Duizelig en misselijk

Duizeligheid en misselijkheid – dit is een grove schending van het evenwichtssysteem, dat de hersenen, sensorische organen omvat – zicht en gehoor, het vestibulaire systeem, de perifere bloedsomloop en zenuwuiteinden van alle ‘organisatie’. De regulator en primaire ‘controller’ van het evenwicht zijn de hersenen, die routinematig signalen ontvangen van verre organen. Bij elke verandering in het signaleringssysteem of met de pathologieën van de “controller” zelf – de hersenen, begint het systeem te falen. De eerste symptomen kunnen ongebruikelijke zwakte, duizeligheid, misselijkheid, een onvermijdelijk teken van verlies van controle over de hersenen zijn. Het verlies van evenwicht wordt duizeligheid genoemd – een symptoom dat zijn eigen gradaties heeft.

Invoering

Duizeligheid is een onaangename gewaarwording die de perceptie van beweging van zichzelf of de omgeving veroorzaakt, ondanks een vaste positie van lichaam en hoofd.

Hoewel het relatief gebruikelijk is om vage gevoelens van duizeligheid, desoriëntatie en zelfs duizeligheid te voelen en te ervaren, zijn dit geen echte duizeligheid, die in plaats daarvan worden gekenmerkt door een echte perceptie van beweging die niet overeenkomt met een echte verplaatsing van het lichaam of de omgeving , maar die in plaats daarvan wordt veroorzaakt door veranderingen in het zenuwstelsel die de balans regelen.

Het resulterende gevoel van instabiliteit kan verschillende gradaties van intensiteit aannemen en gaat vaak gepaard met een reeks symptomen van verschillende aard, zoals:

• misselijkheid en overgeven ,
• gehoorverlies of doofheid,
• tinnitus of tinnitus (verontrustende perceptie van geluiden zoals fluiten of ruisen),
• nystagmus (onwillekeurige oogbeweging).

Oorzaken

Er zijn twee vormen van duizeligheid te onderscheiden:

• Subjectieve duizeligheid, de patiënt lijkt te bewegen, zelfs als hij in werkelijkheid stilstaat (het kan echter licht oscilleren als gevolg van het symptoom),

• Objectieve duizeligheid, er is een gevoel dat de omgeving in beweging is.

Op basis van de betreffende structuur kunnen we in plaats daarvan een macroclassificatie hanteren in:

• Perifere duizeligheid: ze worden veroorzaakt door schade die kan worden geplaatst in het vestibulaire apparaat van het oor, de zetel van het evenwichtsgevoel; ze hebben over het algemeen een plotseling en gewelddadig begin en hebben de neiging om min of meer constant in de tijd aan te houden. De patiënt beschrijft het gevoel als een snelle draaiing van een carrousel, die daardoor ook misselijkheid en braken veroorzaakt, en vaak niet in staat is om op te staan.

• Centrale duizeligheid: in dit geval voelt de patiënt het gevoel van een laterale oscillatie, maar het effect is lichter en ondergaat in de loop van de tijd veranderingen in intensiteit. Ze veroorzaken geen misselijkheid.

Perifere duizeligheid

Goedaardige positieduizeligheid

Het is een van de meest voorkomende vormen van duizeligheid; het symptoom wordt gevoeld na verandering van hoofdhouding (liggen, omdraaien in bed, omhoog kijken, bukken,…).

Het gaat vaak gepaard met misselijkheid en, zeldzamer, braken, duurt ongeveer 30 seconden en verdwijnt als het hoofd stil is. Er kan ook nystagmus zijn (het oog beweegt onwillekeurig).

Het is te wijten aan een verplaatst otolietkristal dat een van de halfcirkelvormige evenwichtskanalen binnengaat. De vertigo Benigne positionele treft meestal volwassenen en ouderen, en de meeste gevallen komen voor bij mensen ouder dan 50 jaar; het kan geen duidelijke oorzaak hebben, of het kan het gevolg zijn van:

• oorinfectie,
• oor operatie,
• een hoofdwond,
• langdurige bedrust, bijvoorbeeld tijdens het herstellen van een ziekte.

Trauma

Een schedelbreuk die ook schade aan het binnenoor veroorzaakt, veroorzaakt intense en invaliderende duizeligheid, met misselijkheid en gehoorverlies. De duizeligheidssymptomen kunnen enkele weken aanhouden en langzaam verbeteren naarmate het andere (normale) oor het overneemt. Goedaardige paroxismale duizeligheid is een veel voorkomende nasleep van hoofdletsel.

In het geval van duizeligheid na een trauma, is het essentieel om onmiddellijk medische hulp in te roepen om de mogelijke schade in zijn geheel te beoordelen.

Labyrintitis

De labyrintitis is een infectie of ontsteking van het binnenoor die duizeligheid en evenwichtsverlies veroorzaakt; het wordt vaak geassocieerd met een infectie van de bovenste luchtwegen, zoals griep of verkoudheid.

Het kan gepaard gaan met misselijkheid, braken, gehoorverlies, tinnitus en soms koorts en pijn.

Vestibulaire neuritis

Vestibulaire neuritis is een aandoening van het binnenoor die een ontsteking veroorzaakt van de zenuw die het labyrint (een structuur in het oor die het evenwicht regelt) met de hersenen verbindt. In sommige gevallen kan zelfs het labyrint zelf ontstoken zijn.

De oorzaak is meestal een virale infectie, deze verschijnt plotseling en kan andere symptomen veroorzaken, zoals:

• instabiliteit,
• misselijkheid en braken,
• niet lekker voelen.

Gehoorstoornissen komen over het algemeen niet voor.

Het kan enkele uren tot enkele dagen duren, in sommige gevallen tot zes weken.

Syndroom van Menièreière

Het is een aandoening die wordt gekenmerkt door aanvallen van duizeligheid die uren aanhouden, misselijkheid en/of braken en tinnitus (tinnitus) ongemakkelijke sensaties in het oor, die vaak het gevoel geven gesloten of vol te zijn. Gewoonlijk bestaat gehoorverlies ook naast elkaar.

De oorzaak van het syndroom van Menière is onbekend, maar de symptomen kunnen meestal onder controle worden gehouden door middel van een dieet en medicatie.

Cervicale duizeligheid

Het belang van de cervicale regio bij het beheersen van het evenwicht is al enige tijd bekend en bestudeerd, evenals de gerelateerde aandoeningen die worden veroorzaakt door trauma of pathologieën van de nek.

Bij deze patiënten wordt verwezen naar cervicogene (of cervicale) vertigo, een aandoening die wordt gekenmerkt door duizeligheid, evenwichtsproblemen en nekpijn.

Dit type duizeligheid treedt voornamelijk op als gevolg van nekbewegingen en kan ook het concentratievermogen beïnvloeden.

Medicijnen

Duizeligheid is een typische bijwerking van veel medicijnen; in geval van optreden tijdens het gebruik van een nieuw geneesmiddel is het raadzaam om onmiddellijk contact op te nemen met uw arts.

Een van de meest geassocieerd met de ontwikkeling van de aandoening zijn:

• aminoglycosiden (een klasse antibiotica),
• ontstekingsremmend,
• type 5 fosfodiësteraseremmers (de bekendste is zeker Viagra),
• furosemide (een diureticum)

Centrale duizeligheid

Circulatie

Een gevoel van duizeligheid wordt gevoeld wanneer niet genoeg bloed de hersenen bereikt.

Vrijwel iedereen heeft het wel eens voorgedaan bij het snel opstaan vanuit een liggende positie (orthostatische hypotensie), maar sommige personen (vooral oudere mensen) hebben dit gevoel vaak of chronisch als gevolg van een slechte bloedsomloop. Dit kan te wijten zijn aan atherosclerose van de slagaders en wordt vaak gezien bij patiënten met hoge bloeddruk, diabetes of hoge niveaus van vet (cholesterol) in het bloed; het wordt soms ook gevonden bij patiënten met hartfalen, hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegels) of bloedarmoede (door ijzertekort).

Migraine

Sommige personen met een voorgeschiedenis van klassieke migraine kunnen aanvallen van duizeligheid hebben die lijken op het syndroom van Menière. Hoofdpijn wordt meestal, maar niet altijd gevoeld.

Het is een veel voorkomende vorm bij jongeren.

Neurologische ziekten

Ook verschillende neurologische aandoeningen, zoals multiple sclerose, syfilis, tumoren, …, kunnen effecten hebben op het evenwicht. Dit zijn zeldzame oorzaken, maar uw arts wil misschien enkele tests uitvoeren om ze te onderzoeken.

Akoestisch neuroma

Het akoestische neuroom is een zeldzame goedaardige tumor die de akoestische zenuw aantast, namelijk verantwoordelijk voor de balanscontrole.

Ischemie

Een voorbijgaande ischemische aanval of een volledige beroerte kan duizeligheid veroorzaken als gevolg van de plotselinge vermindering van de bloedtoevoer naar de hersenen.

Spanning

L ‘ angst kan een oorzaak zijn van het optreden van duizeligheid en misselijk

Onbewust te vaak ademen (hyperventilatie) kan worden ervaren als openlijke paniek of als lichte duizeligheid met tintelende handen, voeten of gezicht. Het kan nodig zijn om de persoon op de juiste manier te instrueren om te ademen.

Allergieën

Sommige personen ervaren duizeligheid of evenwichtsproblemen wanneer ze worden blootgesteld aan voedsel of deeltjes in de lucht (stof, pollen, dierenhaar, enz.) waarvoor ze allergisch zijn.

Andere oorzaken

Onder de vele andere mogelijke oorzaken van misselijk en duizeligheid herinneren we ons ook:

• spanning,
• hypoglykemie,
• uitdroging,
• zonnesteek ,
• alcohol misbruik ,
• middelen van misbruik,
• atriale fibrillatie,
• koolstofmonoxidevergiftiging,
• duizeligheid in de halswervels.

Lees ook :-Munchausen by proxy

Symptomen

Een evenwichtsstoornis kan een slingerende gang veroorzaken, of ervoor zorgen dat de persoon wankelt of valt bij het opstaan. Andere symptomen zijn mogelijk, zoals:

• een gevoel van rotatie, d.w.z. echte duizeligheid,
• vallen of het gevoel van vallen,
• duizeligheid, gevoel van vaagheid, gevoel van zweven,
• wazig zicht,
• verwarring of desoriëntatie.

Deze kunnen gepaard gaan met misselijkheid en braken, diarree, veranderingen in hartslag en bloeddruk, evenals angst, angst of paniek. Symptomen kunnen komen en gaan voor korte periodes of lang duren, en kunnen ook vermoeidheid en depressie veroorzaken.

Duizeligheid en misselijkheid

De aanwezigheid van misselijkheid bij evenwichtsstoornissen wordt over het algemeen geassocieerd met een stoornis die echte duizeligheid veroorzaakt (meestal gekoppeld aan ooraandoeningen), terwijl in het geval van eenvoudige duizeligheid de patiënt geen misselijkheid of braken ervaart.

Lees ook :-Prader willi syndroom

Wanneer naar een dokter gaan?

Mensen met waarschuwingssignalen, mensen met ernstige of aanhoudende symptomen gedurende meer dan een uur en mensen met braken moeten onmiddellijk naar het ziekenhuis gaan. Anderen moeten zo snel mogelijk naar hun arts gaan. Mensen met een enkele, korte (minder dan 1 minuut) lichte episode en geen andere symptomen kunnen besluiten af te wachten of er nog een episode optreedt.

Lees ook :-Hoeveel bloed heeft een mens

Hoe de dokter zich gedraagt

Bij mensen met duizeligheid beginnen artsen met het stellen van vragen aan de patiënt over symptomen en hun medische geschiedenis. Hij doet dan een lichamelijk onderzoek. De resultaten van de anamnese en lichamelijk onderzoek suggereren vaak een oorzaak van de duizeligheid en welke tests moeten worden uitgevoerd (zie tabel Enkele oorzaken en kenmerken van duizeligheid).

Naast de waarschuwingssignalen zijn belangrijke kenmerken die artsen onderzoeken de ernst van de symptomen (de persoon is gevallen of niet naar het werk gegaan), de aanwezigheid van braken en/of oorsuizen, als de symptomen fluctueren. of continu, en mogelijk triggerende gebeurtenissen voor symptomen (bijvoorbeeld een hoofdverschuiving of het nemen van een nieuw medicijn).

Bij het lichamelijk onderzoek zijn vooral oor-, oog- en neurologische onderzoeken van belang. Het gehoor wordt gecontroleerd en de oren worden onderzocht op afwijkingen van de gehoorgang en het trommelvlies. De ogen worden onderzocht op abnormale bewegingen, zoals nystagmus.

Het gehoorverlies of oorsuizen (tinnitus) wijzen op de aanwezigheid van een mogelijke aandoening van het binnenoor.

De nystagmus suggereert een pathologie van het binnenoor of van verschillende zenuwverbindingen in de hersenstam. Bij nystagmus klikken de ogen snel en herhaaldelijk in één richting om langzamer terug te keren naar hun oorspronkelijke positie. Artsen proberen opzettelijk nystagmus op te wekken als het niet spontaan is, omdat de richting waarin de ogen breken en de duur van de nystagmus kunnen helpen bij het diagnosticeren van de oorzaak van de duizeligheid. Om nystagmus te veroorzaken, legt de arts de patiënt op zijn rug en draait hem zachtjes heen en weer terwijl hij naar hun ogen kijkt. Specialisten vragen de proefpersoon soms om een ​​dikke eenrichtingsvergrootglas te dragen, de zogenaamde Frenzel-bril. Artsen kunnen de ogen van de persoon gemakkelijk zien vergroot door de lenzen. maar het onderwerp ziet wazig en kan zijn blik niet op iets fixeren (visuele fixatie maakt het moeilijker om nystagmus op te wekken). Tijdens de manoeuvre om nystagmus op te wekken, kunnen oogbewegingen worden geregistreerd met behulp van elektroden (sensoren aangebracht op de huid) rond elk oog (elektronystagmografie) of een videocamera die is aangesloten op de bril van Frenzel (video-elektronystagmografie). Als er geen nystagmus optreedt bij het naar de zijkanten draaien, proberen artsen andere manoeuvres, zoals het inbrengen van zeer koud water in de gehoorgang (calorische test) en het snel veranderen van de hoofdpositie van de persoon (oogbewegingen kunnen worden geregistreerd met behulp van elektroden (sensoren aangebracht op de huid) ) rond elk oog (elektronystagmografie) of een videocamera aangesloten op Frenzel’s bril (video-elektronystagmografie).Als er geen nystagmus optreedt bij het naar de zijkanten draaien, proberen artsen andere manoeuvres, zoals het introduceren van zeer koud water in de gehoorgang (calorische test) en het snel veranderen van de positie van het hoofd van de persoon (oogbewegingen kunnen worden geregistreerd met behulp van elektroden (sensoren aangebracht op de huid) rond elk oog (elektronystagmografie) of een videocamera aangesloten op Frenzel’s bril (video-elektronystagmografie). Als er geen nystagmus optreedt bij draaien naar de zijkanten, artsen proberen andere manoeuvres uit, zoals het inbrengen van zeer koud water in de gehoorgang (calorische test) en het snel veranderen van de positie van het hoofd van de persoon (Dix-Hallpi ke manoeuvre).

Artsen doen ook een volledig neurologisch onderzoek, met bijzondere aandacht voor loop-, evenwichts- en coördinatietests.

Lees ook :-Prader willi syndroom

Diagnose

Het diagnosticeren van de aanwezigheid van duizeligheid is net zo eenvoudig als het moeilijk kan zijn om de oorzaak op te sporen; indien nodig kan de arts een otolaryngologiebezoek voorstellen (otolaryngologie is een medisch-chirurgische specialisatie in ziekten en aandoeningen van de oren, neus en keel).

De KNO-arts kan vragen:

• hoor test,
• bloedtesten,
• elektronystagmografie (een test die de bewegingen van het oog en zijn spieren meet),
• beeldvormende tests van het hoofd en de hersenen.

Een ander mogelijk examen is posturografie. In dit examen sta je op een speciaal bewegend platform voor een scherm met patroon. Artsen meten de reactie van het lichaam op platformbeweging, schermpatronen of beide.

Behandeling en remedies

Enkele algemene en gezond verstand regels die moeten worden gevolgd in geval van duizeligheid en misselijk zijn:

Vermijd tijdelijk het besturen van voertuigen en het werken met machines.
Houd in geval van acute duizeligheid een vaste positie van lichaam en hoofd aan en vermijd plotselinge bewegingen.
Aan de andere kant, bij chronische of terugkerende duizeligheid, is beweging van fundamenteel belang, wat het centrale zenuwstelsel helpt om labyrintische instabiliteit te compenseren. In deze gevallen leidt de herhaling van de bewegingen die duizeligheid veroorzaken in feite tot zenuwinformatie die de hersenen na verloop van tijd leren herkennen als bedrieglijk en ze uit te sluiten van het bewustzijnsniveau.

Sommige specifieke oorzaken van duizeligheid hebben een goed gedefinieerde therapeutische benadering die moet worden ondernomen zodra de diagnose is gesteld:

• Goedaardige positieduizeligheid: de Epley-manoeuvre kan worden geprobeerd om de otolieten van het achterste halfcirkelvormige kanaal naar de utriculus te verplaatsen. Het is een reeks posities die worden uitgevoerd onder toezicht van een arts, meestal in KNO, die gedurende ten minste 30 seconden moet worden aangehouden en in volgorde moet worden uitgevoerd. Aanvankelijk wordt het hoofd 45° naar de kant gedraaid die de oorzaak van de symptomen veroorzaakt, dan wordt het naar achteren gekanteld en vervolgens 90° naar de andere kant gedraaid, waarbij de liggende positie altijd behouden blijft. Ten slotte brengt de patiënt zijn hoofd naar voren en gaat rechtop zitten tot zijn gezicht naar beneden. Door middel van deze manoeuvre is het in sommige gevallen mogelijk om de otoliet te herpositioneren en de duizelingwekkende symptomen te verhelpen.
• Syndroom van Ménière: het wordt behandeld met diuretica zoals hydrochloorthiazide in combinatie met een natriumarm dieet. In resistente gevallen kan selectieve chemische vernietiging van endolymfecellen worden uitgevoerd met gentamicine.
• Bij patiënten bij wie de oorzaak van duizeligheid niet aanwijsbaar is of er geen remedie is, is het mogelijk om de aandoening onder controle te krijgen door middel van symptomatische therapie; tussen de verschillende categorieën geneesmiddelen zijn er ook aanzienlijke verschillen in het werkingsmechanisme, dat daarom verschillende uitkomsten zal vertonen op basis van de kenmerken van de individuele patiënt. Een van de meest voorkomende actieve ingrediënten die we onthouden:

• Antihistaminica

Meclizine
dimenhydrinaat
Betahistine

• Benzodiazepinen (ook met anxiolytische werking)

Diazepam
Clonazepam

• Fenothiazinen (prochloorperazine, promethazine, …).

Combinatie met anti-emetica (antinausetica) bij misselijkheid/braken is eventueel mogelijk.

Preventie

• Vermijd plotselinge veranderingen van houding.
• Langzaam en geleidelijk uit bed komen of gaan zitten.
• Vermijd snelle hoofdbewegingen (vooral draaien of draaien).
• Gebruik bij voorwerpen die op hoge planken worden geplaatst een ladder en vermijd overstrekking van de nek.
• Stop met roken.
• Elimineer of verminder het gebruik van stoffen die de bloedsomloop verminderen, zoals tabak, alcohol, cafeïne en zout.
• Minimaliseer stress en vermijd blootstelling aan stoffen waarvoor u allergisch bent.
• Zorg voor voldoende vocht.
• Behandel infecties, waaronder oorinfecties (otitis), verkoudheid, griep, sinusitis (sinusitis) en andere luchtweginfecties.

Duizelig en misselijk video :-