Wat is hemoglobine

Invoering

Hemoglobine is een eiwit dat in rode bloedcellen wordt aangetroffen en dat wordt gebruikt om zuurstof naar alle organen van het menselijk lichaam te transporteren; is het molecuul dat verantwoordelijk is voor de rode kleur van bloed en is een van de belangrijkste en meest voorkomende tests die in de geneeskunde worden uitgevoerd, dankzij kenmerken zoals

• goedkoop,
• eenvoud,
• hoge bruikbaarheid van het resultaat.

Hemoglobine, soms eenvoudigweg aangeduid als Hb (Hemoglobine), is een bolvormig eiwit met een diameter van ongeveer 5,5 nm. Het heeft een tetramere structuur, dat wil zeggen gevormd door vier subeenheden, die elk globine worden genoemd; het is samengesteld uit 2 globines die alfa worden genoemd en twee globines die bèta worden genoemd, die bij elkaar worden gehouden door bijzonder sterke bindingen. Elke globine heeft een heemprothetische groep erin, een niet-eiwit chemisch complex dat een ijzeratoom bevat, dat verantwoordelijk is voor de binding met zuurstof.

Daarom kan elk hemoglobinemolecuul dankzij zijn chemische structuur vier zuurstofmoleculen dragen.

Hemoglobine wordt verrijkt met zuurstof wanneer het door de longcapillairen gaat en later, door het werk van het hart en de bloedstroom, wordt het naar alle weefsels van het lichaam gedistribueerd. Zodra de zuurstof naar de organen is overgebracht, bindt hemoglobine koolstofdioxide, een van de belangrijkste afvalproducten van het metabolisme, en zorgt het voor het transport naar de longen via de veneuze circulatie. In de longen geeft hemoglobine koolstofdioxide af, dat bij uitademing naar buiten wordt uitgestoten; het wordt weer met zuurstof geladen en de cyclus begint opnieuw.

• Wanneer hemoglobine zuurstof bindt, wordt dit oxymyoglobine (HbO 2 ) genoemd.
• terwijl wanneer het koolstofdioxide bindt het wordt gedefinieerd als carbanimohemoglobine of carbohemoglobine (HbCO 2 ).

Tijdens de ontwikkeling brengt de mens verschillende soorten hemoglobine tot expressie, afhankelijk van de genen die in die specifieke levensfase worden geactiveerd. Om deze reden kunnen ze, afhankelijk van het moment, worden gedetecteerd

• embryonale hemoglobines,
• foetaal
• of volwassen man.

Deze hemoglobines hebben een andere quaternaire structuur, maar vervullen over het algemeen dezelfde functie, hoewel ze verschillende affiniteiten voor zuurstof hebben. Embryonale hemoglobine en foetale hemoglobine mogen niet aanwezig zijn in de volwassene, behalve in sporenhoeveelheden; hun massale aanwezigheid wordt in feite beschouwd als een indicatie van pathologie en verdient daarom gespecialiseerd hematologisch diagnostisch onderzoek.

Lees ook :-Middel tegen kinkhoest

Definitie: wat is hemoglobine?

De hemoglobine is een eiwit dat zich in de rode bloedcellen bevindt, die zelf in het beenmerg worden geproduceerd. Het is verantwoordelijk voor de rode kleur van het bloed. Na de afbraak van rode bloedcellen zal een deel van het hemoglobine door verschillende reacties worden omgezet in bilirubine, een verbinding die de urine zijn gele kleur geeft en stercobiline die de ontlasting zijn bruine kleur geeft.

Lees ook :-Pijn bij slikken

Rol van hemoglobine

De belangrijkste functie is het transporteren van zuurstof van de longen naar organen, spieren en alle weefsels via de arteriële circulatie. Nadat het zuurstof aan de weefsels heeft afgegeven, keert het terug naar de longen, waarbij het bijvoorbeeld koolstofdioxide uit het lichaam vervoert, en weer zuurstof opneemt om de cellulaire ademhalingscyclus te verzekeren.

Lees ook :-Bloed uit oor

Wat is de normale waarde van hemoglobine?

De hemoglobinewaarde wordt berekend in gram per deciliter. Het normale tarief is niet hetzelfde bij mannen en vrouwen. Bij mannen moet het tussen 14 en 17,87 g / dL zijn om als normaal te worden beschouwd; bij vrouwen moet het niveau tussen 12,10 en 16,40 g / dL zijn. Maar er moet ook rekening worden gehouden met de leeftijd, aangezien:

• bij pasgeborenen wordt het hemoglobinegehalte als normaal beschouwd wanneer het tussen 17 en 22 g / dL ligt (na een week is het normaal gesproken 15 tot 20 g / dL);
• bij een baby van een maand oud is het normaal tussen 11 en 15 g / dL;
• bij kinderen ligt het normale niveau tussen 11 en 13 g / dL;
• bij ouderen is het tussen de 12,4 en 14,9 bij mannen en tussen 11,7 en 13,8 g/dL bij vrouwen.

Soorten hemoglobine

Hemoglobine A1

“Hemoglobine bestaat in verschillende vormen, met name hemoglobine A1 dat 98% van de hemoglobine van een normaal individu vertegenwoordigt”, legt huisarts Insisienmay uit.

Foetale hemoglobine

Bij de foetus is er hemoglobine F (voor foetaal), dat na de geboorte aanhoudt en in de daaropvolgende maanden geleidelijk wordt vervangen door hemoglobine A1.

Hemoglobine S

Sommige hemoglobines, zoals hemoglobine S, die sikkelcelanemie veroorzaakt, worden in verband gebracht met genetische ziekten die hemoglobinopathieën worden genoemd.

Hemoglobine-assay

De hemoglobinebepaling wordt uitgevoerd door bloedonderzoek in het laboratorium. De afkorting Hb wordt vaak gebruikt om het aan te duiden. Het is niet nodig om te vasten voor het examen.

Laag hemoglobinegehalte

Wanneer het hemoglobinegehalte in het bloed daalt, treedt bloedarmoede op. Bloedarmoede wordt gekenmerkt door kortademigheid bij inspanning, vermoeidheid en chronische bleekheid. ” Deze symptomen worden verklaard door de uitputting van het rode pigment in het bloed en het gebrek aan zuurstoftoevoer naar de weefsels. Bloedarmoede is min of meer ernstig afhankelijk van het waargenomen hemoglobinegehalte, en het zal des te meer gevoeld worden, hoe sneller het nestelt zich. De oorzaken ervan kunnen in twee grote groepen worden verdeeld: bloedverlies, of productiestoornissen in het bloed. het beenmerg”, vervolgt de arts.

Oorzaken van lage hemoglobine

Bloedverlies kan te wijten zijn aan:

• acute bloeding, extern of intern, of onzichtbare maar aanhoudende bloeding, vooral in het spijsverteringskanaal. Een veel voorkomende bloeding bij vrouwen is menstruatieverlies. In sommige omstandigheden is er geen bloeding, maar de rode bloedcellen scheuren in de bloedvaten en de hemoglobine die ze afgeven, wordt afgebroken. Dit wordt hemolyse genoemd.
• tot een tekort aan ijzer, vitamine B12 of foliumzuur, noodzakelijk voor de aanmaak van hemoglobine.
• tot een pathologie van het beenmerg,
• bij het nemen van bepaalde medicijnen (met name chemotherapie),
• ernstige nier- of leverfunctiestoornis,
• tot chronische ontstekingen.

Hoog hemoglobinegehalte

Hoge hemoglobinewaarden kunnen worden gezien bij mensen die op grote hoogte wonen, waar zuurstof schaars is, of bij rokers. Andere, minder vaak voorkomende aandoeningen veroorzaken hoge hemoglobinewaarden, zoals chronische longziekte met ademhalingsfalen, of overmatige productie door het beenmerg, polycythaemia vera genaamd. Merk op dat misbruik van EPO (erytropoëtine) door topsporters ook de oorzaak kan zijn.

Factoren die het examen beïnvloeden

Er zijn verschillende factoren die de interpretatie van de hemoglobinewaarden in het bloed kunnen beïnvloeden, maar zoals eerder vermeld, kan een grondige evaluatie van de leeftijd en het geslacht van de patiënt niet worden genegeerd voor een juiste interpretatie.

Onder de secundaire factoren die de resultaten kunnen beïnvloeden zijn:

• hemolyse van het monster (te lang uitstellen van de analyse van bloed uit het afgenomen monster leidt tot een afbraak van rode bloedcellen, waardoor de hemoglobinewaarden veranderen),
• hoogte waarop het onderwerp leeft,
• rokers,
• De tourniquet mag niet te lang op de arm blijven zitten voordat het monster wordt genomen, anders veroorzaakt het een hemoconcentratie die de resultaten kan veranderen.
• medicijnen, bijvoorbeeld:

-Gentamicine en Methyldopa veroorzaken een verhoging van het hemoglobinegehalte,
-Hydralazine, Aspirine, Indomethacine, MAO-remmers, Primachin, Rifampicine en Sulfonamiden veroorzaken een verlaging van het hemoglobinegehalte.

Wanneer het examen wordt aangevraagd

De belangrijkste redenen voor het voorschrijven van bloedhemoglobinebeoordeling zijn:

• Routinecontrole: het evalueren van hemoglobinewaarden is een van de eenvoudigste en meest populaire methoden om de algemene gezondheid van een persoon te controleren. Hemoglobine is meestal vereist samen met een volledig bloedbeeld, rode bloedcel, witte bloedcel, bloedplaatjes en elektrolytwaarde.
• Diagnose van een ziekte: de evaluatie van hemoglobinewaarden is vereist als de eerste diagnostische benadering wanneer tekenen en symptomen van bloedarmoede optreden, waaronder vermoeidheid, duizeligheid, kortademigheid en hartkloppingen. Het vinden van veranderde hemoglobinewaarden kan er uiteindelijk toe leiden dat de arts verdere diagnostische tests aanvraagt, meer specifiek afhankelijk van de ziekte die wordt vermoed.
• Monitoring van een medische aandoening: Wanneer een medische aandoening wordt gediagnosticeerd die veranderingen in de hemoglobinewaarden in het bloed veroorzaakt, kan de arts de hemoglobinetest gebruiken om het verloop van de ziekte te volgen en de behandeling correct in te stellen.

Behandeling: hoe verhoogt u uw hemoglobinegehalte?

In het geval van ernstige bloedarmoede waarbij de gezondheid van het individu betrokken is, kan een bloedtransfusie noodzakelijk zijn.

In minder urgente situaties specificeert dokter Insisienmay dat ” de behandeling van bloedarmoede in de eerste plaats de behandeling van de oorzaak is: het stoppen van een bloeding, chirurgische behandeling van een hemorragische poliep of vleesboom, aanpassing van de medicamenteuze behandeling, EPO-inname bij nierfalen “.

Wat te doen bij een tekort?

Indien gekoppeld aan een tekort, kan bloedarmoede worden gecorrigeerd door toevoeging van de deficiënte stof:

• Vitamine B9-tekort: Vooral aanbevolen tijdens de zwangerschap om bepaalde afwijkingen in de embryonale ontwikkeling te voorkomen, kan foliumzuursuppletie in de vorm van tabletten worden voorgeschreven, gecombineerd met voedingsmiddelen die rijk zijn aan foliumzuur (gedroogde vruchten, peulvruchten, spinazie, witlof enz.)
• Vitamine B12-tekort: De behandeling hangt af van het type tekort. Als het de bloedarmoede van Biermer is, kan de patiënt intramusculaire injecties met vitamine B12 krijgen. Bij andere vormen van deficiëntie kan suppletie in de vorm van tabletten worden overwogen.
• IJzertekort: de patiënt kan ijzersuppletie krijgen in de vorm van tabletten of via intraveneuze infusie.