Non hodgkin lymfoom

John
14 Min Read

Een non-Hodgkin-lymfoom (NHL) is een kwaadaardige tumor die het lymfeweefsel aantast. Er zijn verschillende vormen van non-Hodgkin-lymfoom met verschillende prognoses. Typerend voor non-Hodgkin-lymfoom zijn gezwollen lymfeklieren en de zogenaamde B-symptomen (koorts, nachtelijk zweten, gewichtsverlies). Mannen worden vaker ziek dan vrouwen. De gemiddelde leeftijd bij het begin is ongeveer 60 jaar. De therapie hangt af van het gedegenereerde celtype en het stadium van de ziekte. Lees hier alles wat u moet weten over non-Hodgkin-lymfoom.

Beschrijving

De term “non-Hodgkin-lymfoom” beschrijft niet één ziekte, maar is eerder een verzamelnaam voor een groot aantal verschillende vormen (non-Hodgkin-lymfoom), die aanzienlijk verschillen, vooral wat betreft hun prognose. Kortom, non-Hodgkin-lymfoom is een kwaadaardige tumor die het lymfeweefsel aantast. Theoretisch kan de tumor overal in het lichaam voorkomen waar lymfatisch weefsel aanwezig is (beenmerg, thymus, milt, lymfeklieren, amandelen, lymfeweefsel in het spijsverteringskanaal). Meestal ontwikkelt zich echter non-Hodgkin-lymfoom in de lymfeklieren. De lymfeklieren werken als kleine filters in het lymfestelsel, waarin gedegenereerde lymfoomcellen (lymfocyten) “vastlopen” en zich daar vermenigvuldigen.

Het lymfestelsel speelt een cruciale rol in het immuunsysteem. Lymfecellen (lymfocyten) zijn witte bloedcellen (leukocyten) die schadelijke lichaamsvreemde stoffen (bijvoorbeeld ziekteverwekkers) kunnen herkennen en markeren. Artsen maken onderscheid tussen B- en T-lymfocyten. Terwijl de B-lymfocyten voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de aanmaak van antilichamen, vallen T-lymfocyten ziekteverwekkers in het lichaam direct aan. Non-Hodgkin-lymfomen kunnen zowel gedegenereerde B- als T-lymfocyten zijn.

Non-Hodgkin-lymfomen worden geclassificeerd op basis van hun maligniteit en het type cel waaruit het lymfoom afkomstig is. Er is B-cel non-Hodgkin-lymfoom en T-cel non-Hodgkin-lymfoom, wat iets zeldzamer is. Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen laagmaligne (minder kwaadaardige) en zeer kwaadaardige (kwaadaardigere) non-Hodgkinlymfoom. B-cel non-Hodgkin-lymfoom kan bijvoorbeeld laag kwaadaardig of hoog kwaadaardig zijn. Hetzelfde geldt voor T-cel non-Hodgkin-lymfoom.

De laaggradige non-Hodgkin-lymfomen komen verreweg het meest voor (70 procent van de gevallen). Deze vorm van kanker is minder kwaadaardig. Laaggradig non-Hodgkin-lymfoom groeit meestal langzaam en is in het begin vaak symptoomvrij. De term “laag maligne” is echter enigszins misleidend, omdat de langzame celdeling van deze lymfomen betekent dat de behandeling over het algemeen veel slechter is dan die van de zeer kwaadaardige non-Hodgkin-lymfomen. Daarom is genezing vaak alleen in een vroeg stadium mogelijk.

Bij zeer kwaadaardige non-Hodgkin-lymfomen delen de gedegenereerde cellen zich bijzonder snel. Hun groei is agressief en ze verdringen gezonde cellen. De zeer kwaadaardige non-Hodgkin-lymfomen reageren echter significant beter op behandeling dan de laag-maligne, zodat genezing in alle stadia van de ziekte kan worden bereikt.

Lees ook :-Brok in de keel

Non hodgkin lymfoom : Symptomen

De meeste patiënten hebben aanvankelijk een van de volgende symptomen:

  • Asymptomatische perifere lymfadenopathie

De vergrote ganglia kunnen elastisch zijn, aanvankelijk geïsoleerd en secundair vervolgens overgaan in massa’s. Aangetaste lymfeklieren zijn meestal niet pijnlijk, in tegenstelling tot lymfeklieren van virale infecties. Betrokkenheid van de lymfeklieren is bij sommige patiënten gelokaliseerd, maar in de meeste gevallen is het multifocaal. Bij het eerste klinische onderzoek moet zorgvuldig worden gekeken naar cervicale, axillaire, inguinale en femorale lymfeklieren.

Bij sommige patiënten veroorzaken vergrote mediastinale en retroperitoneale knopen symptomen van compressie. De belangrijkste hiervan zijn:

  • Compressie van de superieure vena cava: kortademigheid en gezichtsoedeem (Superieur vena cava-syndroom)
  • Compressie van de externe galboom: geelzucht
  • Compressie van de urineleiders: hydronefrose
  • Darmobstructie: braken en constipatie
  • Verstoring van de lymfedrainage: pleuraal of chylos peritoneaal vocht of lymfoedeem van een onderste ledemaat

Bij sommige non-Hodgkin-lymfomen is de huid aangetast. Non-Hodgkin-B-cellymfomen kunnen de hoofdhuid (folliculaire non-Hodgkin-lymfomen) of benen (grote cellen) aantasten, wat gewoonlijk licht verhoogde erythemateuze knobbeltjes veroorzaakt. Bij cutaan non-Hodgkin-T-cellymfoom kunnen huidlaesies bestaan uit tumoren, plaques of papels of diffuus niet-palpeerbaar erytheem of discrete papels.

De systemische symptomen (bijv. vermoeidheid, koorts, nachtelijk zweten, gewichtsverlies) kunnen bij sommige patiënten de eerste manifestaties zijn, meestal bij agressieve lymfomen. Deze patiënten hebben mogelijk geen lymfadenopathie opgemerkt of hebben geen voelbare uitwendige ziekte; deze patiënten hebben een CT- of PET-scan (positronemissietomografie) nodig om de laesie(s) te markeren.

Anemie is aanvankelijk aanwezig bij ongeveer 33% van de patiënten en werd uiteindelijk in veel gevallen gevonden. Het kan worden veroorzaakt door een bloeding van gastro-intestinaal lymfoom, ongeacht of er sprake is van trombocytopenie; door hypermilt hemolyse, of Coombs positieve hemolytische anemie; door medullaire infiltratie door lymfoom; of door myelosuppressie veroorzaakt door chemotherapie of radiotherapie.

Manifestaties van bepaalde specifieke lymfomen

De lymfomen / leukemieën bij volwassenen (geassocieerd met HTLV-1 [Human T-lymphotrophic virus-1) hebben een fulminant klinisch beloop, met huidinfiltratie, lymfadenopathie, hepatosplenomegalie en leukemie. Leukemiecellen zijn kwaadaardige T-lymfocyten die zeer vaak meerlobbige kernen hebben. Hypercalciëmie komt vaak voor, meer gerelateerd aan humorale factoren dan aan directe botinvasie.

De anaplastische grootcellige lymfomen kunnen huidlaesies, lymfadenopathie en snel progressieve viscerale laesies veroorzaken. Deze ziekte kan worden verward met Hodgkin-lymfoom of ongedifferentieerd gemetastaseerd carcinoom.

Lees ook :-Jeuk aan anus

Non hodgkin lymfoom : Oorzaken en risicofactoren

De oorzaken van het optreden van non-Hodgkin-lymfoom zijn nog niet volledig opgehelderd. In veel gevallen is er echter zeer waarschijnlijk een verband tussen een (meestal virale) infectie en non-Hodgkin-lymfoom.

Aangezien met name senioren non-Hodgkin-lymfoom ontwikkelen, wordt ouderdom als een risicofactor voor non-Hodgkin-lymfoom beschouwd. Non-Hodgkin-lymfoom wordt uiteindelijk veroorzaakt door veranderingen (mutaties) in het genetische materiaal van een lymfecel. De mutatie stimuleert de abnormale groei van de cel en blokkeert gezonde functies. De oorzaak van pathogene veranderingen in de celkern is vaak een infectie met het Epstein-Barr-virus.

Degeneratie van cellen wordt over het algemeen een probleem wanneer de afweer van het lichaam verzwakt is. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als een persoon besmet is met het HI-virus (HIV). De HI-virussen lijken ook de neiging van de cellen om te veranderen te vergroten. Geschat wordt dat mensen met een HIV-infectie een duizend keer groter risico lopen om non-Hodgkin-lymfoom te ontwikkelen dan mensen die immuun zijn voor de gezondheid. Zeer kwaadaardig B-cel Burkitt-lymfoom komt vooral veel voor bij hiv-positieve mensen. Een zwak immuunsysteem veroorzaakt door immunosuppressieve (immunosuppressieve) geneesmiddelen of toxische stoffen (pesticiden, aromatische koolwaterstoffen zoals benzeen) kan ook bijdragen aan de ontwikkeling van non-Hodgkin-lymfoom.

Een speciale vorm van lymfoom, het laagmaligne B-cel MALT-lymfoom (Mucosa Associated Lymphoid Tissue), is duidelijk gerelateerd aan de kolonisatie van het maagslijmvlies door de bacterie Helicobacter pylori. Bij deze vorm van lymfoom kan antibiotische therapie die de bacterie in een vroeg stadium van de ziekte elimineert, voldoende zijn om het lymfoom te genezen.

Lees ook :-Ziekte van paget

Non hodgkin lymfoom : Diagnose

  • Tijdens het klinisch onderzoek gaat de arts over tot palpatie van de gebieden waar de gezwollen knopen zich kunnen bevinden: onder de kin, in de nek, in het gebied van de amandelen, boven de schouders, bij de ellebogen, onder de oksels en de lies . Hij onderzoekt ook de buik, die gezwollen kan zijn door schade aan organen of diepe klieren.
  • Een biopsie bevestigt de aanwezigheid van lymfoom en specificeert het type. De biopsie bestaat uit het nemen van een monster uit een lymfeklier of, zeldzamer, uit een orgaan (milt, lever, beenmerg, long …), om het onder een microscoop te analyseren.
  • Tijdens de verlengingsbeoordeling zoekt de arts naar alle locaties van de ziekte. Medische beeldvormingsonderzoeken zoals CT-scan, thoraxfoto, abdominale echografie of PET (positronemissietomografie) kunnen de mogelijke uitbreiding van NHL bepalen. Een bloedtest kan afwijkingen in verschillende soorten bloedcellen, rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes aantonen en kan ook helpen bepalen of de lever, nieren of andere organen zijn aangetast. De arts kan een onderzoek van het beenmerg bestellen, evenals een onderzoek van het hersenvocht dat het ruggenmerg en de hersenen omringt.
  • Er wordt een algemene gezondheidscheck uitgevoerd. Al deze onderzoeken zijn complementair en helpen bij het specificeren van het type lymfoom, de omvang en het stadium van vooruitgang, en om de behandelingen op de meest optimale manier aan te passen.

Non hodgkin lymfoom : Behandelingen

De behandelingen die u worden aangeboden zijn afgestemd op de kenmerken van het lymfoom (type, graad, ontwikkelingsstadium) maar ook op uw algemene gezondheidstoestand. De verschillende opties worden alleen of gecombineerd voorgeschreven.

Door verschillende geneesmiddelen te combineren, kan de effectiviteit van de behandeling worden verhoogd, terwijl de doses van elk worden verlaagd en de bijwerkingen worden geminimaliseerd.

  • De therapeutische onthouding is gerechtvaardigd voor bepaalde vormen van indolente lymfomen, niet erg uitgebreid of met een langzame evolutie. Artsen besluiten dan de behandeling niet direct na de diagnose toe te passen, terwijl ze regelmatig worden opgevolgd.
  • Chemotherapie maakt gebruik van medicijnen die kankercellen vernietigen of hun groei voorkomen. De referentieprotocollen combineren verschillende medicijnen en worden over het algemeen toegepast door opeenvolgende kuren. De medicijnen zijn in de vorm van tabletten (orale inname) of injectables, intraveneus, intramusculair of subcutaan.
  • Bestralingstherapie maakt gebruik van krachtige doses röntgenstralen gericht op het tumorgebied om kankercellen lokaal te vernietigen. Na een zware behandeling met chemotherapie of radiotherapie kan een beenmergtransplantatie worden overwogen, een zogenaamde “consolidatie”-behandeling.
  • Immunotherapiebehandelingen maken gebruik van medicijnen die het immuunsysteem van de patiënt stimuleren om het tegen kankercellen te richten. Deze immuuntherapieën omvatten radio-immunotherapie, interferonen en monoklonale antilichamen.

Non hodgkin lymfoom : Prognose en verloop van de ziekte

De levensverwachting van non-Hodgkin-lymfoom varieert sterk. Hoe goed een patiënt op de therapie reageert, hangt af van het type non-Hodgkin-lymfoom. Zeer kwaadaardige non-Hodgkin-lymfomen reageren veel beter op therapie dan de langzaam groeiende, laag-kwaadaardige non-Hodgkin-lymfomen vanwege de hoge mate van celdeling. Daarnaast hebben het stadium van de ziekte en de algemene lichamelijke conditie een grote invloed op de prognose. Als de algemene toestand van de patiënt goed is, kunnen zeer kwaadaardige non-Hodgkin-lymfomen meestal in alle stadia worden genezen. Anderzijds is er uitzicht op genezing bij laaggradig non-Hodgkinlymfoom, vooral in de stadia I en II. In vergevorderde stadia is de kans op volledige genezing vrij laag.

Wat zijn de vooruitzichten voor mensen met non-Hodgkin-lymfoom?

Overlevingspercentages voor NHL variëren. Uw vooruitzichten zijn afhankelijk van:

  • je leeftijd
  • je algehele gezondheid
  • het type NHL dat je hebt
  • hoe snel de NHL wordt ontdekt

Mensen met langzamer groeiende kankers kunnen lang leven.

Soms wordt NHL pas gevonden als het in een vergevorderd stadium is. Agressieve vormen van NHL kunnen meestal worden behandeld, maar kanker die in latere stadia wordt gevonden, kan moeilijk te behandelen zijn. De kanker kan fataal zijn voordat de behandeling tijd heeft om effect te sorteren.

Non hodgkin lymfoom video :-

Is non Hodgkin erger dan die van Hodgkin?

Hodgkin-lymfoom wordt erkend als een van de best behandelbare vormen van kanker, waarbij meer dan 90% van de patiënten langer dan vijf jaar in leven blijft. Non-Hodgkin komt echter vaak voor in verschillende delen van het lichaam. Het kan aan de oppervlakte komen in soortgelijke lymfeklieren als Hodgkin-lymfoom, of zelfs in de lies en de buik.

Wie heeft de meeste kans om non-Hodgkin-lymfoom te krijgen?

Over het algemeen is het risico op non-Hodgkin-lymfoom hoger bij mannen dan bij vrouwen, maar er zijn bepaalde soorten non-Hodgkin-lymfoom die vaker voorkomen bij vrouwen. De redenen hiervoor zijn niet bekend. In de Verenigde Staten hebben blanken meer kans dan Afro-Amerikanen en Aziatische Amerikanen om non-Hodgkin-lymfoom te ontwikkelen.

Wat zijn complicaties van non-Hodgkin-lymfoom?

Ademhalingsproblemen secundair aan pleurale effusie en/of parenchymale laesies. Superior vena cava (SVC) syndroom secundair aan een grote mediastinale tumor. Ruggenmergcompressie secundair aan wervelmetastasen. Neurologische problemen secundair aan primair CZS-lymfoom of lymfomateuze meningitis.

Share This Article
Leave a comment