Hevige pijn aambeien

Aambeien zijn weefselkussentjes die in het rectale kanaal worden geplaatst en waarvan de functie is om continentie en evacuatie onder controle te houden.

In sommige gevallen hebben aambeien de neiging om op te zwellen en ongemak te veroorzaken, zoals pijn, branderig gevoel, jeuk, bloeding en verzakking.

Hun zwelling resulteert in de ineenstorting van het rectale slijmvlies en de daaruit voortvloeiende verschuiving naar de buitenkant van de anus. Een verplaatsing die ook de vorming van een bloedstolsel kan veroorzaken, wat resulteert in verergering van pijn, vooral tijdens ontlasting.

Op basis van hun ernst kunnen aambeien in vier fasen worden ingedeeld:

• eerste fase, wanneer ze inwendig zijn en er daarom geen verzakking is
• tweede fase, wanneer er een lichte verzakking is, bestemd om spontaan te verdwijnen
• derde fase, wanneer er een verzakking is die niet-chirurgische handmatige interventie vereist, zoals elastische ligatie
• vierde fase, wanneer er een constante verzakking is en de noodzaak voor chirurgische ingreep ontstaat

Wat zijn de oorzaken van aambeien?

Een van de belangrijkste oorzaken van aambeien is langdurig persen tijdens een stoelgang. Dit verhoogt de druk op de aambeien en kan ervoor zorgen dat het bloed een back-up maakt. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat de vaten op een knoopachtige manier uitpuilen. Aambeien kunnen zeer snel optreden, vooral bij mensen die door een vezelarm dieet minder ontlasting produceren en vaak last hebben van constipatie. Gebrek aan lichaamsbeweging, obesitas, leeftijdsgebonden zwakte van het bindweefsel en slechte stoelgang worden ook beschouwd als risicofactoren voor aambeienziekte. Zwangere vrouwen hebben er ook heel vaak last van. Specialisten schrijven dit toe aan de verhoogde druk in de buik, waardoor de bloedafvoer wordt belemmerd.

Lees ook :- Verhoogde witte bloedcellen vermoeidheid

Symptomen pijn aambeien

Veel voorkomende symptomen van aambeienziekte zijn bloeding, jeuk, verzakking, zwelling en afscheiding. In sommige gevallen kunnen aambeien echter volledig asymptomatisch zijn.

Bloeden, aanwezig in ongeveer 80% van de gevallen, is ongetwijfeld de meest voorkomende aandoening. Over het algemeen verschijnt het in een milde vorm die de aandacht van de patiënt trekt vanwege de aanwezigheid van rode strepen in de ontlasting of door het lekken van een paar druppels bloed op de momenten na de ontlasting. De bloeding die uit de dikke darm komt, wordt gekenmerkt door een donkerrode kleur, terwijl de rectale en anale, typisch voor aambeien, wordt gekenmerkt door een intensere kleur (felrood).

Jeuk en het gevoel van ongemak en een branderig gevoel in het anale gebied zijn andere veel voorkomende symptomen bij aambeienpatiënten. Het is over het algemeen geen erg intense pijn, maar een gevoel van zwaarte op anorectaal niveau, een soort vervelend ongemak waarmee de patiënt heel vaak in stilte leeft.

Het begin van de ziekte komt in veel gevallen voor in de vorm van vrij milde signalen, zoals de aanwezigheid van bloedsporen op toiletpapier. Na verloop van tijd kunnen deze problemen evolueren naar een ernstiger vorm, onaangetast blijven of definitief achteruitgaan.

In de gevorderde stadia krijgt het probleem serieuzere connotaties en verandert het in een bijzonder invaliderend ongemak dat ook de normale dagelijkse activiteiten zoals wandelen of fietsen verstoort.

De pijn houdt niet direct verband met de hemorrhoidale ziekte, maar met de complicaties ervan en treedt op wanneer de varice ontstoken raakt als gevolg van trauma of microbiële infecties en wanneer zich een bloedstolsel vormt (trombose).

Verzakking is een symptoom dat optreedt wanneer de aambeien uit het anale kanaal komen, bijvoorbeeld bij inspanning (hoesten), of tijdens ontlasting. Afhankelijk van of de aambeien spontaan terugkeren of aan de buitenkant blijven, spreken we respectievelijk van inwendige en uitwendige aambeien.

Aambeien, ondanks het sterke ongemak dat wordt gecreëerd, zijn over het algemeen niet gevaarlijk voor de gezondheid van het individu. In een vergevorderd stadium van de ziekte kunnen zich echter complicaties voordoen die verband houden met overmatig bloeden (bloedarmoede en trombose).

Lees ook :- Vitamine b12 tekort erfelijk

Hoe diagnosticeren artsen aambeien?

De beschrijving van de symptomen geeft de arts aanwijzingen voor de aanwezigheid van aambeienziekte. Na het gesprek tussen u en de arts volgt meestal een palpatieonderzoek van de anus en endeldarm. Net als bij ontlasting moet je licht aandrukken zodat eventuele knopen tevoorschijn komen. Daarnaast voert de arts een reflectie uit van het rectum of het anale kanaal, omdat hij op deze manier ook het stadium van de aambeien kan bepalen. Met dit onderzoek kan de arts ook uitsluiten dat de aambeienziekte is veroorzaakt door darmkanker.

Lees ook :- Hoe ontstaat kanker

Hoe kunnen aambeien worden behandeld?

Ontstoken aambeien worden behandeld op basis van hun intensiteit en hun duur in de tijd.

De mildere vormen worden vanzelf verminderd, met alleen de voorzorgsmaatregelen van een verandering van dieet en met de toename van de inname van vloeistoffen en vezels. In sommige gevallen kan behandeling met lokaal werkende geneesmiddelen nodig zijn.

Als de aambeien zijn verzakt en lokaal werkende medicijnen de situatie niet genezen, kunnen niet-chirurgische technieken zoals scleroserende injecties en elastische ligatie worden gebruikt, die op poliklinisch niveau kunnen worden uitgevoerd.

Wanneer de aambeien constant zijn verzakt, is het alleen mogelijk om operatief in te grijpen met een hemorrhoidectomie, die bestaat uit het verwijderen van de aambeien of hemorroïdopexie, waarmee de aambeien opnieuw worden gepositioneerd in het anale kanaal.

Bij aambeien is het belangrijk tijdig in te grijpen: als ze lange tijd niet worden behandeld, kunnen ze leiden tot bloedarmoede door het continue bloedverlies dat een ijzertekort veroorzaakt. Verder kan een onbehandelde ontsteking weefselbeschadiging veroorzaken en in het geval van een verstikte aambei kan het ook leiden tot gangreen van het epitheelweefsel.

Aambeien: Mogelijke complicaties

Wanneer ongemak of milde pijn hevige pijn wordt, is dit meestal een teken dat zich een bloedstolsel heeft gevormd in een aambei.

Dit is een hemorrhoidale trombose, pijnlijk, maar ongevaarlijk. Symptomen verdwijnen normaal gesproken binnen 1 of 2 weken, met behulp van pijnstillers en ontlastingverzachters, die de ontlasting verzachten.

Nadat het stolsel is geresorbeerd, kan zich een kleine, pijnloze zwelling in de anus vormen, de mariscus genaamd (alleen bij uitwendige aambeien).

In zeldzame gevallen kan een zweer (zweer die de neiging heeft zich te verspreiden) optreden. Het kan ook voorkomen dat een aanzienlijk bloedverlies bloedarmoede veroorzaakt.

Voorkom aambeien

Elke anale bloeding moet de eerste keer worden gezien om de diagnose te bevestigen en andere oorzaken uit te sluiten. In het bijzonder zal het op een of ander moment nodig zijn om een colonoscopie te doen om de hele dikke darm te zien.

Hygiënische voedingsregels maken het mogelijk crises te beperken:

• uitlokkende factoren zoals constipatie, langdurig op het toilet zitten, stress of lichamelijke inspanning beperken;
• vermijd kruiden, alcohol, koffie, maaltijden die rijk zijn aan lipiden;
• uw darmtransit regelen (vezels, slijmstoffen): consumptie van rauwe groene groenten, fruit, salades, volkorenbrood, granen;
• vermijd wrijving op anaal niveau;
• regelmatige lichaamsbeweging wordt aanbevolen.

Vraag bij een aanval uw apotheker om advies bij orale behandeling (ventotone behandeling), pijnstillers en plaatselijke behandeling (in de vorm van zalf, crème of zetpil) zijn geïndiceerd, in het bijzonder actueel met of zonder plaatselijke verdoving. Breng bij jeuk drie of vier keer per dag koude kompressen aan op de anus gedurende tien minuten.

Als de pijn aanhoudt, vraag dan om een medisch recept: niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) zijn effectief, evenals topische middelen met cortisone of laxeermiddelen met voedingsvezels of slijmstoffen.