De pijn in het trochanterische gebied wordt vaak gemeld nela laterale heup die uitstraalt naar de knie, vaak wanneer op de bedzijde in deze stoel ligt door de pijn te comprimeren, waardoor de positie wordt veranderd. Na verloop van tijd wordt de pijn wijdverspreid waargenomen (posterieur en lateraal) en wordt er vaak ook naar verwezen in de liesstreek.
Bij trochanteritis bij heuppijn wordt pijn meestal gevoeld bij het opstaan uit een stoel en neemt geleidelijk af bij beweging en lopen. Zelfs in rust wordt vaak pijn gevoeld.
De trochanter major is een benig uitsteeksel dat deel uitmaakt van het dijbeen en zich net lateraal van het heupgewricht bevindt. Daarop worden de pezen van de gludeale kleine en mediale spieren ingebracht en daarboven schuift het in de pees van de tensorspier van de fascia lata met de trochanteric bursa ertussen.
Bij trochanteric (of liever bij het syndroom van grotere trochanterpijn) veroorzaakt het een ontsteking van deze structuren, pezen en zak, en voelt u pijn en bewegingsbeperking.
Het is een veel voorkomende aandoening, in feite wordt geschat dat 10 tot 25% van de algemene bevolking wordt getroffen.
Het syndroom treft vooral mensen tussen de 40 en 60 jaar, met een hogere prevalentie bij vrouwen en volwassenen met knieartrose en/of lage rugpijn, vooral als ze overgewicht hebben.
Trochanter major pijnsyndroom : Oorzaken
Groter trochanter-syndroom kan worden veroorzaakt door direct trauma, mogelijk als gevolg van een val op de zijkant. Het kan ook worden veroorzaakt door langdurige druk op het heupgebied, repetitieve bewegingen zoals wandelen / rennen en krachtige oefeningen, waarbij het gewicht van het lichaam slechts één been gedurende lange perioden belast. Andere factoren zijn: heupinstabiliteit of het gevolg van een sportblessure.
Trochanter major pijnsyndroom : Symptomen
Mensen die last hebben van een ontsteking in de heup merken vanaf het begin van de ziekte stekende of trekkende pijn in de heup. Onder bepaalde omstandigheden kan deze pijn uitstralen naar de onderste, laterale dij. Bij minder uitgesproken ontstekingsprocessen worden de symptomen voornamelijk veroorzaakt door bewegingen van het heupgewricht. De reden hiervoor is dat wanneer de heup wordt bewogen, de afzonderlijke gewrichtsdelen tegen elkaar wrijven en er spanning ontstaat in het gebied van de pezen. De symptomen die typisch zijn voor een ontsteking van de trochanter major kunnen worden uitgelokt, vooral bij het buigen en strekken van het heupgewricht tijdens het lopen.
Een uitgesproken ontsteking van de trochanter major kan tot hevige pijn leiden, zelfs als de patiënt in rust is. Aanzienlijke oververhitting van het huidoppervlak van de bovenste, laterale dij is ook een van de typische symptomen van ontsteking aan de trochanter major. Bovendien kan elke roodheid in dit gebied wijzen op een ontstekingsverandering. Bovendien is het normale bewegingsbereik duidelijk beperkt wanneer er een ontsteking is aan de trochanter major. Tijdens het lichamelijk onderzoek kan het tikken op de trochanter pijn veroorzaken.
De trochanter major is een groot, voelbaar uitsteeksel van bot aan de buitenkant van de dij, dat dient als startpunt voor de pezen van verschillende spieren. Verschillende ziekten en aandoeningen kunnen heuppijn veroorzaken in het gebied van de trochanter major.
Een mogelijke oorzaak is tendinitis, de zogenaamde “insertietendinopathieën”. Strikt genomen zijn dit tendinitis. De trochanter major dient als aanhechtingsvlak voor in totaal 5 spieren. Deze omvatten de gluteus medius- en minimus-spieren, de piriformis-spieren, de obturator internus-spieren en ten slotte de gemelli-spieren. Een ontsteking in het gebied van de peesaanhechtingen van deze spieren kan leiden tot een scherpe pijn in de heup, die vooral uitsteekt naar de buitenkant van de dij. Bovendien kan er in dit gebied minder roodheid en zwelling zijn. In de meeste gevallen is de pees van de gluteus medius-spier aangetast. Peesirritatie treft de gluteus minimus-spier iets minder vaak.
Ook degeneratieve processen of kleine verwondingen in de pees kunnen hier een scherpe pijn veroorzaken.
Een andere oorzaak van pijn in het gebied van de trochanter major is de bursitis (bursitis). Er zijn 3 bursa in het gebied van de trochanter major, die een soort “kussen” zijn tussen de spieren en het botoppervlak. Ze verdelen druk en wrijving gelijkmatig over de omliggende pezen, spieren en botten, waardoor soepele bewegingen mogelijk zijn. Ontsteking van de slijmbeurs is meestal pijnlijk en kan het gevolg zijn van onjuiste of overmatige belasting van de heup of van verwondingen.
Een andere oorzaak van pijn in het gebied van de trochanter major is de zogenaamde “snakkende heup” (Coxa saltans). Een streng vezels genaamd de iliotibiale band loopt langs de trochanter major. Delen van deze vezelstreng kunnen op een te kleine afstand over de trochanter major glijden, waardoor er een quasi vastzittende beweging ontstaat tijdens bewegingen. Naast af en toe pijn is er een duidelijk hoorbare en voelbare klik op de heup te horen. Pijn treedt vooral op als er verdere irritatie of ontsteking is in dit gebied.
Trochanter major pijnsyndroom : Diagnose
De fysiotherapeut zal een grondig onderzoek doen om andere mogelijke oorzaken van de pijn uit te sluiten. Indien nodig kunnen diagnostische tests worden gedaan, waaronder echografie en MRI. Dit is alleen om de diagnose te bevestigen.
Lees ook :- Non hodgkin lymfoom
Trochanter major pijnsyndroom : Behandelingen
- Behandeling met geneesmiddelen . Afhankelijk van de gediagnosticeerde aandoening, kunnen bepaalde medicijnen worden voorgeschreven om botweefsel te reguleren of te versterken, en om pijn en ontsteking te verminderen.
- Chirurgische behandeling . Afhankelijk van het type fractuur kan een operatie worden uitgevoerd met het plaatsen van pinnen, een verschroefde plaat, een externe fixator of in sommige gevallen een prothese.
- Orthopedische behandeling. Afhankelijk van het type breuk kan de installatie van een pleister of een hars worden uitgevoerd.
- Lichamelijke behandeling. Fysiotherapieën, zoals fysiotherapie of fysiotherapie, kunnen worden voorgeschreven.
- Hormonale behandeling, radiotherapie of chemotherapie. Deze behandelingen kunnen worden voorgeschreven afhankelijk van het type en het stadium van de kanker.
Trochanteritis wordt over het algemeen behandeld met rust, ijsapplicaties, het nemen van ontstekingsremmende medicijnen (om pijn en ontsteking tegen te gaan) en, in meer ernstige gevallen, cortisone-infiltraties in het gebied.
De trochanter major is een groot benig uitsteeksel, vierhoekig van vorm, voelbaar op het laterale oppervlak van de heup. Het bevindt zich superieur aan het lichaam van het dijbeen en markeert de bovengrens. Het ontwikkelt zich in feite in het gebied waar het lichaam is verbonden met de nek van het dijbeen, in een laterale positie.
In sommige gevallen kan de trochanteritis vanzelf achteruitgaan. Vaker kan de pijn enkele weken tot enkele maanden aanhouden. Het langdurig verminderen van fysieke activiteit zoals hardlopen of wandelen kan het genezingsproces vergemakkelijken.
De meeste trochanterfracturen zijn zelfbeperkend en kunnen zonder chirurgische ingreep worden behandeld als de verplaatsing minder dan 1 cm is. De patiënt mag echter gedurende maximaal een maand geen gewicht op het aangedane been dragen. Bij veel patiënten kan het tot 3 maanden duren voordat ze weer normaal lichamelijk actief zijn.
