Behandeling zweer huid

Een zweer wordt gedefinieerd als een goed gelokaliseerde laesie waarbij het slijmvlies van het spijsverteringsstelsel is betrokken en wordt blootgesteld aan de werking van zure sappen die door de maag worden uitgescheiden. De maagzweer ontwikkelt zich in de maag, de twaalfvingerige darmzweer in het bovenste deel van de dunne darm, terwijl de slokdarmzweer het onderste deel van de slokdarm aantast.

Wat zijn huidzweren?

Huidzweren zijn wonden die niet spontaan genezen. Meestal zijn ze te wijten aan chronische veneuze insufficiëntie. Zweren kunnen asymptomatisch of zeer pijnlijk zijn als er een infectie aanwezig is.

Hoe kan een maagzweer worden behandeld?

De zweer kan worden verwijderd met het huidzweerverband. Deze techniek maakt het mogelijk om de necrotische delen en het inflammatoire exsudaat te elimineren om een granulatieoppervlak te bereiken. Als er pijn is, zal deze de neiging hebben om te verdwijnen en zal de wond beginnen te genezen. Meestal wordt aanbevolen om de wond wekelijks te verzorgen.

Lees ook :- Huidziektes bij mensen

Wat zijn de oorzaken van zweren?

Er zijn verschillende soorten zweren, elk veroorzaakt door verschillende factoren, die een verslechtering van de bloedcirculatie gemeen hebben.

Mensen met diabetes

Een hoge bloedsuikerspiegel kan zenuwen beschadigen en perifere neuropathie veroorzaken, met verlies van aanraking in de voeten en benen, waardoor het voor diabetespatiënten moeilijker wordt om laesies vroeg op te vangen. Ook vertraagt een hoge bloedsuiker de wondgenezing.

Indien onbehandeld, kunnen de laesies leiden tot zweren.

Wie lijdt aan arteriosclerose?

Bij mensen met atherosclerose vernauwen de slagaders en kan het bloed niet goed circuleren. Als een deel van het lichaam niet genoeg bloed krijgt, klapt de huid in en vormt zich een zweer.

Wie heeft drukproblemen?

Bij patiënten die lange tijd bedlegerig zijn, comprimeert constante druk de bloedvaten, blokkeert de regelmatige bloedstroom en bevordert de ontwikkeling van zweren. In dit geval spreken we van decubitus, beter bekend als doorligwonden.

Degenen die lijden aan chronische veneuze insufficiëntie

Veneuze insufficiëntie treedt op wanneer de aderen niet langer in staat zijn om bloed van de benen naar het hart te transporteren. Bloed hoopt zich op in de aderen van de benen en veroorzaakt zwelling. In gevallen waar de zwelling erg groot is, kan dit leiden tot zweren.

Andere, minder vaak voorkomende oorzaken van maagzweren zijn: basaalcelcarcinoom en huidkanker; sommige aandoeningen, zoals gangreneuze pyodermie en sommige auto-immuunziekten; schimmel-, bacteriële of virale infecties; sommige medicijnen; stralingsbrandwonden, langdurige blootstelling aan vocht.

Lees ook :- Psoriasis behandeling homeopathie

Wat zijn de symptomen van een maagzweer?

Een huidzweer veroorzaakt een kleine, kraterachtige depressie in de huid, waaruit sereus vocht, bloed of pus kan ontsnappen. De huid rond de zweer kan verkleurd en verdikt lijken.

Huidzweren beginnen over het algemeen langzaam en verergeren geleidelijk naarmate de huid afbreekt. In de vroege stadia kan een gebied van verkleuring verschijnen dat donkerder of lichter is dan het omliggende huidweefsel. Het gebied kan branden of jeuken.

Milde huidzweren zijn oppervlakkig en tasten alleen de bovenste huidlagen aan, de ernstiger kunnen zich uitstrekken tot de onderste huidlagen en het onderhuidse weefsel. In extreem ernstige gevallen kan de zweer spieren en botten aantasten.

Kleine huidzweren zijn ook een reden tot bezorgdheid, omdat ze langzaam genezen en infecties kunnen veroorzaken.

Lees ook :- Eczeem lies huidziekten

Hoe kan de pijn van huidzweren worden verminderd?

De eerste stap bij het genezen van schade aan huidzweren is het bepalen van de oorzaak. Patiënttransformatie en herpositionering blijven de focus van preventie en behandeling. Patiënten die in staat zijn hun gewicht om de 10 minuten te verplaatsen, moeten worden aangemoedigd dit te doen. Herpositionering moet om de 2 uur worden gedaan.

Patiënten die in bed liggen, moeten in een hoek van 30 ° worden geplaatst om de druk op de tuberositas ischiad en de trochanter major te minimaliseren. Patiënten die tijdens de sessie een huidulcus ontwikkelen, moeten regelmatig worden verplaatst.

Drukontlasting kan worden bereikt door het gebruik van speciale steunvlakken voor beddengoed en rolstoelen die de stofdruk onder 32 mm Hg kunnen houden (standaarddrempelwaarde voor het evalueren van steunvlakken).

Steunvlakken kunnen worden onderverdeeld in dynamische systemen die een energiebron nodig hebben met wisselende drukpunten en statische systemen die afhankelijk zijn van herverdeling van druk over een groot oppervlak en geen energiebron nodig hebben. Drukreducerende apparaten verminderen constant de druk van de capillaire sluiting; ze handhaven een lagere druk dan standaard ziekenhuisbedden, maar niet altijd onder capillaire sluitingsdruk.

Deze hefoppervlakken zijn vaak zwaar, duur en moeilijk schoon te maken en vereisen doorlopend onderhoud om een ​​goede functionaliteit te garanderen. Bovendien moeten ze correct worden gebruikt om effectief te zijn. Het hoofd en de schouders van de patiënt moeten minimaal worden verhoogd op een schuimkussen of wig.

Hoe kunnen huidzweren worden behandeld?

Als eerste stap moeten alle materialen die infectie bevorderen, granulatie vertragen en genezing belemmeren, worden verwijderd, inclusief necrotisch weefsel, korst en niet-levend afval dat zich rond een zweer vormt. De volgende drie procedures voor het verwijderen van necrotisch weefsel worden vaak gebruikt:

• enzymatisch debridement: maakt gebruik van verschillende chemische middelen (proteolytische enzymen) die werken door collageen aan te vallen en het door necrose geproduceerde afval vloeibaar te maken zonder het granulatieweefsel te beschadigen;
• niet-selectief mechanisch debridement: bij deze benadering wordt het necrotische weefsel losgemaakt en verwijderd door hydromassagebehandelingen, geforceerde irrigatie;
• acuut debridement: dit omvat de chirurgische verwijdering van de korst en al het gedevitaliseerde weefsel erin; het is willekeurig bij de eliminatie van levensvatbaar en gedevitaliseerd weefsel en vereist daarom veel vaardigheid en klinisch oordeel.

Zodra het debridement is voltooid en granulatieweefsel is gevormd, moet de plaats schoon en vochtig worden gehouden.

Wat zijn de meest aanbevolen medicijnen?

De keuze van wondverbanden hangt af van de toestand van de wond.

Hydrocolloïde verbanden vormen een occlusieve barrière op de wond terwijl ze een vochtige omgeving behouden en bacteriële besmetting voorkomen. Wanneer wondvocht in contact komt met het verband, ontstaat er een gel. Deze gel kan fibrinolytische eigenschappen hebben die de wondgenezing verbeteren, beschermen tegen secundaire infectie en de wond isoleren van verontreinigingen. Hydrocolloïden helpen wrijving en snijwonden te voorkomen.

Heldere zelfklevende coatings zijn semi-permeabel en occlusief. Ze zorgen voor gasuitwisseling en de overdracht van waterdamp van de huid en voorkomen maceratie van een gezonde huid rond de wond. Bovendien zijn ze niet-absorberend, verminderen ze secundaire infectie en maken ze een traumavrije verwijdering mogelijk. Deze verbanden minimaliseren wrijving en snijden en kunnen worden gebruikt op kleine wonden met minimale exsudatie en zonder necrotisch weefsel; ze werken echter niet goed bij patiënten die diaforetisch zijn of aanzienlijk exsuderende wonden hebben.

Alginaatverbanden zijn zeer absorberend en gemakkelijk in gebruik. Het zijn natuurlijke, steriele producten, afkomstig van bruine algen. Ze vormen een gel bij contact met wonddrainage en kunnen worden gebruikt in slecht verdunde omstandigheden, zowel bij geïnfecteerde als niet-geïnfecteerde wonden; ze mogen echter niet worden aangebracht op droge of minimaal drainerende wonden, omdat ze uitdroging kunnen veroorzaken en de wondgenezing kunnen vertragen.

Waar zijn de remedies voor zweer huid?

Het doel van de behandeling van huidzweren is om weefselgenezing te bevorderen, pijn te verminderen en kolonisatie door bacteriën te voorkomen.
De remedies voor zweren zijn afhankelijk van het specifieke trauma dat ze heeft veroorzaakt. Het kan echter nuttig zijn om voor zweren te zorgen door deze eenvoudige stappen te volgen.

Maak de wond schoon . Verwijder eventuele resterende dode cellen van de zweer en was deze met antiseptische oplossingen.
Breng een geschikte crème aan. Als de laesie eenmaal is schoongemaakt, kan het nuttig zijn om een crème lokaal toe te dienen die helpt om een juiste mate van hydratatie te behouden. Als alternatief kunt u de crème op een steriel gaasje smeren en op de wond aanbrengen of een in hyaluronzuur gedrenkt gaasje gebruiken.
Bedek de wond. Nadat een crème en gaas zijn aangebracht, houdt u ze op hun plaats met een geschikt elastisch verband om het interessegebied samen te drukken.
Wees consistent . Reinig en breng de crème minimaal één keer per dag aan.
Als u een maagzweer vermoedt, neem dan contact op met uw arts. Het is namelijk belangrijk om een adequate diagnose te krijgen, de laesies beter te behandelen en eventuele complicaties zoals chroniciteit te vermijden.

Als de zweer niet goed wordt verzorgd, neemt het risico op bacteriële besmetting toe en symptomen zoals:

• ontsteking
• verergering van pijn
• verlies van vocht uit de zweer
• roodheid en zwelling van de huid rond de ulceratieve laesie
• verhoging van de lichaamstemperatuur
• slechte geur afkomstig van de maagzweer.

Als u vermoedt dat zich een maagzweer ontwikkelt, neem dan contact op met uw arts of ga naar de dichtstbijzijnde eerste hulpafdeling.

Kunnen huidzweren worden voorkomen?

Hoewel huidzweren in principe vermijdbaar zijn en niet zouden moeten voorkomen, blijven ze een van de meest voorkomende problemen bij de behandeling van zieke mensen die herstellen van een ziekte.

De preventie van zweren bestaat uit twee hoofdcomponenten: het identificeren van risicopatiënten en interventies die zijn ontworpen om het risico te verminderen.

Er zijn verschillende benaderingen getest voor het identificeren van mensen die risico lopen op de vorming van huidlaesies. Een persoon die een rolstoel gebruikt, het grootste deel van de dag in bed ligt of het vermogen heeft om het lichaam te verplaatsen, moet worden beoordeeld op aanvullende factoren die het risico op letsel vergroten. Het is bekend dat de algehele fysieke en mentale conditie, voedingsstatus, activiteitenniveau, mobiliteit en mate van darm- en blaascontrole dit risico beïnvloeden.

Een eenvoudige klinische voorspellingsregel op basis van vier patiëntkenmerken kan helpen bij het identificeren van patiënten met een verhoogd risico op het ontwikkelen van decubitus en die daarom preventieve maatregelen nodig hebben:

• leeftijd
• gewicht bij opname in het ziekenhuis
• abnormaal uiterlijk van de huid
• wrijving

De risicobeoordeling moet het volgende omvatten:

• de volledige medische geschiedenis
• huidonderzoek
• identificatie van eerdere plaatsen van decubitus

Primaire kandidaten voor decubitus zijn onder meer:

• Ouderen
• mensen die chronisch ziek zijn (bijvoorbeeld mensen die kanker hebben, een beroerte hebben gehad of diabetes hebben)
• mensen die geïmmobiliseerd zijn (bijvoorbeeld na een breuk, artritis of pijn)
• zwakke of verzwakte mensen
• patiënten met een veranderde mentale toestand (bijv. anesthesie of coma)
• mensen met verminderd gevoel of verlamming

Secundaire factoren zijn onder meer:

• ziekte of verzwakking verhoogt de vorming van zweren
• koorts verhoogt de stofwisseling
• aanleg voor ischemie
• diaforese bevordert maceratie van de huid
• incontinentie veroorzaakt huidirritatie en besmetting
• andere factoren, zoals oedeem, geelzucht, jeuk en xerose (droge huid)