Is wondroos besmettelijk

Erysipelas is een ontstekingsproces van de huid dat optreedt in de vorm van acute oedemateuze erythemateuze dermohypodermatitis:

• dermohypodermatitis: ontsteking van de diepere huidlagen (hypodermis)
• erythemateuze: presenteert met roodheid
• oedemateus: veroorzaakt zwelling
• acuut: het begint nogal abrupt, maar als het wordt genezen, is het beperkt in de tijd.

Het is een bacteriële pathologie van een diep type, waarbij de meest voorkomende verantwoordelijke agent hemolytische streptokokken B van groep A is (dezelfde die verantwoordelijk is voor streptokokken faryngitis en roodvonk ).

De term erysipelas is afgeleid van het Grieks en betekent “rode huid”, om het belangrijkste kenmerk van deze pathologie te identificeren, de huid krijgt een intens erythemateuze en oedemateus uiterlijk (rood en gezwollen), maar de laesie lijkt goed omschreven en gescheiden van de omgeving huid (semeiologisch teken van de stap).

De diagnose is klinisch, d.w.z. door alleen de symptomen te observeren, en diepgaande onderzoeken zijn over het algemeen niet nodig, tenzij er complicaties zijn.

De behandeling is antibioticum, met bètalactammedicijnen, vergezeld van symptomatische behandelingen om de meest vervelende symptomen te verminderen.

Wat zijn de oorzaken van erysipelas?

In de meeste gevallen wordt erysipelas veroorzaakt door de bacterie Streptococcus pyogenes. Zelden kan de ziekte echter ook worden teruggevoerd op andere soorten streptokokken of stafylokokken. De ziekteverwekkers komen van nature voor op het menselijk lichaam, maar kunnen niet door het intacte weefsel heen.

Verwondingen aan de huid kunnen echter een toegangspunt zijn voor de bacteriën. Je hebt maar een klein wondje nodig – bijvoorbeeld als gevolg van scheurtjes in de mondhoek, schrammen, schaafwonden, snijwonden of voetschimmel.
Maar zelfs wanneer de bacteriën het lichaam binnendringen, komt erysipelas niet altijd voor. Een gezond immuunsysteem slaagt erin ziekteverwekkers ongemerkt te bestrijden. Als het immuunsysteem echter verzwakt is, beginnen de streptokokken zich te vermenigvuldigen en verspreiden ze zich door de lymfevaten en het vet- en bindweefsel. Dan zijn er ontstekingsreacties in het getroffen gebied en heeft zich erysipelas ontwikkeld.

Lees ook :- Eerste symptomen gordelroos

Erysipelas: Oorzaken en risicofactoren

De erysipelas is een ontsteking van verschillende huidlagen veroorzaakt door bacteriën, die zich naar alle kanten verspreidt en zo het roodachtige ontstekingsgebied creëert. Meestal wordt erysipelas veroorzaakt door een specifiek type streptokokken: Streptococcus pyogenes. Maar ook andere streptokokken en, in sommige gevallen, stafylokokken (een ander type bacterie) kunnen erysipelas veroorzaken. Dit komt echter veel minder vaak voor.

Huidletsel als toegangspoort

Streptokokken komen van nature voor op de huid en slijmvliezen van de meeste mensen zonder symptomen te veroorzaken. Veel andere bacteriën nestelen zich ook op onze huid zonder dat we er ziek van worden. De huid fungeert als een natuurlijke barrière die ons beschermt tegen mogelijke ziekteverwekkers. Als de huid echter beschadigd is, kunnen deze bacteriën de huid binnendringen en ontstekingen veroorzaken.

Dit betekent dat alleen contact met de genoemde bacteriën niet voldoende is om erysipelas te ontwikkelen – er moet altijd een huidlaesie zijn als ingang voor de ziekteverwekkers. Deze laesie kan een kras, schaafwond of snijwond zijn. Maar ook een droge, gebarsten huid of voetschimmel kan ervoor zorgen dat de ziektekiemen het weefsel binnendringen.

Gunstige factoren voor erysipelas

Verschillende factoren kunnen erysipelas bevorderen, zoals zwelling als gevolg van vochtophoping in het weefsel (oedeem). Bacteriën kunnen op dergelijke plaatsen gemakkelijk de huid binnendringen en ontstekingen veroorzaken. Mogelijke oorzaken van oedeem zijn:

• hartfalen
• nierschade
• spataderen
• Verminderde lymfedrainage, b.v. na een borstkankeroperatie (lymfoedeem als mogelijk gevolg)
• ondervoeding
• stoornissen in de bloedsomloop

Huidziekten en verwondingen die de beschermende functie van de huid aantasten, zijn ook risicofactoren voor erysipelas:

• huidschimmel
• droge, gebarsten huid
• neurodermitis
• kleine verwondingen aan de huid of het nagelbed

Niet alle bacteriën die via een huidlaesie de bovenste weefsellagen binnendringen, veroorzaken een ontsteking. In veel gevallen kan een intact immuunsysteem de indringers op voorhand elimineren. En een intacte bloedcirculatie zorgt voor een snelle wondgenezing en dus een afsluiting van de toegangspoort. Dit betekent: Ziekten en therapieën die het immuunsysteem en/of de bloedtoevoer beïnvloeden, kunnen erysipelas bevorderen. Deze omvatten bijvoorbeeld:

• suikerziekte
• Chemotherapie voor kanker
• arteriosclerose
• alcoholverslaving
• hiv/aids

Vooral kinderen en ouderen hebben vaker last van erysipelas. Enerzijds vanwege hun minder efficiënte immuunsysteem, anderzijds omdat ze gemakkelijker blessures oplopen.

Lees ook :- Hoe kan je een soa oplopen

Wat zijn de symptomen van erysipelas?

Erysipelas manifesteert zich als gelokaliseerd erytheem (roodheid) vergezeld van oedeem (zwelling), hoge koorts (vaak boven 39°C) en koude rillingen. Ze verschijnen allemaal brutaal. Het getroffen gebied is pijnlijk en heet. De aandoening verspreidt zich geleidelijk en bullae, of zelfs purpura (hemorragische laesie van de huid of slijmvliezen die zich manifesteert door rode tot paarse vlekken), kunnen op de ontstoken huid verschijnen.

De aangedane persoon kan klagen over gevoelens van algemene vermoeidheid, vergezeld van brandende of pijnlijke spanning van het getroffen gebied.

Symptomen van erysipelas van het been

De meest voorkomende vorm is die van “een koortsig acuut rood vet been”. Het begin is brutaal. De eerste symptomen zijn hoge koorts en koude rillingen die over het algemeen 48 uur voorafgaan aan het verschijnen van een rode, verheven, glanzende, verharde, gevoelige ontstekingsplak op één been. In bijna de helft van de gevallen zijn pijnlijke klieren voelbaar in de lies. Lymfangitis (pijnlijke rode streep langs de binnenkant van de dij) is aanwezig in iets meer dan 25% van de gevallen.

Symptomen van erysipelas in het gezicht

Erysipelas van het gezicht verschijnt in de vorm van een rode, pijnlijke, verheven, glanzende, hete en gezwollen plaque, aan de periferie begrensd door een perifere kraal.

Het gaat gepaard met hoge koorts (meer dan 39°C) en koude rillingen die voorafgaan aan de plaatselijke tekens.

Lees ook :- Hoe zien neten eruit

Erysipelas : Diagnose

De referentiespecialist voor deze pathologie is de dermatoloog.

De diagnose is in wezen klinisch: de arts voert een nauwkeurig medisch onderzoek uit door de kenmerken van de hierboven beschreven huidlaesie te detecteren, die, indien nodig, kan worden gevolgd door een reeks tests om het diagnostische vermoeden te bevestigen.

Het kan nuttig zijn om naar de toegangspoorten van infectie te zoeken door de huid zorgvuldig te inspecteren op:

• Oplossingen continu
• Traumatische verwondingen
• Evaluatie van natuurlijke openingen

Mogelijke laboratoriumtests die de diagnose kunnen bevestigen zijn:

• Bloedanalyse en evaluatie van ontstekingsindexen (ESR en PCR)
• Kweektest om de pathogene bacterie en antibiogram te isoleren om de gevoeligheid voor chemotherapeutische middelen te evalueren. Het wordt niet altijd gedaan ook omdat het vaak moeilijk is om de bacterie te isoleren

Er moet een differentiële diagnose worden gesteld naar:

• Erythema nodosum, een ontsteking van de hypodermis, maar koorts is meestal afwezig en het proces is minder acuut
• Tromboflebitis: erytheem en oedeem lijken lineair en gelokaliseerd boven de aangetaste vasculaire structuur. Het kan nuttig zijn om een echografie uit te voeren.
• Acute aanval van jicht of acute bursitis, als het proces enkel of voet betreft

Wat is de behandeling van erysipelas?

Zodra u de eerste symptomen van erysipelas opmerkt, dient u contact op te nemen met uw huisarts of dermatoloog. Als u hoge koorts of hevige pijn heeft, moet u mogelijk een paar dagen in het ziekenhuis blijven, zodat artsen u de medicatie intraveneus kunnen toedienen. Zodra de symptomen verbeteren, kunt u naar huis gaan en de medicatie in tabletvorm innemen.
De veroorzakende bacteriën kunnen worden bestreden door het toedienen van antibiotica. Penicilline wordt meestal gebruikt voor streptokokken. Sommige patiënten vertonen echter een allergie voor dit medicijn – in dit geval kunnen erytromycine of clindamycine geschikte alternatieven zijn. Behandeling met antibiotica duurt meestal ongeveer twee weken. De eerste verbeteringen merk je al na een paar dagen.

Naast de antibiotica krijgt u zo nodig pijnstillers of koortswerende middelen. Het verbetert je algemeen welzijn en de ontsteking neemt langzaam af. Sommige patiënten hebben ook bloedverdunnende medicijnen nodig om het risico op vorming van bloedstolsels te verminderen. Als de zwelling van de erysipelas al is afgenomen, is ook compressietherapie of lymfedrainage mogelijk.

Het bestrijden van de oorzaak van erysipelas is bijzonder belangrijk. Eerst lokaliseert de arts het toegangspunt voor de ziekteverwekkers en beslist vervolgens over de juiste behandeling. Zo moet hij grotere sneden desinfecteren en sluiten. Aan de andere kant kunnen bepaalde zalven helpen bij voetschimmel of neurodermitis. Op deze manier kan de arts herhaling van erysipelas voorkomen.

Erysipelas is besmettelijk

Omdat erysipelas een bacteriële ziekte is, is erysipelas ook besmettelijk. Mensen met een intact immuunsysteem hebben geen bijzonder hoog infectierisico. Kinderen, ouderen, mensen met een zwak immuunsysteem of mensen die al met een ziekte worstelen, lopen het risico op erysipelas besmettelijk te zijn. Daarom wordt deze risicogroepen geadviseerd om weg te blijven van mensen die lijden aan erysipelas totdat de erysipelas is genezen. Opgemerkt moet worden dat erysipelas besmettelijk is zolang de blaren op de huid niet volledig zijn verdwenen.

Als uw kind of partner erysipelas heeft en u zelf tot een risicogroep behoort, is het natuurlijk moeilijk om contact met uw getroffen gezinsleden te vermijden. In dit geval moet je meer letten op hygiëne. Dit geldt met name voor grondig handen wassen. Het kan raadzaam zijn om wegwerphandschoenen te dragen bij de verzorging van de door de ziekte aangetaste huidgebieden (bijv. bij het maken van kompressen).

Hoe erysipelas te voorkomen?

Primaire preventie van erysipelas omvat:

• de diagnose en behandeling van mogelijke toegangspunten voor bacteriën (intertrigo inter-tenen, zweren);
• behandeling van venolymfatische insufficiëntie (compressiekousen, lymfedrainage);
• Goede huidhygiëne;
• Desinfectie van wonden en huidinbraken;
• De strijd tegen obesitas.

Preventieve behandeling van terugkerende erysipelas

Langdurige behandeling met antibiotica (continue antibiotische therapie) kan worden overwogen bij mensen die in één jaar twee episodes van erysipelas hebben gehad, wanneer de bijdragende factoren niet voldoende onder controle kunnen worden gehouden. De duur van de behandeling hangt af van de risicofactoren voor herhaling. Het kan voor een paar jaar zijn of voor het leven.