Hoe begint krentenbaard

Impetigo is een bacteriële huidinfectie die meestal voorkomt bij kinderen onder de vijf jaar, maar die ook kwetsbare volwassenen kan treffen. Deze besmettelijke ziekte resulteert in het verschijnen van korsten, zelfs blaren, die zich kunnen verspreiden zonder behandeling. Hoewel het meestal vanzelf geneest, moet impetigo worden behandeld om complicaties te voorkomen en de verspreiding van deze infectie naar andere kinderen te beperken.

Wat is impetigo?

Impetigo is een veel voorkomende huidinfectie bij kinderen. Het wordt meestal veroorzaakt door een bacterie, groep A streptococcus of Staphylococcus aureus (staphylococcus aureus). Infectie treedt op wanneer de bacteriën in krassen of insectenbeten komen.

Een persoon met impetigo is niet onrein. Impetigo treft zelfs vaak kleuters of schoolgaande kinderen, vooral degenen van wie de huid al geïrriteerd is of die andere huidproblemen hebben, zoals eczeem of gifsumak.

Hoe begint krentenbaard ?

De bulleuze vorm manifesteert zich aanvankelijk met goed gedefinieerde rode vlekken, waarop blaasjes en bellen met serum en pus worden gevormd. Als een persoon in contact komt met het materiaal in dergelijke laesies, loopt hij de ziekte op. Wanneer de bel breekt, vormen zich dunne korsten.

Lees ook :- Droge ogen oorzaak

Krentenbaard : Oorzaken

Impetigo wordt meestal veroorzaakt door Staphylococcus Aureus (hoewel groep A-streptokokken ook in ongeveer 20% van de gevallen kan worden gevonden, alleen of in combinatie met Staphylococci).

Net als Streptococcus behoort Sttaffilococcus Aureo ook tot de groep van

• cocci, dat wil zeggen bolvormige bacteriën (laten we denken aan een kokosnoot),
• Gram-positief, d.w.z. die intens kleurt met de Gram-methode (veelgebruikte kleuringsprocedure die vaak wordt gebruikt in de microbiologie).

Er zijn verschillende soorten stafylokokken, die vaak in het menselijk lichaam kunnen worden geïsoleerd, zij het met verschillende lokalisaties:

• S. Aureo koloniseert vaak de voorste neusgaten.
• S. Capitis kan worden gevonden in gebieden waar de talgklieren in overvloed aanwezig zijn, zoals het voorhoofd (vandaar de naam “capitis”).
• S. Hominis wordt gevonden in gebieden waar de talgklieren in overvloed aanwezig zijn, zoals de oksel.

Omdat ze goed worden beschermd door hun bacteriewand, kunnen ze lange tijd overleven op externe oppervlakken, waardoor ze mensen kunnen infecteren.

Over het algemeen zijn stafylokokken verantwoordelijk voor verschillende pathologieën, maar de S. Aureo blijft een van de meest virulente van het geslacht, en onderscheidt zich ook door enkele specifieke kenmerken:

• het heeft de neiging om een “edele” gele, bijna gouden kleur aan te nemen wanneer het wordt gekweekt,
• het is de enige stafylokokken die, wanneer ze in cultuur worden gebracht, een bepaald enzym produceert waardoor het menselijk bloed kan stollen (daarom “coagulase-positieve bacterie” genoemd).

Ziekten van stafylokokkenoorsprong kunnen veel zijn:

• huidziektes:

-impetigo,
-folliculitis,
-kookt,
-honingraten;

• endocarditis (infectie van de hartholten, vooral bij personen met klepprothesen, die een vruchtbare voedingsbodem kunnen vormen voor de groei van de bacterie);
• longontsteking ;
• septische arthritis;
• systemische syndromen vanwege het vermogen om specifieke soorten toxines te produceren, sommige zelfs via voedsel.

Lees ook :- Is een melanoom altijd dodelijk

Krentenbaard : Symptomen

Het belangrijkste symptoom van impetigo zijn roodachtige zweren, vaak rond de neus en mond. De zweren scheuren snel, sijpelen een paar dagen en vormen dan een honingkleurige korst. Zweren kunnen zich verspreiden naar andere delen van het lichaam door aanraking, kleding en handdoeken. Jeuk en pijn zijn over het algemeen mild.

Een minder vaak voorkomende vorm van de aandoening die bulleuze impetigo wordt genoemd, veroorzaakt grotere blaren op de romp van zuigelingen en jonge kinderen. Ecthyma is een ernstige vorm van impetigo die pijnlijke, met vocht of pus gevulde zweren veroorzaakt.

Wanneer naar een dokter gaan?

Als u vermoedt dat u of uw kind impetigo heeft, raadpleeg dan uw huisarts, de kinderarts van uw kind of een dermatoloog.

Hoe impetigo te diagnosticeren?

Het is niet moeilijk: de aanwezigheid van vesiculaire en knapperige elementen, verspreid door zelfinoculatie, met een asymmetrische plaats, leidt gemakkelijk tot de diagnose. De inhoud van de blaasjes en hun morfologie doen ook vermoeden om welke bacterie het gaat: fragiele, sereuze blaasjes in streptokokkenvorm; resistente blaasjes, met etterende groengele inhoud in stafylokokkenvormen. Houd er rekening mee dat het vaak gemengde vormen zijn.

Lees ook :- Wat is een wrat

Behandeling en remedies van krentenbaard

Zoals de meeste pathologieën van bacteriële oorsprong, is de voorkeursbehandeling gebaseerd op de toediening van antibiotica.

In het specifieke geval van S. Aureo (in het algemeen, niet verwijzend naar het strikte geval van impetigo) zouden de antibiotica van eerste keuze penicillines zijn, maar helaas zijn de resistente stammen in de loop van de tijd steeds talrijker geworden, dus in het geval van systemische infecties het antibioticum van keuze is nu intraveneus vancomycine of oraal clindamycine.

In plaats daarvan beperken we ons tot impetigo in de strikte zin, waarvan we denken dat het een infectie is die is gelokaliseerd in de meest oppervlakkige lagen van de opperhuid, en de meest gebruikte behandeling is lokale mupirocine (in de vorm van een zalf die rechtstreeks op het getroffen gebied wordt aangebracht). , Bactroban® of Mupiskin®).

Een zeer effectief actueel alternatief is retapamuline (Altargo®), een recenter en helaas duurder medicijn.

Wanneer de patiënt zich realiseert dat hij geen voordeel krijgt, kan de arts kiezen voor een agressievere orale therapie. In dit geval valt de keuze meestal op Cloxacilline of Erytromycine (macroliden blijven vaak een goede keuze in pediatrische therapieën).

Het is belangrijk om zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen, omdat impetigo gemakkelijk kan evolueren of zelfs het perfecte substraat kan vormen voor andere bacteriën om over te infecteren.

Complicaties van krentenbaard

Impetigo is meestal niet gevaarlijk. En de zweren in milde vormen van de infectie genezen over het algemeen zonder littekens.

Zelden omvatten complicaties van impetigo:

• Cellulitis. Deze potentieel levensbedreigende infectie tast de weefsels onder de huid aan en kan zich uiteindelijk verspreiden naar de lymfeklieren en de bloedbaan.
• Nierproblemen. Een van de soorten bacteriën die impetigo veroorzaken, kan ook de nieren beschadigen.
• Littekens. De zweren die gepaard gaan met ecthyma kunnen littekens achterlaten.

Hoe te voorkomen krentenbaard?

Om het verschijnen van impetigo te voorkomen, moet u de tijd nemen om kleine huidlaesies zorgvuldig te reinigen: snijwonden, schrammen, insectenbeten, enz.

Als uw kind besmet is, onderneem dan de volgende stappen om het risico op verspreiding van de infectie te verkleinen:

• Zorg ervoor dat hij zijn handen goed en regelmatig wast met water en zeep (of was ze als hij te jong is). Zorg ervoor dat iedereen die contact met hem heeft gehad hetzelfde doet.
• Vermijd het delen van dezelfde handdoeken, washandjes en zeep die worden gebruikt voor het kind met impetigo met andere gezinsleden.
• Was handdoeken, washandjes, washandjes, lakens en kussenslopen in warm water en zeep en vermeng ze niet met die van andere gezinsleden.
• Ga door met de behandeling gedurende de gehele voorgeschreven duur.