijn en de grootte van linzen tot bonen. Ze worden gekenmerkt door een grijsbruine tot zwarte kleur en een gekarteld oppervlak en veroorzaken meestal geen symptomen. Daarom hoeven de onschadelijke huidgroei eigenlijk niet te worden behandeld. Om cosmetische redenen kan verwijdering echter wenselijk zijn. Ouderdomswratten kunnen operatief worden verwijderd met behulp van een curette of een scherpe lepel. Gesteelde wratten (subtype ouderdomswratten) worden verwijderd met een elektrische strik. Laserbehandeling is ook mogelijk.

  • Bloemvormige wratten (fibromen)

Pedunculate wratten worden ook beschouwd als valse wratten. De kleine gesteelde huidaanhangsels worden veroorzaakt door de groei van bepaalde huidcellen. Ze zijn zacht en huidskleurig. Daarom noemen artsen ze ook wel zachte fibromen. De oorzaken voor het ontstaan van pedunculate wratten zijn nog onbekend. Omdat ze echter in sommige families vaker voorkomen, wordt een genetische aanleg (predispositie) vermoed. Pedunculate wratten zijn ongevaarlijk en niet besmettelijk, maar kunnen als onesthetisch of mechanisch storend worden ervaren. Halskettingen of fijne zijden sjaals kunnen vast komen te zitten aan stengelwratten. In deze gevallen kunnen ze worden verwijderd als onderdeel van een laserbehandeling, elektrocoagulatie of met behulp van een chirurgische schaar.

Lees ook :-Symptomen eindstadium nierfalen

Wratten : Oorzaken en risicofactoren

In de meeste gevallen worden echte wratten veroorzaakt door humaan papillomavirussen (HPV): de ziekteverwekkers dringen de huidcellen binnen via kleine verwondingen en scheuren en veroorzaken ongecontroleerde celreproductie. De indringers dwingen de menselijke gastheercellen om meer virussen te produceren.

De pathogenen zijn verschillende typen HPV. Veelvoorkomende (vulgaire) wratten worden bijvoorbeeld meestal veroorzaakt door HPV-types 1, 2, 4 en 7. Ook bij plantaire wratten kunnen voornamelijk HPV-types 1, 2 en 4 worden gedetecteerd. Daarentegen worden platte wratten (Verrucae planae juvenielen) over het algemeen veroorzaakt door HPV type 3.

Faux wratten worden niet veroorzaakt door HPV: Molluscum contagiosum-virussen zijn verantwoordelijk voor dellaire wratten. Bij ouderdomswratten is de oorzaak onbekend. Hetzelfde geldt voor stengelwratten.

Risicofactoren voor wratten

Verschillende factoren kunnen de vorming van voetwrat bevorderen, vooral de meest voorkomende vorm, voetwrat vulgares. Deze risicofactoren zijn onder meer toegenomen transpiratie (hyperhidrose), verminderde bloedcirculatie in de vingers en tenen (acrocyanose) en een verzwakt immuunsysteem. Vooral mensen met een neiging tot allergieën (atopie) of een reeds bestaande atopische aandoening (zoals neurodermitis) zijn vatbaar.

Ook emotionele conflicten en stress lijken de kans op ziekte te vergroten. Getroffen volwassenen zijn ook vaak rokers.

Lees ook :-Pijn aan de lever

Wratten : Diagnostisch

Uiterlijk en locatie zijn over het algemeen voldoende om het type wrat in kwestie te diagnosticeren en aanvullende onderzoeken zijn niet nodig.

Risicofactoren voor wratten

Verschillende factoren kunnen de vorming van voetwrat bevorderen – vooral de meest voorkomende vorm, voetwrat vulgares. Deze risicofactoren zijn onder meer toegenomen transpiratie (hyperhidrose), verminderde bloedcirculatie in de vingers en tenen (acrocyanose) en een verzwakt immuunsysteem. Vooral mensen met een neiging tot allergieën (atopie) of een reeds bestaande atopische aandoening (zoals neurodermitis) zijn vatbaar.

Ook emotionele conflicten en stress lijken de kans op ziekte te vergroten. Getroffen volwassenen zijn ook vaak rokers.

Algemene behandeling van wratten

Zoals eerder beschreven, zijn wratten meestal onschadelijk en verdwijnen ze vaak vanzelf. Daarom is er meestal geen medische reden voor behandeling. Velen vinden de huidgroei echter onesthetisch en zouden ze graag willen laten verwijderen. Daarvoor zijn er verschillende mogelijkheden:

  • Cryotherapie (bevriezen met vloeibare stikstof),
  • Elektrocoagulatie (doden met behulp van elektrische stroom),
  • Zuurbehandeling in de vorm van zalven of pleisters,
  • Laserbehandeling,
  • operatieve verwijdering (onder andere met behulp van een scalpel, een scherpe lepel of een curette).

Verwijdering van de wratten door zuurbehandeling

Verschillende zuren lossen de hoornlaag van de wratten op en bevorderen zo de erosie. Salicylzuur wordt meestal gebruikt in de vorm van oplossingen, tincturen, crèmes of pleisters. Maar melkzuur kan ook helpen om de hoornlaag op te lossen. Vitamine A zuur wordt vaak gebruikt voor platte wratten op het gezicht. De aangetaste huidgebieden moeten echter meestal meerdere keren per dag gedurende enkele weken worden behandeld met de zure oplossing, tinctuur of crème. Pleisters daarentegen worden maar een paar dagen gedragen. Hier moet de behandeling echter mogelijk worden herhaald.

Cryotherapie: wratten bevriezen

Cryotherapie is een andere behandelmethode. Hier brengt de arts vloeibare stikstof aan op de te verwijderen wratten. De stikstof verdampt dan en er ontstaat zogenaamde verdampingskoude. Dit vernietigt de bovenste huidlaag op de wrat en versnelt de dood ervan. De cryobehandeling vindt plaats in meerdere sessies met tussenpozen van minimaal een week. Als er sprake is van stoornissen in de bloedsomloop, is cryotherapie vaak gecontra-indiceerd en mag deze niet worden uitgevoerd. Zo kan het bevriezen van wratten op een diabetische voet bovendien de bloedcirculatie belemmeren en leiden tot verdere zenuwbeschadiging en slecht genezende wonden.

Chirurgische wrattenverwijdering

Als niet-invasieve methoden zoals zuurtherapie of cryotherapie niet succesvol zijn, kan chirurgische verwijdering van de wratten aangewezen zijn. Wratten kunnen bijvoorbeeld worden verwijderd als onderdeel van een zogenaamde curettage (scraping). Het wrattenweefsel, dat grotendeels is voorbehandeld met zuur, wordt verwijderd met een speciaal instrument – de curette. De methode kan bijvoorbeeld worden gebruikt in het geval van een uitgesproken genitale wrattenplaag. Plantaire wratten daarentegen worden meestal operatief verwijderd met behulp van een scalpel. De wond die het gevolg is van de procedure wordt vervolgens gesloten met een elektrische stroom (elektrocoagulatie) of met een hechtdraad. De chirurgische ingreep gaat gepaard met een verhoogd risico op infectie en littekens. Daarom wordt deze methode tegenwoordig alleen in geïsoleerde gevallen gebruikt.

Conventionele behandelingsmaatregelen

Daarnaast kan de wrat ook worden verwijderd als onderdeel van een laserbehandeling. Het wrattenweefsel wordt met behulp van een laser zo verhit dat de cellen afsterven. Als onderdeel van een fotodynamische behandeling wordt een gel met werkzame stof op de te behandelen wrat aangebracht. Na enkele uren blootstelling wordt het wrattenweefsel bestraald met licht om de actieve ingrediënten te activeren. Deze vernietigen uiteindelijk het wrattenweefsel. Daarnaast worden oplossingen en zalven aangeboden met actieve ingrediënten die de virale celgroei remmen (o.a. 5-fluorouracil, aciclovir). De effectiviteit van deze antivirale middelen is echter niet duidelijk bewezen bij wratten.

Kruidenwrattenbehandeling

Verschillende kruidenremedies kunnen de genezing van wratten versnellen. Deze omvatten het melkachtige sap van stinkende gouwe of paardenbloem. Een oplossing gemaakt van voetbladwortelstok of thuja-tinctuur (tinctuur gemaakt van de toppen van de levensboom) kan ook nuttig zijn. De plantaardige actieve ingrediënten moeten meerdere keren per dag op de te verwijderen wratten worden aangebracht, analoog aan de zuurbehandeling. In de natuurgeneeskunde wordt ook theeboomolie aanbevolen. Dit heeft een antivirale werking en kan de vermenigvuldiging van de virussen die wratten veroorzaken remmen. Knoflookplakken die ’s nachts aan de wrat zijn bevestigd, kunnen ook de genezing versnellen. De effectiviteit van de beschreven fytofarmaceutica wordt echter niet als zeker beschouwd.

Lees ook :- Flauwvallen door stress

Herken een wrat

De manifestaties zijn specifiek voor elk type wrat. De gewone wrat verschijnt meestal op de vingers en handen. Vleeskleurig, het oppervlak is onregelmatig, hard, geil. Door lokalisatie in de handen kunnen ze via contact andere delen van het lichaam binnendringen.

De plantaire wrat in zijn typische vorm kan pijnlijk zijn bij het lopen, omdat het de voetzool aantast. Het blijkt soms uit te schakelen, wat leidt tot overleg. De platte wrat manifesteert zich vooral op de vingers, handen, gezicht. Het is een kleine laesie met een glad oppervlak die jaren kan aanhouden.

Wratten : Voorkomen

Wratten zijn erg besmettelijk. Om verspreiding te voorkomen, bedek de wrat tijdens de behandeling, krab hem niet, was je handen na het aanraken en gebruik een schone handdoek om jezelf af te drogen, zorg ervoor dat je deze handdoek met niemand deelt. Ontsmet ook je puimsteen (of ander gereedschap) voor en na elke behandeling, als je kiest voor een zelfgemaakte oplossing.

Als het gaat om plantaire wratten, is de beste manier om te voorkomen dat je ze krijgt, door niet op blote voeten te lopen op openbare plaatsen zoals sportscholen, zwembaden en gemeenschappelijke douches. Draag altijd sandalen.

Soorten wratten video :-

Hoe ziet een slechte wrat eruit?

Ze kunnen in alle soorten en maten voorkomen, verschijnen als eenzame bultjes, knobbels of platte laesies; in witte, roze of bruine tinten. Ze kunnen zwarte stippen in het midden hebben die eruitzien als zaden, deuken of gladde oppervlakken. Helaas verschillen wratten ook in de manier waarop ze de mensen die ze infecteren beïnvloeden.

Gaan sommige wratten nooit weg?

De meeste wratten zullen een jaar of twee aanhouden als ze niet worden behandeld. Uiteindelijk zal het lichaam het virus herkennen en bestrijden, waardoor de wrat zal verdwijnen. Terwijl ze blijven, kunnen wratten zich echter heel gemakkelijk verspreiden als mensen eraan peuteren of als ze op handen, voeten of gezicht zitten.

Wat veroorzaakt wratten?

Wratten zijn een soort huidinfectie die wordt veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). De infectie veroorzaakt ruwe, huidkleurige bultjes op de huid. Het virus is besmettelijk.

Share This Article
Leave a comment