Ontsteking slokdarm stress

Ontsteking van de slokdarm (oesofagitis) is een ontsteking van het slijmvlies in de slokdarm (slokdarm), die meestal wordt veroorzaakt door aanhoudende reflux. De oorzaak van de zogenaamde reflux-oesofagitis is vaak een ontspannen sluitspier aan het onderste uiteinde van de slokdarm. De ontsteking veroorzaakt door de pathologisch verhoogde reflux van zure maaginhoud kan meestal conservatief worden behandeld, d.w.z. zonder operatie.

Ontsteking slokdarm stress : Definitie

De slokdarm is een buis van ongeveer dertig centimeter die de mond met de maag verbindt. Oesofagitis vertegenwoordigt alle inflammatoire laesies van het slijmvlies van de slokdarm. Ze zijn zes in getal:

• Peptische oesofagitis is de meest voorkomende. Het vertegenwoordigt tussen de 40 en 50% van de gevallen. Het wordt veroorzaakt door de corrosieve werking van zure maagsecreties die stijgen tijdens gastro-oesofageale reflux.
• Bijtende oesofagitis is een verbranding van de slokdarm die verband houdt met de inname van een agressieve oplossing voor het slijmvlies.
• Infectieuze oesofagitis wordt veroorzaakt door een virale, bacteriële of schimmelinfectie (oesofageale candidiasis).
• Geneesmiddelgeïnduceerde oesofagitis is een laesie die het gevolg is van de langdurige inname van een geneesmiddel (antibiotica, aspirine, ontstekingsremmers, enz.)
• Eosinofiele oesofagitis is een aandoening die wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van een abnormale hoeveelheid eosinofielen (een klasse van witte bloedcellen) in het slijmvlies van de slokdarm.
• Oesofagitis na bestraling is een mogelijke bijwerking van de radiotherapiebehandeling van slokdarmkanker en naburige kankers (long, borst). Dit is een brandwond die wordt veroorzaakt door de stralen.

Lees ook :- Rugpijn tussen schouderbladen

Oorzaken van ontsteking slokdarm stress

Slokdarmontsteking kan verschillende oorzaken hebben. Mogelijke triggers zijn:

• refluxziekte,
• brandwonden in de slokdarm,
• vastzittende medicatie of vreemde voorwerpen ook
• Schimmel- of virale infecties.

• Refluxziekte

De meest voorkomende oorzaak van ontsteking van de slokdarm is de zogenaamde refluxziekte, waarbij zure maaginhoud regelmatig terugstroomt in de slokdarm. Normaal gesproken wordt dit voorkomen door een sluitspier (slokdarmsfincter), die in een ring tussen de slokdarm en de ingang van de maag ligt. Dit is logisch omdat de maaginhoud zeer agressief is en een bijtend effect heeft op het slijmvlies in de slokdarm.

Er zijn 2 verschillende soorten refluxziekte:

Bij primaire refluxziekte functioneert de sluitspier tussen de slokdarm en de ingang van de maag (slokdarmsfincter) niet meer adequaat, waardoor zure maaginhoud terug kan stromen in de slokdarm. De exacte reden voor spierontspanning is nog niet volledig begrepen. Het is echter bekend dat alcohol, nicotine, vet voedsel en psychologische factoren zoals hectiek, stress en woede een effect hebben op de sluitspier.

Bij secundaire refluxziekte wordt de omgeving rond de slokdarm en maag zodanig veranderd dat maagsap in de slokdarm kan stromen. Dit kan het geval zijn bij zwangerschap, spierzwakte, overgewicht, een diafragmaruptuur of na een maagoperatie.

zure brandwonden
Zuren, basen of straling kunnen het slijmvlies in de slokdarm blijvend beschadigen en leiden tot ontsteking en vernauwing (stenose) van de slokdarm.

Drugs en vreemde lichamen

Geneesmiddelen die vast komen te zitten in de slokdarm kunnen ontstekingen veroorzaken. De reden is vaak de verkeerde inname van tabletten. Slikken patiënten hun tabletten b.v. B. zonder water of liggend kunnen ze in de slokdarm “plakken”.

Verschillende medicijnen kunnen de symptomen verergeren. Deze omvatten vooral reuma- of pijnstillers uit de groep van niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), zoals b.v. B. Diclofenac, acetylsalicylzuur en ibuprofen. Een aantal andere medicijnen kunnen ook zuurgerelateerde symptomen veroorzaken, b.v. B. bepaalde antibiotica (tetracyclines), kalium- en ijzerpreparaten, steroïden en bisfosfonaten die worden gebruikt tegen osteoporose.

Vreemde voorwerpen die vast komen te zitten, zoals visgraten, kunnen ook leiden tot ontsteking van het slijmvlies in de slokdarm.

Infecties in de slokdarm

Ernstig zieke mensen met een verzwakt immuunsysteem hebben over het algemeen een verhoogd risico op virale en schimmelinfecties. Sooresofagitis komt met name voor in de slokdarm, waarbij een gistschimmel de mond, keel en slokdarm bedekt met grijswitte afzettingen. Een dergelijke infectie komt vaak voor bij therapieën met cortisone of antibiotica en behandeling met geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken.

Lees ook :- Spontaan hangend ooglid

Wat zijn typische symptomen van oesofagitis?

Als oesofagitis wordt vermoed, moet altijd een arts worden geraadpleegd om een veelbelovende therapie te starten.

De volgende kunnen tekenen zijn van reflux-oesofagitis:

• Pijn, brandend achter het borstbeen
• zure oprispingen
• maagzuur
• Moeite met slikken

De symptomen worden intenser, vooral bij het liggen, bukken en na het eten. Reflux-oesofagitis moet zeker door een arts worden behandeld. Anders bestaat het risico op vorming van littekens of zweren, die op hun beurt leiden tot vernauwing van de slokdarm. Bloedingen kunnen ook optreden bij oesofagitis en – zij het zelden – zelfs bij voorstadia van kanker.

Diagnose van ontsteking slokdarm stress

• Tests om angina pectoris uit te sluiten
• Röntgenonderzoek met bariumzwaluw
• manometrie

Omdat de pijn op de borst die gepaard gaat met spasmen van de slokdarm vergelijkbaar is met de pijn die gepaard gaat met angina (pijn op de borst door een gebrek aan bloedtoevoer naar het hart), worden tests uitgevoerd om angina uit te sluiten. Deze tests kunnen een elektrocardiogram (ECG), ergometrie of andere testmethoden omvatten.

Artsen voeren een bariumzwaluwonderzoek uit. Bij deze test krijgen mensen barium in een vloeistof toegediend en worden er röntgenfoto’s gemaakt. Het barium in het lichaam traceert de slokdarm waardoor afwijkingen beter te zien zijn. Deze test toont aan dat de bariumvloeistof niet normaal door de slokdarm beweegt en dat sommige samentrekkingen van de slokdarmwand ongecoördineerd zijn en het barium niet verder bewegen.

Drukmetingen met manometrie (een test waarbij een buisje in de slokdarm wordt geplaatst en de druk van contracties meet) geven de meest gevoelige en nauwkeurige analyse van spasmen.

Lees ook :- Is een biopsie gevaarlijk

Behandeling voor ontsteking slokdarm stress

Bij oesofagitis bestaat de therapie – naast medicatie – vooral uit het vermijden van mogelijke triggers en aanvullende prikkels. Soms is een operatie nodig.

De volgende aanbevelingen zijn daarom van toepassing op de behandeling van oesofagitis:

• Vermijd overdadige maaltijden in de late avond.
• Vermijd zuurproducerend en irriterend voedsel zoals snoep, gekruid voedsel en geroerbakt voedsel.
• Onthouding van nicotine en alcohol.
• Als refluxziekte de oorzaak is van oesofagitis, helpt het vaak om ’s nachts met uw bovenlichaam iets verhoogd te slapen.
• vermindering van obesitas.

Therapie met medicijnen

Medicatie wordt vaak voorgeschreven om oesofagitis te behandelen. Deze bevatten actieve ingrediënten die de zuurproductie in de maag verminderen (protonpompremmers). Voorbeelden van protonpompremmers zijn omeprazol, pantoprazol en lansoprazol. Zogenaamde maagzuurremmers, d.w.z. middelen die de zuurgraad in de maag verminderen, worden door deskundigen alleen aanbevolen voor incidenteel brandend maagzuur, maar niet voor oesofagitis.

Wanneer een operatie nodig is

Als de gedragsmatige maatregelen en medicatie niet helpen, kan ook een operatie om de ontsteking van de slokdarm te behandelen noodzakelijk zijn. Een manchet is bevestigd aan het onderste deel van de slokdarm om de functie van de sluitspier te vervangen. Deze operatie kan vaak minimaal invasief zijn, d.w.z. zonder een grote abdominale incisie. Een operatie kan ook nodig zijn om littekenweefsel of weefselverdikking te verwijderen.

Als de slokdarm gewond of geïrriteerd is door vreemde voorwerpen die zijn ingeslikt, is de behandeling van oesofagitis het verwijderen van het voorwerp.

Risicofactoren voor de ontwikkeling van ontsteking slokdarm stress

Ouderen en zuigelingen lopen het grootste risico op gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) en de ontwikkeling van oesofagitis. De risicofactoren voor het veroorzaken van gastro-oesofageale reflux die oesofagitis veroorzaakt, zijn:

• overgewicht en in het bijzonder abdominale obesitas;
• zwangerschap;
• een hiatale hernia (doorgang van een deel van de maag naar de slokdarmopening van het middenrif. Deze doorgang kan permanent of intermitterend zijn en treedt op wanneer de fixatiemiddelen van de maag en de onderste slokdarm falen. Het is soms asymptomatisch of kan zich manifesteren als GERD);
• het nemen van bepaalde medicijnen: theofylline, β-2-stimulantia (M2), nitraten, benzodiazepinen, anticholinergica, calciumantagonisten, cortison;
• de consumptie van bepaalde voedingsmiddelen: chocolade, munt;
• een vetrijk dieet;
• consumptie van thee en koffie;
• tabak en alcohol;
• spanning;
• maagstenose;
• gastroparese (als onderdeel van diabetes);
• een hiatale hernia;
• plaatsing van een maagsonde.

Hoe oesofagitis voorkomen?

Verschillende veranderingen kunnen het risico op GERD en dus oesofagitis verminderen:

• Pas indien nodig uw dieet aan (minder vettig, minder pittig, enz.),
• Beperk het gebruik van alcohol, koffie, stoppen met roken, etc.;
• Beheers uw gewicht;
• Vermijd dutjes na de maaltijd, tijdens de spijsvertering (tijd voor de maag om zichzelf te legen);
• Kleding die te strak om de buik zit wordt afgeraden;
• Het hoofdeinde kan worden verhoogd om zure terugvloeiing te minimaliseren.

Huismiddeltjes voor ontsteking slokdarm stress

In fora over refluxoesofagitis worden steeds weer tips voor huismiddeltjes uitgewisseld. Sommige patiënten vinden het kauwen van hazelnoten nuttig, net als het grondig kauwen van een stuk rauwe aardappel of een handvol havermout en het dan doorslikken. Er zijn ook theemengsels, bijvoorbeeld gemaakt van calamuswortel, duizendblad en kamille, die de genezing van refluxoesofagitis kunnen ondersteunen. Sommige aanhangers van de natuurgeneeskunde zweren bij basispoeder en helende aarde. Eventuele interacties met andere medicijnen moeten altijd met uw arts worden besproken.