Het is een langzaam progressieve aandoening van het bindweefsel aan de binnenkant van de hand. In de handpalm en aan de voorkant van de vingers verschijnen vezelachtige banden (koorden) en longitudinale harde knobbeltjes. Ze trekken samen en leiden tot een stijve vervorming van de lange vingers. De ringvinger en de pink zijn vaak het meest aangetast. Deze ziekte komt vijf keer vaker voor bij mannen.
Wat is de ziekte van Dupuytren?
Deze ziekte tast de handpalm en het palmaire oppervlak van de vingers aan. Het is een abnormale vezelachtige verdikking (of fibrose) van een membraan onder de huid dat de palmaire aponeurose wordt genoemd. Deze fibrose vervormt het oppervlak van de handpalm waar bulten of knobbeltjes ontstaan, huidplooien en koorden (vezelachtige flenzen) die zich in de assen van de vingers vormen. De flenzen kunnen intrekken, de vingers geleidelijk buigen. Deze terugtrekkingen in flexie zijn onherleidbaar en kunnen de vingers in haken of klauwen “vastzetten”. Ze veroorzaken, door de toenemende onmogelijkheid om de hand te openen en bepaalde vingers te strekken, functionele moeilijkheden die ernstig kunnen zijn: ongemak om een hand te schudden, om de vingers te spreiden,
Lees ook :- Ziekte van pfeiffer gevolgen
Verharding in handpalm : Oorzaken
Permanente flexie van een of meer vingers wordt veroorzaakt door plaatselijke verdikking van de palmaire aponeurose, die eerst leidt tot de vorming van een knobbel, vervolgens tot het verlies van elasticiteit van het bindweefsel en uiteindelijk tot het verkorten van de nabijgelegen pezen of pezen van de vingers.
Met andere woorden, de ziekte van Dupuytren treedt op wanneer het bindweefsel van de palmaire aponeurose dikker wordt, waardoor de pees of pezen van de dichtstbijzijnde vingers korter worden.
Maar wat triggert dit proces?
Hoewel er nog steeds geen zeker bewijs is, beweren veel onderzoekers dat genetische factoren aan de basis liggen van alles.
Genetische theorie
Mensen met de ziekte van Dupuytren hebben vaak zeer naaste familieleden (ouders of broers en zussen) die aan dezelfde aandoening lijden. Dit bracht de onderzoekers ertoe de hypothese te overwegen dat de ziekte een genetisch-erfelijke oorsprong heeft.
Volgens sommige onderzoeken (die het waard zijn om onderzocht te worden) lijkt het betrokken gen zich op een autosomaal (of niet-seksueel) chromosoom te bevinden en behoort de ziekte van Dupuytren tot de categorie van de zogenaamde autosomaal dominante genetische ziekten.
Voorkeur voor voorwaarden
Na verschillende statistische onderzoeken merkten de onderzoekers op dat de ziekte van Dupuytren vaker voorkomt bij:
- Mensen met suikerziekte. Diabetes is een ernstige aandoening die wordt gekenmerkt door hoge bloedglucosewaarden (hoge bloedsuikerspiegel).
- Mensen die gewoonlijk anticonvulsiva gebruiken voor de behandeling van epilepsie.
- Mensen die grote hoeveelheden alcohol consumeren.
- De grote rokers.
- Degenen die een sterk trauma aan de hand hebben opgelopen, precies aan de pols.
Deze recidieven kunnen in verband worden gebracht met het begin van de ziekte (dus niet willekeurig), hoewel er moet worden bedacht dat er onder patiënten met de ziekte van Dupuytren ook mensen zijn die niet tot de bovengenoemde categorieën behoren.
Lees ook :- Tranende ogen ouderen
Verharding in handpalm : Symptomen
De ziekte van Dupuytren wordt gekenmerkt door verdikking van de weefsels tussen de huid en de pezen op de handpalm ter hoogte van de vingers (de palmaire aponeurose). Naarmate het evolueert (vaak onregelmatig maar onvermijdelijk), “krult” het de vinger(s) naar de handpalm en voorkomt het hun extensie, maar niet hun flexie. De progressieve terugtrekking van de weefsels is voor het oog herkenbaar aan de vorming van “strengen”.
Het is vaak rond de leeftijd van 50 dat de eerste symptomen van de ziekte van Dupuytren optreden. Opgemerkt moet worden dat vrouwen de ziekte meestal later ontwikkelen dan mannen. In ieder geval, hoe eerder de aanval, hoe belangrijker het wordt.
Alle vingers van de hand kunnen worden aangetast, maar in 75% van de gevallen begint de aanval met de vierde en vijfde vinger. (1) Het is veel zeldzamer, maar de ziekte van Dupuytren kan de achterkant van de vingers, de voetzolen (ziekte van Ledderhose) en het mannelijk geslacht aantasten (ziekte van Lapeyronie).
Hoe het te diagnosticeren verharding in handpalm
De ziekte van Dupuytren wordt aan het begin van de kuur vaak verward met een triggervinger. De ziekte wordt gemakkelijker te diagnosticeren wanneer de verdikkingen duidelijk worden.
- Percussie van de zenuw langs zijn loop in de onderarm en pols, evenals flexie van de pols, reproduceren de symptomen (elektrische schokken).
- Het buigen van de pols reproduceert de symptomen.
- Palpatoire pijn in distale onderarm en pols.
De ziekte kan terugkeren, d.w.z. terugkeren op de plaats die is geopereerd of zich uitbreiden naar andere delen van de hand, na de operatie. In geval van recidief kan een operatie geïndiceerd zijn om de handfunctie te verbeteren. Trauma kan ook de laesies van Dupuytren verergeren.
Ten slotte is de evolutie van de ziekte variabel, afhankelijk van de patiënt en sterk afhankelijk van persoonlijke en familiale risicofactoren.
Lees ook :- Verschil hodgkin en non hodgkin
Verharding in handpalm : Welke behandeling helpt?
Alleen een arts kan met zekerheid zeggen of het echt een contractuur van Dupuytren is. Hij onderzoekt de beweeglijkheid van de vinger en voelt de knopen. Röntgenfoto’s kunnen in vergevorderde stadia gewrichtsschade laten zien. Een familiegeschiedenis is ook een belangrijke indicator van de ziekte van Dupuytren.
Als er bij het strekken nog steeds geen functionele beperking is, wordt er in eerste instantie niets aan gedaan. Er is geen remedie voor de ziekte, maar symptomen kunnen worden behandeld en de handfunctie kan worden verbeterd.
• Bestralingstherapie voor de ziekte van Dupuytren: in de vroege stadia kunnen röntgenfoto’s helpen de knobbeltjes te stoppen of zelfs te voorkomen dat ze zich verder verspreiden en de aandoening verergeren. Experts achten het risico op kanker laag omdat de stralingsdosis vrij laag is.
• Collagenase-injectie voor contractuur van Dupuytren: de arts injecteert een enzym in de streng die het collageen afbreekt. 24 uur na de injectie wordt de vinger gestrekt, het snoer scheurt. De relatief nieuwe behandeling lijkt kansrijk, maar over het incasseren van kosten moet vooraf met de zorgverzekeraar duidelijkheid komen. Het is nog niet duidelijk of en wanneer er weer nieuwe knopen zullen ontstaan.
• Naaldfasciotomie tegen knopen in de hand: Hier worden de verhardingen doorboord met naalden. Het proces verzwakt de strengen, zodat ze kunnen worden uitgerekt. De minimaal invasieve behandeling wordt poliklinisch uitgevoerd onder plaatselijke verdoving. Na enige tijd kunnen de symptomen echter weer optreden.
• Chirurgie bij de ziekte van Dupuytren: In een vergevorderd stadium – bijvoorbeeld als de rekbaarheid van de vinger minimaal 20 graden is belemmerd – kan een operatie (fasciectomie) nodig zijn. Het doel is om het verharde weefsel volledig te verwijderen. De operatie dient daarom te worden uitgevoerd door een ervaren handchirurg. Het wordt meestal poliklinisch uitgevoerd, maar kan ook intramuraal zijn en de hand moet dan voor een langere periode worden geïmmobiliseerd met een spalk. Bovendien kunnen complicaties optreden door de nabijheid van zenuwen en slagaders en door het doorsnijden van de kleinste bloedvaten. De chirurgische methode is op de lange termijn succesvoller dan niet-invasieve maatregelen.
Om de hand zo lang mogelijk te kunnen strekken, kunt u deze ook bevorderen door middel van rekoefeningen en handmassages. De knopen in de handpalmen zullen niet zo verdwijnen – maar je kunt de ontwikkeling misschien een beetje vertragen.
Verharding in handpalm : Preventie
Omdat de oorzaken van de ziekte onbekend zijn, bestaat er tot op heden geen behandeling, behalve een operatie. Inderdaad, wanneer het terugtrekken het volledig uitstrekken van één of meer vingers verhindert, wordt dan een operatie overwogen. Het is bedoeld om het bewegingsbereik van de aangedane vinger te herstellen en het risico van verspreiding naar andere vingers te beperken. Een eenvoudige test is om uw hand volledig plat op een vlakke ondergrond te kunnen leggen. Het type interventie hangt af van het stadium van de ziekte.
- Gedeelte van de flenzen (aponeurotomie): het wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving, maar brengt een risico op letsel aan de bloedvaten, zenuwen en pezen met zich mee.
- Ablatie van de flenzen (aponevrectomie): de operatie duurt tussen 30 minuten en 2 uur. In ernstige vormen gaat de ablatie gepaard met een huidtransplantatie. Deze “zwaardere” chirurgische ingreep heeft het voordeel dat het risico op herhaling wordt beperkt, maar het nadeel dat er aanzienlijke esthetische gevolgen zijn.
Aangezien de ziekte progressief is en chirurgie de oorzaken niet behandelt, is het risico op herhaling groot, vooral in het geval van een aponeurotomie. Afhankelijk van de bron varieert de recidive tussen 41% en 66%. Maar het is mogelijk om tijdens de ziekte verschillende interventies te vernieuwen.
Na de operatie moet de patiënt enkele weken een orthese dragen, een apparaat dat de geopereerde vinger in extensie houdt. Het is ontwikkeld door een ergotherapeut. Vingerrevalidatie wordt dan voorgeschreven om het bewegingsbereik van de vinger te herstellen. De operatie brengt het risico met zich mee, in 3% van de gevallen, op het onthullen van trofische aandoeningen (slechte vascularisatie) of algodystrofie.
De ziekte begint met het verschijnen van verdikkingen in de handpalm in de vorm van verhardingen en vervolgens knobbeltjes. In het begin is de verdikking pijnlijk en daarna neemt de pijn af naarmate de ziekte vordert.
De ziekte van Dupuytren komt overeen met een verdikking van de handpalm die leidt tot een progressieve en irreducibele flexie van een of meer vingers. Het is een goedaardige ziekte, over het algemeen pijnloos, maar die zeer invaliderend kan blijken te zijn.
Verwijzende artsen voor de ziekte van Dupuytren zijn: de reumatoloog, specialist in aandoeningen van het bewegingsapparaat: hij stelt de diagnose van de ziekte en kan niet-chirurgische behandelingen uitvoeren.
Oorzaak: De symptomen worden veroorzaakt door groei van bindweefsel tussen de huid van de handpalmen en de buigpezen van de hand en vingers. Er ontstaan dikke knopen en strengen, die de functie van pezen en zenuwen beperken. De oorzaken zijn nog niet opgehelderd.
De aangedane handen en vingers kunnen ook worden bestraald met röntgenstralen of elektronen. Deze radiotherapie wordt vooral toegepast als de ziekte zich nog in de beginfase bevindt. Met name kleine knopen kunnen verdwijnen en nieuwe knoopvorming kan worden verminderd.
