Hoe kan je een soa oplopen

Seksueel overdraagbare aandoeningen zijn besmettelijke ziekten die voornamelijk via seksueel contact worden overgedragen. Infectie treedt op wanneer de veroorzaker van een seksueel overdraagbare aandoening het lichaam binnendringt. Infectie vindt meestal plaats door geslachtsgemeenschap. Het is meestal niet relevant hoe (genitaal, oraal-genitaal, anaal) en met wie (heteroseksueel, homoseksueel) deze geslachtsgemeenschap plaatsvindt. Bij sommige ziekteverwekkers zijn andere nauwe fysieke contacten zoals kussen, aaien of bloed-op-bloed contact voldoende voor infectie.

Wat zijn

SOA’s – seksueel overdraagbare aandoeningen – zijn infectieziekten die voornamelijk worden opgelopen door onbeschermde geslachtsgemeenschap.

Ze werden ooit geslachtsziekten genoemd, maar de juiste definitie die tegenwoordig wordt gebruikt, is SOA – Seksueel Overdraagbare Infecties.

In feite wordt niet de ziekte overgedragen, maar de infectie die een ziekte kan veroorzaken.

Een infectie betekent niet noodzakelijk dat er duidelijke tekenen van de ziekte zijn, maar zelfs als u er gezond uitziet, bent u besmettelijk voor andere mensen.

Statistieken geven aan dat vooral meisjes en jongens door deze infecties worden getroffen.

Over dit onderwerp is er een gebrek aan informatie zowel in het gezin als op school, waar er een gebrek is aan seksuele voorlichtingscursussen voor studenten.

Op deze pagina vind je algemene informatie over het voorkomen van soa’s en een kort overzicht van de belangrijkste seksueel overdraagbare aandoeningen.

In de meeste gevallen kunnen seksueel overdraagbare aandoeningen gemakkelijk worden voorkomen en, vooral als ze snel worden gediagnosticeerd, effectief en in korte tijd worden genezen.

Infecties worden veroorzaakt door parasieten, schimmels, bacteriën of virussen, die van de ene persoon op de andere worden overgedragen door onbeschermde geslachtsgemeenschap, d.w.z. zonder gebruik van een condoom en/of tandmoeder.

Seks zonder bescherming is de belangrijkste risicofactor voor infectie, die ook kan optreden door orale gemeenschap, dat wil zeggen zonder vaginale of anale penetratie.

De agentia die verantwoordelijk zijn voor de infectie worden niet alleen gevonden in het sperma, maar ook in de urethrale of vaginale afscheidingen, in de slijmvliezen en op de huid.
Besmetting kan ook plaatsvinden via bloed, na contact met een wond, door tatoeages en piercings, of door het gebruik van geïnfecteerde spuiten.

Er is geen infectie door hoesten of niezen en, gezien de lage weerstand van micro-organismen buiten het menselijk lichaam, is overdracht door medegebruik van voorwerpen (handdoeken, ondergoed) of door het bezoeken van openbare plaatsen (toiletten, zwembaden) niet relevant. , sauna’s, Turkse baden, wellnesscentra).

Wat veroorzaakt soa’s?

SOA’s worden veroorzaakt door kleine virussen, bacteriën en parasieten, afhankelijk van de ziekte. Mensen die seks hebben met een besmette partner kunnen een soa krijgen. Het kan vaginale, orale of anale seks zijn. Sommige soa’s kunnen echter ook op andere manieren worden overgedragen, namelijk:

• Kussen of nauw lichamelijk contact maken
• Van moeder op kind voor of tijdens de geboorte
• Voeden met melk

Lees ook :- Hoe zien neten eruit

Wat zijn de symptomen van soa’s?

• Jeuk, irritatie, roodheid, branderig gevoel, puistjes of groei op de geslachtsdelen.
• Ongewone en/of stinkende vaginale afscheiding.
• Branden tijdens het plassen.
• Ongebruikelijk bloedverlies, zelfs licht (buiten de menstruatie).
• Diffuse pijn in de onderbuik, die niet te wijten is aan de menstruatie.
• Pijn en brandend gevoel tijdens geslachtsgemeenschap.
• Griepsymptomen na seks zonder condoom.

Hoe kun je besmet raken?

Infectie met aSTIkan vindt plaats in een breed scala van seksuele activiteiten. Dit is bij iedereenSTI verschillend. Want er zijn verschillende manieren waarop bacteriën, virussen of parasieten in het lichaam kunnen komen.

Contact met besmettelijke lichaamsvloeistoffen

Sommige soa’s, zoals hepatitis B, maar ook hiv, worden overgedragen door de inname van besmettelijke lichaamsvloeistoffen. De vloeistoffen zijn – afhankelijk van de soa – bijvoorbeeld sperma, vaginaal vocht, de vloeistoffilm van het darmslijmvlies of (menstruatie)bloed, maar soms ook speeksel of moedermelk. De ziekteverwekkers in dergelijke vloeistoffen kunnen het lichaam binnendringen via een beschadigde huid of slijmvliezen – soms zijn zelfs kleine hoeveelheden en onopgemerkte irritaties voldoende.

Contact met aangetaste slijmvliezen en huidveranderingen

Bij sommige soa’s, bijvoorbeeld bij chlamydia, zitten de ziekteverwekkers in de slijmvliezen van de vagina, penis of billen. In deze gevallen vindt overdracht bijvoorbeeld plaats wanneer geïnfecteerde slijmvliezen in contact komen met niet-geïnfecteerde slijmvliezen. Bovendien zijn de symptomen van SOA heel anders – er zijn verschillende, bijvoorbeeld SOA die veranderingen in de huid veroorzaken. Dit treft vooral herpesblaren, genitale wratten en syfiliszweren. Overdracht kan heel gemakkelijk plaatsvinden bij contact met deze huidlaesies of met hun inhoud.

Uitstrijkje infectie

Sommige soa’s, bijvoorbeeld hepatitis A of gonorroe (gonorroe), kunnen ook indirect worden overgedragen, bijvoorbeeld bij het delen van seksspeeltjes. De ziekteverwekkers worden doorgegeven via voorwerpen, bijvoorbeeld via dildo’s, maar ook via vingers en handen, en bereiken zo slijmvliezen of beschadigde huidgebieden.

SOA’s worden niet alleen overgedragen tijdens seks…

Hoewel dit de meest voorkomende manier van overdracht is, zullen sommige STIniet alleen tijdens seks worden overgedragen. Er zijn ook andere manieren waarop een infectie kan optreden – bijvoorbeeld bij het gebruik van drugs, wanneer u samen drugs gebruikt en naalden, spuiten en accessoires zoals swabs of buisjes gebruikt bij het snuiven, dwz wanneer drugs in de neus worden getrokken, met anderen mensen deelt. Op deze manier kunnen de ziekteverwekkers direct in de bloedbaan of slijmvliezen terechtkomen, waardoor infectie zeer waarschijnlijk is. Dit geldt met name voor hepatitis C en HIV. Gebruik daarom altijd uw eigen steriele naalden, spuiten, accessoires en slangen en deel deze niet met anderen. Meer hierover leest u bij de Deutsche Aidshilfe.

Daarnaast worden individuele SOA’s soms overgedragen tijdens zwangerschap, bevalling of borstvoeding, zoals herpes, maar ook tichomoniasis. Dergelijke infecties, die eigenlijk vaak vrij onschuldig zijn, kunnen gevaarlijk zijn voor zwangere vrouwen, maar ook voor ongeboren kinderen. Daarom worden veel WSO-Tests gratis aangeboden als onderdeel van de prenatale zorg. U kunt dit het beste aan een gynaecoloog vragen. Meer over het onderwerp “soa en zwangerschap” vindt u ook op familienplanung.de.

STI tijdens het zoenen?

Alles duidelijk! Slechts een paar STIA’s worden overgedragen tijdens zoenen. Vaak bevinden zich slechts kleine hoeveelheden van de ziekteverwekkers in het speeksel. Besmettelijke huidveranderingen kunnen echter ook in de mond zitten, zodat ook bij het kussen overdracht kan plaatsvinden. Dit geldt vooral voor herpesblaren, genitale wratten en syfiliszweren.

soa zonder seks?

Soms kan het gebeuren dat er helemaal niets met seks te maken heeft. Onder bepaalde omstandigheden is nauw lichamelijk contact of het gezamenlijk gebruik van bedlinnen, handdoeken of kleding voldoende voor het doorgeven van een soa. Dit treft echter slechts enkele en meestal ongevaarlijke infecties, zoals plagen met schaamluis of schurft.

Lees ook :- Rode wallen onder ogen

Hoe test je op soa’s?

Bij een vermoeden van een seksueel overdraagbare aandoening is een arts gespecialiseerd in huid- en geslachtsziekten, of een gynaecoloog of uroloog de juiste contactpersoon. U kunt de infectie diagnosticeren met een bloedtest, een gynaecologisch uitstrijkje of urine- en ontlastingsmonsters.

Welke testen zijn er?

Er zijn speciale testprocedures voor veel seksueel overdraagbare aandoeningen. Naast artsen bieden aids-organisaties, gezondheidsautoriteiten en testprojecten zoals checkpoints tests aan voor seksueel overdraagbare aandoeningen. Iedereen die symptomen van een seksueel overdraagbare aandoening vertoont of vaak onbeschermde seks heeft, moet worden getest.

Iedereen die een melding krijgt dat een sekspartner een infectie heeft, moet ook de test doen. Als er al symptomen zijn of als er een concreet vermoeden is, vergoeden de zorgverzekeraars de kosten van de test. Mensen met vaak wisselende partners wordt ook aangeraden zich regelmatig te laten testen op soa’s zoals hiv, chlamydia of gonorroe.

De volgende SOA-tests zijn beschikbaar:

• bloed Test
• Chlamydia-test
• Gynaecologische controle
• HIV-test
• HPV-test
• colposcopie
• urine test

Lees ook :- Functies van de huid

Hoe worden soa’s behandeld?

Als seksueel overdraagbare aandoeningen vroeg worden gediagnosticeerd, kunnen ze meestal goed worden behandeld met medicijnen. Welk actief ingrediënt wordt gebruikt, hangt af van de betreffende ziekte.

Antibiotica

Artsen behandelen veel soa’s met succes met antibiotica. Het exacte antibioticum hangt af van de specifieke aandoening. De volgende actieve ingrediënten worden het meest gebruikt:

• aciclovir
• azithromycine
• Cefixime
• cefpodoxim
• ceftriaxon
• Ciprofloxacine
• Doxycycline
• erytromycine
• levofloxacine
• metronidazol
• ofloxacine

Behandeling van virale soa’s

Antibiotica helpen niet bij soa’s veroorzaakt door virussen. Speciale virusagenten, zogenaamde virustatics, helpen hierbij. In het geval van een hiv-infectie combineren artsen verschillende antivirale middelen (cART = gecombineerde antiretrovirale therapie).

Virale middelen worden bijvoorbeeld ook gebruikt tegen hepatitis B, maar alleen in zeer ernstige gevallen. Hepatitis B geneest meestal vanzelf.

Bij een HPV-infectie daarentegen worden vooral de gevolgen zoals genitale wratten behandeld. De tijdige HPV-vaccinatie helpt tegen deze seksueel overdraagbare aandoening.

• Hiv en aids: medicijnen
• Hepatitis B: behandeling
• Genitale wratten: behandeling

Hoe seksueel overdraagbare aandoeningen te voorkomen?

De preventie van soa’s vertegenwoordigt een doelstelling van bijzonder belang in de volksgezondheid, niet alleen voor de hoge prevalentie van de bovengenoemde pathologieën, maar ook voor het aanzienlijke aantal asymptomatische maar besmettelijke personen, de grotere vatbaarheid van bepaalde categorieën mensen en die daarom moeten worden beschermd ( bijvoorbeeld vrouwen en mensen met een onderdrukt immuunsysteem), de ernstige complicaties als gevolg van een onjuiste of vertraagde diagnose en therapie (chroniciteit, tumoren, grotere kans op het krijgen van andere soa’s).

Veel soa’s kunnen effectief worden voorkomen en behandeld.

Altijd op de hoogte zijn van de gezondheidstoestand van de partner met wie u geslachtsgemeenschap wilt delen, is een van de vele preventieve maatregelen die door artsen over de hele wereld worden aanbevolen.

Andere effectieve preventiemethoden zijn het gebruik van kwaliteitscondooms die, indien ze op de juiste manier worden bewaard (dwz in omgevingen met evenwichtige temperaturen) en bij correct gebruik, voorkomen dat de afscheidingen van mannen en vrouwen in contact komen met de slijmvliezen van de respectieve partner. Het is echter goed om te onthouden dat het gebruik van condooms het risico op het oplopen van seksueel overdraagbare aandoeningen aanzienlijk kan verminderen, maar het verkleint de kans niet tot nul, aangezien veel soorten virussen en bacteriën het vermogen hebben om zelfs alleen via een eenvoudige huid te infecteren contact dat plaatsvindt tussen de delen van de geslachtsdelen die niet worden beschermd door de latex van het condoom.

Tot op heden zijn ze ook op de markt verkrijgbaar vaccins , getest en veilig, die de proefpersoon kunnen beschermen tegen de mogelijkheid om hepatitis A en B op te lopen, evenals tegen sommige vormen van HPV (humaan papillomavirus).