Symptomen auto-immuunziekte

Ze treffen vooral vrouwen en nemen toe, er zijn tot nu toe ongeveer 100 auto-immuunziekten bekend. Ze worden veroorzaakt door een abnormale werking van het immuunsysteem dat, in plaats van het lichaam te verdedigen tegen ziekteverwekkers, de cellen van zijn eigen organisme aanvalt. De symptomen zijn zeer gevarieerd en de therapie is meestal gebaseerd op het gebruik van immunosuppressieve en ontstekingsremmende medicijnen. De prognose hangt daarentegen af van de specifieke ziekte en verschilt van persoon tot persoon.

Wat zijn auto-immuunziekten?

Auto-immuunziekten zijn zeer specifieke pathologieën, gekenmerkt door een onjuiste reactie van het immuunsysteem.

Bij getroffen patiënten hebben de elementen waaruit het immuunsysteem bestaat (cellen en glycoproteïnen) de neiging om organen of weefsels aan te vallen die zij als vreemd herkennen, in plaats van ze te beschermen tegen ziekteverwekkers en bedreigingen van buitenaf.

Deze agressie veroorzaakt schade aan genoemde weefsels en veroorzaakt een hele reeks secundaire complicaties. Kortom, patiënten met auto-immuunziekten worden gedwongen om te gaan met een immuunsysteem dat, in plaats van bacteriën en virussen te bestrijden, gezonde cellen in het lichaam als vreemd herkent.

Helaas kan deze onjuiste beoordeling aanzienlijke schade en veranderingen aan de aangetaste weefsels en organen veroorzaken.

Artsen en pathologen hebben meer dan 80 soorten auto-immuunziekten geïdentificeerd, waarvan de meeste ongeneeslijk zijn.

De enige beschikbare behandelingen betreffen bepaalde symptomatische therapieën, die tot doel hebben de symptomen van de ziekte zelf te verminderen.

Lees ook :- Wat is een dermatoloog

Oorzaken: Hoe krijg je een auto-immuunziekte?

“We weten meestal niet waarom het immuunsysteem het lichaam op deze manier aanvalt”, legt professor Amoura vanaf het begin uit. Er zijn echter enkele risicofactoren geïdentificeerd:

• De genetische achtergrond is predisponerend: ” een familieneiging om ontstekingen te produceren zal gepaard gaan met een hoger risico. Wanneer een 1e of 2e graads familielid (vader, moeder, broers en zussen) een auto-immuunziekte heeft, lopen we iets meer risico “.
• Vrouwen worden meer door deze ziekten getroffen dan mannen, vooral vrouwen in de vruchtbare leeftijd. ” Geslachtshormonen lijken een rol te spelen. Het X-chromosoom, dat de vrouw in tweevoud heeft, zou waarschijnlijk gekoppeld zijn aan regulerende genen van het immuunsysteem die het ontstaan van deze ziekten bevorderen “.
• Ook omgevingsfactoren spelen een rol: virussen, ultraviolette stralen, bepaalde medicijnen of zelfs bepaalde chemische middelen. “Ze zullen een abnormale immunologische reactie initiëren en kunnen op langere termijn immuundisfuncties veroorzaken.”

Lees ook :- Middel tegen kalknagels

Symptomen van auto-immuunziekten

Gewoonlijk zijn de belangrijkste symptomen ontsteking (die roodheid, blozen, pijn en zwelling kan veroorzaken), vermoeidheid, pijn in het lichaam en koorts. Afhankelijk van de ziekte die zich manifesteert, kunnen de volgende symptomen optreden:

• Inflammatoire darmziekte: Meestal gemanifesteerd door buikpijn en bloederige diarree.
• Type I diabetes
• Reumatoïde artritis; de belangrijkste symptomen zijn lichte gewrichtspijn, stijfheid en vermoeidheid. Ook kunnen de gewrichten warm en pijnlijk aanvoelen. De meest getroffen gebieden zijn de polsen, knieën, vingers en enkels.
• Coeliakie: treedt op bij buikpijn, diarree, constipatie, gewichtsverlies en vermoeidheid.
• Lupus: het kan moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat het zich manifesteert in de vorm van foci. De symptomen zijn afhankelijk van elk specifiek geval, maar de belangrijkste zijn spier- en gewrichtspijn en haaruitval. Bovendien heeft het gezicht meestal een atypische kleur, vooral op de neus en wangen.
• Andere, minder vaak voorkomende aandoeningen, zoals bepaalde schildklierveranderingen, pernicieuze anemie, de ziekte van Addison of vitiligo.

Welke specialist raadplegen?

De behandeling is afhankelijk van de ziekte. Als er slechts één orgaan is aangetast, moet de specialist van dat orgaan worden geraadpleegd. Voor bijvoorbeeld schade aan de alvleesklier is de diabetoloog de aangewezen arts. Een systemische auto-immuunziekte moet worden behandeld door een internist, die een meer globale aanpak zal hebben.

Lees ook :- Syndroom van raynaud gevaarlijk

Diagnose van auto-immuunziekten

• Bloedtesten
• Fysiek onderzoek

Bloedonderzoeken die de aanwezigheid van een ontsteking aantonen, kunnen wijzen op het bestaan van een auto-immuunziekte. Deze examens omvatten meestal het volgende:

• Sedimentatiesnelheid (ESR): Deze test meet de snelheid waarmee rode bloedcellen (erytrocyten) naar de bodem van een reageerbuis met bloed zakken. In aanwezigheid van een ontsteking is de ESR vaak verhoogd omdat eiwitten die als reactie op een ontsteking worden geproduceerd, het vermogen van rode bloedcellen om in het bloed te blijven zweven, verstoren.
• Volledig bloedbeeld (NFS): deze test omvat het bepalen van het aantal rode bloedcellen in het bloed. Dit aantal wordt vaak verlaagd (bloedarmoede) omdat rode bloedcellen in het geval van een ontsteking in mindere hoeveelheden worden aangemaakt.

Omdat ontstekingen vele oorzaken kunnen hebben (vaak verschillend van een auto-immuunziekte), doen artsen ook vaak bloedonderzoek om te controleren op verschillende antistoffen die aanwezig kunnen zijn bij mensen met een auto-immuunziekte. specifieke auto-immuunziekte. Deze antilichamen omvatten:

• Antinucleaire antilichamen, meestal gevonden bij mensen met systemische lupus erythematosus
• Reumafactor of anti-cyclische gecitrullineerde peptide (anti-CCP) antilichamen, meestal gevonden bij mensen met reumatoïde artritis

Maar zelfs deze antilichamen zijn soms aanwezig bij mensen zonder een auto-immuunziekte. Dus artsen combineren testresultaten meestal met de symptomen van een persoon om te bepalen of er een auto-immuunziekte bestaat.

Prognose van auto-immuunziekten

Sommige auto-immuunziekten genezen even onverklaarbaar als ze lijken. De meeste zijn echter chronisch. Vaak is levenslange medicatie nodig om de symptomen onder controle te houden.

De prognose varieert afhankelijk van de ziekte.

Lees ook :- Rugpijn rechts midden

Therapie van auto-immuunziekten

Omdat het immuunsysteem essentieel is om te overleven, kan het niet volledig worden uitgeschakeld. Dus zelfs auto-immuunziekten kunnen niet causaal worden behandeld en genezen. Afhankelijk van het stadium van de ziekte en de getroffen regio zijn er echter veel manieren om de symptomen te verlichten en de progressie van de ziekte zoveel mogelijk te stoppen. Ontstekingsremmende medicijnen zoals NSAID’s (Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drugs) verminderen ontstekingsreacties die leiden tot weefselvernietiging.

Immunosuppressiva worden ook gebruikt. Deze reguleren het hele immuunsysteem naar beneden. Dit vermindert de immuunrespons op het eigen weefsel, maar ook de kans op infectie neemt toe, omdat ook de respons op ziekteverwekkers wordt verminderd. Als deze maatregelen niet voldoende zijn, kunnen specifiek gesynthetiseerde immunoglobulinen ook worden gebruikt bij bepaalde auto-immuunziekten, die precies ingrijpen in het ontstekingsmechanisme van de auto-immuunziekte en de rest van het immuunsysteem niet aantasten.

Preventie van auto-immuunziekten

Tot op heden zijn er geen strategieën bekend om het ontstaan van een auto-immuunziekte te voorkomen. Er zijn slechts een paar kleine stappen die genomen kunnen worden:

• Respecteer een gezonde en evenwichtige voeding: de consumptie van producten zoals fruit, groenten, volkoren granen, vis, peulvruchten en gefermenteerde producten wordt aanbevolen. Integendeel, een matige consumptie van voedingsmiddelen die rijk zijn aan vetten, zout en toegevoegde suikers en in het algemeen van voedingsmiddelen die ontstekingen kunnen veroorzaken, is aan te raden. Er is zelfs een verband aangetoond tussen voeding en sommige auto-immuunziekten, zoals chronische inflammatoire darmziekten. Wat we eten verandert de darmmicrobiota, daarom is een voeding zoals de mediterrane, gezond en gevarieerd, belangrijk voor het in evenwicht houden van de darmflora;
• Zorg voor een gezonde levensstijl: vermijd roken, beperk het alcoholgebruik en doe matige lichamelijke activiteit. Het handhaven van een gezond gewicht, in aanwezigheid van auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis, is ook nuttig om de gewrichten die al door de ziekte zijn aangetast niet te overbelasten;
• Neem probiotica: wanneer de darmflora beschadigd is, bijvoorbeeld door de langdurige inname van antibiotica, is de inname van melkzuurfermenten essentieel om het evenwicht te herstellen;
• Bescherm de huid tegen UV-stralen: breng bij blootstelling aan de zon crèmes met een hoge bescherming aan.
• De langetermijndoelen, zoals blijkt uit het werk van onderzoekers van de National Institutes of Health in de Verenigde Staten, zijn echter:
• Erken van tevoren de genetische aanleg van individuen voor de ontwikkeling van auto-immuunziekten;
• Identificeer met zekerheid de omgevingsfactoren die kunnen bijdragen aan het ontstaan ​​van de ziekte;
• Ziekte voorkomen door grootschalige openbare screening.