Voedsel allergie test

Voedselallergietests zijn tests waarmee u kunt controleren op de aanwezigheid van een voedselallergie. Dit zijn huidtesten (priktest), laboratoriumtesten (Rast Test, CAP-System).

Definitie van voedselallergietest

Een voedselallergie is een abnormale en onevenredige reactie van het immuunsysteem bij inname van een levensmiddel.

Voedselallergieën komen veel voor (bij 1 tot 6% van de bevolking) en kunnen veel voedingsmiddelen betreffen: pinda’s (pinda’s), noten, vis, week- en schaaldieren, maar ook tarwe, koemelkeiwit, soja, ei, exotisch fruit, enz. In totaal worden meer dan 70 voedingsmiddelen als potentiële allergenen beschouwd.

Symptomen variëren in ernst. Ze variëren van tijdelijk ongemak (scheuren, irritatie, gastro-intestinale stoornissen) tot ernstige reacties die fataal kunnen zijn en onmiddellijke medische tussenkomst vereisen.

In Europa en Noord-Amerika zijn pinda’s en walnoten, hazelnoten en amandelen de voedingsmiddelen die het vaakst betrokken zijn bij ernstige reacties die levensbedreigend zijn.

Allergische reacties treden meestal op binnen een paar minuten of een uur na inname van het aanstootgevende voedsel.

Lees ook :- Herpes simplex virus

Wat zijn voedselallergieën?

Voedselallergieën bestaan uit overmatige reacties van het immuunsysteem op bepaalde voedingsstoffen. Allergische reacties kunnen verschillende symptomen veroorzaken, waarvan sommige ernstig en levensbedreigend kunnen zijn.

Verschillende onderzoeken schatten dat ongeveer 8% van de kinderen en 5% van de volwassenen last heeft van voedselallergieën. De identificatie van de specifieke voedselallergie is essentieel om door te gaan met de therapeutische behandeling of de uitsluiting van de voeding van het allergeen.

Wat is het verschil tussen voedselallergie en voedselintolerantie?

Het belangrijkste onderscheid dat onderscheid maakt tussen voedselallergieën en voedselintolerantie is dat bij allergieën het immuunsysteem betrokken is, terwijl de meeste intoleranties een metabolische oorsprong hebben, bijvoorbeeld veroorzaakt door enzymatische tekortkomingen of farmacologische interferenties. Ze hebben vooral invloed op het maagdarmstelsel.

Enkele voorbeelden van niet-allergische reacties op voedsel zijn lactose-intolerantie (een aandoening die wordt gekenmerkt door het onvermogen van het lichaam om lactose te verteren, een soort suiker dat in melk wordt aangetroffen), gevoeligheid voor cafeïne en niet-coeliakie glutenintolerantie (NCGS). Deze aandoeningen kunnen vervelende symptomen veroorzaken, maar veroorzaken geen abnormale immuunrespons en worden daarom niet geclassificeerd als allergische reacties.

Andere belangrijke verschillen tussen voedselallergieën en -intoleranties zijn:

• In het geval van voedselallergieën correleert de omvang van de bijwerking niet met de hoeveelheid ingenomen allergeen en kan soms ook optreden door de huid bloot te stellen aan contact met het allergeen. Integendeel, in het geval van intolerantie bepaalt de verhoogde consumptie de verergering van de symptomen
• Patiënten met voedselintolerantie worden gekenmerkt door terugkerende symptomen. Omgekeerd kunnen allergische reacties die optreden na blootstelling aan het allergeen variabele symptomen veroorzaken, zowel in termen van type en ernst, als levensbedreigende reacties.

Het doel van voedselallergietests is het identificeren van stoffen die het immuunsysteem activeren; daarom onderscheiden ze zich van tests voor voedselintolerantie.

Lees ook :- Blauwe aders zichtbaar

Waarom testen op voedselallergieën?

Het is niet altijd gemakkelijk om met zekerheid een voedingsmiddel te identificeren waarvoor men allergisch is. Daarnaast kunnen er kruisallergieën zijn (bijv. noten en amandelen) en is het belangrijk om tests te doen om erachter te komen welke voedingsmiddelen problematisch zijn, vooral bij kinderen.

Oorzaken en risicofactoren voor de ontwikkeling ervan

Het menselijk immuunsysteem is een soort gezondheidspolitie van het organisme. Het verwijdert ziektekiemen die het lichaam zijn binnengekomen, verwijdert vreemde stoffen en vernietigt ook lichaamseigen cellen die niet meer onder controle zijn, zoals kankercellen. Om dit te doen, moet het immuunsysteem leren onderscheid te maken tussen “endogeen” en “vreemd” en tussen “gevaarlijk” en “niet-gevaarlijk”.

Aan de ene kant zijn voedingsmiddelen lichaamsvreemde stoffen, aan de andere kant zijn ze essentieel om te overleven, d.w.z. onschadelijk. Het zou daarom onzinnig zijn als het immuunsysteem ertegen zou vechten. Dat is echter precies wat er gebeurt bij een voedselallergie (zie hieronder: “Hoe ontstaat een voedselallergie?”).

De oorzaken van allergische aandoeningen zijn nog niet volledig opgehelderd. Familiair voorkomen suggereert een erfelijke component. Iedereen die vatbaar is voor een overmatige reactie van het immuunsysteem, heeft een verhoogd risico op het ontwikkelen van een allergie.

Daarnaast spelen ook omgevingsfactoren een rol. Overmatige hygiëne wordt bijvoorbeeld verweten. Het gevolg is dat – volgens de theorie – het immuunsysteem niet voldoende kan rijpen of mogelijk verkeerd is ‘geprogrammeerd’ en reageert op onschadelijke stoffen. Omgekeerd lijken kinderen die veel tijd in dierenstallen doorbrengen minder snel allergieën te ontwikkelen.

In principe kan elk eiwithoudend voedsel een allergie veroorzaken. Want de allergenen, oftewel de stoffen waar het lichaam op reageert, zijn eiwitten. Eetgewoonten spelen ook een rol in het spectrum van triggers. Toch zijn er enkele voedingsgroepen te noemen die bijzonder vaak overgevoeligheidsreacties veroorzaken. Mensen met een pollenallergie kunnen ook last hebben van een kruisreactie, wat betekent dat bepaalde voedingsmiddelen bij hen ook allergiesymptomen kunnen veroorzaken.

Lees ook :- 1e graads brandwond

Raadpleeg bij voedselallergiesymptomen

Als u denkt dat u allergisch bent voor voedsel, raadpleeg dan uw arts. Hij zal u zo nodig doorverwijzen naar een allergoloog (arts gespecialiseerd in allergieën). De expertise van deze arts is inderdaad essentieel om de diagnose voedselallergie te verduidelijken.

De diagnose, die soms moeilijk te bevestigen is, wordt vastgesteld tijdens een allergologisch onderzoek in verschillende fasen.

Voedselonderzoek

De arts vraagt u uitgebreid naar:

• uw persoonlijke en familiegeschiedenis van allergieën;
• de omstandigheden van het begin van de symptomen (geconsumeerd voedsel en hun samenstelling);
• uw huidige behandelingen.

Afhankelijk van uw antwoorden kunnen bepaalde allergietesten worden uitgevoerd om een mogelijke allergie te identificeren.

Huidtesten

Huidtesten (bestaande uit het in contact brengen van allergenen met de huid) worden vaak uitgevoerd:

• onmiddellijke priktests lezen. Ze maken het mogelijk om het betreffende allergeen in de allergie te vinden. Op basis van de gegevens die tijdens het verhoor zijn verzameld, brengt de arts druppels van elk verdacht allergeen op de huid aan. Het prikt door de druppel om er licht in te dringen. De veroorzaakte reactie wordt na 15 minuten geëvalueerd door de resulterende roodheid en zwelling te meten,
• patch-tests met vertraagde lezing, zelden gebruikt bij voedselallergie.

Specifieke IgE-bloedtest

Een bloedtest voor immunoglobulinen E die specifiek is voor een voedselallergeen definieert het (de) allergeen(en) in kwestie. Ig E wordt door het lichaam aangemaakt tijdens een allergische reactie. Hun dosering maakt het dus mogelijk om de betreffende allergenen te specificeren, maar ook om de evolutie van de voedselallergie te volgen. De afname van de snelheid van IgE suggereert dus dat het organisme een tolerantie voor het allergeen krijgt.

Uitdagingstest

Een orale provocatietest is zelden nuttig voor de diagnose van allergie en wordt alleen uitgevoerd bij aanhoudende twijfel na het uitvoeren van huidtesten en de IgE-test.

Het omvat het innemen van het vermoedelijke allergeen in geleidelijk toenemende doses, om te observeren hoe het lichaam reageert. Vanwege het risico op een anafylactische shock wordt deze test uitgevoerd in een ziekenhuisomgeving.

Deze test wordt ook gebruikt om het verwerven van tolerantie voor bepaalde voedingsmiddelen tijdens de follow-up te bevestigen (bijvoorbeeld het verwerven van tolerantie voor koemelkeiwitten bij kinderen).

Hoe worden voedselallergieën gediagnosticeerd?

In het diagnostisch gesprek zal de arts eerst vragen welke symptomen zijn opgetreden en wat er is gegeten en gedronken. Bij blijvende klachten kan het ook zinvol zijn om dit enkele dagen of weken vast te leggen in een voedings- en klachtendagboek.

Net als bij andere allergieën kunnen een huidtest en bloedonderzoek aanwijzingen geven. De bloedtest controleert of het lichaam bepaalde antistoffen (meestal IgE-antistoffen) heeft gevormd tegen een voedingsmiddel. In de huidtest wordt een oplossing met voedingseiwit op de licht bekraste huid geplaatst en geobserveerd op roodheid of jeukende striemen.

Een outletdieet (eliminatiedieet) kan ook helpen bij de diagnosehulp. De verdachte voedingsmiddelen worden 1 tot 4 weken vermeden en een voedingsdagboek wordt gebruikt om vast te leggen hoe de symptomen zich ontwikkelen.

Om een ​​voedselallergie aan te tonen is meestal een provocatietest nodig, waarbij onder medisch toezicht kleine hoeveelheden van het verdachte voedsel worden gegeten. Dit is bedoeld om de klachten gericht te triggeren. Afhankelijk van de vermoedelijke ernst van de allergische reactie, wordt de test uitgevoerd in het kantoor van de dokter of in de kliniek onder paraatheid voor noodsituaties.

Allergietests worden regelmatig herhaald bij kinderen en adolescenten om te controleren of ze de voeding weer kunnen verdragen. Het tijdstip hangt af van het type trigger: melkallergieën worden bijvoorbeeld met kortere tussenpozen getest dan noten of pinda’s, omdat melkallergieën na een paar jaar meestal verdwijnen. Bij zuigelingen en jonge kinderen wordt alleen het bloed onderzocht en worden geen huidtesten uitgevoerd.

Voedsel allergie test : Behandeling

De behandeling van een voedselallergie bestaat voornamelijk uit het vermijden van voedsel dat de allergie veroorzaakt. Dit is echter niet altijd gemakkelijk. Bij allergieën voor veel geconsumeerde voedingsmiddelen of voor meerdere voedingsmiddelen kan het moeilijk zijn om gevarieerd te eten en tekorten te voorkomen. Voedingstherapie-ondersteuning door een allergologisch opgeleide voedingsdeskundige is zinvol voor de getroffenen en/of hun ouders.

Bij het winkelen of naar een restaurant gaan, hebben de getroffenen detective-instincten nodig: was het pizzadeeg mogelijk vermengd met een ei? Zijn er noten toegevoegd aan de chocolade? In extreme gevallen is het van vitaal belang om ernaar te vragen, omdat allergenen ook kunnen worden “verborgen” waar u ze niet per se verwacht. Dit komt tot uiting in het feit dat mensen met een voedselallergie gemiddeld om de drie jaar een incident krijgen, ook al gedragen ze zich voorzichtig.

Noodmedicatie voor noodgevallen

Daarom is het van vitaal belang voor degenen die ernstig getroffen zijn om altijd een set noodmedicatie bij zich te hebben. Deze noodset bevat meestal:

• een antihistaminicum in de vorm van druppels of tabletten die de werking van de boodschapperstof histamine neutraliseert.
• een cortisonepreparaat in de vorm van een zetpil of vloeistof. Het heeft een antiallergisch, ontstekingsremmend en decongestivum effect.
• een medicijn dat het hormoon adrenaline bevat. Het wordt meestal via een automatische injectiespuit in de dijspier geïnjecteerd en gaat circulatiefalen tegen.

Als u al kortademigheid of andere ademhalingsproblemen heeft gehad als gevolg van een allergische reactie, moet aan deze geneesmiddelen een luchtwegverwijdersspray worden toegevoegd.

De set is echter alleen nuttig als mensen met allergieën en mogelijk ook hun naasten weten wanneer en hoe ze het moeten gebruiken. Mensen met een voedselallergie kunnen bij hun huisarts navragen of zo’n noodset ook voor hen geschikt is. Indien nodig kan de medicatie dan worden voorgeschreven.

Voedselallergietest: Welke arts?

U vraagt zich af: naar welke arts moet ik gaan als ik een voedselallergie vermoed – en hoe stelt hij de diagnose? Iedereen die vermoedt een voedselallergie te hebben, dient contact op te nemen met de huisarts of een arts met een aanvullende kwalificatie allergologie.

Tijdens het gesprek maakt de allergoloog duidelijk welke klachten zijn opgetreden en wat u wanneer heeft gegeten en gedronken. Het is daarom handig als u al een dagboek met voedingssymptomen hebt bijgehouden en weet of allergieën in uw familie voorkomen. Schrijf belangrijke vragen op en, indien nodig, welke medicijnen u gebruikt.

De arts zal andere ziekten van het maagdarmkanaal uitsluiten. Daarnaast hebben artsen verschillende voedselallergietesten beschikbaar waarmee ze kunnen onderzoeken of het immuunsysteem overreageert op een bepaalde trigger.

De huidtest (priktest)

De arts brengt met een pipet de vermoedelijke allergenen in de vorm van een oplossing met voedingseiwit op de onderarm aan. In de volgende stap krabt hij de gebieden lichtjes zodat ze in de huid komen. Als het lichaam hierop reageert, ontstaan ​​er rode, jeukende striemen. Als de geteste persoon echter antihistaminica of corticosteroïden gebruikt, kan dit tot foutieve resultaten leiden.

Bloedonderzoek voor antilichamen

Voor de bloedtest op voedselallergie zal de allergoloog wat bloed afnemen om dit in het laboratorium te laten testen op bepaalde antistoffen (IgE-antilichamen) die het lichaam tegen bepaalde voedingsmiddelen zou kunnen hebben gevormd. Een verhoogde waarde duidt op een allergie.

Mondelinge uitdagingstest

Als de huidtest en de bloedtest wijzen op een voedselallergie, kan een orale provocatietest onder medisch toezicht het vermoeden bevestigen. Hiervoor krijgt de betrokkene onder medisch toezicht in een klinische setting het verdachte voedsel om te kijken of er een reactie wordt uitgelokt. Het is belangrijk dat artsen hem in geval van nood direct kunnen behandelen.

Meer opties

Soms geeft een eliminatiedieet van twee weken ook informatie. Als de symptomen tijdens het dieet verbeteren, duidt dit op een allergie. Als de betrokkene het voedsel weer eet en de symptomen van voedselallergie opnieuw optreden, bevestigt dit het vermoeden.

In sommige praktijken kunnen getroffenen zich op eigen kosten laten testen op andere antistoffen in hun bloed – de IgG/IgG4-antistoffen. Deskundigen bevelen deze tests momenteel echter niet aan omdat ze nauwelijks zinvol zijn.

Welke resultaten kunnen worden verwacht van een voedselallergietest?

Wanneer een of meer bovengenoemde tests het bestaan van een voedselallergie aan het licht brengen, zal de arts een uitsluitingsdieet adviseren om alle voedingsmiddelen, al dan niet bewerkt, die het allergeen bevatten, uit te bannen. Dit is de enige manier om allergische reacties te voorkomen.

Hij zal ook anti-allergiemedicatie voorschrijven in geval van accidentele consumptie, vooral als de reactie ernstig is (antihistaminica, corticosteroïden of adrenaline in zelfinjecteerbare spuit – Epipen in Quebec, Anapen in Frankrijk).

Meestal zal de allergie worden bevestigd door een orale provocatietest, die bestaat uit het toedienen van het allergeen in het ziekenhuis, onder toezicht, in geleidelijk toenemende doses, elke 20 minuten totdat de reactie optreedt. Deze test maakt het mogelijk om de hoeveelheid voedsel te kennen die de symptomen veroorzaakt en om het type symptomen beter te definiëren.

Kunnen voedselallergieën worden voorkomen?

Er zijn aanbevelingen hoe het uitbreken van een allergie bij kinderen met een bijbehorende aanleg eventueel kan worden voorkomen. Zo kan het zinvol zijn om de vervuiling door huisstofmijt zo laag mogelijk te houden en huisdieren te mijden. Ouders mogen niet roken en het wordt aanbevolen dat de getroffen kinderen vier tot zes maanden borstvoeding geven. Een hypoallergeen dieet kan nuttig zijn voor zuigelingen die geen borstvoeding krijgen en met een hoog risico op allergieën. Een algemeen dieet of het vermijden van specifieke voedingsmiddelen in het eerste levensjaar om allergieën te voorkomen, kan niet worden aanbevolen. Er zijn zelfs aanwijzingen dat visconsumptie door kinderen in het eerste levensjaar een beschermend effect heeft op het ontstaan van allergieën.