Carpaal tunnel syndroom operatie

Carpaaltunnelsyndroom beschrijft een sensorische stoornis aan de flexorzijde van de hand en vingers. Dit wordt veroorzaakt door de compressie (vernauwing) van de medianuszenuw (middenzenuw) in de carpale tunnel. Carpaaltunnelsyndroom manifesteert zich meestal als tintelingen of gevoelloosheid in de duim, wijs- en middelvinger, evenals pijn of zwelling in de aangedane pols. Deze zenuwbeknelling wordt vaak veroorzaakt door overbelasting (bijvoorbeeld door zwaar lichamelijk werk), zwelling van de pezen in het polsgebied, stofwisselingsziekten zoals jicht of auto-immuunziekten zoals reuma.

Wat is carpaal tunnel syndroom?

Carpaal tunnel syndroom is compressie van de medianuszenuw bij de pols. De medianuszenuw zorgt voor gevoeligheid voor de pulp van de duim, wijs- en middelvinger. Het zorgt ook voor de motorische innervatie van bepaalde duimspieren, de thenarspieren.

De carpale tunnel of “carpale tunnel” voor Angelsaksen is een anatomisch gebied dat zich bevindt tussen de carpale botten achter en een dik ligament ervoor, het voorste ringvormige ligament. De medianuszenuw loopt door dit niet-uitrekbare kanaal, vergezeld van de 9 flexorpezen van de vingers, diepe en oppervlakkige flexoren van elke lange en lange flexor digitorum eigenlijk van de duim.

Wanneer het kanaal vernauwt, hetzij door een externe oorzaak (artrose-fractuur), of als het synovium rond de pezen dikker wordt, ontstaat er een inhoudsbevattend conflict. Het eerste element dat lijdt, is de zenuw. De doorgang van de elektrische impuls wordt vertraagd en er verschijnen gevoelige symptomen.

Carpaaltunnelsyndroom komt zeer vaak voor in de algemene bevolking, vooral tijdens de zwangerschap en bij vrouwen van in de vijftig.

Zware werkers, vooral het uitvoeren van repetitieve handelingen (conditioneren, inpakken, enz.), worden vaker getroffen dan de algemene bevolking. In sommige gevallen is dekking voor beroepsziekte mogelijk. Carpaal tunnel syndroom valt onder teken musculoskeletale aandoeningen of MSD’s

Ten slotte worden bepaalde ziekten die de dikte van de pezen vergroten, vaker geassocieerd met carpaaltunnelsyndroom: hypothyreoïdie, reumatoïde artritis, amyloïdose, diabetes, enz.

Lees ook :-Gaatje in trommelvlies

Oorzaken van Carpaal Tunnel Syndroom

• Zwelling van de pezen
• Lichamelijke veranderingen tijdens de zwangerschap
• Jicht (stoornis van het urinezuurmetabolisme)
• Metabole veranderingen bij diabetes
• Reumatoïde artritis
• Zeer zelden ook tumoren en zwellingen in het gebied van de pols
• Aangeboren beklemming in de carpale tunnel
• Eentonig repetitief kantoorwerk
• Zwaar werk met bijzondere belasting van de pols

Het is niet ongebruikelijk dat het carpaletunnelsyndroom optreedt zonder een aanwijsbare oorzaak. Dan spreekt men van een idiopathisch carpaal tunnel syndroom.

Lees ook :-Trochanter major pijnsyndroom

Wat zijn de symptomen van carpaal tunnel syndroom?

Carpaal tunnel syndroom begint met subjectieve symptomen zoals tintelingen, gevoelloosheid en soms pijn in de duim, wijs- en middelvinger, en zelfs pijn oplopend naar de onderarm en elleboog. . Betrokkenheid van beide handen is heel gebruikelijk.

Meestal verschijnen deze tekenen in het tweede deel van de nacht en worden ze rond 3 uur ’s nachts wakker. Ze verdwijnen door een paar minuten de hand te schudden. Vervolgens veroorzaakt de aantasting van de motorvezels een afname van de grijpkracht van de duim bij het loslaten van voorwerpen in het dagelijks leven.

Het onderzoek vindt ook objectieve tekenen met een stoornis in de herkenning van kleine voorwerpen met gesloten ogen (naald, overhemdsknoop, enz.), een afname van het spiervolume aan de basis van de duim. De druk van de medianuszenuw of de geforceerde flexie van de pols veroorzaakt het verschijnen of de accentuering van de aandoeningen.

Lees ook :-Oogdruk te hoog

Carpaal tunnel syndroom : Diagnostisch

Uw arts kan, op basis van de tekenen die u beschrijft, het carpaaltunnelsyndroom vermoeden. Hij kan een biologische beoordeling (een bloedtest) voorschrijven om te controleren of er geen hormonale of metabole oorzaken zijn die een dergelijk syndroom kunnen veroorzaken of verergeren.

Hij zal u toevertrouwen aan een gespecialiseerde chirurg om de diagnose te bevestigen. Inderdaad, bepaalde klinische symptomen, wanneer ze worden gevonden bij het klinisch onderzoek van de chirurg, maken het mogelijk om met een zekere waarschijnlijkheid deze diagnose op te roepen.

Bevestiging van de diagnose vereist elektrisch onderzoek van de medianuszenuw, evenals andere zenuwen in de bovenste ledematen. Het is het elektromyogram. Dit onderzoek, uitgevoerd door een neuroloog, maakt het mogelijk om het lijden van de zenuw te bevestigen, te lokaliseren en de ernst ervan te beoordelen.

Carpaal tunnel syndroom : Verwerken

Afhankelijk van het stadium van ernst en het lijden van de patiënt zijn er verschillende behandelingen mogelijk.

Eenvoudige controle en regelmatige klinische onderzoeken kunnen in het beginstadium voldoende zijn, met weinig ongemak. Conventionele pijnstillers en zelfs kortdurende ontstekingsremmende medicijnen zijn meestal effectief.

Wanneer het ongemak verergert, vooral ’s nachts, is het mogelijk om een nachtbeschermingsorthese te dragen, gecombineerd met een mobilisatie van de vingers voor het slapengaan.

In dit stadium kan een infiltratie aan de patiënt worden aangeboden. Het doel is om lokale ontstekingen te verminderen door een corticosteroïdoplossing in de carpale tunnel te injecteren. De effectiviteit van de infiltratie is bewezen, met resultaten die minder blijvend en minder frequent zijn naarmate het syndroom verergert.

In een vergevorderd stadium moet een operatie worden overwogen. Het wordt over het algemeen aangeboden door de chirurg wanneer de medische behandeling niet effectief is, wordt geconfronteerd met aanzienlijk ongemak en de bevestiging wordt gegeven door het elektromyogram.

Er zijn veel behandelingen voorgesteld, zoals acupunctuur, verkoudheid, ontspanning, sofrologie, magnetische armbanden, homeopathie, enz. Geen enkele heeft op dit moment enige therapeutische werkzaamheid aangetoond. De gespecialiseerde literatuur maakt het mogelijk om veel studies over dit onderwerp te vinden.

Carpaal tunnel syndroom : Risico’s en complicaties

Carpaal tunnel chirurgie is een veilige procedure die uitstekende resultaten geeft. Maar zoals elke chirurgische ingreep is ook deze niet zonder risico’s en complicaties. Het kan in feite gaan om:

• Ernstige en langdurige pijn. Postoperatieve pijn is meestal mild en van korte duur. In sommige ongelukkige situaties kan het echter enige tijd aanhouden en verschillende ongemakken voor de patiënt veroorzaken. Wanneer dit gebeurt, omvat het pijnlijke gebied zowel de hand als de pols.
• Merkbare littekens. Open chirurgie laat eerder diepe en merkbare huidvlekken achter.
• Langdurig gevoel van gevoelloosheid. De gevoelloosheid duurt meestal een paar weken, maar in sommige gevallen kan het enkele maanden constant blijven. Vaak gaat het in deze omstandigheden gepaard met hevige pijn.
• Infecties. Ze zijn te wijten aan het binnendringen van bacteriën in de wond. Om dit probleem op te lossen, moet de patiënt antibiotica krijgen. De belangrijkste tekenen van een infectie zijn: roodheid van de wond, verlies van pus en hoge koorts.
• Bloedingen. Bloedverlies kan optreden tijdens de operatie, als de chirurg per ongeluk een bloedvat verwondt, of in de postoperatieve fase, als de patiënt het geopereerde ledemaat tegen een voorwerp stoot.
• Permanente schade aan de medianuszenuw. Tijdens de operatie kan de behandelend arts per ongeluk de medianuszenuw verwonden. Symptomen van deze schade zijn: aanhoudende gevoelloosheid en tintelingen. Dit is een zeldzame gebeurtenis.
• Schade aan de pezen. In deze omstandigheden is een tweede herstellende operatie nodig. Dit is een zeldzame gebeurtenis.
• Gebrek aan kracht bij het grijpen van voorwerpen en gewrichtsstijfheid. Sommige patiënten hebben moeite met het grijpen van voorwerpen vanwege een gebrek aan kracht of overmatige stijfheid van de gewrichten. Over het algemeen lossen deze omstandigheden zichzelf spontaan op, ook al gaat het over een behoorlijk lange tijd.
• Terugval . Het is de terugkeer van het carpaaltunnelsyndroom. Als de symptomen in de loop van enkele maanden niet verbeteren, is een tweede operatie vereist. Het is echter een zeer zeldzame gebeurtenis.

Carpaal tunnel syndroom operatie (chirurgische technieken)

Er zijn verschillende chirurgische procedures om de medianuszenuw in het gebied van het carpale kanaal te ontlasten. Uiteindelijk hangt de keuze van de toegangsroute grotendeels af van de persoonlijke voorkeuren van de chirurg, hoewel de ene methode niet fundamenteel superieur is aan de andere – veel routes leiden immers naar Rome.

Men mag de kwaliteit van de operatie echter niet afhankelijk maken van de lengte van de chirurgische hub. Integendeel. Een korte incisie kan het risico op per ongeluk verwonden van de medianuszenuw of een andere belangrijke structuur tijdens de operatie aanzienlijk vergroten.

Er zijn grofweg twee technieken te onderscheiden. De klassieke, open methode wordt met het blote oog en normale chirurgische instrumenten onder het zicht bediend. Bij de endoscopische methode worden camera-optica en speciale instrumenten via kleine incisies ingebracht.

De endoscopische chirurgische techniek heeft de laatste jaren weer aan belang ingeboet. Hoewel endoscopie een belangrijke ontwikkeling is geweest op andere gebieden van chirurgie, biedt het geen significante voordelen voor carpaletunnelsyndroomchirurgie. De endoscopische carpale daksplijting wordt als een veilige procedure beschouwd, maar het risico op ernstig zenuwletsel is verhoogd, zij het klein. Daarnaast bestaat het risico dat het carpaaldak door het relatief beperkte zicht slechts onvolledig wordt gespleten. Al met al is de endoscopische chirurgische techniek echter een goede procedure in de handen van ervaren mensen.

Over het algemeen raden we de open chirurgische methode aan. Door het gebruik van speciale instrumenten kunnen we de snijlengte beperken tot 2-3 cm en toch vrij zicht op het operatiegebied hebben. Het litteken is daarom maar iets langer dan bij de endoscopische procedure. Desalniettemin behouden wij ons altijd het recht voor om de snede te verlengen in moeilijke gevallen met een slecht overzicht. Veiligheid staat immers voorop.

• Er zijn open en endoscopische chirurgische technieken
• De open chirurgische techniek is veiliger en heeft geen grote nadelen ten opzichte van de endoscopische methode

We gebruiken een chirurgische techniek die de voordelen van beide methoden combineert – betrouwbare blootstelling van de zenuw en een kleine incisie. Een ca. In de handpalm wordt een 2-3 cm lange incisie gemaakt. Nadat het ligament is gespleten, wordt de metacarpale zenuw blootgelegd, zodat verwondingen definitief zijn uitgesloten. Vervolgens wordt het ligament volledig onderhuids gespleten met een speciaal instrumentarium tot aan de onderarm en wordt de zenuw volledig ontlast.

Na de carpaal tunnel syndroom operatie

Aan het einde van de operatie wordt een steriel verband aangebracht. Een gipsspalk wordt gebruikt om de wond te immobiliseren om deze te beschermen en om de medianuszenuw in een beschermde positie te houden gedurende de tijd dat deze geneest. De vingers zijn niet ingesloten in het gips en kunnen dus vrij bewegen.

De aangedane hand moet de eerste twee tot drie dagen na de operatie hoog gehouden worden. Dit kan overmatige zwelling voorkomen en de wond geneest sneller. Regelmatige vingeroefeningen zijn ook belangrijk om verstijving te voorkomen door het verlichten van de houding.

De beste manier om de pijn te verlichten, is door de hand strikt omhoog te houden. Het kan ook worden gekoeld. Het is meestal niet nodig om pijnstillers te nemen. De gevoelloosheid van de hand duurt meestal een paar uur, zodat er in deze tijd weinig pijn is. Als de pijn daarna heviger wordt, zijn pijnstillers zoals ibuprofen of diclofenac de beste manier om te helpen. Uiteraard kan een bijbehorend recept worden verstrekt.

In het verdere verloop moeten verbanden regelmatig worden vervangen. Deze routinecontroles kunnen ter plaatse door de huisarts worden uitgevoerd. Ook kan de gipsspalk na een week door de huisarts worden verwijderd, zodat een vervolgbezoek na de operatie over het algemeen niet nodig is.

Uiteraard kan de nazorg ook door ons worden uitgevoerd.

• Na de operatie moet de hand worden opgetild en gekoeld
• Het is meestal niet nodig om pijnstillers te nemen
• Het gipsverband moet een week gedragen worden
• Vervolgbehandeling kan ter plaatse door de huisarts worden uitgevoerd