Ziekte van pfeiffer bij ouderen

Een virale ziekte, infectieuze mononucleosis wordt overgedragen via speeksel. Het manifesteert zich met name door grote vermoeidheid, angina, hoge koorts en de aanwezigheid van grote klieren in de nek. Deze infectie kan echter onopgemerkt blijven.

Definitie van ziekte van pfeiffer bij ouderen

Infectieuze mononucleosis, ook bekend als “kisziekte” of “verloofdeziekte” is een infectieuze virale ziekte die wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (of EBV), uit de familie van het herpesvirus.

De overdracht vindt voornamelijk plaats via het speeksel, direct (door een kus of sputteren) of indirect door voorwerpen die in contact zijn geweest met het speeksel: “Klassiek, wanneer jonge mensen hun bril verwisselen op een feestje”, illustreert Dr. Charles Cazanave, hoofd van afdeling op de afdeling infectieziekten van het Academisch Ziekenhuis van Bordeaux. Overdracht kan echter uitzonderlijk plaatsvinden via het bloed (bloedtransfusie) of seksueel (bron 1).

Als de patiënt soms asymptomatisch is, kan hij ook bepaalde symptomen vertonen: “Het is voornamelijk een toestand van diepe asthenie die vaak gepaard gaat met koorts en soms met lymfadenopathie (of zwelling van de lymfeklieren) die doet denken aan angina”, specificeert de infectieziektespecialist.

Mononucleosis is niet ernstig. Het is zelden de oorzaak van complicaties, vooral bij immuungecompromitteerde patiënten. Dit is met name het geval wanneer het volume van de milt toeneemt, waardoor hevige pijn ontstaat. Het is dan een medisch noodgeval.

Lees ook :- Ontsteking lever symptomen

Wat zijn de tekenen van mononucleosis?

De tekenen van infectieuze mononucleosis variëren van persoon tot persoon, vooral afhankelijk van de leeftijd waarop de ziekte wordt opgelopen. Het blijft meestal onopgemerkt tijdens de vroege kinderjaren. Tijdens de adolescentie en volwassenheid is het gemakkelijker symptomatisch.

In de adolescentie presenteert het zich meestal in de vorm van grote vermoeidheid geassocieerd met koorts, keelpijn met slikstoornissen en het verschijnen van talrijke gezwollen klieren aan beide zijden van de nek.

Een uitslag van rode vlekken op het lichaam kan ook in verband worden gebracht, vooral in het geval van een behandeling met amoxicilline-antibiotica. Er kunnen hoofdpijn, spierpijn en koude rillingen zijn. In het algemeen geldt: hoe jonger de patiënt (jonger dan 10 jaar) en hoe discreter de symptomatologie, en hoe ouder de patiënt, ouder dan 30 jaar, hoe minder compleet de triade.

De symptomen nemen over het algemeen binnen een paar weken af, maar de periode van besmettelijkheid is veel langer, vaak bijna 6 maanden.

Lees ook :- Allergische reactie baby

De oorzaken van mononucleosis

Mononucleosis wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (onderdeel van de herpesfamilie). Het komt voornamelijk voor tijdens de kindertijd en adolescentie, maar sommige mensen krijgen het op volwassen leeftijd. “ 90% van de volwassenen is al eens in contact geweest met dit kosmopolitische virus, maar de meerderheid van de mensen is tussen de 10 en 20 jaar besmet”, benadrukt dr. Bruno Journe, huisarts in Parijs.

Het virus wordt overgedragen via speeksel. Daarom wordt het ook wel de “kisziekte” genoemd. Besmetting kan echter op een minder romantische manier plaatsvinden door:

• een simpele niesbui;
• projectie van hoesten of sputteren;
• van besmette voorwerpen (serviesgoed, tandenborstel, telefoon, enz.).

Lees ook :- Restless legs nhg

Symptomen ziekte van pfeiffer bij ouderen

Infectieuze mononucleosis heeft een incubatietijd die varieert tussen 30 en 50 dagen en komt vooral voor bij kinderen, adolescenten en jonge volwassenen.

Bij de meeste kinderen onder de 5 jaar is een Epstein-Barr-infectie asymptomatisch, terwijl het bij adolescenten en volwassenen enig ongemak kan veroorzaken.

Symptomen zijn vaak matig en bestaan ​​in het beginstadium van de ziekte uit algemene malaise, asthenie en vermoeidheid, gevolgd door koorts, keelpijn en gezwollen lymfeklieren (lymfeklieroedeem).

Niet alle proefpersonen hebben deze symptomen, elk kenmerk:

vermoeidheid is vrij ernstig, vooral tijdens de eerste 2-3 weken en kan maanden aanhouden;

de keelpijn is ernstig en er kan zich pus vormen op de bodem van de keel;

zwelling van de lymfeklieren, vooral die in de nek, is subjectief, ook al vertonen mensen vaak alleen dit symptoom.

Ongeveer 50% van de mensen met mononucleosis heeft een vergrote milt, een bescheiden symptoom om op te letten om letsel of orgaanruptuur die fataal kan zijn te voorkomen.

De symptomen verdwijnen na ongeveer twee weken en de meeste mensen kunnen hun normale activiteiten hervatten.

Een recente studie bevestigde dat het Epstein-Barr-virus geen chronisch vermoeidheidssyndroom veroorzaakt, zoals eerder werd aangenomen.

Zeldzame symptomen waren: lichte leververgroting, gezwollen ogen, luchtwegobstructie, gescheurde milt, neurologische syndromen, myocarditis, hepatitis, hemolytische anemie, trombocytopenie en huiduitslag.

In zeldzame gevallen draagt ​​mononucleosis bij aan de ontwikkeling van kankers zoals nasofaryngeale en Burkitt-lymfoom, aangezien sommige studies geloven dat specifieke virale genen de groeicyclus van geïnfecteerde cellen veranderen en ze kankerachtig maken.

Diagnose van ziekte van pfeiffer bij ouderen

De diagnose van mononucleosis kan uitsluitend klinisch zijn, door de herkenning van de karakteristieke tekenen en symptomen van de ziekte.

Om de klinische diagnose te bevestigen, schrijven artsen ook een bloedtest voor die een heterofiele antilichaamtest of monotest wordt genoemd.

In de beginfase van de ziekte en bij jonge kinderen wordt de monotest herhaald wanneer het vermoeden van infectie sterk is en het resultaat negatief is;

wanneer de resultaten twijfels oproepen, worden andere specifieke serologische tests uitgevoerd om de diagnose in het bloed voor antilichamen tegen het Epstein-Barr-virus (antilichamen geproduceerd door het immuunsysteem om het lichaam te beschermen tegen aanvallen door het virus) te bevestigen.

Een volledig bloedbeeld wordt vaak uitgevoerd tussen bloedonderzoeken, aangezien de toename van karakteristieke mononucleaire witte bloedcellen (atypische lymfocyten) de eerste aanwijzing kan zijn voor de diagnose van infectieuze mononucleosis.

Behandeling van mononucleosis

Er is geen specifieke behandeling om mononucleosis te genezen. In de overgrote meerderheid van de gevallen gaat de ziekte vanzelf over.

• Bij koorts of spierpijn kan uw arts paracetamol of pijnstillers voorschrijven;
• Om het herstel te bevorderen, moet u naar uw lichaam luisteren en zoveel mogelijk rusten.

Let ook op de kwaliteit van je voeding. ” Geef de voorkeur aan een eenvoudig en onbewerkt voedsel, inclusief groenten zoals wortelen of artisjokken om de lever die al verzwakt is door het virus niet te overbelasten “, adviseert dr. Bruno Journe.

Voorzorgsmaatregelen van mononucleosis

Als u besmettelijk bent, volgen hier enkele eenvoudige stappen om mogelijke besmetting van uw dierbaren te voorkomen:

• Was regelmatig uw handen, vooral voor de maaltijd, voor het afwassen, na het snuiten van uw neus, enz.;
• Ventileer uw woning regelmatig;
• Maak goed schoon, desinfecteer zelfs uw persoonlijke bezittingen (tandenborstel, servies, enz.);
• Vermijd een tijdje zoenen;
• Bedek uw mond bij hoesten of niezen.