Vermoeidheid na botbreuk

De vermoeidheidsfractuur of stressfractuur treedt op in een bot wanneer het te veel stress krijgt. Het zijn meestal herhaalde en intense bewegingen die de oorzaak zijn van dit type breuk. Het bot wordt broos en er verschijnen kleine scheurtjes.

Vermoeidheid na botbreuk : Definitie

“Een vermoeidheidsfractuur, ook wel een stressfractuur genoemd, is een term die wordt gegeven aan een botbreuk die optreedt op gezond bot, in een zeer specifieke context en buiten een klassiek trauma”, definieert Dr. Alexandre Parpaleix vanaf het begin. , radioloog. Herhaald en/of ongewoon overmatig gebruik, bepaalde levensstijlen en behandelingen veroorzaken een verlies van botdichtheid waardoor het bot verzwakt en uiteindelijk breekt. Deze breuk wordt vaak “incompleet” genoemd in die zin dat het botsegment niet in twee of meer fragmenten wordt gescheiden zoals het geval is bij een klassieke fractuur.

Lees ook :- Ritalin en alcohol

Hoe ontstaat een fractuur?

Bij een zogenaamde breuk, zoals artsen gewoonlijk een gebroken bot noemen, wordt een bot in twee of meer fragmenten gesplitst. Dit gebeurt als gevolg van direct of indirect geweld:

• Direct betekent dat het bot precies breekt waar bijvoorbeeld een zware klap aan het been is opgetreden.

• Bij een indirecte breuk bevindt het breukpunt zich niet direct op de plaats van de klap of impact. Het onderbeenbot kan bijvoorbeeld breken als het been per ongeluk wordt verdraaid.

Een gebroken bot wordt meestal gekenmerkt door hevige pijn direct na de splitsing. Dat we dit voelen komt overigens door het periosteum, dat is uitgerust met tal van zenuwvezels. Afhankelijk van welk bot is aangetast, kan het karakter van de pijn variëren van sterk kloppend tot dof. De mobiliteit van het aangetaste skeletgebied is meestal beperkt.

Lees ook :- Raar gevoel in oor

Vermoeidheid na botbreuk : De oorzaken en risicofactoren

Stressfracturen zijn vaak het gevolg van het te snel verhogen van de hoeveelheid of intensiteit van een activiteit. Botten die aan ongewone kracht worden blootgesteld zonder voldoende tijd voor herstel, resorberen cellen snel. Je lichaam kan ze niet vervangen, waardoor je kwetsbaarder bent voor stressfracturen.

Factoren die uw risico op een stressfractuur kunnen verhogen, zijn onder meer:

• De toename van de activiteit. Stressfracturen komen vaak voor bij mensen die plotseling overschakelen van een zittende levensstijl naar actieve training. Ze komen ook voor bij mensen die de intensiteit, duur of frequentie van trainingen snel verhogen.
• Sommige sporten . Stressfracturen komen vaker voor bij mensen die sporten met een hoge impact. Deze sporten omvatten onder meer atletiek, basketbal, tennis, dans en gymnastiek.
• Het geslacht. Vrouwen, vooral die met abnormale of afwezige menstruatie, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van stressfracturen.
• Voet problemen. Mensen met platte voeten of hoge, stijve bogen hebben meer kans op het ontwikkelen van stressfracturen. Versleten schoenen dragen ook bij aan het probleem.
• De verzwakte botten. Aandoeningen zoals osteoporose kunnen uw botten verzwakken en het gemakkelijker maken om een ​​stressfractuur te krijgen.
• Anterieure stressfracturen. Het hebben van een of meer stressfracturen verhoogt het risico op meer.
• Het gebrek aan voedingsstoffen. Eetstoornissen, evenals een gebrek aan vitamine D en calcium kunnen botten gevoeliger maken. Het is daarom niet ongewoon om stressfracturen te ontwikkelen die verband houden met een gebrek aan voedingsstoffen.

Symptomen van vermoeidheid na botbreuk

Bij metatarsale stressfracturen treedt pijn in de voorvoet meestal op na lange of intensieve inspanning, waarna de pijn snel verdwijnt nadat de activiteit is stopgezet. Bij daaropvolgende lichamelijke inspanning manifesteert de pijn zich eerder en kan zo intens worden dat activiteit onmogelijk wordt en kan zelfs aanhouden als er geen gewicht wordt gedragen.

Lees ook :- Pijn onder tong

Hoe een stressfractuur diagnosticeren?

De diagnose is gebaseerd op klinisch onderzoek, maar moet worden bevestigd met röntgenfoto’s. Deze onderzoeken zijn echter vaak pas 2 tot 3 weken na de laesie nuttig omdat de microfracturen bijna onzichtbaar kunnen zijn. De diagnose wordt dan pas met röntgenfoto’s gesteld als de breuken zijn genezen.

Vroege diagnose is ook mogelijk met behulp van een botscan en MRI.

Hoe geneest een gebroken bot?

Na een botbreuk begint het lichaam meestal onmiddellijk aan zijn zeer complexe zelfgenezingsprogramma: onder andere zogenaamde osteoblasten, reparatiecellen, worden geactiveerd en vormen het organische deel van de botmatrix. Dit “bouwmateriaal” en calciumafzettingen stabiliseren het bot en bouwen het langzaam weer op.

Om de botwond op deze manier weer aan elkaar te laten groeien, wordt de plaats van de breuk meestal geïmmobiliseerd. Afhankelijk van de ernst van de breuk kan dit enkele weken duren. De arts brengt een gips- of gipsverband aan. Bij een gecompliceerde breuk, bijvoorbeeld als het bot niet goed uitgelijnd is, kan ook een operatie nodig zijn.

Verdere vervolgbehandeling: Door de immobilisatie tijdens een langere genezingsfase kunnen spieren en pezen zich terugtrekken. In sommige gevallen is fysiotherapie, waarbij de aangetaste delen van het lichaam langzaam weer aan beweging gewend raken, nuttig om de mobiliteit na deze tijd volledig te herstellen.

Wie wordt getroffen door een stressfractuur?

Een stressfractuur is een van de meest voorkomende sportblessures. Het gaat met name om sporters en atleten. Het kan optreden tijdens het beoefenen van een regelmatige fysieke activiteit, maar kan ook optreden bij een te plotselinge hervatting van een sport. Dit is een van de redenen waarom het raadzaam is om de lichamelijke activiteit geleidelijk te hervatten.

Een stressfractuur kan ook buiten het sporten ontstaan. Elke intense en/of herhaalde fysieke inspanning kan botscheuren veroorzaken.

Stressfracturen treffen vooral volwassenen. Ze zijn zeldzamer bij kinderen en adolescenten, omdat hun botten elastischer zijn en hun groeischijf de meeste fysieke stress absorbeert.

Risicofactoren voor stressfracturen

Verschillende factoren kunnen dit type breuk bevorderen:

• het beoefenen van bepaalde sporten zoals atletiek, basketbal, tennis of zelfs gymnastiek;
• plotselinge toename in duur, intensiteit en frequentie van lichamelijke inspanning;
• gebrek aan voedingsstoffen, waaronder calcium- en vitamine D-tekort;
• de aanwezigheid van botaandoeningen zoals osteoporose;
• bepaalde bijzonderheden van de voet, zoals een zeer gewelfde boog of, omgekeerd, niet-bestaand;
• slechte uitrusting zoals sportschoenen met onvoldoende demping;
• eerdere stressfracturen.

Hoe kan een vermoeidheidsfractuur worden voorkomen?

Regelmatige lichaamsbeweging activeert het botmetabolisme en ondersteunt de botvorming. Het is belangrijk om frequente overbelasting te vermijden. Het eten van een gezond dieet dat rijk is aan calcium en vitamine D helpt ook om de botten gezond te houden. Een goede toevoer van eiwitten is ook belangrijk om spier- en botremodellering te activeren.

• Calcium: deze voedingsmiddelen versterken de botten
• Vitamine D: zo belangrijk is de zonnevitamine voor de botten

Een andere belangrijke pijler is niet roken. Roken bevordert ontstekingsprocessen in weefsels en gewrichten, vertraagt het genezingsproces van beschadigde botten en verstoort het botmetabolisme. Ouderen moeten er ook voor zorgen dat het risico op vallen in het dagelijks leven tot een minimum wordt beperkt.