Chlamydia symptomen vrouw

Chlamydia-infectie wordt veroorzaakt door bacteriën. Het veroorzaakt verschillende ziekten. Afhankelijk van de chlamydia-subgroep worden voornamelijk de geslachtsorganen, ogen of luchtwegen aangetast. Lees hier alles wat u moet weten over het onderwerp: Wat is chlamydia? Hoe raak je besmet met Chlamydia? Welke symptomen veroorzaken ze en hoe wordt een chlamydia-infectie behandeld?

Definitie: Wat is chlamydia?

Chlamydia is de bacterie die verantwoordelijk is voor een veel voorkomende seksueel overdraagbare aandoening (soa) in de wereld die “chlamydia” wordt genoemd. Deze infectie wordt overgedragen tijdens onbeschermde geslachtsgemeenschap of door overdracht van moeder op kind tijdens de bevalling. De ziekteverwekker van deze infectie staat bekend als Chlamydia trachomatis.

Wat is chlamydia : Oorzaken

Meestal is de oorzaak van een chlamydia-infectie onbeschermde seks. Vooral jonge meisjes lopen risico; om anatomische redenen hebben ze een verhoogd risico op infectie, omdat chlamydia zich bijzonder gemakkelijk aan hun baarmoederhals hecht.

Een andere reden en een veel voorkomende risicofactor voor chlamydia-infectie is het vaak veranderen van seksuele partners. Bovendien kunnen zwangere vrouwen de bacteriën tijdens het geboorteproces op hun baby overdragen.

Chlamydia trachomatis wordt voornamelijk overgedragen via onbeschermde geslachtsgemeenschap, meer zelden als gevolg van een uitstrijkje met vuile vingers of vuile was:

• Vooral mensen met vaak wisselende seksuele partners lopen risico.
• Het type seksuele praktijk is volledig irrelevant.
• Chlamydia kan zowel vaginaal, anaal als oraal worden overgedragen.
• De ziekte breekt tot drie weken na infectie uit en is bij veel van de getroffenen vaak symptoomvrij.
• Daarom besmetten mensen die al ziek zijn vaak hun seksuele partners zonder dat ze zich bewust zijn van het risico op infectie.

Lees ook :- Herpes zoster huidziekten

Chlamydia symptomen bij vrouwen

Chlamydia is de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoening (soa) in Europa. De meerderheid van de besmette mensen heeft geen symptomen en weet vaak niet dat ze door deze soa worden getroffen: daarom wordt deze infectie als een “stille ziekte” beschouwd. Elke seksueel actieve persoon kan dus onbewust een soa dragen en zijn partner besmetten. Sommige symptomen kunnen echter enkele weken na infectie optreden.

De vrouw kan hebben:

• branderig gevoel bij het plassen,
• buikpijn,
• ongebruikelijke en soms stinkende vaginale afscheiding
• bloeden tussen menstruaties of na geslachtsgemeenschap
• pijn tijdens seks,
• abnormale afscheiding uit de anus.

Wat is chlamydia : Diagnose

Chlamydia kan worden opgespoord door een uitstrijkje of urinetest.

Onderzoeken kunnen bijvoorbeeld worden uitgevoerd door artsen die gespecialiseerd zijn in huid- en geslachtsziekten, gynaecologie en urologie. Bij klachten of een concreet vermoeden van chlamydia (bijvoorbeeld na informatie van seksuele partners) kunnen de kosten door de zorgverzekeraar worden verrekend.

Daarnaast bieden veel aids-organisaties, gezondheidsautoriteiten en testprojecten zoals Checkpoints ook tests voor gonokokken aan. De aanbiedingen zijn inclusief een proefconsult en kunnen anoniem worden gebruikt.

Naast de reguliere zelftests voor hiv, maakt het project SAM – Mijn thuistest ook zelftests voor syfilis, gonorroe en chlamydia mogelijk.

Seksueel actieve vrouwen tot 25 jaar kunnen eenmaal per jaar een urineonderzoek op chlamydia laten doen in een gynaecologische praktijk; de kosten worden gedekt door de zorgverzekering.

Lees ook :- Wat is lipoedeem

Wat is chlamydia : Complicaties

Indien onbehandeld, kan een chlamydia-infectie gevaarlijke complicaties veroorzaken, waaronder een verhoogde gevoeligheid voor andere seksueel overdraagbare aandoeningen (waaronder HIV).

Bij mannen kan Chlamydia een infectie van de bijbal veroorzaken (de buis die het sperma uit de testikels vervoert), wat een pijnlijke zwelling van het scrotum aan een of beide zijden van het lichaam veroorzaakt (epididymitis en orchiepididymitis wanneer ook de zaadbal is aangetast). Andere bacteriën uit de darm dragen ook bij aan deze complicaties, mogelijk door de geblesseerde gebieden te infecteren met Chlamydia. In sommige gevallen kan ook een prostaatinfectie optreden.

Chlamydia is ook de meest voorkomende oorzaak van seksueel verworven reactieve artritis (SARA in het Engels, voorheen het syndroom van Reiter genoemd). Reactieve artritis treft over het algemeen slechts één of enkele gewrichten tegelijk. Knieën en andere beengewrichten worden het vaakst aangetast. Symptomen beginnen meestal 1-3 weken na de eerste chlamydia-infectie. Het kan beide geslachten treffen, maar komt vaker voor bij mannen.

Een van de meest angstaanjagende complicaties bij vrouwen is pelvic inflammatory disease (PID), waarbij de bacterie zich naar de baarmoeder, eierstokken of eileiders verspreidt. PID kan ernstige complicaties veroorzaken, waaronder:

• moeilijk zwanger worden door afsluiting van de eileiders,
• aanhoudende (chronische) bekkenpijn,
• verhoogd risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Lees ook :- Schurft bij mensen

Wat is chlamydia : Behandeling en remedies

Gezien de bacteriële aard van de infectie, wordt chlamydia behandeld met antibiotica alleen of in combinatie. De therapie dient te worden vastgesteld op basis van de resultaten van het tijdens de microbiologische analyses uitgevoerde antibiogram; deze test evalueert de gevoeligheid van de bacterie voor verschillende soorten antibiotica, om het meest effectieve medicijn te identificeren.

Antibiotica voor Chlamydia

Algemeen aanbevolen behandelingsregimes omvatten het gebruik van antibiotica. Meestal wordt voor de behandeling van chlamydia een eenmalige dosis azitromycine of doxycycline gedurende één week voorgeschreven, maar de arts kan ook andere werkzame stoffen aangeven, zoals amoxicilline, erytromycine, tetracycline en ofloxacine.

Belangrijke opmerkingen over therapie

Therapietrouw
De therapie moet correct en nauwgezet worden gevolgd, volgens de instructies van de arts. Dit maakt het mogelijk om terugval te voorkomen en het optreden van gevaarlijke resistentie tegen antibiotica te beperken, dat wil zeggen het fenomeen waarbij bacteriestammen die immuun zijn voor de werking van antibiotica geleidelijk worden geselecteerd.

Behandeling van seksuele partners
De behandeling moet altijd worden uitgebreid tot alle seksuele partners die dit tot 60 dagen eerder hebben gehad, ook als ze geen symptomen hebben. Deze voorzorgsmaatregel wordt gebruikt om het zogenaamde pingpong-effect te voorkomen; in wezen wordt het “overdragen” van de ziekte aan elkaar vermeden en wordt ook de mogelijkheid van verspreiding van chlamydia naar andere proefpersonen beperkt.

Wanneer het weer mogelijk is om geslachtsgemeenschap te hebben
Verder is het belangrijk dat de patiënt geen geslachtsgemeenschap heeft totdat hij volledig is hersteld, en dat de behandeling wordt beëindigd, zonder deze na de eerste verbeteringen te onderbreken. Deze voorzorgsmaatregel kan ook nodig zijn gedurende een bepaalde periode na het einde van de antibioticabehandeling; in feite kan de arts na een paar weken een tweede test voorschrijven om de uitroeiing van de Chlamydia trachomatis-infectie vast te stellen.

Wat is chlamydia : Preventie

Gezien de moeilijkheid om de symptomen van chlamydia te herkennen, is een belangrijke aanbeveling voor alle seksueel actieve vrouwen om zich jaarlijks te laten controleren door de gynaecoloog.

Om het risico op het oplopen van chlamydia te verkleinen, is het raadzaam het aantal partners te beperken of in ieder geval de nodige beschermingsmiddelen te gebruiken. Over het algemeen is de meest effectieve methode om seksueel overdraagbare aandoeningen te voorkomen, het omdoen van een condoom voordat u met geslachtsgemeenschap begint. Correct gebruik van condooms verhindert niet alleen de overdracht van infecties via lichaamsvloeistoffen, maar vermindert ook het risico op het oplopen van ziekten door eenvoudig contact tussen de geslachtsdelen. In de laatste gevallen is de bescherming tegen gonorroe gedeeltelijk, omdat de besmetting zou kunnen optreden door contact met gebieden die niet door het condoom worden bedekt.