Is longontsteking besmettelijk

Longontsteking is een zeer besmettelijke longinfectie. Er zijn verschillende soorten, zoals aspiratiepneumonie, infectieuze longontsteking of interstitiële longontsteking.

Longontsteking: Oorzaken

Longontsteking is een infectieziekte die kan worden veroorzaakt door verschillende pathogenen, waaronder virussen en bacteriën. Wanneer deze micro-organismen de longen bereiken en ze infecteren, gebeurt het dat de longblaasjes, of de kleinste componenten van de “ademhalingsboom”, die we ons kunnen voorstellen als kleine holle zakken die de gasuitwisseling tussen de ingeademde lucht en het bloed mogelijk maken, ontstoken raken vullen met pus en daardoor de ademhalingscapaciteit in gevaar brengen.

In de lijst met de meest voorkomende pathogenen vinden we:

• Streptococcus pnaeumoniae (of pneumococcus): Een bacterie die verantwoordelijk is voor de meeste longontsteking bij kinderen. In dit geval spreken we van pneumokokkenpneumonie, waartegen een vaccinatie bestaat;
• Haemophilus influenzae type B: het “gewone” seizoensgriepvirus, dat ook de tweede, zij het indirecte, oorzaak is van bacteriële longontsteking, omdat het onvermogen van het immuunsysteem om het influenzavirus te neutraliseren deze en andere bacteriën die al aanwezig zijn in het verzwakte organisme mogelijk maakt , om infectieuze foci in de longen te genereren, waardoor ze ontstoken raken;
• Staphylococcus aureus: een nogal agressieve bacterie, die infectieuze haarden in verschillende delen van het lichaam kan creëren en vervolgens door het bloed naar de longen kan “migreren”, en deze op zijn beurt kunnen infecteren;
• Respiratoir syncytieel virus (RSV): dat wereldwijd de meeste virale longgevallen veroorzaakt. Het is een zeer wijdverbreid en besmettelijk micro-organisme dat infecties van de bovenste en onderste luchtwegen veroorzaakt. Dit type virale longontsteking komt vooral veel voor bij kinderen;
• Bij proefpersonen, met name kinderen, met HIV, is het micro-organisme dat het vaakst longcomplicaties veroorzaakt Pneumocystis jiroveci, een schimmel (net als Candida albicans), die als pathogeen fungeert bij immuungecompromitteerde fysici;
• Een apart geval is de zogenaamde “atypische” longontsteking, waarbij niet zozeer de longblaasjes ontstoken raken, maar de interstitiële ruimten tussen de ene alveolus en de andere. De volgende micro-organismen veroorzaken deze vormen van longontsteking:

-Mycoplasma pneumoniae: pseudobacterie die meestal jonge mensen (jonger dan 40 jaar) infecteert die in een drukke omgeving wonen of werken. Vaak manifesteert deze vorm van longontsteking zich op een subtiele, subacute manier, daarom hebben de getroffenen genuanceerde symptomen, niet zelden de afwezigheid van koorts , en de diagnose komt pas wanneer het algemene beeld begint te verslechteren;
-Chlamydophila pneumoniae: dit micro-organisme veroorzaakt meestal infecties van de bovenste luchtwegen, maar kan in sommige gevallen ook ontaarden in een niet-acute longontsteking;
-Legionella pneumophila: dit is een bacterie waarvan bekend is dat ze de “legionellaziekte” of legionellose veroorzaakt, wat een ernstige vorm van niet-besmettelijke longontsteking is. Het micro-organisme dat het veroorzaakt, ligt meestal op de loer in aquatische omgevingen en in luchtkanalen en bereikt vanuit deze bronnen de mens.

Atypische pneumonieën – die allemaal worden veroorzaakt door bacteriën – zijn niet ongebruikelijk (integendeel!), Maar ze worden op deze manier gedefinieerd omdat ze – zoals we hebben uitgelegd – zich anders manifesteren dan andere bacteriële pneumonie: ze geven vaak geen acute en plotselinge symptomen en bij radiografisch onderzoek presenteren de longen zich anders dan bij degenen die “typische” bacteriële infecties hebben opgelopen.

Alvorens in te gaan op de belangrijkste risicofactoren voor longontsteking, is het goed om te wijzen op een vorm van longontsteking die geen infectieuze oorsprong heeft, maar daarvoor niet minder gevaarlijk is: aspiratiepneumonie. Technisch gezien is het longontsteking die wordt veroorzaakt door “inname” of aspiratie (of inademing), en treedt op wanneer stoffen die “de verkeerde kant uit gaan”, zoals eten, drinken, maagsap, speeksel, enz. in de longen terechtkomen. Eenmaal in de longen kunnen deze stoffen infectieuze foci veroorzaken en de longblaasjes doen ontsteken. Een risico op het ontwikkelen van aspiratiepneumonie zijn dysfagiepatiënten die hebben geleden:
tracheostomie-operaties, zelfs tijdelijk, en waarbij halfvloeibare, vloeibare of halfvaste voedingsmiddelen, evenals het eigen speeksel, gemakkelijk slecht kunnen worden ingeslikt en sommige via de luchtpijp in de longen terechtkomen en niet in de slokdarm en dan in de maag, zoals het zou moeten gebeuren.

We kunnen natuurlijk allemaal longontsteking krijgen, maar er zijn specifieke risicofactoren waarmee rekening moet worden gehouden die de kans hierop vergroten. Meestal lopen al diegenen met een gecompromitteerd of verzwakt immuunsysteem risico, zoals bijvoorbeeld AIDS-patiënten, zowel kinderen als volwassenen, ziekenhuispatiënten en in het bijzonder degenen die hersteld zijn van een operatie, dialysepatiënten en pas getransplanteerden.
Andere “risicocategorieën” zijn:

• Rokers (vooral oude) en in het algemeen degenen die vele uren per dag worden blootgesteld aan passief roken (bijvoorbeeld kinderen, kinderen van rokers);
• Die lijden aan chronische obstructieve longziekte (COPD), astma of cystische fibrose;
• Degenen die in zwaar vervuilde stedelijke gebieden wonen (vooral kinderen), of die worden blootgesteld aan chemicaliën die irriterend zijn voor de luchtwegen;
• Chronische patiënten, met name auto-immuunziekten, waaronder diabetes mellitus en reumatoïde artritis met pulmonale betrokkenheid (de zogenaamde “reumatoïde long”), hartpatiënten en patiënten die lijden aan nierinsufficiëntie.

Lees ook :- Body dysmorphic disorder

Longontsteking : Symptomen

De huisarts kan de aanwezigheid van een longontsteking vaststellen (diagnose stellen) aan de hand van de door de zieke gemelde klachten (symptomen) en het luisteren (ausculteren) van de borstkas. In sommige gevallen kan hij andere tests voorschrijven. In feite kan de diagnose van longontsteking soms moeilijk zijn omdat sommige symptomen vergelijkbaar kunnen zijn met die van andere ziekten, zoals bijvoorbeeld verkoudheid, bronchitis of astma.

De meest voorkomende symptomen veroorzaakt door longontsteking zijn:

• hoest, die droog kan zijn of dik, groengeel, bruin of helder slijm kan produceren, soms met bloedvlekken
• ademhalingsmoeilijkheden, de ademhaling kan snel en oppervlakkig zijn en kan het gevoel geven van “kortademigheid” zoals bij lichamelijke inspanning
• snelle hartslag (tachycardie)
• koorts
• algemeen gevoel van malaise
• zweten en koude rillingen
• verlies van eetlust
• pijn op de borst, die verergert bij ademhalen of bij hoesten

Meer zelden kan bloed ophoesten (bloedspuwing).

Bij aanwezigheid van één of meer van deze symptomen is een bezoek aan de huisarts aan te raden. De arts kan met de stethoscoop naar de borstkas luisteren (auscultatie) om geluiden te detecteren die niet in gezonde longen worden geproduceerd. Tijdens het ademen genereert de lucht die door longontsteking met vloeistof gevulde longgebieden binnenkomt, bepaalde geluiden. Als de longontsteking ernstig lijkt of als de symptomen niet verbeteren binnen 48 uur na aanvang van de behandeling, is meestal een röntgenfoto van de longen nodig, evenals aanvullende tests zoals sputum (sputum) en/of microbiologisch onderzoek. of bloedonderzoek.

Als er meer ernstige symptomen aanwezig zijn, zoals snelle ademhaling, pijn op de borst of desoriëntatie, is het beter om direct naar een eerste hulp te gaan.

Longontsteking komt vaker voor in de koude maanden, het kan zich in een meer ernstige vorm voordoen bij sommige categorieën mensen, zoals ouderen of zeer jonge kinderen.

Lees ook :- Wat is een tumor

Is longontsteking besmettelijk?

Virale longontsteking: Virale longontsteking kan besmettelijk zijn. “Het is bekend dat virussen worden overgedragen via de lucht (hoesten, niezen) of zelfs via de hand verspreide druppeltjes.” Om besmetting te voorkomen, zijn minimale voorzorgsmaatregelen essentieel: ventileer de kamers, draag een masker als u een bepaalde tijd naar de patiënt kijkt, nies in een tissue, was uw handen…

Diagnose van longontsteking

Bij de presentatie van bepaalde symptomen is het belangrijk om een arts te raadplegen die de patiënt vervolgens onderzoeken voorschrijft om een nauwkeurige diagnose te stellen en om al dan niet een vorm van longontsteking te bevestigen.

Tijdens het onderzoek vertrouwt de arts op symptomen en pulmonale auscultatie om de diagnose te stellen. Een thoraxfoto kan ook nodig zijn.

In ernstige of complexe gevallen kan een scanner en/of een bronchiale fibroscopy helpen de diagnose van pneumopathie te verfijnen door de microbe te bepalen die verantwoordelijk is voor de longinfectie en door de gevoeligheid voor antibiotica te analyseren.

Lees ook :- Gezwollen voeten bij bejaarden

Longontsteking: Behandeling

De behandeling van longontsteking hangt af van de oorzaak. De ziekte moet meestal met medicijnen worden behandeld. In de meeste gevallen worden hiervoor antibiotica gebruikt, aangezien longontsteking meestal door bacteriën wordt veroorzaakt.

Als de longontsteking het gevolg is van griep of een corona-infectie, kunnen antivirale middelen (zogenaamde antivirale middelen) helpen. De getroffenen krijgen vaak tegelijkertijd antibiotica, zodat er geen extra infectie met bacteriën is.

Als andere ziekteverwekkers (zoals schimmels of parasieten) de oorzaak van de longontsteking zijn, schrijft de arts medicijnen voor die specifiek tegen hen werken.

In ernstige gevallen kan aanvullende medicatie nodig zijn. Afhankelijk van de situatie krijgen de getroffenen ook cortisone.

Bij onvoldoende toevoer van zuurstof via de ademhaling tijdens het beloop van de longontsteking kan kunstmatige zuurstoftoevoer helpen – bijvoorbeeld via een neusmasker of (in zeer ernstige gevallen) via kunstmatige beademing.

Longontsteking : Preventie

Over het algemeen wordt bacteriële longontsteking niet van persoon tot persoon verspreid. Het is echter goed om basishygiënepraktijken te volgen om de overdracht van ziektekiemen te voorkomen:

• bedek je mond en neus bij hoesten of niezen
• gooi gebruikte tissues direct weg want kiemen kunnen buiten in de omgeving enkele uren overleven
• was regelmatig uw handen om te voorkomen dat ziektekiemen worden overgedragen op andere mensen of voorwerpen

Een gezonde levensstijl kan ook longontsteking helpen voorkomen. Roken beschadigt bijvoorbeeld de longen en kan de kans op ziek worden vergroten.

Evenzo draagt overmatig en langdurig gebruik van alcohol bij aan het verzwakken van de natuurlijke afweer van de longen tegen infecties, waardoor deze kwetsbaarder wordt voor longontsteking.

Mensen met een verhoogd risico moeten worden aangemoedigd om vaccinatie tegen pneumokokken (geïndiceerd voor zowel jonge kinderen als ouderen en voor mensen van alle leeftijden met een hoog risico) en griepprikken te voorkomen.