Verschil hodgkin en non hodgkin

Zowel Hodgkin-lymfoom als non-Hodgkin-lymfoom zijn lymfomen – een type kanker dat begint in een subset van witte bloedcellen die lymfocyten worden genoemd. Lymfocyten vormen een integraal onderdeel van uw immuunsysteem, dat u tegen ziektekiemen beschermt.

Het belangrijkste verschil tussen Hodgkin-lymfoom en non-Hodgkin-lymfoom zit in de specifieke lymfocyt die elk betrokken is.

Een arts kan het verschil tussen Hodgkin-lymfoom en non-Hodgkin-lymfoom zien door de kankercellen onder een microscoop te onderzoeken. Als de arts bij het onderzoeken van de cellen de aanwezigheid van een specifiek type abnormale cel detecteert, een Reed-Sternberg-cel, wordt het lymfoom geclassificeerd als Hodgkin’s. Als de Reed-Sternberg-cel niet aanwezig is, wordt het lymfoom geclassificeerd als non-Hodgkin.

Er bestaan veel subtypes van lymfoom en uw arts zal laboratoriumtests gebruiken om een monster van uw lymfoomcellen te onderzoeken om uw specifieke subtype te bepalen. Verwacht een paar dagen te wachten om de resultaten van deze gespecialiseerde tests te ontvangen.

Hodgkin en non hodgkin : Symptomen

Het eerste symptoom dat patiënten met ofwel Hodgkin-lymfoom of non-Hodgkin-lymfoom ervaren, is meestal merkbaar gezwollen lymfeklieren. Het nekgebied wordt vaak aangetast, maar lymfeklieren in andere delen van het lichaam kunnen ook gezwollen zijn. De zwellingen voelen stevig aan en zijn meestal niet pijnlijk.

Er zijn ook mogelijke begeleidende symptomen, zogenaamde B-symptomen, van Hodgkin-lymfoom of non-Hodgkin-lymfoom:

• Koorts boven 38°C
• Nacht zweet
• Ongewenst gewichtsverlies van meer dan een tiende van uw lichaamsgewicht binnen 6 maanden

Deze symptomen komen voor bij ongeveer 40 procent van de Hodgkin-lymfoompatiënten, maar ze kunnen ook verband houden met andere ziekten. Het optreden van B-symptomen beïnvloedt ook de stadiëring van lymfomen.

Andere mogelijke symptomen van Hodgkin-lymfoom zijn onder meer:

• Verminderde prestaties, zich zwak voelen
• jeuk
• Pijnlijke lymfeklieren na het drinken van alcohol (“alcoholpijn”)
• hoesten of moeite met ademhalen (veroorzaakt door gezwollen lymfeklieren in de borst)

Andere mogelijke symptomen van non-Hodgkin-lymfoom zijn:

• bleekheid van de huid
• Bloedarmoede
• uitputting en vermoeidheid
• Verlies van eetlust, brandend maagzuur, misselijkheid, vol gevoel
• Depressieve stemmingen
• Punctuele bloeding
• Hoge vatbaarheid voor infecties
• jeuk
• Roodheid van de huid, platte of tumorachtige huidveranderingen
• hoofdpijn en pijn in de botten

Al deze ziekteverschijnselen zijn niet-specifiek, wat betekent dat ze ook kunnen duiden op een andere (ongevaarlijke) ziekte. Als een of meer van deze symptomen echter gedurende een langere periode worden waargenomen of als de lymfeklieren langer dan vier weken gezwollen blijven, moet de oorzaak door een arts worden opgehelderd.

Lees ook :- Wat is immuuntherapie

Hodgkin-lymfoom: Wat het is en hoe het te behandelen?

Deze vorm van lymfoom treft vooral de leeftijdsgroep 15-35 jaar en heeft momenteel een grote kans op herstel (ongeveer 80-85% van de patiënten). De oorzaak van de ziekte is niet bekend, maar een eerdere infectie met het Epstein-Barr-virus is geïdentificeerd als een risicofactor.

De subtypes van Hodgkin-lymfoom zijn:

• Nodulaire sclerose;
• Gemengde cellulariteit;
• Rijk aan lymfocyten;
• Uitputting van lymfocyten;
• Hodgkin-lymfoom met prevalentie van nodulaire lymfocyten.

De behandeling omvat de chirurgische verwijdering van de aangetaste lymfeklier, polychemotherapie en radiotherapie, afhankelijk van de patiënt gedurende verschillende cycli. Recent zijn er interessante resultaten behaald met immunotherapie met monoklonale antilichamen.

Lees ook :- Wat te doen bij keelontsteking

Non-Hodgkin-lymfoom: Wat het is en hoe het te behandelen?

Non-Hodgkin-lymfomen kunnen een min of meer snel verloop hebben. De zogenaamde indolente lymfomen hebben een langzamer klinisch beloop, wat zich over het algemeen vertaalt in een goede overleving, zelfs in combinatie met de ziekte. Agressieve lymfomen hebben gemiddeld een kortere overleving, maar als ze snel en effectief worden behandeld, kunnen ze de patiënt toch naar herstel leiden.

Non-Hodgkin-lymfomen worden ingedeeld in:

• B-lymfocytprecursorneoplasmen;
• Rijpe B-lymfocytneoplasmata (waaronder lymfoplasmacytisch lymfoom, milt-marginaal zone-lymfoom, folliculair lymfoom Mantelcellymfoom, extranodaal marginale zone-lymfoom Primair grootcellig B-cel mediastinum (thymus) lymfoom, primair intravasculair groot-B-cellymfoom, primair effusief lymfoom, lymfomatoïde granulomatose, ALK-positief grootcellig lymfoom en vele andere typen);
• T-lymfocytprecursorneoplasmata (inclusief T-precursor lymfoblastisch lymfoom);
• Neoplasmata van rijpe T- en NK-lymfocyten (inclusief anaplastisch grootcellig lymfoom, extranodaal NK / T-cellymfoom, nasaal type, blastisch NK-cellymfoom).

De individuele variabiliteit van het histologische beeld is hoog en daarom zijn de therapie en de prognose verschillend. Vandaag gaan we verder door chemotherapie te combineren met geneesmiddelen voor immunotherapie, in het bijzonder met monoklonale antilichamen, die ertoe leiden dat 60-70% van de patiënten na 10 jaar ziektevrij is. De meeste patiënten met alle soorten non-Hodgkin-lymfoom met stadium II tot IV-ziekte komen in aanmerking voor chemo-immunotherapie.

In het geval van perifere T-cel NHL en primair lymfoom van het centrale zenuwstelsel wordt autologe transplantatie voorgesteld (dwz het nemen van de cellen van de patiënt zelf zonder dat er een donor nodig is) van stamcellen vóór een recidief.

Non-Hodgkin-lymfoom is ook het tweede type kanker dat hiv-positieve mensen treft. Daarom worden alle patiënten met non-Hodgkinlymfoom in eerste instantie gescreend op hiv en hepatitis.

Wat is het verschil tussen Hodgkin en non-Hodgkin lymfoom?

• De ziekte van Hodgkin heeft de Reed Sternberg-cel, terwijl de ziekte van Non-Hodgkin dat niet heeft.
  De ziekte van Hodgkin presenteert zich met vergrote lymfeklieren als het belangrijkste kenmerk, terwijl de ziekte van Non-Hodgkin meestal asymptomatisch is.
• De gaven van Hodgkin zijn vroeg en hebben een betere prognose, terwijl de non-Hodgkin zich laat presenteren met wijdverspreide ziekte.
• ABVD-regime dat vaak wordt gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Hodgkin, terwijl het niet wordt gebruikt voor de ziekte van Non-Hodgkin.
• Stadiëring is noodzakelijk voor de prognose van de ziekte van Hodgkin, terwijl stadiëring bijna altijd niet nodig is vanwege een ziekte die bij presentatie wijdverbreid is.