Een arterioveneuze malformatie (AVM) is een misvorming van de bloedvaten. Het bestaat uit een netwerk van bloedvaten waarin bloedvoerende hersenslagaders en bloedafvoerende hersenaders direct met elkaar zijn verbonden. Het centrum van de geknoopte bloedvaten wordt de nidus genoemd. Er zijn geen kleine capillaire vaten tussen de slagaders en aders in de nidus, zodat het bloed ongehinderd en met hoge stroming en druk door de vaten kan stromen. Een ruptuur kan daarom leiden tot ernstige intracerebrale bloedingen met schade aan het omliggende hersenweefsel.
Oorzaken arterio veneuze malformatie
AVM’s zijn het gevolg van de ontwikkeling van abnormale directe verbindingen tussen slagaders en aders, maar experts begrijpen niet waarom dit gebeurt. Bepaalde genetische veranderingen kunnen een rol spelen, maar de meeste soorten worden meestal niet geërfd.
Lees ook :- Pijn onder boezem rechts
Wat zijn de symptomen arterio veneuze malformatie?
AVM’s worden meestal gediagnosticeerd in de jonge volwassenheid. Ze zijn de belangrijkste oorzaak van intracraniële bloedingen op deze leeftijd. De meest voorkomende symptomen zijn meestal:
- Hersenbloeding met symptomen die lijken op een beroerte (40-70%)
- epileptische aanvallen (10-30%)
- neurologische gebreken
- hoofdpijn
Complicaties van arterio veneuze malformatie
Een AVM kan bloedingen (bloedingen) veroorzaken die kunnen leiden tot epileptische aanvallen, hoofdpijn en zelfs ernstige neurologische problemen, zoals verlamming of verlies van spraak, geheugen of gezichtsvermogen. Bij een hersenbloeding (hemorragische beroerte) is er 30% kans op het ontwikkelen van blijvende schade en 10% kans op een fatale afloop; een AVM die al is gebloed, geeft een zeer hoog risico op een nieuwe bloedingsepisode.
Lees ook :- Kronkel in darm symptomen
Diagnostiek van arterio veneuze malformatie
Een pulserend vaatgeruis over de calvaria kan bij ongeveer de helft van de patiënten worden geausculteerd. Een transcraniële Doppler- of kleurenduplex-echografie kan een verhoogde stroomsnelheid in de aanvoerende hersenslagaders aantonen. Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) met MR-angiografie moet worden uitgevoerd om de vermoedelijke diagnose te bevestigen. Dit maakt een exacte classificatie van de positie van de AVM ten opzichte van de omliggende structuren mogelijk, evenals de detectie van eerdere bloedingen. MRI toont de nidus als een signaalvrije zone, een zogenaamde flow void, met een onregelmatige vaatstructuur.
Bij computertomografie (CT), meestal uitgevoerd als onderdeel van nooddiagnostiek, kan de AVM verschijnen met verkalkingen of focale atrofieën. Na toediening van contrastmiddel verschijnen de verwijde bloedvaten als band- of kransvormige, sterk hyperdichte structuren.
Voorafgaand aan de behandeling is invasieve angiografie (DSA) geïndiceerd. Het wordt gebruikt voor nauwkeurige angiologische, laesiemorfologische en hemodynamische beoordeling en is onder andere belangrijk voor het beoordelen van de prognose en het bepalen van therapeutische maatregelen.
Lees ook :- Oefeningen onderrug sterker maken
Behandeling van arterio veneuze malformatie
De aanpak van AVM’s vereist typisch de tussenkomst van een multidisciplinair team waarin de neurochirurg, de stroke unit, radiochirurgie en interventionele neuroradiologie niet mogen ontbreken.
De mogelijke behandelingen worden beoordeeld op basis van de plaats van de misvorming, de grootte en kenmerken ervan, evenals de symptomen die door de patiënt worden beschuldigd en zijn algemene gezondheidstoestand. Het belangrijkste doel, naast het verkrijgen van controle over de symptomen, is het voorkomen van het ontstaan van een hemorragische beroerte, waarvoor het noodzakelijk is om de risico’s die voortvloeien uit de interventionele behandeling en de risico’s die voortvloeien uit de aanwezigheid van AVM zelf, af te wegen.
De eerste keuze is dus die tussen
- een conservatieve behandeling, of een waakzaam wachten gekenmerkt door periodieke controles, bij patiënten waarvan wordt aangenomen dat ze een laag risico op bloedingen hebben, of bij patiënten met een hoog risico op bijwerkingen na de behandeling;
- chirurgische of interventionele resolutie.
De kans op bloedingen bij een patiënt met cerebrale AVM is ongeveer 2-4% per jaar, terwijl de procentuele kans op het ontwikkelen van een bloeding in de loop van het leven zeer ruwweg kan worden berekend als 100-huidige leeftijd van de patiënt (lager is de leeftijd van de patiënt, hoe groter het risico op bloedingen en dus hoe groter de kans dat hij voor de therapeutische interventie kiest).
Bij patiënten die al eerder een AVM-ruptuur hebben gehad, wordt een interventionele behandeling ongetwijfeld aanbevolen vanwege het hoge risico op verdere episodes.
De behandeling kan een of meer van de volgende benaderingen omvatten:
- Endovasculaire behandeling: het is een minimaal invasieve ingreep die bestaat uit het inbrengen van een katheter ter hoogte van de lies en vanuit de dijbeenslagader, die deze naar de door de AVM aangetaste vasculaire districten leidt. Vervolgens gaan we over tot de lokale injectie van embolische stoffen om de bloedstroom geleidelijk te verminderen. In kleine AVM’s is het mogelijk om een volledige sluiting van de anomalie te verkrijgen, maar in de meeste gevallen is deze benadering functioneel voor volgende behandelingen, omdat het een betere respons mogelijk maakt. (pre-chirurgische of pre-radiochirurgische embolisatie).
- Chirurgische behandeling : het is een operatie die bestaat uit het isoleren van de AVM door alle afferente vaten te sluiten, waardoor een geleidelijke afname van het bloed wordt verkregen waardoor de afvoeraders kunnen worden gesloten en de laesie volledig kan worden verwijderd. Er is geen functionerend hersenweefsel in de AVM, dus de verwijdering ervan leidt niet tot complicaties.
- Stereotactische radiochirurgische behandeling met Gamma Knife: door middel van bestraling proberen we de arteriële afferenten naar de AVM te sluiten, waardoor fibrose van de bloedvaten ontstaat, zodat deze functioneel inactief wordt. Deze behandeling heeft alleen werkzaamheid aangetoond voor AVM’s met een volume van minder dan 3 cm, terwijl hogere volumes worden belast door frequente recidieven. Om een volledige sluiting van de afferente vaten te verkrijgen, kan het bovendien meer dan drie jaar therapie duren, gedurende welke de trombotische of hemorragische risico’s onveranderd blijven; daarnaast moet ook rekening worden gehouden met het radionecrotisch risico, dat wil zeggen de schade die straling uitoefent op gezond hersenweefsel (dosisafhankelijk).
De grootste zorg met betrekking tot AVM’s is dat ze ongecontroleerde bloedingen of bloedingen zullen veroorzaken. Minder dan 4 procent van de AVM-bloedingen, maar degenen die dat wel doen, kunnen ernstige, zelfs fatale gevolgen hebben. Overlijden als direct gevolg van een AVM komt voor bij ongeveer 1 procent van de mensen met AVM’s.
De meeste komen voor in uw hersenen en ruggenmerg, maar ze kunnen overal in uw lichaam voorkomen. Sommige mensen hebben symptomen; anderen hebben alleen symptomen na een gebeurtenis zoals een hersenbloeding. Een operatie om de AVM te verwijderen is een remedie. Andere behandelingen kunnen ook zeer succesvol zijn.
De belangrijkste behandeling voor AVM is een operatie. Uw arts kan een operatie aanbevelen als u een hoog risico op bloedingen heeft. De operatie kan de AVM volledig verwijderen. Deze behandeling wordt meestal gebruikt wanneer de AVM zich in een gebied bevindt waar chirurgen de AVM kunnen verwijderen met weinig risico op aanzienlijke schade aan de hersenweefsels.
Zoek onmiddellijk medische hulp als u tekenen of symptomen van een hersen-AVM opmerkt, zoals toevallen, hoofdpijn of andere symptomen. Een AVM-bloeding in de hersenen is levensbedreigend en vereist medische noodhulp.
In een AVM is het capillaire systeem aangetast en vormt het directe verbindingen tussen een slagader en een ader. Als de AVM groot genoeg is, kan deze het omringende weefsel van zuurstof beroven, wat uiteindelijk kan leiden tot weefselbeschadiging, de dood van zenuwcellen en mogelijk ernstiger gevolgen.
