Zweet anus

De anale jeuk is een onaangename pseudo-pathologische aandoening waarbij de min of meer dringende behoefte om te krabben wordt ervaren.

Anaal jeuken is vaak te wijten aan morbide-irriterende processen gelokaliseerd rond de anale opening, zoals candidiasis, anale dermatitis, aambeien, anale fistels, gonorroe, oxyuriase en anale fissuren. Naast de zojuist beschreven oorzaken kan anale jeuk ook afhangen van psychologische factoren (stress) of slechte intieme hygiëne of, nogmaals, schildklieraandoeningen. Anale jeuk gaat gepaard met secundaire symptomen, met name een branderig gevoel, lokale pijn, erytheem en anale bloedingen.

Zweet anus : Oorzaken

Vaak wordt anale jeuk geassocieerd met perianale dermatose secundair aan krablaesies, en dit is statistisch gezien een van de meest voorkomende oorzaken die de noodzaak tot krabben veroorzaken.
Over het algemeen kan anale jeuk in twee groepen worden ingedeeld:

• De eerste groep omvat anale jeuk secundair aan specifieke organische oorzaken;
• Bij de tweede groep identificeren we idiopathische anale jeuk

Secundaire anale jeuk herkent verschillende oorzaken, waarvan de behandeling de opheffing van het symptoom bepaalt.

Perianale dermatitis wordt waargenomen bij 20% van de patiënten met anale jeuk, vaak secundair aan kloven of andere pathologieën die de oorzaak zijn van intense en invaliderende jeuk.
Patiënten vertonen vaak huidreacties van overgevoeligheid of contactdermatitis veroorzaakt door chronisch gebruik van plaatselijke geneesmiddelen zoals zalven, zalven en oplossingen op basis van mengsels van antibiotica, steroïden, anesthetica en antihistaminica, vaak toegepast voor de behandeling van aambeien, kloven of de jeuk zelf .
De dermatitis kan ook secundair zijn bij contact met synthetische stoffen, van nylon, gekleurd, met het wasmiddel dat wordt gebruikt om ze te wassen of met zepen voor intieme hygiëne.
Zelfs de condooms die worden gebruikt voor anale geslachtsgemeenschap kunnen contactdermatitis veroorzaken.
Factoren die het ontstaan ​​van contactdermatitis bevorderen zijn zweet, overmatig en herhaaldelijk wassen en toiletpapier.

Zelden kunnen sommige primaire dermatologische pathologieën een ano-perianale lokalisatie hebben en jeuk veroorzaken.
Deze pathologieën zijn psoriasis, platmos, lichen simplex, eczeem en leukoplakie.
De huid van het perianale gebied heeft een bijzondere weerstand tegen de pathogene agressie van infectieuze micro-organismen.
Dit mechanisme kan gebrekkig zijn bij patiënten met anale jeuk en in feite blijft de bacteriële flora bij deze patiënten constant op een hoog niveau in vergelijking met patiënten zonder het symptoom.

Onder de bacteriële infecties die anale jeuk veroorzaken, is perianaal erytheem veroorzaakt door corynebacterium minutissimum geïndiceerd.
Deze aandoening presenteert zich met het verschijnen van verhoogde rode vlekken, ook aanwezig in de oksels en inguinale plooien.
Andere specifieke bacteriële infecties worden vertegenwoordigd door anale syfilis ( Treponema pallidum ), oorzaak van pijnlijke laesies die gepaard kunnen gaan met anale jeuk, door rectaal-anale gonorroe ( Neisseria gonorroe ), door anale tuberculose ( Bacillus van Koch) die vaker wordt aangetroffen in populaties die emigreren uit arme landen, bij diabetici en bij patiënten die immunosuppressieve therapie ondergaan.

Anale jeuk kan ook worden veroorzaakt door impetigo, staphylococcus furunculosis of karbonkel en Pseudomonas, Trichomonas als gevolg van besmetting vanuit het vulvaire gebied.
Afleveringen van anale jeuk kunnen ook worden veroorzaakt door schimmels.
De Candida albicans is de meest voorkomende schimmel die verantwoordelijk is voor infectie in de anale regio.
Perianale candidiasis komt vaak voor bij personen die in de loop van de tijd een behandeling met steroïden en antibiotica ondergaan.
de Candida albicans het is een saprofytische schimmel van de huid, maar bij immuunonderdrukte personen (na steroïde, antiblastische, immunosuppressieve therapie) of bij diabetespatiënten of met gynaecologische laesies of met HIV kan het de huid koloniseren die sterk hyperemisch wordt , gemacereerd met het uiterlijk van witachtige plaques.
Naarmate de laesies verschijnen, ontwikkelt zich tegelijkertijd anale jeuk.

Acuminate condylomen zijn de meest voorkomende onder de virale laesies die anale oruritus veroorzaken.
Condylomen kunnen zowel de anus als de geslachtsorganen aantasten en worden overgedragen door direct contact; het zijn de irriterende stoffen die worden uitgescheiden door de papillomen die anale jeuk veroorzaken.
De andere virale laesies worden vertegenwoordigd door genitale herpes simplex en molluscum contagiosum.

De darmparasieten, vooral die van Enterobius vermicularis, kunnen de oorzaak zijn van de jeuk bij kinderen.
In deze gevallen kan parasitose aanwezig zijn bij verschillende leden van dezelfde familie, waarbij zelfs bij volwassenen jeuk optreedt, vooral ’s nachts.
Over het algemeen besmetten de wormen de darm en de vruchtbare vrouwtjes ontsnappen uit de anus en leggen de eieren op de perianale huid.
In deze gevallen wordt de diagnose pinworm gesteld door middel van fecaal parasitologisch onderzoek of zelfs met de scotch-test van het anale en perianale gebied (’s morgens uitgevoerd voor het wassen of poepen), wat de aanwezigheid van eieren aantoont.

Anale jeuk kan ook worden veroorzaakt door andere parasieten zoals pediculosis en schurft.

Het herhaaldelijk passeren van vloeibare ontlasting kan leiden tot een moeilijke reiniging van het anale gebied met als gevolg jeuk.
Om deze reden kunnen patiënten met chronische ontstekingsziekten, vooral indien geassocieerd met andere anale pathologieën (fissuren, marische, aambeien), anale jeuk vertonen, zelfs na proctolectomie met herstellende zak als gevolg van de frequente afgifte van ileale vloeibare ontlasting.

Het chronische gebruik van lokale geneesmiddelen op basis van lokale anesthetica, antihistaminica, cortisone en antibiotica, vaak geïndiceerd voor de behandeling van sommige anale pathologieën, kan jeuk veroorzaken.
Tot de iatrogene oorzaken behoren proctologische operaties (voor kloven, fistels en aambeien), gevolgd door een bescheiden vloeistofverlies (vervuiling) die op hun beurt een continue en perfecte reiniging van de perianale huid bemoeilijken en daardoor het begin van anale jeuk.
Het toedienen van minerale olie voor de behandeling van constipatie kan anale jeuk veroorzaken wanneer het misbruik van deze stof de afvoer van het anale kanaal met continue vervuiling bevordert.

De diabetes veroorzaakt vaak jeuk, vooral wanneer het niet gediagnosticeerd of slecht werd gecompenseerd, mede vanwege de frequente associatie met anale candidiasis.
Bij patiënten met hypochronische anemie is de perianale huid droog, bleek en atrofisch met als gevolg anale jeuk.
Dit mechanisme is ook vastgesteld bij patiënten met chronische nierziekte die een dialysebehandeling ondergaan.
Bij deze personen kan jeuk ook optreden als gevolg van hydro-elektrolytische onevenwichtigheden, uremie en de gebruikte medicijnen.

De chronische leverziekten en in het bijzonder de levercirrose met hypertensie-portaal kunnen anale jeuk veroorzaken, evenals bepaald door metabole onevenwichtigheden, ook van het consensuele begin van spataderen van de anale rand of secundaire aambeienziekte.

Slechte hygiëne of overmatig wassen met zeep of andere reinigingsmiddelen kan ook jeuk veroorzaken.
Bij zwaarlijvige personen of bij mensen met een trechtervormige anus, zeer diep tussen de billen geplaatst, is het mogelijk dat zweet en een moeilijkere reiniging het begin van anale jeuk veroorzaken.
Bij sommige personen leidt onjuiste voeding tot de vorming van alkalische ontlasting die irritatie van de perianale huid kan veroorzaken met het begin van anale jeuk.
Bij homoseksuelen kunnen veel virale, bacteriële en schimmelinfecties ontstaan ​​(vooral bij mensen met openlijke aids) die anale jeuk veroorzaken.
Deze aandoening die “Gaydarmsyndroom” wordt genoemd, omvat het begin van infecties simplex Herpex, molluscum contagiosum, chlamydia, candidiasis, lymphogranuloma venereum, Shigella, Campylobacter, cryptosporidium, amebiasis, giardiasis, ossiurosi, salmonellose, rhesus .
Het directe trauma, de proctitis, de neuropathiesfincter en anale ziekten maken patiënten vatbaarder voor het ontstaan ​​van homoseksuele anale jeuk.

Ten slotte zijn er vormen van anale jeuk die geen oorzaak herkennen en daarom idiopathisch worden gedefinieerd.
Idiopathische anale jeuk komt met tussenpozen voor en wordt begunstigd door bepaalde psychologische aandoeningen.
Het is echter nooit met zekerheid bewezen dat emotionele stress het begin van jeuk oproept zonder predisponerende factoren zoals lokale irritatie.
Veel auteurs hebben geprobeerd een reden te geven voor idiopathische anale jeuk: Shafik vond een hoog percentage epitheelcellen in de anoretale sinus bij proefpersonen met idiopathische jeuk.

De aanwezigheid van deze epitheliale residuen zou aanleiding geven tot een antigene werking met als gevolg oedeem en lymfocytenaggregatie en om deze reden bepaalt het plaatselijke gebruik van corticoseroïden, die de antigene reactie verminderen, een tijdelijk welzijn, terwijl sclerotherapie of radiotherapie door het vernietigen van de epitheliale residuen zou de voorkeur geven aan een definitieve oplossing van het symptoom.
Keighley en andere auteurs hebben in plaats daarvan een overmatige ontspanning van de interne anale sluitspier aangetoond, met een verandering van de anale remmende reflex, bij patiënten met anale jeuk in vergelijking met proefpersonen zonder symptomen.

Deze gegevens zouden die van Haynes en Read bevestigen die aantoonden dat bij de jeukende proefpersonen die werden onderworpen aan de zoutoplossing-infusietest, ze lichte vloeistofverliezen hadden bij kleine infusies in vergelijking met de controlepersonen zonder symptomen.

Lees ook :- Onderhuidse ontsteking kin

Zweet anus : Symptomen

Er zijn enkele typische symptomen van anale jeuk:

• Constante anale jeuk of jeuk
• Irritatie in het anale gebied
• Brandend gevoel in de anus
• Gevoel van obsessie, in ernstige en aanhoudende gevallen
• Slaapstoornissen bij patiënten met gevorderde gevallen

Hoe wordt de diagnose gesteld?

De arts zal tijdens een lichamelijk onderzoek enkele gerichte vragen stellen en de anus inspecteren. Het is mogelijk dat hij een digitaal rectaal onderzoek gaat doen.

Lees ook :- Zwarte puntjes in oor

Zweet anus : Behandeling

Algemene en parasitaire oorzaken of schimmelinfecties moeten op een specifieke manier worden behandeld.

Voedsel en plaatselijke middelen waarvan wordt vermoed dat ze anale jeuk veroorzaken, moeten worden geëlimineerd.

Algemene maatregelen

Kleding mag niet te strak zitten en nachtkleding moet licht zijn. Na elke stoelgang moet de patiënt het anale gebied reinigen met absorberend katoen of tissues bevochtigd met water of een commercieel perianaal reinigingspreparaat voor aambeien; voorbevochtigde zeep en doekjes moeten worden vermeden. Frequent, los afstoffen van niet-medicinale talkpoeder of maizena gaat vocht tegen.

Hydrocortisonacetaat 1% zalf, aangebracht in een korte periode (<1 week) 4 keer per dag, kan de symptomen verlichten. Soms kunnen lokale corticosteroïden met een hogere potentie nodig zijn.

Lees ook :- Zweet bilnaad

Zweet anus : Complicaties

Hyperhidrose stelt u over het algemeen niet bloot aan ernstige gezondheidsrisico’s, maar kan soms fysieke en emotionele problemen veroorzaken.

Zou het een tumor kunnen zijn?

Opvliegers en nachtelijk zweten zijn veelvoorkomende symptomen bij kankerpatiënten, met een lichte prevalentie bij vrouwen, maar dit betekent NIET dat kanker de meest waarschijnlijke oorzaak is.

Nachtelijk zweten kan een vroeg symptoom zijn van leukemie, lymfomen (en niet van Hodgkin) of andere vormen van kanker zoals bot- en leverkanker, maar de reden is nog niet duidelijk; het kan verband houden met de reactie van het immuunsysteem, in andere gevallen met hormonale veranderingen of nog steeds een indirect gevolg van koorts, maar in veel gevallen wordt het symptoom nog steeds geassocieerd met andere min of meer duidelijke tekenen, zoals onverklaarbaar gewichtsverlies.

maar het is
niet duidelijk waarom sommige vormen van kanker nachtelijk zweten veroorzaken. Dit kan gebeuren omdat uw lichaam kanker probeert te bestrijden. Veranderingen in hormoonspiegels kunnen ook een oorzaak zijn. Wanneer kanker koorts veroorzaakt, kan uw lichaam overmatig zweten terwijl het zichzelf probeert af te koelen. In sommige gevallen treedt nachtelijk zweten op als gevolg van kankerbehandelingen zoals chemotherapie, hormoonveranderende medicijnen en morfine.

Als uw nachtelijk zweten te wijten is aan kanker, zult u waarschijnlijk andere symptomen ervaren. Dit omvat koorts en onverklaarbaar gewichtsverlies.

Schimmelinfecties

Hyperhidrose verhoogt het risico op het ontwikkelen van schimmelinfecties zoals ringworm, met name van de voeten (meestal nagel- en voetschimmelinfecties). Het risico neemt toe omdat het overtollige zweet dat gepaard gaat met sokken en schoenen een ideale omgeving creëert voor schimmel om te groeien.

Schimmelinfecties kunnen worden behandeld met speciale crèmes, terwijl in ernstigere gevallen mogelijk antischimmelmiddelen via de mond moeten worden ingenomen.

Andere huidaandoeningen

Overmatig zweten kan de gevoeligheid voor bepaalde huidaandoeningen verhogen, zoals:

• wratten, dit zijn kleine hobbelige bultjes in de huid veroorzaakt door het HPV-virus,
• puistjes, of geel-rode zwellingen aan de wortel van een haar, een teken van een infectie van de follikel.

Zweten kan ook de toestand van een eczeem verergeren.

Emotionele impact

De emotionele impact van hyperhidrose kan aanzienlijk zijn.

Veel van degenen die door de aandoening worden getroffen, voelen zich ongelukkig en in sommige gevallen depressief. Tekenen van mogelijke depressie zijn onder meer:

• verminderde stemming,
• het gevoel hopeloos te zijn,
• weinig interesse of plezier in activiteiten die ooit als plezierig werden beschouwd.

Het is belangrijk om uw geestelijke gezondheid niet te verwaarlozen en het wordt daarom aanbevolen dat u uw arts raadpleegt bij depressieve symptomen, stress of angst.

Lees ook :- Wat zijn enzymen

Zweet anus : Preventie

• Reinig het anale gebied voorzichtig na elke ontlasting. Verder raden we aan om ook ’s morgens na het ontwaken en’ s avonds voor het slapengaan zorgvuldig met water en neutrale zeep te wassen.
• Was altijd uw handen grondig om het risico op infectie te verminderen
• Gebruik condooms ter preventie van seksueel overdraagbare aandoeningen
• Neem desinfecterende doekjes of specifieke vloeibare formuleringen mee (bijv. amuchina, anonet)
• Stress verminderen: Meditatie en yoga zijn belangrijke remedies om lichaam en geest te ontspannen:

minimaliseer stress = verminder het risico op “bijwerkingen” (inclusief anale jeuk!). Laten we ons kort herinneren dat anale jeuk kan worden veroorzaakt of geaccentueerd door omstandigheden van extreme stress.

• Bij infectie-afhankelijke anale jeuk kan de seksuele partner specifieke therapie volgen (zelfs als er geen symptomen zijn) om herhaling van infecties en jeuk te voorkomen
• Vermijd indien mogelijk tijdelijk sporten zoals fietsen en paardrijden, die anale jeuk kunnen accentueren